Rib and Sea

Γράφει ο Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Όσα διαδραματίσθηκαν το βράδυ της Τετάρτης 19 Αυγούστου στο γραφικό λιμανάκι της Μπούκας, πριν και κατά την διάρκεια της συναυλίας του Μάριου Φραγκούλη, δεν έχουν προηγούμενο παγκοσμίως! Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.

Ο Μάριος Φραγκούλης τραγούδησε για τελευταία φορά στην Κάσο το 2009. Έκτοτε η αποχή του από τα πολιτιστικά καλοκαιρινά δρώμενα του νησιού ήταν ηχηρή. Δεν θα μείνω στους λόγους αυτής της απουσίας. Προσωπικούς λόγους επικαλέστηκε ο ίδιος, αδυναμία εύρεσης χορηγών, που θα κάλυπταν τα έξοδα μιας ακόμη συναυλίας του στην Κάσο, επικαλούνται κάποιοι άλλοι. Σημασία έχει πως 9 χρόνια μετά την συναυλία του 2009 βρέθηκαν τα χρήματα και ο Μάριος επέστρεψε αυτόν τον Αύγουστο στη Μπούκα για να σαγηνέψει με τη φωνή του τους κατοίκους και τους επισκέπτες του όμορφου ακριτικού νησιού. Όλα θα ήταν καλά ως εδώ αν δεν είχα την επιθυμία να βιντεοσκοπήσω τη συναυλία και να την κρατήσω στο αρχείο μου. Το είπα μάλιστα αυτό στον Γιάννη τον Πέππη, όταν με ρώτησε, λίγο πριν την έναρξη του προγράμματος, βλέποντάς με να κρατώ τη βιντεοκάμερα και το τρίποδο. "Ναι, θα την βιντεοσκοπήσω", του απάντησα, συμπληρώνοντας : "Μετά την περιπέτεια που έζησα τον Ιούλιο του 2013 στο Βεάκειο του Πειραιά αποφάσισα να μην ξανανεβάσω στο site μου και στο YouTube συναυλία του Μάριου". http://www.ribandsea.com/waves/1221-i-synavlia-tou-mariou-fragkoyli-sto-veakeio-tou-peiraia

Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Τον Κώστα Περσελή τον έβλεπα παλαιότερα να παίζει το λαούτο του δίπλα στον βιρτουόζο της λύρας Δημήτρη Περσελή, στα καλοκαιρινά κασιώτικα πανηγύρια ή σε αυτοσχέδια γλέντια στο ξωκκλήσι του Αγ. Κωνσταντίνου. Τον Μάϊο του 2014 αποφάσισε να κατέβει στον πολιτικό στίβο για να διεκδικήσει τον Δήμο του νησιού του, έχοντας απέναντί του την "έμπειρη" Μαίρη Σορώτου Τσανάκη η οποία, τελικώς, κατάφερε να επικρατήσει με διαφορά 70 περίπου ψήφων.

Ήπιος σαν χαρακτήρας, ο Κώστας, δεν ανταγωνίστηκε την πολιτική του αντίπαλο στο στάδιο της πόλωσης που επέλεξε να ακολουθήσει η τελευταία προκειμένου να κόψει πρώτη το νήμα της κάλπης. Την ίδια στάση κράτησε και κατά την διάρκεια του πρώτου έτους της δημαρχίας της κυρίας Τσανάκη, μολονότι συνέχισε, όπως λέει ο Κώστας, να τον προκαλεί με άδικες προσωπικές επιθέσεις κατά την διάρκεια των συνεδριάσεων του δημοτικού συμβουλίου. "Δεν θέλω να πηγαίνω στα δημοτικά συμβούλια για να τσακωθώ", λέει ο Κώστας Περσελής, και συνεχίζει : "Όμως έχει και η υπομονή τα όριά της".

Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Ο Αντώνης Ζάγορας, το ένα από τα τέσσερα παιδιά μιας πολυμελούς Κασιώτικης οικογένειας, αποφάσισε πέρυσι, στα 32 του, να ασχοληθεί ενεργά με τα κοινά του νησιού του. Ήρθε λοιπόν σε επαφή με την επικεφαλής του ενός από τους δύο συνδυασμούς που θα διεκδικούσαν τον Δήμο της Κάσου, την κυρία Μαίρη Σορώτου Τσανάκη, και μπήκε στο ψηφοδέλτιό της με την υπόσχεση της τελευταίας ότι εάν εξελέγετο θα του έδινε μια έμμισθη θέση στο δημοτικό συμβούλιο, και συγκεκριμένα την θέση του αντιδημάρχου. Συγχρόνως, όπως αφηγείται σήμερα ο Αντώνης Ζάγορας, άρχισε γι' αυτόν μια άσχημη περιπέτεια που τελειωμό δεν έχει και που τον ανάγκασε, λίγους μόλις μήνες μετά την εκλογή του ως δημοτικού συμβούλου της πλειοψηφίας, να εκδηλώσει την δυσαρέσκειά του απέναντι στον τρόπο με τον οποίον η κυρία Τσανάκη ασκεί την εξουσία που της έδωσε ο λαός της Κάσου και να ανεξαρτητοποιηθεί.

Επιμέλεια βίντεο : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Αφήγηση : Ντόρα Παπαδοπούλου.

Είκοσι πέντε ολόκληρα χρόνια μετά την ακτιβιστική εκείνη φωτογράφιση, η Ιταλίδα φωτογράφος Antonella Pizzamiglio επέστρεψε στη Λέρο και εξέθεσε τις φωτογραφίες-ντοκουμέντα, που τράβηξε με πόνο ψυχής και κίνδυνο να συλληφθεί, η δημοσιοποίηση των οποίων άλλαξε τη ροή των πραγμάτων στο κολαστήριο των ψυχών και σωμάτων του ψυχιατρείου της Λέρου.

Με τίτλο "Επιστροφή" και υπότιτλο "Ακόμη και το τίποτε έχει ένα όνομα", οι φωτογραφίες της Ιταλίδας φωτογράφου εξετέθησαν στον χώρο του ψυχιατρείου της Λέρου από τις 19 μέχρι τις 29 Ιουνίου 2015. Βρέθηκα συμπτωματικώς στη Λέρο εκείνες τις ημέρες, με την ευκαιρία της 11ης Πανελλήνιας συγκέντρωσης φουσκωτών σκαφών", η οποία αναβλήθηκε λόγω... capital control, και είχα την ευκαιρία να αποτίσω φόρο τιμής στη φωτογραφική προσέγγιση του ανθρώπινου πόνου όπως την κατέγραψε ο φωτογραφικός φακός της Antonella Pizzamiglio.

Προσπάθησα, στη συνέχεια, με τον μεγαλύτερο δυνατό σεβασμό, να αποτυπώσω στο βίντεο την εκπληκτική δουλειά της Antonella Pizzamiglio, ως Ανθρώπου πρωτίστως και ως ταλαντούχου φωτογράφου κατά δεύτερο λόγο. Δεν ξέρω αν τα κατάφερα. Αυτό θα το κρίνετε εσείς...

Επιμέλεια βίντεο : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Πολλά έντυπα και ηλεκτρονικά μέσα έχουν γράψει κατά καιρούς γι' αυτό το ξενοδοχείο φάντασμα στο Κοντοπούλι της Λήμνου, δίπλα σχεδόν στα αρχαία Καβείρια, τα θλιβερά απομεινάρια του οποίου σίγουρα θα αποτελούσαν το ιδεωδέστερο σκηνικό ταινίας θρίλλερ. Παραθέτω μερικά από αυτά τα σχόλια :

Έγραψε ο Θανάσης Σκόκος στο www.protagon.gr με τίτλο : "Ερείπια ανάπτυξης".

Την δεκαετία του ’90 έτρεχαν ακόμη τα Μεσογειακά Ολοκληρωμένα Προγράμματα και τα δάνεια για επενδύσεις, αν είχες τις άκρες, ήταν εύκολα. Τότε φτιάχτηκε στη Λήμνο και το πεντάστερο ξενοδοχείο ΚΑΒΕΙΡΙΑ ΠΑΛΛΑΣ. Το όνομα του το πήρε από το ιερό των Καβείρων που είναι λίγες εκατοντάδες μέτρα μακρύτερα. Μπροστά του απλώνεται ο μαγευτικός κόλπος της Σαράβαρης και λίγο πιο πέρα κρύβεται η αρχαία Ηφαιστεία.