Rib and Sea

Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.

Μικρός άκουγα στο ραδιόφωνο ότι η Αυτού Μεγαλειότης ο Βασιλεύς απένειμε το τάδε ή το δείνα παράσημο ή μετάλλιο στον τάδε ή στον δείνα δια τας εξαιρέτους υπηρεσίας του προς το Έθνος κ.λπ. Σχημάτισα, έτσι, την εντύπωση ότι ένα παράσημο ή μετάλλιο δεν μπορεί παρά να είναι μία ύψιστη διάκριση που απονέμεται σε προσωπικότητες μεγάλου διαμετρήματος [όχι σωματικού].

Όταν υπηρετούσα τη στρατιωτική θητεία μου, απόρησα στην αρχή που έβλεπα τα στήθη όλων των ομοιόβαθμων να κοσμούνται από τα ίδια παράσημα. «Μα τί διάολο συμβαίνει;» αναρωτιόμουν, «όλοι οι αξιωματικοί έχουν ανεξαιρέτως διακριθεί για ανδραγαθήματα, για εξαιρετικές υπηρεσίες κ.λπ.;». Μέχρι που πληροφορήθηκα ότι τα περισσότερα από αυτά τα παράσημα απονέμονται σε όλους άμα τη προαγωγή ή τη αποφοιτήσει από κάποια στρατιωτική Σχολή.      

Αργότερα παρακολουθούσα την απονομή διακρίσεων σε Αρχηγούς ξένων κρατών, προφανώς στα πλαίσια των διπλωματικών σχέσεών μας με άλλες χώρες. Ίσως και μερικοί από τους παρασημοφορούμενους να είχαν πράγματι προσφέρει υπηρεσίες στην πατρίδα μας.    

Και τώρα μαθαίνω ότι το ΑΤΕΙΘ απένειμε  στον Χάνο Κλασμένο «το Μετάλλιο Α΄ Τάξεως «Χρυσούς Αλέξανδρος», που απονέμεται σε άτομα υψηλού κύρους, που διακρίθηκαν για το ξεχωριστό έργο τους και την ιδιαίτερη συνεισφορά τους στην προαγωγή και προώθηση των Εκπαιδευτικών Ερευνητικών και Τεχνολογικών θεμάτων σε διεθνές επίπεδο, σε αναγνώριση της πολυσχιδούς παρουσίας του καθώς και του πολυτίμου και σημαντικού έργου του σε στιγμές ιδιαίτερα κρίσιμες για τη χώρα».

Ψάχνω ακόμη να βρω τί ακριβώς προσέφερε  ο Χάνος, ώστε να δικαιούται τοιαύτης τιμής. Εκτός και η συγκεκριμένη τιμή είναι της πλάκας, οπότε πάω πάσο.

Θυμάμαι τις κωλοτούμπες του Χάνου και διερωτώμαι ποίο κύρος μπορεί να διαθέτει ο τιμηθείς. Αλήθεια, για την τρομοκρατία τί έκανε; Του έγραψε βιβλίο-παπάρα ο Γεωργαλάς κι’ αυτός το υπέγραψε;  Τί να προσέφερε άραγε στον εκπαιδευτικό τομέα κ.λπ;

Θέλω και εγώ, λοιπόν, μετάλλιο. Το δικαιούμαι. Διότι ψήφισα τον Χάνο ως μαλάκας, ενώ έχω εργασθεί επί 42 συναπτά έτη, έχω αναστήσει και σπουδάσει παιδιά, έχω υπηρετήσει την πατρίδα μου, με έχουν ξεσκίσει στους φόρους και είμαι αναγκασμένος να ακούω τις μαλακίες που εκπέμπει και ο Χάνος μαζί με τους συντρόφους του τού ΣΦΥΡΙΖΑ.

Αυτό είναι και το νόημα του τίτλου του αρθριδίου τούτου. Πρέπει και εγώ να παρασημοφορηθώ, αλλά μαζί μου και εκατομμύρια συμπατριωτών. Ας μας απονείμει κάποιο ΤΕΙ ή ΕΠΑΛ ή νυκτερινό σχολείο ρε αδερφέ, το αριστείον του «Άγνωστου Μαλάκα».  

Πάντως, δεν έχω αντίρρηση να ερμηνευθεί ο τίτλος του άρθρου και διαφορετικά, ήτοι ως εξής: και εμένα όχι μόνον με παρ-α-ενόχλησε, αλλά και με πήδηξε ο Χάνος.

Έ ασταδιάλα ρε!

Σχόλιο "Rib and Sea".

Δεν μπορώ παρά να κάνω και πάλι αναγωγή στο περί βλακών εγχειρίδιο του αειμνήστου Ευάγγελου Λεμπέση, διαβάζοντας το σημερινό άρθρο σου Σωτήρη. Ιδού λοιπόν τί έγραψε ο εκπληκτικός εκείνος δημοσιογράφος και φιλόσοφος περί των παρασημοφορήσεων.

¨... ἡ ἐλευθερία τῆς σκέψεως, χρήσιμος μόνον εἰς ἐκείνους, οἵτινες διαθέτουν σκέψιν, εἶναι μονίμως καὶ ἐξόχως ἀντιπαθητικὴ εἰς τοὺς βλᾶκας, διότι ἀσκουμένη ὑπὸ τῶν ἄλλων στρέφεται ἐναντίον των, ἴδια ὁσάκις οὗτοι κατέχουν ἐξουσιαστικὰς θέσεις, ἢ ἔχουν συνδέση συμφέροντα μὲ τοὺς κατέχοντας αὐτάς. Ἡ ἔλλειψις ἰδίας γνώμης, ἡ κολακεία καὶ ἡ ρᾳδιουργία (ἴδε κατωτέρω) τοὺς προορίζουν ἄλλως τε εἰδικῶς διὰ τὰς καταστάσεις ταύτας.  

Ἡ ἀκατανίκητος ἐπίσης τάσις τῶν βλακῶν πρὸς τὰς πάσης φύσεως ἀγελαίας ἐμφανίσεις (κοσμικαὶ συγκεντρώσεις καὶ causerie τρεφομένη ἐκ τῶν περιεχομένων τῶν ἐφημερίδων καὶ τῶν ραδιοφώνων, μόδα, κλπ.) καὶ διακρίσεις (τίτλοι, διπλώματα παράσημα) εἶναι κατόπιν τῶν ἀνωτέρω αὐτονόητος..."

Ιωσήφ Παπαδόπουλος