Του Κώστα Γεωργουσόπουλου.

Στο μνήμα του μεγάλου τραγικού Αι­σχύλου που είχε αδελφό τον Κυναίγειρο (εκείνον που στη μάχη του Μαραθώνα όταν έφευγαν τα περσικά πλοία προσπάθησε να κρατήσει με το χέρι του ένα να μην απομακρυνθεί, κάποιος εχθρός τού το έκοψε και κείνος συνέχισε με το άλλο χέρι κι όταν κι αυτό του το έκοψαν προσπάθη­σε να κρατήσει το πλοίο με τα δόντια και τον αποκεφάλισαν - αλλά και ο ίδιος ο Αισχύλος ήταν οπλίτης στον Μαραθώνα και ναυμάχος στη Σαλαμίνα δέκα χρόνια αργότερα), στο μνήμα λοιπόν αυτού του τραγικού ποιητή έγραψαν πως ήταν ναυμάχος και πολέμησε μαζί με τους άλλους Έλληνες τους Πέρσες στον Μαραθώνα και στη Σαλαμίνα.

Πάει καιρός τώρα που το blog αισθάνεται πως δεν έχει τίποτε άλλο να γράψει, τίποτε περισσότερο να πεί. Νομίζει πως συνεχώς ανακυκλώνει τα ίδια και τα ίδια γνωστά πιά και κατανοημένα απ' την πλειοψηφία του λαού.

Όμως:

Μέρα με την μέρα, σχεδόν κάθε μέρα έρχονται στο φως μικρά και μεγάλα "κατορθώματα", ή λεπτομέρειες, ή απότοκα των κατορθωμάτων, των καθαρμάτων των μνημονιακών κυβερνήσεων. Κατορθώματα που σε προκαλούν να ανακυκλώνεις συνέχεια το μίσος και την οργή για τους παλιάνθρωπους εγκληματίες εκείνους, που με μιά καρέκλα εξουσίας και έναν παχουλό μισθό, πέταξαν τα πέπλα των προσχημάτων για να φανούν όπως είναι στην πραγματικότητα: απατεώνες, αγράμματοι, θρασύδειλοι, κοινωνικά σκουπίδια ανάξια λόγου.

Γιατί δεν χαίρεται ο κόσμος και δεν χαμογελάει, πατέρα;

Γιατί αύριο, παιδί μου, θα γιορτάσουμε για άλλη μιά φορά την επέτειο της έναρξης του πολέμου. Της έναρξης, όχι του τέλους, όχι της απελευθέρωσης.

Γιατί, πατέρα;

Γιατί  απελευθέρωση εδώ στην χώρα μας δεν έγινε ποτέ, παιδί μου. Σε όλα τα κράτη της Ευρώπης που βρέθηκαν υπό κατοχή στον δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, εορτάζεται η μέρα της απελευθέρωσής τους, ή έστω του τέλους του πολέμου. Στην Ελλάδα η Κατοχή δεν τελείωσε ποτέ. Γιατί ανάμεσα στην πρώτη εκείνη γερμανική κατοχή, και στην δεύτερη Κατοχή που ζούμε τώρα, στο διάστημα που μεσολάβησε, σε όλα αυτά τα 73 χρόνια, στην χώρα μας συνέχισαν να κυβερνούν οι συνεργάτες των γερμανών ναζί, οι δωσίλογοι και οι μαυραγορίτες. Η κάθαρση της κοινωνίας απ' τους προδότες, τα καθάρματα, τους εγκληματίες "έλληνες" που σύμπραξαν με τους κατακτητές, ή εκμεταλλεύτηκαν την Κατοχή για να πλουτίσουν σε βάρος του κατεχόμενου λαού, δεν έγινε ποτέ.

Οι εντελόμενες φωνές των φασισταριών της "Ενωμένης" Ευρώπης, τα συστημικά ΜΜΕ απεργούν. Εναντίον τίνος άραγε; Εναντίον της πολιτικής που όλα αυτά τα μνημονιακά χρόνια υπεράσπιζαν ρίχνοντας το ανάθεμα στον "τεμπέλη" και "διεφθαρμένο" λαό; Κι απ' αυτόν τον λαό ζητάνε τώρα συμπαράσταση; Χα.

Συμπαράσταση στα ΜΜΕ που, ακόμη και τώρα, αμετανόητα, εξακολουθούν και αποσιωπούν όσα μεγάλα και κρίσιμα γεγονότα μπορούν να απειλήσουν την "σταθερότητα" του φασιστικού ευρωπαϊκού οικοδομήματος; Αποσιωπούν τα πάντα. Μη μάθει ο λαός και ξεσηκωθεί κι αυτός. Μόνο τα λόγια και τις εντολές του συστήματος ξέρουν να παπαγαλίζουν.

Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.

Όλως παραδόξως ουδείς εκ του ΣΥΡΙΖΑ έκανε δηλώσεις μετά τη προχθεσινή μεγαλειώδη παρέλαση στη Θεσσαλονίκη. Τους απωθούν αυτά τα πατριωτικά, στα οποία στέλνουν τον ειδικό συνεργάτη Χάνο Κλασμένο. Ήταν εκεί και ο ανεκδιήγητος κυρ-Βασίλης, ο οποίος βρήκε τη μέρα να καταφερθεί κατά του νόμου για την αλλαγή φύλου. Πάντως, ο πρωθυπουργός έστειλε ένα καλό μήνυμα:

«Τιμούμε σήμερα το έπος του ‘40. Όλους εκείνους, που ανάμεσα στην Ελλάδα και τη ζωή τους διάλεξαν την Ελλάδα. Και απέδειξαν στα βουνά της Αλβανίας, στις πόλεις και στα χωριά της πατρίδας, τι σημαίνει να γνωρίζεις την ελευθερία από την κόψη του σπαθιού την τρομερή. Με τη μάχη του κατά του φασισμού και του ναζισμού και με την έφοδο της Εθνικής μας Αντίστασης στον ουρανό, ο ελληνικός λαός απέδειξε την αγάπη του για την ελευθερία. Τον διαχρονικό πόθο του να ζει με αξιοπρέπεια και να καθορίζει ο ίδιος τα του οίκου του. Τίποτε δεν ξεχάστηκε, κανένας δεν ξεχάστηκε. Καμιά θυσία δεν πήγε χαμένη.