Rib and Sea
Ταξιδεύοντας
Τα ιαματικά λουτρά Ελευθερών διαλύονται εις τα εξ ων συνετέθησαν!
Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Επιστρέφοντας από τη Θεσσαλονίκη στην Καβάλα, προκειμένου να επιβιβαστούμε στο "Blue Star Mykonos" για την επιστροφή μας στον Πειραιά, η καπετάνισσα πρόσεξε μια πινακίδα που έγραφε "Λουτρά Ελευθερών". "Δεν πάμε μέχρι εκεί να κάνουμε ένα μπανάκι; Ένα μόλις χιλιόμετρο απόσταση είναι", είπε, κι' εγώ άλλο που δεν ήθελα, υπακούοντας περισσότερο στο δημοσιογραφικό μου ένστικτο βλέποντας την σβησμένη σχεδόν πινακίδα και μια άλλη δίπλα της που έγραφε ότι τα λουτρά δεν λειτουργούν και γίνονται επισκευές. Κάτι δεν πάει καλά εδώ, σκέφτηκα...
Και ήταν έτσι ακριβώς όπως το φαντάστηκα. Μέσα σε ένα καταπράσινο και απαράμιλλης ομορφιάς περιβάλλον, με τα ζεστά ιαματικά νερά να πηγάζουν απ' τα σπλάχνα του βουνού και να χύνονται στον ποταμό Μαρμαρά, καμιά δεκαριά κτίρια θρηνούσαν τη μοναξιά τους με πόρτες και παράθυρα σπασμένα, τοίχους και πατώματα ρημαγμένα, δωμάτια γεμάτα σκουπίδια και σχισμένα στρώματα. Ούτε λόγος για "επισκευές" βεβαίως!
Σύντομος περίπατος στη συμπρωτεύουσα αναζητώντας... ψιλοκομμένο!
Στην κάμερα, για την αναζήτηση του ψιλοκομμένου, ο Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Βρεθήκαμε για δύο ημέρες στη Θεσσαλονίκη την προηγούμενη, ερχόμενοι από Λήμνο, Ξάνθη και Καβάλα, όπου είχαμε φτάσει με το "Blue Star Mykonos" ξεκινώντας απ' τον Πειραιά. Μεγάλη υπόθεση πάντως να φτάνεις χωρίς κόστος ως εκεί πάνω και να αποφεύγεις 1.400 χιλιόμετρα (πήγαινε-έλα), συμπεριλαμβανομένων των ληστρικών τελών διέλευσης των εθνικών οδών με τα οποία χρεώνουν οι εργολάβοι τα αυτοκινούμενα τροχόσπιτα.
Στο μικρό χρονικό διάστημα που μεσολάβησε μεταξύ των συνεντεύξεων του Απόστολου Σιδηρόπουλου και του Χρήστου Κοσμίδη, αποφασίσαμε να κάνουμε μια σύντομη βόλτα στους δρόμους της συμπρωτεύουσας. Αφήσαμε λοιπόν το αυτοκινούμενο στην Αρετσού και κατεβάσαμε το παπί από τη σχάρα. Λίγη ώρα αργότερα βρεθήκαμε στο κέντρο της πόλης και ξεκινήσαμε, από πού αλλού; Από τον Λευκό Πύργο. Πρώτη θλιβερή διαπίστωση οι δημοτικές τουαλέτες, με την πόρτα τους κλειδαμπαρωμένη και τους απελπισμένους να έχουν γεμίσει με περιττώματα την είσοδο! Απαράδεκτη εικόνα στο κεντρικότερο σημείο της πόλης, μερικές δεκάδες μέτρα απ' τον Λευκό της Πύργο.
Σκηνές από ταινία θρίλλερ στις γερμανικές γαλαρίες της Λήμνου!
Επιμέλεια βίντεο : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Ξεναγός : Γιώργος Ελιάς.
Άλλη μια έκπληξη μου επιφύλαξε ο Γιώργος Ελιάς λίγο προτού αποχαιρετήσουμε την όμορφη Λήμνο την προηγούμενη εβδομάδα. "Θα σου δείξω τις γαλαρίες των Γερμανών που διατηρούσαν στο νησί κατά την διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου", μου είπε χαμογελώντας με νόημα, και ξεκινήσαμε με το αυτοκίνητό του με κατεύθυνση προς τον οικισμό του Κοντιά.
Ελάχιστα έχουν γραφτεί μέχρι σήμερα για τα πολεμικά αυτά καταφύγια των Γερμανών στα οποία αποθήκευαν πολεμοφόδια και με την βοήθεια πυροβόλων ήλεγχαν τον κόλπο του Διαπορίου τον οποίον είχαν επίσης κλείσει με αλυσσίδες για να μη μπορούν να εισέρχονται σ' αυτόν τα εχθρικά υποβρύχια.
Ο "άγνωστος" καταρράκτης Κατσαίτης κοντά στον Κάσπακα της Λήμνου.
Κάμερα - Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Ξεναγός : Γιώργος Ελιάς.
Στη Λήμνο έχουμε πάει αρκετές φορές μέχρι σήμερα και πάντοτε τα θέματα της τελευταίας επίσκεψής μας άφηναν κάποιο υπόλοιπο για την επομένη. Είναι αλήθεια πάντως ότι ο καλός μου φίλος και ραδιοφωνικός παραγωγός Γιώργος Ελιάς φροντίζει κάθε φορά να καλύπτει αυτά τα κενά.
Έτσι κι' αυτή τη φορά ανέλαβε να μας ξεναγήσει στον καταρράκτη Κατσαίτη, ένα σημείο δύσκολο να το εντοπίσει κανείς, αν έχει μεν διαβάσει γι' αυτό σε κάποιο ταξιδιωτικό οδηγό αλλά δεν υπάρχει κάποιος ντόπιος να τον καθοδηγήσει ή να του ποδείξει πώς θα πάει ως εκεί.
Ο λαβύρινθος αίνιγμα στο Καστροβούνι της Λήμνου.
Κάμερα - Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Ξεναγός : Γιώργος Ελιάς.
Η πρόσφατη επίσκεψή μας στο πανέμορφο νησί της Λήμνου μάς επιφύλαξε μερικές όμορφες εκπλήξεις χάρις στις ξεναγήσεις του καλού μου φίλου, αυτοκινητιστή και ραδιοφωνικού παραγωγού Γιώργου Ελιά, γνωστού και από παλαιότερα θέματα που δημοσιεύτηκαν στο "Rib and Sea".
Μία από τις εκπλήξεις ήταν ο αινιγματικός λαβύρινθος ο οποίος, σύμφωνα με ιστορικές αλλά και ζωντανές μαρτυρίες, υπήρχε στο Καστροβούνι. Σε άρθρο του Γιώργου Ελιά, που είχε δημοσιευτεί παλαιότερα στο blog fryktories.net, αναφέρονται τα εξής :