Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.

Εξ αφορμής διακηρύξεων της κ. Αχτσιόγλου, σχετικών με τις εργασιακές ρυθμίσεις που εμπεριέχονται στο νέο νομοσχέδιο που κατέθεσε στη Βουλή το υπουργείο της, έριξα μια ματιά στο κείμενο του εν λόγω νομοσχεδίου. Φέρει τον τίτλο «Συνταξιοδοτικές ρυθμίσεις Δημοσίου και λοιπές ασφαλιστικές διατάξεις, ενίσχυση της προστασίας των εργαζομένων, δικαιώματα ατόμων με αναπηρίες και άλλες διατάξεις». Ο σωστός τίτλος, όμως, θα ήταν «τροποποίηση διατάξεων διάφορων συνταξιοδοτικών νόμων και άλλες διατάξεις».

Για την ακρίβεια, εκείνο που με παρακίνησε να διαβάσω το νομοσχέδιο ήταν η δήλωση της κ. υπουργού ότι με τις υπό ψήφιση διατάξεις θα μπορεί ο εργαζόμενος, του οποίου καθυστερεί ο εργοδότης τις αποδοχές, να κατάσχει την περιουσία τού εργοδότη. Δηλαδή, μέχρι τώρα δεν μπορούσε; Ασφαλώς και μπορούσε. Αν ο εργαζόμενος έχει δικαστική απόφαση εις χείρας του, θα την εκτελέσει εις βάρος της περιουσίας του εργοδότη και όχι του γείτονα. Ανέκαθεν! Αν, φυσικά, ο εργοδότης έχει εμφανή περιουσιακά στοιχεία. Αλλά πετάμε μια παπάρα και παρακολουθούμε τους χαχόλους να πανηγυρίζουν και να μας υμνούν.

Κείμενο - Φωτογραφίες - Βίντεο : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Τις πέντε τελευταίες ημέρες του Αυγούστου είχαμε στη διάθεσή μας να επισκεφτούμε ένα νησί, μέχρι να επιστρέψουν τα εγγόνια απ' την Κάσο, και επιλέξαμε τη Σέριφο. Η "ΖΑΝΤΕ FERRIES" μας χάρισε τα εισιτήρια (να είσαι καλά φίλε Νίκο Κάρδαρη), ο καπετάν Μιχάλης Λυγνός με φιλοξένησε και μοιράστηκε μαζί μου τον χρόνο του ταξιδιού στη γέφυρα του "ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ ΣΟΛΩΜΟΣ", μέχρι που στις 10 περίπου το βράδυ αποβιβαστήκαμε στο Λιβάδι που έσφυζε από ζωή. Γεμάτες, σχεδόν, οι παραλιακές ταβέρνες με το αυτοκινούμενο να διασχίζει με δυσκολία τον παραλιακό δρόμο κι' εμείς να κατευθυνόμαστε προς την παραλία του Αυλόμονα, απέναντι ακριβώς απ' τολιμάνι. Εκεί αποφασίσαμε να "αγοράσουμε" το οικόπεδο που θα μας φιλοξενούσε τα επόμενα τέσσερα βράδια και να επιστρατεύσουμε το παπί για τη συνέχεια.

Ο αέρας, αν και νύχτα, μας έπαιρνε και μας σήκωνε και σ' αυτό το τέμπο έμεινε μέχρι που φύγαμε απ' το νησί! Πέντε μέρες δεν πήγε για ύπνο ο Αίολος, ξεφυσούσε στα εφτάρια και μας εξέπληξε με το κουράγιο του! Άδικα πήρα μαζί μου το drone...

Όταν επιστρέφεις σε ένα τόπο με τον οποίο σε συνδέουν όμορφες αναμνήσεις, δεν μπορεί παρά να τον αγαπήσεις διπλά. Ήταν Σεπτέμβριος του 1972, 45 ολόκληρα χρόνια πριν, όταν στα Λιβαδάκια βγάζαμε με την καπετάνισσα, που τότε την είχα γνωρίσει, τις "σέλφι" εκείνης της εποχής με μοναδικό φόντο την αμμουδιά και τις καλαμιές. Σήμερα τα Λιβαδάκια είναι αγνώριστα. Ένας ολόκληρος οικισμός έχει καλύψει τον λόφο και τα σπίτια του έχουν ενωθεί με το λιμάνι! Οργανωμένο camping (πολύ αξιόλογο, όντως), bungalows, μπαρ, πισίνες, καταδυτικές δραστηριότητες! Στο όνομα της "ανάπτυξης" θυσιάζονται, δυστυχώς, κάποια πράγματα και φεύγουν ανεπιστρεπτί...

Διαβάστε και δείτε τη συνέχεια εδώ : http://www.followjoseph.com/index.php/taksidia/27-aeras-ilios-thalassa-ammos-erotas-serifos

Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.

Την επικαιρότητα και την ειδησεογραφία μονοπωλούν, ως συνήθως, οι ατάκες των πωλητικών εναντίον αλλήλων, πράγμα που δείχνει πόσο χαμηλό είναι το επίπεδό τους, αλλά και το δικό μας, αφού αυτοί είναι πλασμένοι κατ’ εικόνα και ομοίωσίν μας. Άρθρα επί άρθρων γράφονται  από κονδυλοφόρους που τους αρέσει ή δεν τους αρέσει ο ένας ή ο άλλος πωλητικός, επειδή ταιριάζει ή δεν ταιριάζει με τα πολιτικά τους φρονήματα.

Το διαδίκτυο κατακλύζεται ακαταπαύστως από «ειδήσεις» τύπου «η τάδε γκόμενα ρίχνει το instagram με αποκαλυπτικό μαγιό», «η δείνα γκόμενα, όπως δεν την είδατε ποτέ», «ο τάδε φλούφλης χωρίζει με το δείνα ξόανο», «δείτε την παρουσιάστρια με τις τρεις κόρες της», «ο Ψινάκης με ιδιωτικό αεροσκάφος στο Nammos», «ο Ντάνος κάνει και τούτο», «κολάζει με το μπούστο της η Ελισάβετ Δοβλιατίδου του Survivor» και άλλα παρεμφερή. Κι’ από κοντά ο ΕΝΦΙΑ [υψηλότερος στο Αιγάλεω από τις βιλάρες της Μυκόνου, της Κέρκυρας και του Πόρτο-Χέλι, εξ ου και ο Τζανακόπουλος είχεν ανακράξει προ καιρού «δεν έχουν ζήσει οι άλλοι δυο χρόνια στο Αιγάλεω»], η ανάπτυξη που όλο έρχεται επί οκτώ συναπτά έτη και δεν λέει να φτάσει, ο πρωθυπουργός να μιλάει για επιχειρηματικότητα, ενώ δεν έχει νοιώσει ποτέ την αγωνία τού τέλους κάποιου μήνα που πρέπει να βρεθούν χρήματα, για να μην σφραγισθεί μία επιταγή, να πληρωθεί το προσωπικό και το ΙΚΑ, η Εφορία, η δόση στην τράπεζα κ.λπ.

Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος

Όλοι γνωρίζουμε ότι η Σέριφος, και όχι μόνο αυτή, είναι πλούσια σε ορυκτά. Πόσοι όμως γνωρίζουν τις συνθήκες κάτω από τις οποίες βγήκε ο ορυκτός αυτός πλούτος από τα σπλάχνα της γης; Πόσοι γνωρίζουν ότι οι εργάτες, που πότισαν με τον ιδρώτα τους το χώμα που έσκαψαν μέσα στις σκοτεινές στοές, πληρώθηκαν με ψίχουλα, αρρώστησαν, κινδύνευσαν, πέθαναν ή και δολοφονήθηκαν ακόμη από τα ίδια τα αφεντικά και τα τσιράκια τους, στην εκάστοτε κυβέρνηση, επειδή ζήτησαν καλύτερες συνθήκες εργασίας, ανθρώπινο ωράριο και αξιοπρεπές μεροκάματο;

Με αφορμή την εκδήλωση για το σπίτι του Νίκου Μπελογιάννη που είναι πια μουσείο, ακούγονται πολλές φωνές -και από την Νέα Δημοκρατία- που διαφωνούν με αυτή την κίνηση και υποστηρίζουν πως, αν είχε επικρατήσει στη χώρα αυτό που πρέσβευε και επιθυμούσε ο Μπελογιάννης, η Ελλάδα θα είχε κομμουνιστική δικτατορία και όχι δημοκρατία.

Οι περισσότεροι Έλληνες έχουν βαριά άγνοια της ελληνικής Ιστορίας· όπως και πολλών άλλων θεμάτων.

Από τη μια έχουν άγνοια, από την άλλη έχουν βεβαιότητες. Για τα πάντα.

Δηλαδή, πολλοί Έλληνες πιστεύουν πως η Ελλάδα είχε και έχει Δημοκρατία.