Rib and Sea

Το σωσίβιο, το quick stop και η ζώνη σώζουν ζωές

Υπόθεση Τράπεζα της Ανατολής. Προθεσμίες για την πρόσθετη παρέμβαση στην αγωγή της Ρόδου.

Πηγή : http://banquedorient.org/web/?p=5340

Η αγωγή στη Ρόδο έχει κατατεθεί ήδη εδώ και αρκετό καιρό και πριν τα Χριστούγεννα θα πρέπει να κατατεθούν οι ισχυρισμοί των δύο πλευρών. Στην προσέγγιση της υπόθεσης, έχει αποφευχθεί κάθε ίχνος θεωρίας συνωμοσίας και όπως προσπαθούμε πάντα, με στοιχεία και βασισμένοι στη λογική και τη νομοθεσία. Στην αγωγή αυτή μπορεί να συμμετάσχει με πρόσθετη παρέμβαση όποιος το επιθυμεί, ωστόσο πριν οποιοσδήποτε λάβει την απόφασή του, οφείλω να ξεκαθαρίσω ορισμένα πράγματα.

Η ομάδα των μετόχων του Banquedorient.org δεν ήμασταν ούτε φίλοι, ούτε γνωστοί οι περισσότεροι. Με εξαίρεση έναν συνοδοιπόρο, που είχα γνωρίσει όταν ήμουν ακόμη φοιτητής στην Ιατρική Σχολή ΔΠΘ από τη στιγμή της εισαγωγής μου το 1994 και με τον οποίο λίγο ως πολύ είχα χαθεί όταν αποφοίτησα πριν μια δεκαπενταετία σχεδόν, τους υπόλοιπους δεν τους γνώριζα. Το κακό με αυτή την υπόθεση είναι ότι χρειάζεται έρευνα σε βάθος και είχα συνηθίσει τη μοναξιά του «ερευνητή». Μόνος πήγαινα σε αρχεία και μόνος προσπαθούσα να κατανοήσω την απάτη εκ μέρους της Εθνικής Τράπεζας. Χωρίς θεωρίες συνωμοσίας, το ομολογώ.

Στην πορεία με βοήθησαν άνθρωποι που απλά είχαν κάποια στοιχεία ανάμεσα στα κειμήλια που τους άφησαν τα αγαπημένα τους πρόσωπα. Αρκετά από αυτά τα στοιχεία βρέθηκαν παρατημένα – σχεδόν πεταμένα – σε παλαιοπωλεία σε ολόκληρη την Ευρώπη και παραδόξως και στην Αμερική. Το να είσαι με πυρετό σε μια ξένη πόλη, ψάχνοντας για ένα έγγραφο, γιατί η προηγούμενη έρευνα με έσπρωξε προς τα εκεί, είναι ένα θέμα. Το να αποδεικνύεται η έρευνά σου όμως άκαρπη παρά τις αντιξοότητες, σου σκοτώνει το ηθικό.

Το μεγαλύτερο μέρος της έρευνας έχει αποδειχθεί ότι ήταν μια προσπάθεια να ακουμπήσεις τη φωτιά χωρίς να καείς. Δεν ήταν λίγες οι φορές που νόμιζα ότι έψαχνα καρφίτσες στα άχυρα. Ατελείωτες ώρες έρευνας και συνεχής η αναζήτηση μέρα και νύχτα, όποτε είχα καιρό να αφιερώσω. Δεν νομίζω να υπάρχει άνθρωπος σε αυτή τη χώρα που να έχει διαβάσει περισσότερες σελίδες εφημερίδων των δεκαετιών 1920 – 1960 από εμένα. Όταν δεν τα παρατάς σε αυτές τις συνθήκες, δεν τα παρατάς ποτέ!

Στην πορεία με πλησίασαν κάτοχοι μετοχών που άλλες φορές ήταν ξεκάθαροι, όπως ο άνθρωπος που με φιλοξενεί στο site του Banquedorient.org και με αφήνει να γράφω τα δικά μου, άλλες φορές τα κίνητρα ήταν περίεργα. Έχω γνωρίσει τόσο πολύ κόσμο και σε αυτό το ταξίδι, που από ένα σημείο και μετά δεν με ένοιαζε και προτιμούσα τη μοναξιά μου. Όλα αυτά, πριν εμφανιστεί ο Σώρρας, αλλά και τον πρώτο καιρό που κρυβόταν πίσω από την εύπεπτη φράση «οικογένεια Σώρρα», γιατί απλά ήταν «αντιτουριστικός» και ούτε ο Τριανταφυλλόπουλος δεν τον έβγαζε στην εκπομπή του. Και τότε με είχαν βρίσει, απειλήσει, καταγράψει, εκβιάσει (τουλάχιστον προσπάθησαν)…

Δεν είναι ο Σώρρας και οι οπαδοί του οι μόνοι γραφικοί ψευτόμαγκες σε αυτό τον τόπο. Η «ασθένεια» είναι κοινή και διαδεδομένη: το χρήμα κάνει τα μάτια των ανθρώπων να μοιάζουν σαν τα καρτούν με το σήμα του δολαρίου να λάμπει στην κόρη του ματιού… Δεν χρειάζεται να είναι κανείς οφθαλμίατρος για να το καταλάβει.

Κάποια στιγμή όμως στις αρχές του 2013 τα πράγματα άλλαξαν. Αναγκάστηκα από τις συνθήκες να αλλάξω τακτική και να βγω στο προσκήνιο, κάτι που δεν ήθελα με κανέναν τρόπο μέχρι τότε. Στο σημείο εκείνο ένοιωσα ότι φτάνει πια η εκμετάλλευση και η δική μου και της έρευνας που έκανα τόσα χρόνια. Αρκεί να σημειώσω ότι στην επιφάνεια σήμερα έχει βγει μόνο το 70% των στοιχείων που είχα βρει πριν το 2013. Από το 2013 μέχρι σήμερα τα στοιχεία έχουν διπλασιαστεί και ειδικά τους τελευταίους 18 μήνες έχει γίνει ξεκάθαρο πώς έγινε η κομπίνα.

Το μεγαλύτερο πρόβλημα της προσωπικότητάς μου, όπως ξέρουν καλά οι φίλοι μου, είναι ότι αν προσπαθήσεις να με δουλέψεις θα συμφωνώ, θα λέω «ναι», θα σε κοιτάω στα μάτια γνωρίζοντας ότι με δουλεύεις και θα σε οδηγήσω σε αδιέξοδο. Δυστυχώς, απόλυτο μειονέκτημα του χαρακτήρα μου, αλλά και πραγματικό. Δεν εμπιστεύομαι εύκολα ανθρώπους, γιατί η πιθανότητα να είναι «μικροί και ανόητοι» είναι σημαντική. Κάτι έπρεπε να αλλάξει όμως.

Από το 2013 και μετά έμαθα σιγά σιγά να εμπιστεύομαι μια ομάδα κατόχων μετοχών της Τράπεζας της Ανατολής, με τους οποίους συνεργάστηκα κάτω από πολύ δύσκολες συνθήκες. Εντελώς διαφορετικοί άνθρωποι, με διαφορετικές ιδεολογίες, καθημερινότητες και συνήθειες, αλλά με έναν κοινό σκοπό. Αυτή είναι η ολιγομελής ομάδα του Banquedorient.org, που οι περισσότεροι πρωτοσυναντηθήκαμε τον Ιανουάριο του 2013, η οποία όμως είναι δεμένη σαν γροθιά. Ακόμα και σε αυτή την «κλειστή ομάδα» όμως, που στην πράξη εκπροσωπεί τις περισσότερες μετοχές που έχει οποιοσδήποτε στα χέρια του (περισσότερες και από αυτές που φιλοξενεί η Εθνική Τράπεζα) υπάρχουν διαφορετικές απόψεις για τον χειρισμό της υπόθεσης. Στο τέλος όμως πάντα υπάρχει ομοφωνία. Δεν λέω ότι αποκλείεται να υπάρξει διχόνοια ή έστω και διάσπαση κάποια στιγμή στο απώτερο μέλλον. Ό,τι και να γίνει όμως, άξιζε!

Η πραγματικότητα είναι όμως ότι κάθε κάτοχος μετοχών της Τράπεζας της Ανατολής αυτής της ομάδας έχει ξοδέψει πάνω από 1500 ευρώ μέχρι σήμερα. Ο καθένας! Η προσωπική μου συμμετοχή δεν θα αναφερθεί σε αυτό το κείμενο, γιατί απλά δεν θέλω να το κάνω. Εδώ και αρκετό καιρό η διαχείριση των οικονομικών μας είναι εντελώς αναρχική. Απλά δεν έχουμε ταμείο. Θέλουμε να κάνουμε κάτι, το αποφασίζουμε και το κόστος μοιράζεται με τρόπο που νοιώθω ότι είναι δίκαιος.

Όμως ας φανταστεί ο καθένας μας, πώς νοιώθουν αυτοί οι άνθρωποι που έχουν δαπανήσει σε βάθος χρόνου σε δικαστικά έξοδα, έξοδα έρευνας, έξοδα κοινών προσπαθειών τόσα χρήματα από το υστέρημά τους, όταν εγώ βγαίνω και λέω ότι η αγωγή είναι ανοικτή για πρόσθετη παρέμβαση στον οποιονδήποτε! Η ομάδα αυτή εκτός από τα έξοδα, έχει τρέξει, έχει δουλέψει, έχει ψάξει, έχει περάσει αγωνίες και προβλήματα που δεν της ανήκαν, έχει βάλει την υπόθεση αυτή σε πρώτη προτεραιότητα. Ένας από αυτούς άλλωστε είμαι και εγώ.

Ακόμη και εγώ στεναχωριέμαι για τα χρήματα που έχουν βάλει οι άνθρωποι αυτοί και που δεν είναι αναλογικά των δυνατοτήτων τους. Και πάλι όμως, επειδή γνωρίζω με ποιους έχω να κάνω, τους βγάζω το καπέλο. Γιατί όλοι μας σε αυτή την ομάδα δεν θα θέλαμε να ξοδέψει οποιοσδήποτε άλλος χρήματα, χωρίς να υπάρχει μεγάλο ποσοστό επιτυχίας.

Στην αγωγή της Ρόδου υπάρχει η πιθανότητα της παραπομπής στην Αθήνα, γιατί εκεί είναι η έδρα της Εθνικής Τράπεζας κατά της οποίας έχει κατατεθεί η αγωγή. Σε κανονικές συνθήκες, η αγωγή θα πρέπει να δικαστεί στη Ρόδο, αλλά μπορώ να κατανοήσω δικαστές που δεν θα ήθελαν να πιούν από το πικρό ποτήρι και απλά θα πετάξουν την υπόθεση από πάνω τους με μια απλή παραπομπή. Η Εθνική Τράπεζα είναι ισχυρός αντίπαλος άλλωστε και το γνωρίζουν και οι ίδιοι.

Στο παρελθόν μέχρι σήμερα έχουμε δει δύο αιτήσεις ασφαλιστικών μέτρων σε Μονομελές Πρωτοδικείο, δυο προηγούμενες αγωγές σε Πολυμελές Πρωτοδικείο και μια αίτηση εκουσίας δικαιοδοσίας είτε να μην έχουν θετική εξέλιξη, με παραπομπές και τυπικές απορρίψεις (αγωγές και ασφαλιστικά αντίστοιχα), είτε να έχουν αρνητική εξέλιξη όπως στην εκουσία δικαιοδοσία ορισμού εκκαθαριστών στην οποία έχω αναφερθεί στο παρελθόν.

Αυτές οι κινήσεις είχαν την ακόλουθη κατάληξη:

α) Αγωγή στη Ρόδο, το 2011, που εκδικάστηκε το Φθινόπωρο 2013, μετά από αναβολή που ζήτησε η Εθνική Τράπεζα: Παραπέμφθηκε στην Αθήνα, όπου είναι αδύνατον να δικαστεί προσωρινά λόγω του ύψους του δικαστικού ενσήμου.

β) Αγωγή στην Κω, τον Νοέμβρη 2014, που παραπέμφθηκε στην Αθήνα.

γ) Ασφαλιστικά μέτρα επίδειξης εγγράφων στην Αθήνα το Φθινόπωρο 2013, στα οποία η δικαστής «μπέρδεψε» τις μετοχές που είχα προσκομίσει και θεώρησε ότι δεν είχα μετοχές. Ανέφερε στην απόφαση τα νούμερα των μετοχών που είχα, ανέφερε δύο άλλες μετοχές με διαφορετικά νούμερα που είχα μεταβιβάσει και στη συνέχεια έκανε την αφαίρεση 2 μείον 2 και αποφάσισε ότι δεν είχα μετοχές, άρα δεν είχα έννομο συμφέρον. Μάλιστα, ενώ δεν είχα έννομο συμφέρον, μπήκε και στην ουσία της υπόθεσης και δέχθηκε πως η Εθνική Τράπεζα μας πρόσφερε τα έγγραφα που ζητούσαμε, αν και κάτι τέτοιο δεν ήταν αληθές, κατά συνέπεια δεν έπρεπε να τα ζητάμε!

δ) Ασφαλιστικά μέτρα επίδειξης εγγράφων στην Αθήνα το Φθινόπωρο 2015, στα οποία η δικαστής αρνήθηκε να μας δώσει η Εθνική Τράπεζα τα έγγραφα, με τη δικαιολογία ότι υπήρχε προσωρινό δεδικασμένο. Η ίδια η δικαστής ανέφερε πως σύμφωνα με τη νομολογία πρέπει όλοι οι συμμετέχοντες να συμμετέχουν και σε προηγούμενη δίκη, για να υπάρχει δεδικασμένο, και στη συνέχεια διέψευσε τον εαυτό της και ομολόγησε πως «πολλοί» από τους αιτούντες συμμετείχαν και στα ασφαλιστικά του 2013. Για αυτούς τους «πολλούς» (αλλά όχι όλους) επέκτεινε το προσωρινό δεδικασμένο και αρνήθηκε να χορηγηθούν τα έγγραφα. Για τους υπόλοιπους που δεν συμμετείχαν στα προηγούμενα ασφαλιστικά, απλά δεν αποφάσισε κάτι…

ε) Η αίτηση εκουσίας δικαιοδοσίας ορισμού εκκαθαριστών έγινε από το Σώρρα αρχικά και μετά από πολλαπλές αναβολές οδήγησε στην παραίτηση του ιδίου. Δυστυχώς σε αυτή τη διαδικασία, μετά την παραίτηση του Σώρρα και όσων συνεννοήθηκαν μαζί του, έμεναν ερημοδικαζόμενοι με κίνδυνο να οδηγηθεί η όλη διαδικασία σε βάλτο, με αρνητική απόφαση κατά μετόχων που μετά δεν θα μπορούσαμε να εφεσιβάλουμε. Σε αυτήν συμμετείχαμε με ξεχωριστή αίτηση που συνεκδικάστηκε, ο Δικαστής έκανε λογικές υπερβάσεις που ξεπερνάνε και αυτές των ασφαλιστικών μέτρων και έκρινε πως η εκκαθάριση ολοκληρώθηκε νομότυπα το 1936, χωρίς η Εθνική Τράπεζα να έπρεπε να δημοσιεύσει ισολογισμό. Σε αυτήν την ατυχή απόφαση, που είμαι βέβαιος πως θα εξαφανιστεί σε υψηλότερο βαθμό, έχει ασκηθεί έφεση.

Με αυτο το ιστορικό, αλλά και με την προηγούμενη αρνητική απόφαση των Εισαγγελέων στη μήνυση και έφεση Σώρρα κατά της Εθνικής Τράπεζας για απάτη (έχασε και τη μήνυση και την έφεση, το έκλεισε οριστικά και απλά το κρύβει από τους «πιστούς» του), το τοπίο δεν είναι ξεκάθαρο. Αρκεί να αναφέρω ότι είχε προηγηθεί άλλη αγωγή στο Ειρηνοδικείο το 2004, η οποία παρατήθηκε στην τύχη της και χάθηκε από άνθρωπο που δεν έχει δώσει ακόμη το παρόν.

Είναι απόλυτη η θέση μου ότι έχουμε δίκιο. Όμως ζούμε σε μια χώρα που η κυβέρνηση θεώρησε σωστό να προσπαθήσει να καλοπιάσει και μετά να εκβιάσει ανώτατους δικαστές για τις τηλεοπτικές άδειες. Κοινώς, είναι προσωπική άποψή μου ότι η δικαιοσύνη στην Ελλάδα νοσεί πολύ πιο βαριά, από ότι σε άλλες χώρες.

Για το λόγο αυτό η θέση και η δική μου και των υπόλοιπων μετόχων του Banquedorient.org είναι να σας προτείνουμε να μην συμμετάσχετε στην αγωγή αυτή, αλλά να συμμετάσχετε με πρόσθετη παρέμβαση στην έφεση της αγωγής. αν πρωτόδικα πάει καλά. Να συμμετάσχετε δηλαδή μετά από πρωτόδικη νίκη. Το δεδομένο είναι ότι τα λιγοστά παιδιά του Banquedorient.org θα συμμετάσχουν, γιατί απλά θα συμμετείχαν και σε αγώνα «Mortal combat» για αυτή την υπόθεση…

Η τελική απόφαση ανήκει σε κάθε έναν από τους κατόχους μετοχών ξεχωριστά. Τη δική μας πλευρά θα εκπροσωπήσει ο δικηγόρος Ρόδου Ι. Καραμιχάλης, με τη βοήθεια και άλλων ικανών ομολόγων του. Όποιος παρά ταύτα σκέφτεται να συμμετάσχει στην πρόσθετη παρέμβαση μαζί μας, καλείται να μας ενημερώσει μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου στο Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε. έως την Τετάρτη 5 Νοεμβρίου 2016, ώστε να του κοινοποιηθούν οι λεπτομέρειες και να αποφασίσει αν τελικά επιθυμεί να λάβει μέρος στην επόμενη μάχη.

Με εκτίμηση,
Δρ. Ελευθέριος Ρήνος