Την 21η Σεπτεμβρίου του 2009, στο άρθρο μου με τίτλο "Γλιστρών το ανάγνωσμα, συνέχεια...", διέλαθε της προσοχής μου το γλωσσικό "τερτίπι" που χρησιμοποίησε ο Γενικός Γραμματέας του Υπουργείου Εμπορικής Ναυτιλίας, Αιγαίου και Νησιωτικής Πολιτικής κ. Γεώργιος Βλάχος, στην προσπάθειά του να χρυσώσει το χάπι για τον Δήμο Καλλιθέας, προσέχοντας συγχρόνως να μην "εκτροχιαστεί" η επιχειρηματολογία του και βγει ο ίδιος εκτός νόμου! Αναφέρομαι στην επιστολή του κ. Βλάχου, με ημερομηνία 31 Ιουλίου 2009 και αριθμ. πρωτοκ. 8221.Λ54/29/09, την οποία κοινοποίησε στο Λιμεναρχείο Φλοίσβου, στον Δήμο Καλλιθέας, στον Συνήγορο του Πολίτη, στον κ. Εισαγγελέα και στον γράφοντα :
http://www.ribandsea.com/law/174-2009-09-21-14-11-13.html
Πάρκινγκ σκαφών η "ναυταθλητική" μαρίνα του Φαληρικού Δέλτα;
Ο καλός φίλος και συνάδελφος Μπάμπης Κωνσταντάτος έστειλε σήμερα το ακόλουθο σχόλιο, μαζί με την ένθετη φωτογραφία (για του λόγου το αληθές) :
Προχθές, που είχα πάει μια βόλτα στη μαρίνα του Δήμου Καλλιθέας στο Δέλτα, είδα στο χερσαίο χώρο να υπάρχουν σκεπασμένα σκάφη σαν να είναι αυτός ο χώρος πάρκινγκ σκαφών. Τελικά τι συμβαίνει εκεί; Για να ρίξει κάποιος το σκάφος του υποβάλλεται σε μια τεράστια ταλαιπωρία έκδοσης άδειας από το Δήμο (αν βρει κάποιον εκεί την ώρα που θέλει να ρίξει το σκάφος του). Για ποιούς ισχύει αυτή η ευκολία της τσάμπα ή με αμοιβή φύλαξης; Και αν είναι με αμοιβή, έχει ο Δήμος το δικαίωμα να εισπράτει φύλακτρα;
Μπάμπης Κωνσταντάτος
Μαϊμού καταστάσεις...
Έχουν πλάκα, τελικώς, κάποιες ιστορίες. Μόνο όμως όταν αποτελούν πια παρελθόν. Οι ίδιες αυτές ιστορίες είναι συνήθως απίστευτα ψυχοφθόρες τη χρονική στιγμή που εκτυλίσσονται... 
Εκεί λοιπόν που έψαχνα σήμερα το αραχνιασμένο αρχείο μου με το περιπετειώδες πέρασμά μου από τον χώρο των συλλόγων, έπεσε μπροστά μου κάποια επιστολή η οποία, μολονότι εστάλη τον Αύγουστο του 2004 στο περιοδικό "Thalassa", ο εκδότης του έκρινε πως δεν συνέτρεχε λόγος να δημοσιευτεί, δεδομένου ότι ο αποστολέας της, μολονότι είχε όνομα, επώνυμο και διεύθυνση διαμονής, απεδείχθη ότι ήταν και... "άγνώστου" ταυτότητας και αγνώστου διαμονής! Αυτή εδώ η ενότητα του "Rib and Sea" όμως έχει, εκτός των άλλων, και αυτή την αποστολή. Να αφαιρεί την ομίχλη του χρόνου και να ρίχνει φως σε γεγονότα που, για τον ένα ή τον άλλο λόγο, έμειναν στο σκοτάδι, ρίχτηκαν στο καλάθι των "αχρήστων" της ιστορίας, σπίλωσαν συνειδήσεις και δημιούργησαν εσφαλμένες εντυπώσεις εις βάρος ανθρώπων οι οποίοι, όχι μόνο δεν έφταιξαν σε τίποτε αλλά, αντιθέτως, προσέφεραν αφιλοκερδώς τα μέγιστα στην προώθηση της ιδέας του φουσκωτού σκάφους στην Ελλάδα...
Η Μπέττη Μούζακ εκπέμπει σήμα κινδύνου για το σχολείο Μεγίστης!
Σχόλια, φωτογραφίες, βίντεο : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Η κυρία Μπέττη Μούζακ είναι διευθύντρια στο σχολείο του Καστελλόριζου, επισήμως γνωστό σαν Σαντραπεία Αστική Σχολή Μεγίστης. Ένα σχολικό οικοδόμημα που, μπορεί μεν άλλοτε να στέγαζε αξιοπρεπώς τους δεκάδες μαθητές του νησιού, σήμερα όμως, όπως λέει η κυρία Μούζακ, οι αίθουσές του δεν επαρκούν για να καλύψουν τις ανάγκες της σύγχρονης εκπαίδευσης των ελαχίστων μαθητών που έχουν παραμείνει στο Καστελλόριζο, ενώ δεν υπάρχουν ούτε θερμαντικά σώματα για να ζεστάνουν τους μαθητές τον χειμώνα!
Αξίζει εδώ νομίζω να αναφερθεί ότι η Σαντραπεία Αστική Σχολή ιδρύθηκε από τον Λουκά Σαντραπέ, ο οποίος γεννήθηκε και έζησε τα πρώτα εφηβικά του χρόνια στο Καστελλόριζο. Η αρχιτεκτονική του κτιρίου, που εγκαινιάστηκε την 7η Ιουνίου του 1903, βασίστηκε στο Πανεπιστήμιο των Αθηνών, αφού η πρόσοψή του αποτελεί αντίγραφό του. Φιλοδοξώντας να παρέχει μόρφωση υψηλού επιπέδου, η Σαντραπεία Αστική Σχολή δημιουργήθηκε στα πρότυπα της ιδεολογίας του αλληλοδιδακτισμού και οι δάσκαλοί της προέρχονταν από το νησί, την Αθήνα, τη Ρόδο, αλλά και από τη Σμύρνη και την Κωνσταντινούπολη. Είναι το σημαντικότερο εκπαιδευτικό ίδρυμα του Καστελλόριζου και βρίσκεται δίπλα στον Μητροπολιτικό Ναό Κωνσταντίνου και Ελένης, με τον οποίο συνδέεται με μία μοναδικής τέχνης βοτσαλωτή ασπρόμαυρη αυλή. Η Σαντραπεία Αστική Σχολή στεγάζει σήμερα το Νηπιαγωγείο, το Δημοτικό, το Γυμνάσιο και το Λύκειο του Καστελλόριζου.
Ανακοινώσεις του ΣΕΚΑΠΛΑΣ ΠΕΕΥ
ΘΕΜΑ: Ρυμουλκούμενα οχήματα (Trailers).
Αγαπητοί συνάδελφοι,
Σχετικά με το θέμα που ανέκυψε και έχει σχέση με τη μη ταξινόμηση ρυμουλκούμενων οχημάτων (Trailers) μετά τη θέση, την 29-ΟΚΤ-2012, σε εφαρμογή της Οδηγίας 2007/46/ΕΚ η οποία έχει ενσωματωθεί στο εσωτερικό μας Δίκαιο με την Κοινή Υπουργική Απόφαση (Κ.Υ.Α.) αριθ. 29949/1841/28-9-2009 (ΦΕΚ 2112 τ.Β΄/29-9-2009), αντιπροσωπεία του Συνδέσμου μας, με τη συμμετοχή κατασκευαστών Τρέϊλερ, συναντήθηκε με τον Διευθυντή και τους αρμόδιους υπηρεσιακούς παράγοντες της αρμόδιας Διεύθυνσης Τεχνολογίας Οχημάτων της Γραμματείας Μεταφορών του Υπουργείου Ανάπτυξης, Ανταγωνιστικότητας, Υποδομών, Μεταφορών & Δικτύων.
Όπου κι' αν πάω, η Ελλάδα με πληγώνει.
Της κυρίας Βίκυς Φουσκίδου. (Η κυρία Φουσκίδου είναι δημοτική σύμβουλος στον Δήμο Αργυρούπολης - Ελληνικού).
Ζούμε στη χώρα του φωτός; Στη χώρα του λογικού και του αυτονόητου, ή του παράλογου και του μηδενισμού; Στην Ελλάδα, την πνευματική μητέρα της Ευρώπης, ή την ουραγό των εταίρων μας; Στη χώρα που γέννησε την πολιτική και το λόγο, ή στη χώρα της χρεωκοπίας της πολιτικής και του ευτελισμού του λόγου;
Πόσο επίκαιρος είναι σήμερα ο στίχος του Γ. Σεφέρη «Όπου κι αν ταξιδέψω η Ελλάδα με πληγώνει». Με πληγώνει, όπως πληγώνει κι εσένα, και τον καθένα, και όλους. «Δεν πάμε καλά», λένε οι πολίτες αυτού του τόπου! Οι άνθρωποι του μόχθου και του μεροκάματου που αγωνιούν για το σήμερα και για την κοινωνία στην οποία θα μεγαλώσουν τα παιδιά. Μια κοινωνία βιαιολατρείας, παθητικότητας και εκχυδαϊσμού, ατιμωρησίας ενόχων και επίπλαστη; Χώρα που τη χαρακτηρίζουν ως τριτοκοσμική, κομμάτων, τζακιών και καναλαρχών με πανίσχυρη τηλε-δημοκρατία; Της τσόντας και του εφήμερου σουξέ;
Η συγκλονιστική συνέντευξη του κ. Στέφανου Τσίπα - Μέρος Β΄
Κάποιοι από τους αναγνώστες αυτού του διαδικτυακού περιοδικού, μετά από σιγή 15 ημερών, θα πίστεψαν ενδεχομένως ότι οι αποκαλύψεις του κ. Στέφανου Τσίπα, σχετικώς με το μεγάλο σκάνδαλο της Εμπορικής, δεν θα είχαν συνέχεια, λόγω ίσως και των προσφάτων συλλήψεων κάποιων αναγνωρίσιμων συναδέλφων. Έπεσαν έξω! Σ' αυτό τον ιστότοπο ό,τι αρχίζει θα ολοκληρώνεται, με αδιάσειστα στοιχεία και με οποιοδήποτε κόστος. Δεν έχω άλλωστε τίποτε να χάσω, ούτε έχω αφεντικό πάνω απ' το κεφάλι μου. "Απολαύστε" λοιπόν το δεύτερο μέρος της αποκαλυπτικής αυτής συνέντευξης του πρώην υψηλόβαθμου στελέχους της Εμπορικής Τραπέζης κ. Στέφανου Τσίπα και κλείστε, καλού κακού, τη μύτη σας για να αντέξετε την πολιτική, δημοσιογραφική και δικαστική δυσοσμία...
Θα ακολουθήσουν άλλες δύο συνέχειες...
Εδώ μπορείτε να δείτε το Α΄ μέρος :
http://www.ribandsea.com/waves/783-2012-10-17-11-46-20.html
Εδώ μπορείτε να δείτε το Γ΄ μέρος : http://www.ribandsea.com/waves/803-2012-11-07-21-28-09.html
Ανδρέας Μαρκέτος. Κεφαλλονίτης καπετάνιος στη γραμμή Μεγίστης.
Είκοσι τρεις περίπου ώρες κρατάει το ταξίδι μέχρι το Καστελλόριζο, ξεκινώντας απ' τον Πειραιά, με ενδιάμεση προσέγγιση στα λιμάνια της Καλύμνου, της Κω, της Νισύρου, της Τήλου και της Ρόδου. Το πλοίο, εν τούτοις, που εξυπηρετεί την ακριτική αυτή γωνιά της Ελλάδας και τους κατοίκους της, δεν ανήκει στην κατηγορία των παμπάλαιων και υποβαθμισμένων σκαριών που ταξιδεύουν σε κάποιες από τις μη αξιοποιημένες, υποβαθμισμένες και ελαχίστου οικονομικού ενδιαφέροντος γραμμές του Αιγαίου.
Οι πιο πάνω χαρακτηρισμοί ανήκουν στον φίλο μου Νίκο Σαρρή, αντικαθιστούν τον άστοχο όρο "άγονες γραμμές" και οφείλω να πω ότι συμφωνώ απολύτως μαζί του. Ο Νίκος μάλιστα το πάει λίγο παραπέρα : "Έχω την άποψη", λέει, "ότι η χρησιμοποίηση αυτής της λέξης από τους κρατικούς "λειτουργούς", μόνο τυχαία δεν είναι! Ονόμασαν τις γραμμές αυτές "άγονες", μια λέξη που παραπέμπει σε άγονο, άνυδρο, κρανίου τόπο, αφημένο στην τύχη του. Πρέπει δε να σημειωθεί ότι τα νησιά που δεν κατοικούνται, κατά το διεθνές δίκαιο, έχουν μειωμένη υφαλοκρηπίδα, με ό,τι αυτό συνεπάγεται...".
Να συμπληρώσω κι' εγώ κάτι Νικόλα; Αν δεν χαρακτήριζαν αυτές τις γραμμές άγονες, πώς θα "νομιμοποιούσαν" οι εκάστοτε υπουργοί τις επιδοτήσεις και τα παζάρια για την ανάθεση αυτών των δρομολογίων;
Το ξέρω πως αισθάνεσαι ηλίθιος...
Σχόλιο ανώνυμου blogger.
Γείτονά μου. Το ξέρω πως παρακολουθείς όλο αυτό το κουβάρι αθλιότητας που ξετυλίγεται μπροστά μας κι αισθάνεσαι ηλίθιος. Ή, για να το πω καλύτερα, μαλακας. Χιλιάδες συμπατριώτες που ρήμαξαν με όποιο τρόπο μπορούσαν ό,τι βρέθηκε μπροστά τους.
Ακούς για λίστες με περιουσίες στο εξωτερικό. Διαβάζεις για εκατοντάδες πολυτελείς κατοικίες που αγοράστηκαν στο Λονδίνο από Έλληνες. Αποκαλύπτεται ένα κράτος φρίκη που μέχρι και ο τελευταίος άχρηστος χαρτογιακάς μπορούσε να κάνει τη μπάζα του. Βλέπεις πως εκατοντάδες χιλιάδες κορόϊδευαν, λαδωνόντουσαν, φακελάκια πηγαινοερχόντουσαν.
Πετώντας πάνω απ' το Καστελλόριζο με ιπτάμενο φουσκωτό!
Δεν έχουν περάσει παρά ελάχιστες ώρες από τότε που επιστρέψαμε απ' το Καστελλόριζο και αποβιβαστήκαμε απ' το "Διαγόρας" της "Blue Star Ferries" στο λιμάνι του Πειραιά, και η επιθυμία μου να δημοσιεύσω, όσο το δυνατόν πιο γρήγορα, τις εντυπώσεις, τις φωτογραφίες και το βίντεο απ' τη μαγευτική αυτή γωνιά της Ελλάδας, είναι κάτι περισσότερο από έντονη. Επειδή όμως δεν είναι δυνατόν να γίνουν όλα μαζί - από έναν και μόνο (άνεργο) δημοσιογράφο άλλωστε βγαίνει όλη η δουλειά - μοιράζομαι, προς το παρόν, μαζί σας ένα μικρό δείγμα της συγκίνησης που ζήσαμε πετώντας πάνω απ' το γραφικό Καστελλόριζο με τον Μπάμπη Κωνσταντάτο που, αυτή τη φορά, ανέλαβε χρέη οπερατέρ, με αρκετή, ομολογουμένως, επιτυχία. Ευκαιρίας δοθείσης, θα ήθελα να πω ότι είναι πράγματι εκπληκτικό πόσα μπορούν να επιτύχουν δύο, αρμονικά συνεργαζόμενοι, άνεργοι δημοσιογράφοι...