Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Ο Αντώνης Ζάγορας, το ένα από τα τέσσερα παιδιά μιας πολυμελούς Κασιώτικης οικογένειας, αποφάσισε πέρυσι, στα 32 του, να ασχοληθεί ενεργά με τα κοινά του νησιού του. Ήρθε λοιπόν σε επαφή με την επικεφαλής του ενός από τους δύο συνδυασμούς που θα διεκδικούσαν τον Δήμο της Κάσου, την κυρία Μαίρη Σορώτου Τσανάκη, και μπήκε στο ψηφοδέλτιό της με την υπόσχεση της τελευταίας ότι εάν εξελέγετο θα του έδινε μια έμμισθη θέση στο δημοτικό συμβούλιο, και συγκεκριμένα την θέση του αντιδημάρχου. Συγχρόνως, όπως αφηγείται σήμερα ο Αντώνης Ζάγορας, άρχισε γι' αυτόν μια άσχημη περιπέτεια που τελειωμό δεν έχει και που τον ανάγκασε, λίγους μόλις μήνες μετά την εκλογή του ως δημοτικού συμβούλου της πλειοψηφίας, να εκδηλώσει την δυσαρέσκειά του απέναντι στον τρόπο με τον οποίον η κυρία Τσανάκη ασκεί την εξουσία που της έδωσε ο λαός της Κάσου και να ανεξαρτητοποιηθεί.

Επιμέλεια βίντεο : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Αφήγηση : Ντόρα Παπαδοπούλου.

Είκοσι πέντε ολόκληρα χρόνια μετά την ακτιβιστική εκείνη φωτογράφιση, η Ιταλίδα φωτογράφος Antonella Pizzamiglio επέστρεψε στη Λέρο και εξέθεσε τις φωτογραφίες-ντοκουμέντα, που τράβηξε με πόνο ψυχής και κίνδυνο να συλληφθεί, η δημοσιοποίηση των οποίων άλλαξε τη ροή των πραγμάτων στο κολαστήριο των ψυχών και σωμάτων του ψυχιατρείου της Λέρου.

Με τίτλο "Επιστροφή" και υπότιτλο "Ακόμη και το τίποτε έχει ένα όνομα", οι φωτογραφίες της Ιταλίδας φωτογράφου εξετέθησαν στον χώρο του ψυχιατρείου της Λέρου από τις 19 μέχρι τις 29 Ιουνίου 2015. Βρέθηκα συμπτωματικώς στη Λέρο εκείνες τις ημέρες, με την ευκαιρία της 11ης Πανελλήνιας συγκέντρωσης φουσκωτών σκαφών", η οποία αναβλήθηκε λόγω... capital control, και είχα την ευκαιρία να αποτίσω φόρο τιμής στη φωτογραφική προσέγγιση του ανθρώπινου πόνου όπως την κατέγραψε ο φωτογραφικός φακός της Antonella Pizzamiglio.

Προσπάθησα, στη συνέχεια, με τον μεγαλύτερο δυνατό σεβασμό, να αποτυπώσω στο βίντεο την εκπληκτική δουλειά της Antonella Pizzamiglio, ως Ανθρώπου πρωτίστως και ως ταλαντούχου φωτογράφου κατά δεύτερο λόγο. Δεν ξέρω αν τα κατάφερα. Αυτό θα το κρίνετε εσείς...

Επιμέλεια βίντεο : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Πολλά έντυπα και ηλεκτρονικά μέσα έχουν γράψει κατά καιρούς γι' αυτό το ξενοδοχείο φάντασμα στο Κοντοπούλι της Λήμνου, δίπλα σχεδόν στα αρχαία Καβείρια, τα θλιβερά απομεινάρια του οποίου σίγουρα θα αποτελούσαν το ιδεωδέστερο σκηνικό ταινίας θρίλλερ. Παραθέτω μερικά από αυτά τα σχόλια :

Έγραψε ο Θανάσης Σκόκος στο www.protagon.gr με τίτλο : "Ερείπια ανάπτυξης".

Την δεκαετία του ’90 έτρεχαν ακόμη τα Μεσογειακά Ολοκληρωμένα Προγράμματα και τα δάνεια για επενδύσεις, αν είχες τις άκρες, ήταν εύκολα. Τότε φτιάχτηκε στη Λήμνο και το πεντάστερο ξενοδοχείο ΚΑΒΕΙΡΙΑ ΠΑΛΛΑΣ. Το όνομα του το πήρε από το ιερό των Καβείρων που είναι λίγες εκατοντάδες μέτρα μακρύτερα. Μπροστά του απλώνεται ο μαγευτικός κόλπος της Σαράβαρης και λίγο πιο πέρα κρύβεται η αρχαία Ηφαιστεία.

Πηγή : "Αντιφωνητής" - Αρ. Φύλλου 420-421 - 16 Αυγούστου 2015
Τόν Παναγιώτη Λαφαζάνη δέν τόν γνωρίζουμε προσωπικά καί βεβαίως τίποτε δέν ἔχουμε ἐναντίον του. Οὔτε μέ τίς τυχόν πολιτικές του ἀρετές ξιπαζόμαστε οὔτε καί μέ τίς πιθανολογούμενες προθέσεις του γιά τήν ἐπαναφορά τῆς δραχμῆς κτλ. Θά χρησιμοποιήσουμε μόνο τό παράδειγμά του γιατί ἡγεῖται τῆς περιώνυμης «ἀριστερῆς πλατφόρμας» καί θέλουμε νά τεκμηριώσουμε κάποια συμπεράσματα.
Δέν θά τόν ἐγκαλέσουμε γιά ὅσα (δικαίως) τοῦ καταλογίσαν καί τά καθεστωτικά ΜΜΕ, σχετικά μέ τήν ἀπουσία ἤ μή σοβαροῦ σχεδίου Β στήν διαπραγμάτευση μέ τούς δανειστές. Γιά ἐμᾶς ἦταν δεδομένο πώς δέν εἴχαμε καμμία δυνατότητα διαφυγῆς, τουλάχιστον σέ αὐτή τή συγκυρία, ἀπό τόν ἐναγκαλισμό τῶν «θεσμῶν», γι' αυτό καί προεκλογικά, πρό ἑπταμήνου, γράφαμε πώς τά ὅποια ὀφέλη ἀπό τήν τότε ἐπικείμενη κυβερνητική ἀλλαγή θά μποροῦσαν νά προκύψουν στό ἐσωτερικό καί μόνο μέτωπο. Περιοριζόμαστε λοιπόν σ’ αὐτό τό τελευταῖο.

Πηγή : http://kostasxan.blogspot.gr/2015/08/blog-post_48.html

Tου Νίκου Παπαδόπουλου.
Πτυχιούχος του Τμήματος Επιστήμης και Τεχνολογίας Τροφίμων του Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών.

Εάν θέλεις να πείσεις κάποιον λέγοντάς του ψέμματα, τότε πρέπει να βρεις "συμμάχους" που θα επαναλαμβάνουν συνεχώς το ψέμα που "σερβίρεις". Μάλιστα, η επιτυχία θεωρείται δεδομένη όταν το σερβιριζόμενο ψέμα δεν περιέχει ούτε ίχνος αλήθειας. Αρκεί, φυσικά, να εμφανίζεις συνεχώς "πρόσωπα" (ει δυνατόν επιστήμονες και ειδικούς) που θα επιβεβαιώνουν για την "αλήθεια" του ψεύδους...
Μία τέτοια "επιχείρηση" απαιτεί χρόνο και χρήμα. Για την ακρίβεια, πολύ χρήμα, όταν πρέπει να πεισθεί ένας ολόκληρος λαός. Αν και υπάρχουν μηχανισμοί που εξυπηρετούν τέτοιου είδους "ανάγκες", το μέγα ζητούμενο είναι όχι το ποιός, αλλά το γιατί κάποιος μπορεί να είναι διατεθειμένος ξοδέψει πακτωλούς χρημάτων για να στηρίξει ένα εξόφθαλμο ψέμα. Η απάντηση, βρίσκεται στους πακτωλούς χρημάτων, που θα αποκομίσει ως κέρδος εκείνος που στήνει την επιχείρηση του ψεύδους.