Τον Λάκη Λαζόπουλο ομολογώ ότι δεν τον συμπαθώ και πολύ. Για να είμαι ακριβής δεν τον συμπαθώ καθόλου. Και έχω λόγους που δεν τον συμπαθώ. Πώς να συμπαθήσω κάποιον - ταλαντούχο σ' αυτό που υποκρίνεται, δίχως άλλο - ο οποίος λειτουργεί σαν την βαλβίδα εκτόνωσης του συστήματος το οποίο κατηγορεί, αλλά από το οποίο πλουσιοπάροχα αμείβεται; Πώς να συμπαθήσω αυτόν ο οποίος γελοιοποιεί, ειρωνεύεται και καταδικάζει εις θάνατον το σύστημα που τον πληρώνει; Πώς να συμπαθήσω αυτόν ο οποίος, μέσω της σάτυρας για την κατάντια της εξουσίας, προκαλεί το γέλιο των ακροατών του, κατευθύνοντάς τους στο χειροκρότημα και στην "ασφαλή" επανάκαμψη στα πάτρια εδάφη του καναπέ τους; Πώς να συμπαθήσω αυτό το τάχα "ακομμάτιστο" πολιτικό ον της θεατρικής σκηνής, που τίθεται όμως αναφανδόν και απροκάλυπτα υπέρ του νυν κυβερνώντος κόμματος;
Ωστόσο, το σχόλιό του, που διάβασα σήμερα στο διαδικτυακό τσαντήρι του, μου άρεσε. Γι' αυτό και το αναδημοσιεύω. Μακριά από μένα ο φανατισμός, η μισαλλοδοξία και οι έμμονες ιδέες.
Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Oι έρμες και η Hermès.
Του Λάκη Λαζόπουλου.
Πηγή : http://www.altsantiri.gr/e-lakis/lakis-lazopoulos-oi-ermes-ke-i-hermes/
Πότε ανέβηκε, πότε σκαρφάλωσε στην εξουσία,πότε έγινε αρχηγός, πότε ομόρφυνε, πότε έλαμψε η προσωπικότητα του η κρυμμένη, πότε έγινε το αδιαμφισβήτητο φαβορί, πότε ανέτρεψε όλες τις προβλέψεις, αυτό μόνο οι ελληνικές δημοσκοπικές εταιρίες – οι οποίες τα τελευταία χρόνια εκτελούν εργολαβίες – θα μπορούσαν να το ισχυριστούν.
Έχοντας αποτύχει σε όλες τις προεκλογικές αναμετρήσεις, έχοντας δώσει τροφή για να συζητούν οι αμέτρητοι εντεταλμένοι της δημοσιογραφίας και να βυσσοδομούν πάνω στο ελληνικό σώμα, ανενδοίαστα έρχονται και πάλι να επιβάλλουν τον εκλεκτό του Σόιμπλε σαν εκλεκτό των Ελλήνων. Σαν τον απαραίτητο της ιστορίας.
Κι όμως ποτέ αξιωματική αντιπολίτευση δεν έμοιαζε σαν διορισμένο Δ.Σ. της Siemens στην Ελλάδα.