Rib and Sea

Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.

Τον χαρακτηρισμό τού καθηγητή Άγγελου Συρίγου ως φασίστα τον είχα διαβάσει και στο διαδίκτυο και στις αφίσες που είχαν κολλήσει σε δημόσιους χώρους κάποια γκρουπούσκουλα που κρύβονται πίσω από την ανωνυμία, αν και είμαι βέβαιος ότι η ΕΥΠ γνωρίζει μέχρι και τί σώβρακο φοράει κάθε ένα από τα μέλη τους με τα καμμένα μυαλά.

Προ ημερών, όμως, που βρέθηκα στο κτήριο της Φιλοσοφικής Σχολής στην Αθήνα, είδα την αφίσα κολλημένη σε δύο τουλάχιστον σημεία μαζί με όλες τις άλλες βρωμερές, στην κυριολεξία, ανακοινώσεις των φοιτητικών παρατάξεων. Το πρώτο που τράβηξε την προσοχή μου  ήταν η βρώμα που επικρατούσε στο κτήριο με το σκουπιδαριό να κυριαρχεί παντού. Αναρωτήθηκα γιατί ο Πρύτανης, οι Πρόεδροι των Τμημάτων, οι διοικητικοί υπάλληλοι, οι φοιτητικές παρατάξεις ρε αδερφέ δεν κάνουν κάτι γι’ αυτή τη βρώμα. Αν κάποιος είχε την πρωτοβουλία να καλέσει τους φοιτητές να μαζέψει ο καθένας από ένα πλαστικό μπουκάλι, κύπελο, πακέτο τσιγάρων, χαρτομάντηλο, ο χώρος θα ήταν λαμπίκο σε μία ώρα. Αλλά πού τέτοια! Εμείς ασχολούμεθα με τη δεξιά και την αριστερά, με την επικράτηση ενός κώματος στις φοιτητικές εκλογές, ώστε να μπορούμε να επιβάλουμε στους φοβισμένους καθηγητές το ηλίθιο «εγώ» μας και τις παράξενες απαιτήσεις μας. Διότι τα Πανεπιστήμια πρέπει να λειτουργούν με ανοικτές διαδικασίες, να μην κόβουν οι καθηγητές τους εξεταζόμενους, να μοιράζουν πτυχία, να .. να …. Ένα σωρό «να» του πρωκτού. Δεν συζητώ, βέβαια, το πολύ απλούστερο: γιατί ο κάθε φοιτητής δεν έχει μάθει από το σπίτι του να μην πετάει σκουπίδια σε δημόσιο χώρο, αλλά να κάνει χρήση των κάδων απορριμμάτων, των οποίων βρίθει ο χώρος;  

Είχα, λοιπόν, την ευκαιρία να διαβάσω ολόκληρη την αφίσα. Τα πρώτα ερωτήματα που ανέκυψαν ήταν:

- Τί μυαλό μπορεί να κουβαλάνε αυτά τα παιδιά [;]
- Είναι φοιτητές;
- Έχουν οικογένειες; Γνωρίζουν οι γονείς  τους με τί ασχολούνται;
- Τί μπορεί να πρεσβεύει ένας νέος [;] που καταχερίζει τον καθηγητή, επειδή έστειλε στη Δικαιοσύνη αυτούς που τον προπηλάκισαν και χειροδίκησαν εναντίον του;
- Στο σπίτι τους ζωγραφίζουν με σπρέι στους τοίχους; Ίσως και όχι, αφού, προφανώς, θέλουν να εκφρασθούν δημοσίως και όχι ιδιωτικώς, να στείλουν ένα μήνυμα μαλακίας στην κοινωνία.

Με ενημέρωσαν, λοιπόν, τα γκρουπούσκουλα ότι ο καθηγητής Συρίγος ασχολείται με τη Θράκη και μετέχει στην καταπίεση των εκεί  μουσουλμάνων από το ελληνικό μιλιταριστικό κράτος. Είναι και καταπιεστής των αδελφών μας λαθρομεταναστών και της ελληνικής εργατιάς. Ελλάς η μιλιταριστική, λοιπόν, και βραχίονάς της ο καθηγητής. Τί άλλο θα διαβάσω Θεέ μου!

Επίσης, με ενημέρωσαν ότι  ο κ. Συρίγος είναι και δικομανής, επειδή έστειλε στη Δικαιοσύνη τα τσογλάνια που τον προσέβαλαν λόγω και έργω. Και καταλήγουν ότι θα στείλουν τον καθηγητή στο διάολο. Είναι και θρησκευόμενα τα παιδιά και αντιλαμβάνονται ότι ο διάβολος είναι  κάτι κακό, όπως πρεσβεύει η χριστιανική θρησκεία. Τρικυμία εν κρανίω!

Αυτό είναι «το σύνδρομο του Ρουβίκωνα». Άσε τα παιδιά να εκτονώνουν τις ορμές τους στους τοίχους εκφράζοντας ελεύθερα τις δοξασίες τους κατά το Σύνταγμα, του οποίου διατάξεις εφαρμόζουμε επιλεκτικά, αφού παραλείπουμε συνειδητά την επιταγή ότι η ελευθερία μας τελειώνει εκεί που αρχίζει η ελευθερία του άλλου. Γι’ αυτό και έχουμε κάθε λίγο και λιγάκι «οδομαχίες» μπαχαλάκηδων και ΜΑΤ με ανταλλαγή μολότοφ από τη μία και αερίων από την άλλη. Σαν να μην συμβαίνει τίποτε. Στη μιλιταριστική Ελλάδα!
 
Υ.Γ. 1] Είναι και αγγλομαθή τα τσογλανάκια. Ο τίτλος στην αφίσα αγγλιστί!
     2]  Κάποιος μου είπε ότι μπορεί η αφίσα να προέρχεται από την ΕΥΠ, για να δημιουργείται τζερτζελές και να διαβάλλεται το φοιτητικό κίνημα. Αν είναι έτσι, γιατί οι φοιτητικές παρατάξεις δεν κατεβάζουν τις  αφίσες; Γιατί δεν απομονώνουν τα πρακτοράκια; Δεν έχουν μυριστεί τίποτε; Αφού, βέβαια, καθαρίσουν τους χώρους από τα σκουπίδια που  σκορπίζουν τα μέλη τους.