Rib and Sea

Αγαπητέ κύριε διευθυντά,

Είναι βράδυ και, ενώ εσείς απολαμβάνετε τον καθαρό αέρα της Ελληνικής εξοχής απαλλαγμένος από τους διάφορους σωματικούς σας πόνους, οι οποίοι δημιουργούνται από το έντονο ψυχολογικό στρες για την  κατάσταση της χώρας, εγώ προσπαθώ να αναπνεύσω μόρια οξυγόνου, τα οποία μάχονται με τον πυκνό καπνό της καύσεως πέλετ και επενδεδυμένων νοβοπάν, στον Πειραιά. Είμαι, βλέπετε, καλεσμένος σε φιλικό σπίτι του κέντρου και συμμετέχω σε συζήτηση για τα αποτελέσματα των εκλογών σε Κύπρο και Ιταλία, ενώ τα τζάκια των γύρω κατοικούντων, προσπαθούν να τους ζεστάνουν.

Και ενώ η τεχνητή της πόλεως φύση ησύχαζε και οι απόψεις ανησυχούσαν, κάποιος είχε την φαεινή ιδέα να θέσει σε λειτουργία την τιβούλα, με πρόσχημα την ενημέρωση. Αμέσως, καμώθηκα ότι κοιτούσα το ρολόϊ μου με χαριτωμένη απόγνωση για το προχωρημένο της ώρας, εν όψη του πρωϊνού εγερτηρίου της επαύριον εργασίμου, δηλαδή έψαχνα τρόπο να την κοπανίσω με ελαφρά. Όμως, η εικόνα στο παραλληλόγραμμο χαζοκούτι με καθήλωσε στον άξια φιλόξενο και αναπαυτικότατο καναπέ.

Η γηραιά κυρία με το οξυζενέ μαλλί, το ροζουλί Σανέλ ταγέρ και τα αυτοκρατορικά κοσμήματα, που χάϊδευε περιοδικά τα αθώα κεφαλάκια μικρών, σοβαρά άρρωστων παιδιών, ενώ προσπαθούσε σε άπταιστα ακαταλαβίστικα ελληνικά να πείσει τους θεατές της ότι έπρεπε, από το υστέρημα τους, να τα βοηθήσουν οικονομικά. Τελειώνει η γηραιά το λογύδριο, καπάκι οι διάφορες προσπάθειες των συριζαίων να απαλύνουν την απελπισία των απόρων γερόντων, μέσω των κοινωνικών παντοπωλείων και φαρμακείων, που θα δημιουργούσαν σε κάθε πόλη. Ολοκληρώνουν οι αυτόπροσδιοριζόμενοι αριστεροί τις θεωρητικές ανακοινώσεις, τσούπ, ξεπετάγεται η χρυσή αυγή να μοιράζει λαχανικά και ζαρζαβατικά, αλλά μόνο σε Έλληνες.

Και ενώ η γαστροεισοφαγική παλινδρόμηση μαχόταν με το βάρος των μασημένων και μισοχωνεμένων τροφών στο στομάχι μου, ξαφνικά, μαυρίζει η 55άρα οθόνη. Λέω από μέσα μου, ευτυχώς, πάει, χάλασε η ρημάδα. Πού όμως τέτοια τύχη. Ολόκληρο το αρχιπαπαδαριό επί σκηνής, με τις επίσημες στολές, τα σέα και τα μέα τους. Άπαντες, πάσχοντες και αυτοί από διαλείπουσα χωλότητα, ιππουριδική συνδρομή και εκφυλιστική σπονδυλολίσθηση, λόγω των βαρών από τους μεγαλόπρεπους χρυσούς σταυρούς, μίτρες και εγκόλπια, με τα οποία στολίζουν τα φτωχικά, των 25.000 (είκοσι πέντε χιλιάδων) ευρώ άμφια, να ανακοινώνουν συσσίτια για τους απόρους, ζητώντας σαρδόνια, τον οβολό όλων μας… για να τα πραγματοποιήσουν!

Κάποια χρονική στιγμή τους τελείωσαν στο κανάλι οι επαναλαμβανόμενες εικόνες αρχείου με τους αρρώστους και τους  εξαθλιωμένους, και πέρασαν, χωρίς ανάσα, σε πιο κούλ καταστάσεις. Καλέσματα για ομαδικές δενδροφυτεύσεις, καθαρισμούς ιδιωτικών χώρων, μάζεμα για παλιά παιγνίδια και ρούχα, δραματοποιημένες εκκλήσεις μη κυβερνητικών οργανώσεων, όπως για την σωτηρία της μπλε / πουά ρέγκας, αλλά και σοβαρές  επιστημονικές ανακοινώσεις 20μελούς ομάδας του Journal of Biology, περί των μέτρων τα οποία απαιτούνται προκειμένου να μην εξαφανιστεί η …ψείρα του εφηβαίου (Phthirus pubis), από την ολική της ευαίσθητης αυτής σωματικής περιοχής, αποτρίχωση (Βραζιλιάνικο μπικίνι), η οποία (ψείρα) μας συντροφεύει εδώ και 3,3 εκατομμύρια χρόνια, θέλοντας να μας πείσουν ότι αφού στην ψυχολογία ο αποχωρισμός ισούται με θάνατο, θα βιώσουμε βαρειά την απώλεια αυτή.

Ξαφνικό σταμάτημα για διαφημίσεις, οι μισές των οποίων αφορούσαν επικοινωνιακές χορηγίες του καλού καναλιού σε αναξιοπαθούντα θέατρα και υπερχρεωμένους χώρους δημοσίων θεαμάτων. Επανερχόμενη η κανονική ροή προγράμματος, θαυμάσαμε όλοι την, άξια συγχαρητηρίων, προσπάθεια ιδιωτικού ιδρύματος, που μέσω ΕΣΠΑ και μεσούσης της μεγαλύτερης οικονομικής κρίσης της χώρας μας, κατάφερε να έλθουν και να εκτεθούν στην Αθήνα με εισιτήριο στο πεινασμένο πόπολο και δωρεάν προσκλήσεις στην απαστράπτουσα βλαχοελίτ, πίνακες γνωστού τοις πάσι, ζωγράφου και ορδών πολιτικών ανδρών (;), που έβαζαν πλάτη σε όλες τις παραπάνω προσπάθειες, ανεξαιρέτως.

Άλλαξα θέση στον καναπέ, έχοντας τώρα τοίχο στην πλάτη μου, και ξεκίνησα τις εχθροπραξίες, κατά των χορτάτων παρευρισκομένων, με επίθεση όλμου. "Ο διάβολος της φιλανθρωπίας εντυπώνει στους ανθρώπους ότι αν κλέβουν και επιστρέφουν ψίχουλα σ’ αυτούς που έκλεψαν, κάνουν τόσο μεγάλο έργο που δεν χρειάζεται πλέον να πράξουν κάτι άλλο", ξεφούρνισα, ενθυμούμενος το απόφθεγμα του Τολστόϊ και γνωρίζοντας από πριν την συνέχεια.

Παγωμάρα στην ομήγυρη. "Επίσης", προσέθεσα, λίγο πριν καλυφθούν οι συνδαιτημόνες στα χαρακώματα, "ακόμα κι αυτοί που δέχονται φιλανθρωπική βοήθεια, την αισθάνονται σαν γελοίο και ανεπαρκή τρόπο ατελούς επανόρθωσης, ή σαν συναισθηματική ελεημοσύνη", όπως έχει αποφανθεί ο Όσκαρ Ουάϊλντ.

Η δεύτερη ολμοβολή είχε καλύτερη στόχευση και τους τάραξε. Τα χαμόγελα δραπέτευσαν από τα πρόσωπα, κάποιος απενεργοποίησε την τιβούλα, και όλοι, ανεξαιρέτως, έλαβαν θέση άμυνας, καλυπτόμενοι.
"Και ποια είναι η δική σου θέση, σχετικά με τις προσπάθειες της κυρίας Βαρδινογιάννη"; τόλμησε ο νεότερος ηλικιακά στην παρέα, με επιθετικό τόνο στην φωνή του, "δεν παράγει έργο δηλαδή;".

"Κοιτάξτε", του απήντησα, τονίζοντας τον πληθυντικό ευγενείας, που σκοπό είχε να τον κρατήσει σε απόσταση ασφαλείας, διότι ήταν 20 χρόνια νεότερος και εξαιρετικά γυμνασμένος. "Την φιλανθρωπία της. για να την πιστέψω, πρέπει να την κάνει ιδιωτικά, στα κρυφά, σαν κυνηγημένη. Σεμνά, σχεδόν σαν να ντρέπεται που θα την ανακαλύψουν και όχι με την παρουσία όλων των συνεργείων εξωτερικών μεταδόσεων των μέσων μαζικής εξαπάτησης, ένα από τα οποία ανήκει στον σύζυγό της".

"Μα βάζει και δικά της χρήματα κύριε", προσέθεσε ο νεαρός στον πληθυντικό, ακολουθώντας ευτυχώς το παράδειγμα της απόστασης.

"Θα μου επιτρέψετε να αμφιβάλλω", απάντησα αμέσως. "Η συγκεκριμένη κυρία, που έχει ως τρόπο ζωής την κεφάτη, διασκεδαστική και εύθυμη φιλανθρωπία, μπλέκοντας επιχορηγούμενες μη κυβερνητικές, τηλεμαραθώνιους αγάπης και εοκικά κονδύλια, με γκαλά, ορχηστική μουσική, μπαλέτο και όπερα, ως απόλαυση των συμμετεχόντων μετά την συγκέντρωση των δωρεών τους, έχω την άποψη ότι δεν έχει ξοδέψει από την προσωπική της περιουσία, ούτε σέντ. Η κ. Μαριάννα Βαρδινογιάννη, δεν κατασκεύασε ιδίοις εξόδοις το Ογκολογικό Νοσοκομείο Παίδων, που φέρει το μεγαλοπρεπές όνομά της. Το Ελληνικό κράτος της παραχώρησε έκταση 10.000 στρεμμάτων και της προσέφερε ένα εκατομμύριο ευρώ στον τηλεμαραθώνιό της. Επίσης, πολλά εκατομμύρια ευρώ συγκεντρώθηκαν για τον σκοπό αυτό, από ανώνυμους και επώνυμους. Για ποια δικά της χρήματα, μιλάτε κύριε;", τον αποστόμωσα.

Πλέον, όλοι είχαν φορέσει τις εξαρτήσεις, τα κράνη και τις στολές παραλλαγής τους, μηδέ των θηλυκών (φύση και θέση) εξαιρουμένων, και πάλευαν να βολευτούν στα οικεία χαρακώματα του τρόπου με τον οποίον τους γαλούχησαν.

"Δηλαδή, αυτό που πιστεύετε είναι, ότι όλη αυτή η δωρεάν παραχώρηση διαφημιστικού χρόνου από τα κανάλια είναι υποβολιμαία;", ρώτησε η ωραία σύντροφος του επιθετικού, κρατώντας του το χέρι με την κλασσική της αγονιμοποίητης γυναίκας, λατρεία. Σήκωσα το αριστερό φρύδι και της απήντησα με βολές πυροβολικού. "Κυρία μου, τα διαφημιστικά  μιλάνε για παιδιά και γέρους που πεινάνε, αλλά δεν λένε γιατί πεινάνε. Το μόνο που μαθαίνουμε, είναι πως όσοι "πονάνε" για την αδικία και θέλουν να ξεπληρώσουν το "χρέος" τους απέναντι στην κοινωνία, πιστεύουν πως δίνοντας λίγο από το περίσσευμά τους, και αυτό αρκεί για να γίνει ο κόσμος μας καλύτερος, δεν χρειάζεται να κάνουν τίποτα άλλο! Γιατί να χρειάζεται, άλλωστε, αφού η πείνα, η φτώχεια και εξαθλίωση είναι κάτι "φυσικό", είναι κάτι που "απλά συμβαίνει", γιατί "έτσι είναι", δεν έχει πηγές και αιτίες. Αφού, άλλωστε, με το να δίνεις λίγα χρήματα με τα οποία βοηθάς μια κατάσταση, εκπληρώνεις το καθήκον σου και τα βρίσκεις με τη συνείδησή σου, πού να ψάξεις τώρα να βρεις ποιος φταίει...Τα κανάλια", συνέχισα απτόητος, "εγκλωβίζουν την όποια ευαισθητοποίησή σας σχετικά με την εκμετάλλευση, στην έκφραση μιας, σχεδόν ανέξοδης και χωρίς κόπο, "φιλανθρωπίας", που το μόνο που πετυχαίνει είναι να επουλώνει εφήμερα κάποιες πληγές, χωρίς ποτέ να αναζητά και να έρχεται σε ρήξη με την πηγή τους".

"Μα και εγώ έχω συμμετάσχει σε τέτοιου είδους προσπάθειες", ψέλλισε, ενώ είχε κοκκινίσει σαν παντζάρι. Φοβήθηκα το επερχόμενο εγκεφαλικό και το μαλάκωσα.

"Κυρία μου", της είπα, "προφανώς και δεν μπορώ να σας  κατηγορήσω, ούτε να αρνηθώ πως το κάνατε καλοπροαίρετα. Το ζήτημα είναι πως, με τον τρόπο αυτό, γίνατε μέρος ενός παιγνιδιού στημένου, για την παρουσίαση του ανθρώπινου προσωπείου, δηλαδή μιας σκληρής κοινωνικής πραγματικότητας, που επιβάλει την διαιώνιση των κοινωνικοοικονομικών διαχωρισμών στους ανθρώπους και ταυτόχρονα την πλήρη ακύρωση κάθε σκέψης για την σταδιακή δημιουργία μιας συγκροτημένης κοινωνίας, που οι θεσμοί της θ’ ακυρώσουν την τυραννία της ανάγκης".

Μαλάκωσε η υποψήφια προς γονιμοποίηση. "Μας λέτε με άλλα λόγια, κύριε, ότι μας έχουν μαζικά ξεγελάσει; Ότι μας κατευθύνουν; Ότι είμαστε μαριονέτες της ζωής; Είναι ποτέ δυνατόν να είμαστε σε μια μαζική πλάνη τόσοι άνθρωποι;".

Είδα όλες τις κεφαλές των παρευρισκομένων όντων να γνέφουν με συγκατάβαση στα λεγόμενά της και ενεργοποίησα τους διηπειρωτικούς πυραύλους μεγάλου βεληνεκούς, με τις πολλαπλές κεφαλές κατά προσωπικού.

"Ο Edward Bernays, κυρία μου, ήταν Εβραίος στην καταγωγή και ανιψιός του ιδρυτή της Ψυχανάλυσης, Ζίγκμουντ Φρόϊντ. Υπήρξε πατέρας και ο διασημότερος πρωτοπόρος της σύγχρονης προπαγάνδας, την οποία εξάσκησε τόσο σε θεωρητικό, όσο και σε πρακτικό επίπεδο, εφαρμόζοντας τις θεωρίες χειραγώγησης των μαζών, δηλαδή την ψυχολογία της μάζας. Το βιβλίο του "Propaganda", και γενικότερα οι μέθοδοί του, απετέλεσαν τα σύγχρονα εργαλεία προπαγάνδας, που χρησιμοποιούν μέχρι σήμερα όλα τα εξουσιαστικά κέντρα του πλανήτη μας. Μία - δυο διαπιστώσεις του θα σας πω μόνο.

Έγραψε ο Bernays : "Εφ’ όσον γνωρίζουμε τους μηχανισμούς και τα κίνητρα του κόσμου, γιατί να μην να τον ελέγχουμε και να τον κατευθύνουμε, όπως και όπου εμείς θέλουμε, και μάλιστα χωρίς αυτός (ο κόσμος) να το αντιληφθεί;". Και επίσης, "Μπορείτε να καταστήσετε αποδεκτή από τις μάζες οποιαδήποτε θεωρία, ή ιδέα, αν οι ταγοί μιας κοινωνίας την υποστηρίζουν σθεναρά και είναι υπέρ της. Και ο έξυπνος και συνειδητός χειρισμός της οργανωμένης γνώμης των μαζών, είναι σημαντικό στοιχείο μιας δημοκρατικής (sic) κοινωνίας. Αυτός που είναι σε θέση να καθοδηγεί αυτό τον αθέατο μηχανισμό της κοινωνίας, συνιστά μια αόρατη κυβέρνηση, που αποτελεί την πραγματική δύναμη που θα κυβερνά".

"Και όλοι οι άνθρωποι του θεού, μας ξεγελούν μαζικά;", τόλμησε ο σφίχτης σύντροφός της, πρώτος μαθητής του κατηχητικού, ως μοιράκιο.

"Βεβαιότατα κύριε", του είπα. "Ουσιαστικά οι "φιλανθρωπίες" αποτελούν, σε παγκόσμιο επίπεδο, τον Δούρειο Ίππο των διαφόρων εξουσιαστών. Μέσα στα σωθικά του κρύβονται θρησκευτικά κέντρα, κυβερνήσεις κρατών, πολυεθνικές εταιρείες και διάφοροι άλλοι, που λειτουργούν ως καρτέλ, υπακούοντας στην γνωστή αρχή των συγκοινωνούντων δοχείων. Με λίγα λόγια, η φιλανθρωπία, είναι το άλλοθι της ανηθικότητας και το υπνωτικό χάπι της φασίζουσας ιδεολογίας. Η δε ψεύτικη συμπόνια, είναι ντροπή για την ανθρώπινη νοημοσύνη και δεν δημιουργεί, σύμφωνα με το Νίτσε, ευγνώμονες, αλλά εκδικητικούς πολίτες".

Μετά τα τελευταία λεγόμενα, δέχτηκα πυκνά πυρά, ομαδόν. "Εσείς, θέλετε να τα ξεκαρφώσετε όλα, κύριε. Ε, δεν πάμε καλά. Μα, μας προσβάλετε συνεχώς όλους μας, ποιος είσθε κύριε, επιτέλους; Για κάνε μας την χάρη ρε φιλάρα" και άλλα, λιγότερο χαριτωμένα...

Ο ένας από τους οικοδεσπότες είχε εξαφανιστεί, προφανώς έψαχνε χοντρό αλάτι, και ο άλλος είχε μια τόσο μεγάλη αμηχανία από την εξέλιξη της συζήτησης, που πραγματικά τον λυπήθηκα, αλλά, ο κύβος είχε πια ριφθεί. Κοιτώντας την γυναίκα μου, η οποία είχε ήδη σηκωθεί και ετοίμαζε τα πανωφόρια μας, ενεργοποίησα τα πυρηνικά. "Βρε καλοζωϊσμένοι ηλίθιοι, οπαδοί της κοσμικής και της καθώς πρέπει θρησκευτικής φιλανθρωπίας, δεν αντιλαμβάνεστε ότι αυτή (η φιλανθρωπία) είναι η τέχνη να μετατρέπετε τους πολίτες και το ποίμνιο εις βάρος των οποίων από χρόνια παρασιτείτε, σε ευγνώμονες ζητιάνους; Οι άνθρωποι, δεν χρειάζονται ελεημοσύνη, δικαιοσύνη χρειάζονται. Χρειάζεται να έχουν τα αυτονόητα που δικαιούται κάθε πλάσμα πάνω σ΄ αυτή τη γη, και που δεν τα έχει, γιατί κάποιοι τα έχουν στο εκατομμυριοπλάσιο, λόγω αρρωστημένου βουλιμικού εγώ.

Οι εξαθλιωμένοι άνθρωποι, δεν χρειάζεται να μάθουν να ζητιανεύουν, χρειάζεται να μάθουν να διεκδικούν το αυτονόητο. Τη θέση τους στη γη. Τη ζωή τους. Την αξιοπρέπειά τους. Την ελευθερία τους. Δεν καταλαβαίνετε ότι είσθε, όλοι μας είμαστε, ένοχοι για το κατασκεύασμα που ονομάσαμε "πολιτισμό" και που είναι το απόλυτο δείγμα νομιμοποιημένου καννιβαλισμού; Λες και το να έχεις δέκα σπίτια κι ο άλλος ένα παγκάκι, είναι η φυσική τάξη των πραγμάτων κι όχι μια συνεχής και ειδεχθής εγκληματική ενέργεια. Όμως, το κάνετε, γιατί ποντάρετε στην αδυναμία των κοπαδιών να επαναστατήσουν ενάντια στους ασύδοτους χασάπηδές τους. Νοιώθετε δυνατοί όταν ένας δυστυχισμένος σας λέει καμπουριασμένος "ευχαριστώ", για την ελεημοσύνη που του δόθηκε, και νοιώθει κι ευγνωμοσύνη αντί να σας φτύσει κατάμουτρα, αναγνωρίζοντας τον απατεώνα που τον κοροϊδεύει ανερυθρίαστα και με τόσο θράσος".

Έγινε το σώσαι. Άλλοι κινήθηκαν απειλητικά εναντίον μου και άλλοι, μουρμουρώντας ακατονόμαστες λέξεις μέσα από τα δόντια τους, ετοιμάστηκαν να φύγουν, ενώ ο οικοδεσπότης έριχνε το χοντρό αλάτι πίσω από την πλάτη μου. Σηκώθηκα όρθιος, για να φάω ξύλο τουλάχιστον με αξιοπρέπεια, και είπα :

"Σας τάραξα, νομίζω. Αποχωρώ. Πριν το κάνω, θα σας πω τούτα και είναι τα τελευταία. Όλοι σας βλέπετε την φιλανθρωπία ως ανωτερότητα, αποενοχοποίηση, αυτοθυσία, κοινωνική καταξίωση, αυταρέσκεια και προβολή. Μήπως έχει έρθει η ώρα να ξανασκεφτείτε τα πεπραγμένα σας;", και πέρασα το κατώφλι της πόρτας καληνυχτώντας τους από χρόνια φίλους που μας φιλοξένησαν. Δεν τους λυπόμουν. Ήξεραν καλά, εδώ και 35 χρόνια, ποιους κάλεσαν.

Μπαίνοντας στο κυριλέ ασανσέρ, ακούγαμε καθαρά τις φωνές. "Ρε τι μαλάκας είναι τούτος; Ήθελε τις καρπαζιές του", και άλλα τέτοια και δεν άντεξα.

"Να είσαστε Ουμανιστές στην καθημερινότητά σας, ρε κουραμπιέδες ψευτοφιλάνθρωποι του ανάκλιντρου", τους φώναξα...

Με τιμή
Ο παράξενος και διαστροφικός αναγνώστης σας.

Αγαπητέ παράξενε και διαστροφικέ αναγνώστη μου,

Απλώς, υποκλίνομαι. Θα σας παρακαλέσω, μόνο, την επόμενη φορά που θα σας καλέσουν να παρευρεθείτε σε μια, αναλόγου ύφους και επιπέδου αποσπερία, όπως λένε στο χωριό της συζύγου μου, να βρείτε κάποια δικαιολογία και να με πάρετε μαζί σας. Αφ' ενός μεν για να μη νοιώθετε μόνος, αφ' ετέρου για να δοκιμάσω κι' εγώ την απόδοση του δικού μου οπλοστασίου...

Με τιμή

Ένας παράξενος και διαστροφικός εκδότης.