Rib and Sea

Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.

Ακούω συχνά πυκνά τον πρωθυπουργό και υπουργούς του να μας λένε «κάνουμε το παν, για να βγούμε από την κρίση με την κοινωνία όρθια». Και κάθε φορά αναρωτιέμαι:  «για ποια κοινωνία μιλάνε; Κι’ αν υπάρχει κοινωνία, ήταν ποτέ όρθια, για να παραμείνει όρθια;». Και εξηγούμαι:

Για τις δηλώσεις «πόθεν έσχες» εκδόθηκε υπουργική απόφαση πριν από ένα χρόνο [13.10.2016]. Οι ενώσεις των δικαστικών λειτουργών την προσέβαλαν την 14.11.2016 με το σκεπτικό ότι, επειδή ασχολούνται με λεπτές  υποθέσεις, υπάρχει κίνδυνος να λάβουν οι εγκληματίες γνώση των περιουσιακών στοιχείων που διατηρούν στο σπίτι τους και να πέσουν θύματα  κλοπής, ληστείας κ.λπ. Έχουμε και σχετικό παράδειγμα: προ διετίας μπούκαραν κακοποιοί στο σπίτι Προέδρου Πρωτοδικών στη Θεσσαλονίκη και βούτηξαν € 300.000. Δεν γνωρίζω, αν εκλήθη ο εν λόγω να δώσει εξηγήσεις για τον λόγο που διατηρούσε ένα τέτοιο ποσό στο στρώμα, αλλά και πόθεν το έσχε.  

Το ΣτΕ, λοιπόν, επελήφθη της ως άνω αιτήσεως εν ολομελεία και πραγματοποίησε έξη συνεδριάσεις: 13.01, 04.04, 07.04, 24.04, 11.05, και 30.05.2017, για να εκδώσει τελικά την απόφασή του την 18.10.2017. Δηλαδή, λίγο πριν εκπνεύσει [31.10] η προθεσμία υποβολής των δηλώσεων «πόθεν έσχες». Ατάκα και επί τόπου εκδίδεται νέα υπουργική απόφαση με βάση τις παραδοχές του ΣτΕ, αλλά την επομένη υποβάλλεται αίτηση ακύρωσης κατά της νέας απόφασης και πάραυτα ο Πρόεδρος του ΣτΕ εκδίδει προσωρινή διαταγή, με την οποίαν αναστέλλει την ισχύ τής νέας υπουργικής  απόφασης μέχρι να συζητηθεί η αίτηση.  

Είπαμε ρε φιλάρες να  σεβόμαστε τις αποφάσεις σας, αλλά να σέβεσθε και σεις την νοημοσύνη μας. Ένα χρόνο, για να εκδώσετε απόφαση μετά από έξη συνεδριάσεις; Τόσο χρόνο θέλει η αντιγραφή όλων των σχετικών νόμων που καταλαμβάνουν το 85% της εκ σελίδων 75 απόφασής σας;

Πάντως, μου άρεσε η γνώμη της μειοψηφίας  που είπε στην ουσία ότι η πλειοψηφία το έχει παρακάνει. Οι ενώσεις προέβαλαν αντισυνταγματικότητα της διάταξης που επιβάλλει  έλεγχο όλων των δηλώσεων των ανώτατων δικαστών, αλλά δειγματοληπτικό των κατώτερων. Η πλειοψηφία δέχθηκε τον ισχυρισμό. «Μειοψήφησαν ο Αντιπρόεδρος Ι. Γράβαρης και οι Σύμβουλοι Ι. Μαντζουράνης, Δ. Σκαλτσούνης, Ε. Νίκα, Γ. Τσιμέκας, Σ. Μαρκάτης, Σ. Χρυσικοπούλου, Δ. Κυριλλόπουλος, Π. Μπραΐμη, Α. Μ. Παπαδημητρίου, κατά τη γνώμη των οποίων η ιδιότητα του δικαστικού λειτουργού ως μέλους Ανώτατου Δικαστηρίου αποτελεί πρόσφορο κριτήριο για το υποχρεωτικό του ελέγχου των Δ.Π.Κ. αυτού. Όπως προβάλλει και το Δημόσιο στο από 29.11.2016 έγγραφο απόψεων, ο νομοθέτης θέσπισε ως υποχρεωτικό τον έλεγχο των Δ.Π.Κ. των ως άνω δικαστικών λειτουργών, διότι έκρινε ότι έχουν θεσμικά μεγαλύτερη εξουσία, ο υποχρεωτικός δε αυτός έλεγχος εκτείνεται, για τον ίδιο λόγο, και σε άλλες κατηγορίες ελεγχομένων (Γενικοί και Ειδικοί Γραμματείς της Βουλής και της Γενικής Κυβέρνησης κ.λπ.- άρθρο 7Α παρ. 3 περ. γ΄ ν. 3691/2008, όπως ισχύει)· εξ άλλου, και οι δηλώσεις των προσώπων που αναφέρονται στο άρθρο 3 παρ. 1 περ. α΄ - ε΄ του ν. 3213/2003, τα οποία ομοίως έχουν θεσμικά μεγαλύτερη εξουσία, ελέγχονται επίσης υποχρεωτικά (άρθρο 3Β παρ. 2 ν. 3213/2003, όπως ισχύει). Συνεπώς, κατά τη γνώμη αυτή, ο εξεταζόμενος λόγος πρέπει να απορριφθεί ως αβάσιμος.»

Τα αναδρομικά των συνταξιούχων βουλευτών, που βέβαια δεν θεσμοθέτησε ο Καρούμπαλος, για να είμαστε δίκαιοι, δείχνουν κάποια κοινωνία ομοιογενή, ώστε να είναι όρθια; Τα ποικίλα προνόμια των υπαλλήλων της Βουλής; Οι αποφάσεις των ανωτάτων δικαστηρίων που κρίνουν αντισυνταγματικές τις περικοπές των αποδοχών και συντάξεων των δικαστικών λειτουργών, αλλά όχι της πλέμπας, τί είδους κοινωνία δείχνουν;    

Τα κέντρα συσσιτίων των Δήμων, των Εκκλησιών και των φιλανθρωπικών οργανώσεων που φυτρώνουν σαν μανιτάρια, ποιά όρθια κοινωνία αντικατοπτρίζουν;

Οι ιδιοκτήτες 600 επαύλεων με τεράστια κατανάλωση ηλεκτρικού ρεύματος που εντάχθηκαν στο κοινωνικό τιμολόγιο, σε ποιά κοινωνία ανήκουν;

Οι 18.000 offshore με ακίνητη περιουσία που δεν έχουν ελεγχθεί ακόμη σε ποια φυσιολογική κοινωνία ανήκουν;

Οι δημόσιοι υπάλληλοι που αρνούνται την αξιολόγηση σε ποια όρθια κοινωνία ανήκουν;

Για τον πρωθυπουργό μας που θέλει να μας κρατήσει  όρθιους αντιγράφω την καλλίτερη περιγραφή ever:  

«...Το ποιος, πραγματικά, είναι ο Αλέξης Τσίπρας φάνηκε ακόμη μια φορά, αυτή τη φορά ανάγλυφα, στο ταξίδι στις ΗΠΑ. Στο «κάδρο» με τον χειρότερο πρόεδρο που ανέδειξε αυτή η χώρα, άξεστο, αγράμματο, ψυχικά ασταθή και υποψήφιο για «ανάκληση» ένα χρόνο μετά την εκλογή του, κατόρθωσε να δείχνει χειρότερος. Η «γλώσσα του σώματος», η έκφραση του προσώπου θύμιζαν τον αναιδή «γαβριά» που κατόρθωσε να προσκληθεί στο πάρτι. Αλήθεια, χρειάζεται «ταλέντο» να κάνεις τον Τραμπ να δείχνει… «άρχοντας». Δεν μπαίνω στην ουσία των λεχθέντων, ούτε καν στα «αγγλικά». Η εικόνα, πραγματικά, ήταν χίλιες λέξεις. Συντριπτική, αλλά αληθινή...». [Λυκούργος Λιαρόπουλος στο Book’s Journal]

Κι’ επειδή όλοι, μέχρι κι’ ο Τατσόπουλος, χλευάζουν τον Γιάνη και τα βιβλία του [νάρκισσος, αδαής, αλαζών, υπαίτιος για το 3ο Μνημόνιο κ.λπ.] και έχουν στήσει πανηγύρι με την αποχώρηση του Σόϊμπλε από το υπουργείο οικονομικών της Γερμανίας, απομονώνω από το «Adults in the room» ένα περιστατικό ως το κορυφαίο όσων διαδραματίσθηκαν το πρώτο εξάμηνο του 2015: ρώτησα, γράφει ο Γιάνης, τον Σόιμπλε, αν εκείνος θα υπέγραφε μία τέτοια συμφωνία [3ο Μνημόνιο]. Και ο Σόϊμπλε απάντησε: «Ως πατριώτης όχι». Όλα αυτά τα δήθεν αριστερά μυαλά που επισκέφθηκαν τη Μακρόνησο για να αποτίσουν φόρο τιμής σε όσους μαρτύρησαν εκεί, τί έχουν να πουν για το 3ο Μνημόνιο που ψήφισαν; Για ποια κοινωνία δουλεύουν; Για ποια πατρίδα;

Είναι ντροπή να αποτίουν οι δηλωσίες φόρο τιμής σε μη δηλωσίες. Κι’ ας αφήσουν για λίγο στην άκρη τις ατέρμονες και ανούσιες ιδεολογικές παπάρες, για να διαβάσουν το άλλο βιβλίο του Γιάνη «And the weak suffer what they must?», μήπως και ξεστραβωθούν.

Και μ’ εκείνο το άρθρο 86 του Συντάγματος, την κατάργηση του οποίου δεν θέσατε ως πρώτη προτεραιότητα ήδη από τον Φεβρουάριο του 2015, ποιά όρθια κοινωνία συντηρείτε ρε γαϊδούρια; Συγγνώμη, καμήλες ήθελα να πω!