Rib and Sea

Δεν έχουν περάσει παρά ελάχιστες ώρες από τότε που επιστρέψαμε απ' το Καστελλόριζο και αποβιβαστήκαμε απ' το "Διαγόρας" της "Blue Star Ferries" στο λιμάνι του Πειραιά, και η επιθυμία μου να δημοσιεύσω, όσο το δυνατόν πιο γρήγορα, τις εντυπώσεις, τις φωτογραφίες και το βίντεο απ' τη μαγευτική αυτή γωνιά της Ελλάδας, είναι κάτι περισσότερο από έντονη. Επειδή όμως δεν είναι δυνατόν να γίνουν όλα μαζί - από έναν και μόνο (άνεργο) δημοσιογράφο άλλωστε βγαίνει όλη η δουλειά - μοιράζομαι, προς το παρόν, μαζί σας ένα μικρό δείγμα της συγκίνησης που ζήσαμε πετώντας πάνω απ' το γραφικό Καστελλόριζο με τον Μπάμπη Κωνσταντάτο που, αυτή τη φορά, ανέλαβε χρέη οπερατέρ, με αρκετή, ομολογουμένως, επιτυχία. Ευκαιρίας δοθείσης, θα ήθελα να πω ότι είναι πράγματι εκπληκτικό πόσα μπορούν να επιτύχουν δύο, αρμονικά συνεργαζόμενοι, άνεργοι δημοσιογράφοι...

Σχόλια, φωτογραφίες, βίντεο : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Οι μαυρόασπρες φωτογραφίες είναι από το αρχείο του αείμνηστου Βασίλη Μανικάκη.

Η αναπάντεχη πρόταση του Γρηγόρη Οικονόμου να συνοδεύσω μια ομάδα μελών του "Sea Hawks Rib Club" (*) στον Άη Στράτη ήρθε στην πιο κατάλληλη στιγμή. Το στερητικό σύνδρομο, που με ταλαιπωρεί από τότε που πούλησα και το τελευταίο μου φουσκωτό, ήταν τόσο έντονο ώστε δεν θα άφηνα κανένα εμπόδιο να μου στερήσει τον διάπλου του βορείου Αιγαίου με το δεκάμετρο διμήχανο "Top Line" του Οικονόμου. Η αρχική σκέψη ανήκε πάντως στον Κώστα Κηπουργό που ήθελε το ταξίδι αυτό να γίνει σε ανάμνηση της αποστολής αγάπης του "Πατραϊκού Ομίλου Φουσκωτών Σκαφών" στον Άη Στράτη και την Ίμβρο, το 2001, αλλά και της παράδοσης ενός εννιάμετρου φουσκωτού σκάφους Laser με κινητήρα Yamaha 200 h.p. στην Κοινότητα του ακριτικού νησιού τον Ιανουάριο του 2003.

Κείμενο, βίντεο, φωτογραφίες : Μπάμπης Κωνσταντάτος.

Για να πω την αλήθεια, όταν αποφάσισα να τα "χώσω χοντρά" για να πάρω αυτό το όχημα, πίστευα ότι η χρήση του θα ήταν καθαρά χειμωνιάτικη. Κι' αυτό γιατί όταν έχεις μάθει τα τελευταία 35 χρόνια κάθε καλοκαίρι να καβαλάς το φουσκωτό και να χάνεσαι στο Αρχιπέλαγος, σε τι μπορεί να σου φανεί χρήσιμο αυτό το τροχήλατο σπιτάκι; Έλα, όμως, που η ζωή στα φέρνει όπως αυτή γουστάρει, και κάποτε έρχεσαι μπροστά στο δίλημμα: Πού να πας και τι να  αφήσεις;

Έτσι, όσα είχα κανονίσει και με βόλευαν κάποια στιγμή άρχισαν να γίνονται δυσβάστακτα και αν σ’ αυτό φταίω κι εγώ… καλά να πάθω. Τέλος πάντων δεν θα πρέπει να παραπονιέμαι, αφού ακόμα έχω την τρελοcamperα και την χαίρομαι όπως της αξίζει αυτής αλλά και της αφεντιάς μου (διάολε, 35 χρόνια δουλειάς με ένσημα είναι αυτά). Χωρίς φουσκωτό, λοιπόν, φέτος είπα να πάρω την εθνική (τον κακό της τον καιρό για εθνική) Αθηνών-Πάτρας, και να πάω να κάνω  μερικά μπάνια στην παραλία της Καλογριάς που βρίσκεται καμιά 40ριά χιλιόμετρα μετά την Πάτρα και είναι πανέμορφη. Είχα μάθει πως εκεί είχε στήσει και ένα «καμπεροκάμπινγκ» ο φίλος ο Γιώργος Παναγούλιας και σκέφτηκα ότι καλά θα είναι να έχω  εξασφαλισμένες  τις ανέσεις της σκιάς, του νερού, του ρεύματος και, φυσικά, της ασφάλειας, αντί του πολύ μικρού αντιτίμου των 10 ευρώ τη μέρα.

Σχόλια και φωτογραφίες : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Πώς λέμε η Πόλις εάλω; Ε, κάτι παρόμοιο έγινε και στο Ναύπλιο, το οποίο, μετά την Ζάκυνθο, καταλάβαμε από ξηράς και... αέρος από τις 18 μέχρι τις 24 Αυγούστου. Όμορφη πόλη το Ναύπλιο, που καταφέρνει ακόμη να μαγεύει τον επισκέπτη με τις πολλές αναφορές στο ρομαντικό και ιστορικό παρελθόν της. Καλοδιατηρημένα κτίρια του 18ου και του 19ου αιώνα, εντυπωσιακά καταστήματα, αγέρωχο όσο και "ένοχο" κάστρο, εντυπωσιακή ακτογραμμή, ενδιαφέροντα γειτονικά θέρετρα, όπως το Τολό, το Δρέπανο, το Βιβάρι και η Νέα Κίος, με το Μπούρτζι να ολοκληρώνει την εικόνα μιας πόλης που ποτέ δεν χορταίνει κανείς. Η περιπλάνηση στα σοκάκια της, ακόμη και αν γίνεται σε καθημερινή βάση, δεν καταντάει ποτέ βαρετή ή μονότονη. Για το Ναύπλιο όμως έγραψα παλαιότερα, οπότε δεν κρίνω σκόπιμο να γράψω και πάλι τα ίδια πράγματα : http://www.camperlife.gr/trvelm/76-2010-11-26-13-08-42.html