Rib and Sea
|
|
|
Το σωσίβιο, το quick stop και η ζώνη σώζουν ζωές
Ταξιδεύοντας
Αντικύθηρα. Η γοητεία της πέτρας και της μοναξιάς.
Ταξίδευσε και γράφει τις εντυπώσεις του ο Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Δεν πρόλαβα να επιστρέψω απ' τη Γαύδο και να βγάλω τις λιγοστές αποσκευές μου και τον ηλεκτροκίνητο Μαξιμιλιανό απ' το 9.50 4U, και άρχισα να τα φορτώνω στο μικρότερο αδελφάκι του, το 8.50 4U. Το σκάφος, αφού θα περνούσε πρώτα απ' τα Αντικύθηρα, για το προγραμματισμένο ταξιδιωτικό, θα έπλεε στη συνέχεια προς το Λαύριο για να δώσει το παρόν στο Rib Test. Χαράς ευαγγέλια. Μετά από τόσους μήνες "ερωτικής" αποχής, τριακόσια μίλια θάλασσας ήταν αρκετά για να φορτίσουν τις μπατταρίες της ψυχής μου και να αναθερμάνουν τον παθιασμένο έρωτά μου για Κείνη...
Γαύδος. Ο Σταυρός του Νότου.
To ταξίδι του Ιωσήφ Παπαδόπουλου στην ακριτική Γαύδο με "Skipper 9.50 4U"
Μέχρι και πριν από δύο χρόνια τα ταξίδια έβγαιναν "στο φτερό". Αρκούσε και μόνο η σκέψη, ένας γρήγορος προγραμματισμός, μια σύντομη "περιπλάνηση" επί χάρτου, ο απαραίτητος έλεγχος και το φόρτωμα του φουσκωτού, φουλάρισμα του ρεζερβουάρ, και φεύγαμε! Δουλειές, κουτσά στραβά, υπήρχαν, ήταν και η τιμή της βενζίνης "λογική". Ενάμισυ λίτρο το μίλι έκαιγαν, πάνω κάτω, οι κινητήρες, αλλά το λίτρο ήταν στα 70 λεπτά. Όπερ, μεθερμηνευόμενο, έτσι για να το νοιώθω καλύτερα δηλαδή, 239 δραχμές! Τι θα μας σταματούσε λοιπόν; Το μυαλό μας; Αυτό ήταν, και είναι άλλωστε, συνεχώς φευγάτο! Οι εποχές όμως άλλαξαν και τα φουντάγια πήγαν... στις μάντρες. Εμείς κυνηγάμε τις ουρές μας, το άγχος και η ανασφάλεια για το αύριο περίσσεψαν, έγινε κι' η βενζίνη μέσα σε ένα χρόνο... ουίσκυ, επιεικώς στις 520 δρχ. το λίτρο (γιατί πιστεύω ότι κάνω καλά που δεν ξεχνάω τις δραχμές;), θέλει πολύ για να αράξει κανείς μπροστά στην οθόνη ενός ηλεκτρονικού υπολογιστή;
Από τη Χίο στη Λέρο με "Skipper 9.50 4U"
Ταξίδευσε, θυμάται, φωτογράφισε και σχολιάζει ο Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Ο ένας από τους δύο βασικούς λόγους που βάρυναν στην απόφασή μου να πάω το τριήμερο της 25ης Μαρτίου στη Χίο, στο πλαίσιο της επίσημης παρουσίασης της "Έκτης Πανελλήνιας Συγκέντρωσης Φουσκωτών Σκαφών" που θα πραγματοποιηθεί εκεί το πρώτο Σαββατοκύριακο του Ιουλίου, ήταν ότι θα είχα την ευκαιρία να επιστρέψω στην Αθήνα μέσω Λέρου. Και πώς αυτό, θα μου πείτε. Θα σας πω! Και μάλιστα όχι εν συντομία, όπως γίνεται συνήθως στα έντυπα περιοδικά, όπου οι σελίδες είναι μετρημένες αφού παλεύουν απεγνωσμένα να νικήσουν τις διαφημιστικές καταχωρήσεις, αλλά με όλες τις λεπτομέρειες, μιας και το διαδίκτυο παρέχει την δυνατότητα και την πολυτέλεια της πολυλογίας...
Παρουσίαση της Έκτης Πανελλήνιας Συγκέντρωσης.
Σχόλια - Φωτογραφίες - Βίντεο : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Μοντάζ : Γιώργος Μισετζής
Η πρόσκληση για να παρευρεθώ στη συνάντηση των εκπροσώπων των συλλόγων στη Χίο, στο πλαίσιο της "Έκτης Πανελλήνιας Συγκέντρωσης Φουσκωτών Σκαφών" που θα πραγματοποιηθεί εκεί στις αρχές Ιουλίου, έφθασε στο περιοδικό αλλά εγώ ήμουν μάλλον απρόθυμος να ανταποκριθώ. Πολλές οι εκκρεμότητες, τα προβλήματα, δύσκολες γενικώς οι συνθήκες της αγοράς. Όταν όμως έμαθα ότι στις εκδηλώσεις του τριημέρου της αργίας της 25ης Μαρτίου, τις οποίες είχε προετοιμάσει το δ.σ. του Ο.Φ.Σ. Χίου, συμπεριλαμβανόταν και μια βραδυά μουσικής, προσφορά των δύο καλών μου φίλων και ταλαντούχων μουσικών, του Γιώργου Μισετζή και της συζύγου του Μαρίας Καλαγκιά, και ότι θα είχα την ευκαιρία να επιστρέψω στην Αθήνα μέσω Λέρου, αφού θα ταξιδεύαμε εν πλω ως εκεί με το καινούργιο φουσκωτό απόκτημα του φίλου μου Τάσου Μαρδόγλου, κάθε ενδοιασμός μου πήγε περίπατο...
Ας μιλήσουμε για... camping on board!
Να θυμάστε πως το σωσίβιο και το quick stop σώζουν ζωές!
Θυμάται, σχολιάζει και φωτογραφίζει ο Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Αναπολούσα, τις προάλλες, τις φορές που έχω διανυκτερεύσει σε ένα φουσκωτό σκάφος, τις ημέρες που έχω ζήσει σ’ αυτό κατά την διάρκεια όλων αυτών των ετών που ταξιδεύω στην αγκαλιά Της, και προσπάθησα να τις μετρήσω. Έχασα όμως τον λογαριασμό! Και πρέπει να σας πω ότι ήταν ελάχιστες οι φορές, μετρημένες στα δάκτυλα, που ξάπλωσα μόνος μου κάτω απ’ τ’ άστρα, το ύφασμα μιας τέντας πλεύσης ή μιας ομπρέλλας θαλάσσης, την οποία είχα στηρίξει στο ρολ μπαρ της κονσόλας για να προφυλαχθώ απ’ το πηρούνιασμα της βραδινής υγρασίας ή το πρωϊνό αγιάζι.