Γράφει ο Μπάμπης Κωνσταντάτος.

Κόκκινη κλωστή δεμένη στην ανέμη τυλιγμένη…

«Μια φορά κι' έναν καιρό ζούσε σε ένα μικρό παραλιακό χωριό ένας καλός γιατρός που, όταν δεν είχε να γιατρέψει κάποιον, κοίταζε το πέλαγος και ονειρευόταν ένα μακρινό ταξίδι με τη μικρή φουσκωτή του βάρκα…».

Θα μπορούσε να αρχίζει κάπως έτσι το εγχείρημα του Γάλλου γιατρού Αλέν Μπομπάρντ, που μοιάζει σαν παραμύθι: Η διάσχιση του Ατλαντικού το 1952 με τον «Αιρετικό», χωρίς καμία μηχανική υποστήριξη και χωρίς καμία προμήθεια.

Αγαπητέ κύριε Διευθυντά,

Σχεδόν σε όλους τους λαούς και τις κουλτούρες τους, η προφορικά (ή γραπτά) διατυπωμένη ευχή, είναι ουσιαστικά, μια ενεργή προσπάθεια να επικοινωνήσει ο ευχέτης διανοητικά και ψυχικά με άλλα έλλογα όντα, μέλη ενός πανθέου υπάρξεων, μέσω εκφράσεων σκέψεων και συναισθημάτων, σχετικά με επιθυμίες και ελπίδες, για ό,τι δηλαδή ελπίζει να συμβεί στο μέλλον.

Στην Ελλάδα, η λέξη εύχομαι (προς), πρωτοαπαντάται σε κείμενο του Αισχύλου, ενώ η ίδια λέξη ως τεχνικός όρος πια, προσ/ευχή, εμφανίζεται σε κείμενο της Αγίας Γραφής και ειδικότερα στην Παλαιά Διαθήκη, ειδικευόμενη Θεολογικά, αργότερα, στην Καινή.

Ένα επίκαιρο χρονογράφημα του Βασίλη Παπαδόπουλου αντί ευχών.

« …Κι' αν ο ύπνος  συμμαχεί με την κούραση για  να καταβάλει το κορμί, το μυαλό δεν αποκάμει. Αυτόβουλα, θαρρείς, κι' έξω απ' τα όνειρα, αγρυπνά, αντιστέκεται, συστρέφεται ανήσυχο, με έγνοιες βασανιστικές, που κυκλοφορούν στο αίμα, που κατοικούν τους νευρώνες, χωρίς ελπίδα ν' αποβληθούν… Έτσι ξύπνησα πάλι μεσα στη νύχτα…

Σ' ένα γύρισμα πλευρού, μισάνοιξαν τα μάτια, κι' αυτό ήταν. Προσπάθησα μάταια να επιστρέψω στον ύπνο και σηκώθηκα. Το σκοτάδι μοιάζει άγνωστο όσο ποτέ. Αφήνω το δωμάτιο, ακροπατώντας, για να μην ανησυχήσω τον ύπνο της γυναίκας μου, που σήμερα φαίνεται βαθύς, αν και ξεφυσά μικρούς αναστεναγμούς. Το σπίτι κρύο κι' ήσυχο. Άλλοι δεν έχουν σπίτι, σκέφτηκα, κι' αισθάνθηκα άμεσα μια αδύναμη θερμότητα να με τυλίγει. Τα παιδιά κοιμούνται βαθιά. Ακόμη και στην ώρα τους δύσκολα ξυπνούν.  Ο χώρος τους  μυρίζει αγόρι, ύπνο και ξεγνοιασιά!

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Όταν τα φερέφωνα των Διεθνών δανειστών - κερδοσκόπων που επιβάλλουν στη χώρα μας νόμους και ληστρικά χαράτσια,  χωρίς να σέβονται το Σύνταγμα και την θέληση του κυρίαρχου Λαού, αυθαιρετούν, ευλόγως παραπέμπεται η σκέψη μας ότι γιά την κυβέρνηση δεν υπάρχει Δικαιοσύνη που να αποφασίζει εις βάρος της αλλά μόνο αυτή που δικαιώνει τους εις βάρος του Ελληνικού Έθνους νόμους και αποφάσεις της. Δυστυχώς, η εκάστοτε κυβέρνηση θεωρεί την Δικαιοσύνη ως μηχανή παραγωγής δικαστικών αποφάσεων μόνο για την είσπραξη δημοσίων εσόδων και τους παράγοντες απονομής της υποτακτικούς της για την επίτευξη του ανωτέρω στόχου της.