Επηρεασμένη από την πρόσφατη συνέντευξη του Δαμιανού Δακτυλίδη, η καλή μου φίλη Νατάσα Ματράγκα μου έστειλε ένα μήνυμα το οποίο θεωρώ εξαιρετικό και με την άδειά της δημοσιεύω αυτούσιο :

Φίλε Ιωσήφ,

Κάθισα και σκέφτηκα μερικά πράγματα αφού είδα το βίντεο με τον παραολυμπιονίκη Διαμιανό Δακτυλίδη και τις έγνοιες και τα άλυτα αιτήματά του. Σε ευχαριστώ για τα κολακευτικά σχόλια που έκανες για εμένα, νοιώθω όμως ότι οφείλω να κάνω μια διευκρίνιση, για να είμαι όσο γίνεται συνεπής. Δεν έχω 150 IQ αλλά αυτό έχει λίγη σημασία εδώ που φτάσαμε. Είσαι δίκαιος άνθρωπος, και δεν είμαστε εκεί όπου ξεκινήσαμε. Κάναμε αυτό που έπρεπε να κάνουμε μέχρις εξαντλήσεως δυνατοτήτων. Πιστεύω ότι είναι πιο ακριβές και συνεπές - όταν και εάν αναφερθείς ξανά σε εμένα - να με κατονομάζεις ως "ο Αόρατος Άνθρωπος". Δεν απηχεί πλέον τίποτα και δεν πρόκειται να κομίσει τίποτα η αναφορά στο Σύνδρομο Asperger και στον αυτισμό. Σε ευχαριστώ που στάθηκες δίπλα μας σε αυτόν το αγώνα, έναν αγώνα που είναι προορισμένος να χαθεί, ίσως γιατί πρέπει να ανοίξει τώρα ένας μεγαλύτερος Κύκλος.

Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Υπάρχουν ανάμεσά μας κάποιοι συμπατριώτες που το μυαλό και τα ενδιαφέροντά τους δεν εξαντλούνται στο καφενείο, στην "κοινωνική κριτική" του διαδικτύου ή στο χαζοκούτι. Σκέφτονται, προβληματίζονται, επιχειρούν, πειραματίζονται. Όχι πάντοτε με κίνητρο το χρηματικό όφελος, αλλά τη χαρά της δημιουργίας και της ανακάλυψης νέων πραγμάτων, νέων ιδεών.

Ο συνταξιούχος οικοδόμος Βασίλης Τσουραπάς είναι ένας από αυτούς. Μου τηλεφώνησε προχθές για να μοιραστεί μαζί μου μια ιδέα του αλλά επειδή, όπως και ο ίδιος ομολογεί, δεν τα πάει καλά στον προφορικό λόγο, περισσότερο με μπέρδεψε μ' αυτά που μου είπε παρά με διαφώτισε!

Δημοσιογραφική επιμέλεια - Βίντεο : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Έχω πει πολλές φορές και έχω τονίσει, σε όλους τους τόνους, ότι δεν είναι τρελοί, εμού συμπεριλαμβανομένου, όσοι κατηγορούν τους πολιτικούς μας για εσχάτη προδοσία ζητώντας την παραδειγματική τους τιμωρία. Και μπορεί μεν ο σημερινός καλεσμένος μου να ήταν προσεκτικός στις εκφράσεις του, εγώ όμως δεν έχω κανένα λόγο να είμαι!

Προηγήθηκε ο Αννίβας, τον οποίον αγνόησαν επιδεικτικά όλες οι κυβερνήσεις, ανεξαρτήτως κομματικής απόχρωσης. Ακολούθησε ο Γιάννης Αράπκουλες, με τα πολεμικά όπλα που κατασκεύασε και τον οποίον οι ηγέτες μας έφτυσαν σαν το κουκούτσι.

Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Είναι μερικά πράγματα που με συνδέουν με κάποια νησιά του Αιγαίου, περισσότερο ίσως από κάποια άλλα. Η Αμοργός είναι ένα από αυτά. Κάθε φορά που αποβιβάζομαι στα Κατάπολα ή στην Αιγιάλη αισθάνομαι πως επιστρέφω στο δικό μου νησί. Πως θα συναντήσω και πάλι τον Νίκο Θεολογίτη και την οικογένειά του στα Θολάρια, τον ηγούμενο της Μονής Χοζοβιώτισσας Σπυρίδωνα Δεναξά, τον Βαγγέλη Λουδάρο και τον καπτα Γιάννη Φωστιέρη στα Κατάπολα, τη Μαρία Ρούσσου και τον σύζυγό της Κώστα στην Καλοταρίτισσα, και τόσες άλλες οικείες φυσιογνωμίες.

Σ' αυτό το ταξίδι προστέθηκαν και άλλοι, που θα τους νοσταλγώ μέχρι κάποιο καράβι ή κάποιο φουσκωτό να με φέρει και πάλι στην Αμοργό που είναι αγκυροβολημένη στο νοτιοανατολικό άκρο των Κυκλάδων, δίπλα στην Κίναρο και τη μοναδική της κάτοικο, την αγαπημένη μου Ειρήνη. Ο Νίκος Κωβαίος στο Ξυλοκερατίδι, ο Αλέξανδρος Καλουτάς και ο Βαγγέλης Βασσάλος στη Λαγκάδα, η Μαρία Ρούσσου και ο σύζυγός της Κώστας στην Καλοταρίτισσα, η Μαρία Ρούσσου και ο σύζυγός της Γιώργος (γιος της Κοραλλίας Ρούσσου) στον Πύργο της Κάτω Μεριάς.

Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Γνώριζα εκ των προτέρων περί τίνος επρόκειτο όταν άκουσα για την έκθεση σκαφών με την επωνυμία “Olympic Yacht Show” που θα διοργανωνόταν στην «Olympic Marine” του Λαυρίου τις πέντε πρώτες ημέρες του Οκτωβρίου. Και ομολογώ ότι τέτοιου είδους εκθέσεις πολυτελών θαλαμηγών, οι οποίες δύσκολα χωρούν σε σκεπαστό εκθεσιακό χώρο, ούτε με συγκινούσαν ποτέ ούτε με ενδιέφεραν. Κάτι όμως ο κακός καιρός, που μου στέρησε το ψάρεμα με τον Φραγκίσκο στην Κύθνο, κάτι η περιέργειά μου, κάτι η επιμονή κάποιων συνδρομητών μου, οι οποίοι με «έσπρωξαν» να πάω στο Λαύριο, και η συμμετοχή κάποιων δικών μας ανθρώπων, οι οποίοι είναι στον χώρο της ναυπήγησης μεγάλων και πολυτελών φουσκωτών σκαφών, και οι οποίοι δεν προσβλέπουν πλέον στην ελληνική αγορά αλλά στις αγορές του εξωτερικού, έγειραν τη ζυγαριά και με έκαναν να κατηφορίσω προς το Λαύριο.