Rib and Sea
|
|
|
Το σωσίβιο, το quick stop και η ζώνη σώζουν ζωές
Ο μπλοκάκιας.
Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης.
Προ ημερών με ρώτησε ο κρεοπώλης της γειτονιάς «τί είναι αυτό το μπλοκάκι που μας έχουν ζαλίσει;». Προσπάθησα να του εξηγήσω, αλλά φαίνεται πως δεν τα κατάφερα, διότι τον άφησα τόσο προβληματισμένο όσο τον βρήκα. Ίσως διότι και εγώ δεν έχω εμπεδώσει «το μπλοκάκι», πράγμα απαράδεκτο για πτυχιούχο, δικηγόρο με εμπειρία δεκαετιών που έχουν δει τα ματάκια του πράματα και θάματα.
Ντρoπιασμένος διάβασα επτά [7] φορές την εγκύκλιο του υφυπουργού Πετρόπουλου, καθότι, ψηφοφόρος ων, δεν είναι δυνατό να γνωρίζω τί παίχτηκε με το Κυπριακό στη Γενεύη, αν πρέπει να εκδοθούν οι 8 Τούρκοι αξιωματικοί στον Ερντογάν, γιατί σκούζουν οι λουλούδες που ανέλαβε πλανητάρχης ο Τραμπ, γιατί ο Πούτιν κάνει το παπί με την ανάληψη των καθηκόντων Τραμπ, γιατί ο καναλαρχοφάγος επαναστάτης Νίκος Παππάς φόρεσε γραβάτα για να παρευρεθεί σε ένα πανηγυράκι στο περιθώριο της ορκωμοσίας Τραμπ, αν το όχημα, όπου βρήκε τον θάνατο ο Παντελίδης, οδηγείτο από τον ίδιο ή από «θηλυκό άτομο», όπως λέει επιστήμων τις, γιατί έπρεπε να ανεγερθεί μουσουλμανικό τέμενος στον Βοτανικό, γιατί έπρεπε να φάμε στη μάπα 60.000 λαθρομετανάστες παρέα με χιλιάδες αλητέγγυους πάνω που μπαίνουμε στον 7ο χρόνο της βαθειάς οικονομικής κρίσης, και να μην ξέρω τί σημαίνει «μπλοκάκι» και γιατί έσπευσαν χιλιάδες «μπλοκάκηδων» να σκίσουν τα μπλοκάκια τους στην Εφορία.
Εκ των υστέρων.
Του Ιατρού Μανώλη Αρ. Χριστουλάκη.
Ο καπτα Μήτσος, χωρίς περιστροφές, έβηξε λίγο για να καθαρίσει τη φωνή του, πήρε το λόγο κι άρχισε να διηγείται.
«Το που λες, κυρ Γιατρέ, με γνωρίζεις απ’ τον καιρό που, στο Δημοτικό, καθούμαστε στο ίδιο θρανίο. Στα δώδεκά μου, μπαρκάρισα, σα μούτσος με το καΐκι του μπάρμπα μου. Μα, πριν συμπληρώσω δύο μήνες, πλακώσανε τα μαύρα όρνια των Γερμανών, μας βουλιάξανε όλα τα πλεούμενα, ούτε βάρκα δεν άφησαν, μας κάτσανε στο σβέρκο, κατέστρεψαν την Ελλαδίτσα μας και μας ρίξανε σε μια πείνα, που μόνο όσοι τη ζήσαμε ξέρουμε τι σημαίνει. Ο κόσμος, άνθρωποι και ζωντανά, πέθαιναν, θερισμένοι από την πείνα. Η οικογένειά μου, ναυτικοί από πάππου προς πάππου, δεν είχανε ούτε μια πιθαμή γης. Ο πατέρας, ασυνήθιστος από στεριανές δουλειές, ξενοδούλευε σε αλλωνών τα χωράφια, δεν άντεξε και πόθανε. Τότες στην Κίμουλο ποθάνανε πενήντα νοματαίοι. Εγώ, 18 χρονώ μαντράχαλος, είχα μείνει 22 οκάδες! Σκέτος σκελετός!
Χριστούγεννα στη Μεσαιωνική πόλη της Ρόδου.
Κείμενο - Φωτογραφίες- Βίντεο : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Επιβιβαστήκαμε απόγευμα στο Χριστουγεννιάτικα στολισμένο "Blue Star Patmos" και μετά από 15 ώρες ταξίδι αποβιβαστήκαμε, ξημερώματα της επομένης, στο λιμάνι της Ρόδου. Κατευθυνθήκαμε αμέσως στον υπαίθριο χώρο στάθμευσης που βρίσκεται στο Μαντράκι, κοντά στους ανεμόμυλους. Ευτυχώς ήταν ακόμη νωρίς και υπήρχαν θέσεις κενές, ακόμη και για το επτάμετρο σπιτάκι με τις ρόδες.
Η πόλη της Ρόδου δεν έχει τον χειμώνα καμμία σχέση με την ζωηρή πόλη του καλοκαιριού που όλοι γνωρίζουμε. Η Μεσαιωνική καστροπολιτεία ήταν πάντως εκεί και μας περίμενε. Πήραμε στα γρήγορα ένα πρωϊνό, ντυθήκαμε ζεστά και η περιπλάνηση άρχισε.
Διαβάστε και δείτε την συνέχεια του άρθρου, τις φωτογραφίες και το βίντεο στη φυσική τους πλέον θέση. Στο www.followjoseph.com που μόλις σαλπάρισε : http://www.followjoseph.com/index.php/2-uncategorised/3-to-www-followjoseph-com-paketarei-valitses-kai-salparei-gia-tin-mesaioniki-poli-tis-rodou
Και ο Καραπιάλης κύριε; Που πάμε ρεεεεεεεεεεεεε;
Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης.
Στα πλαίσια της εργώδους προσπάθειας διοικητικής ανασυγκρότησης της χώρας η προϊσταμένη του ομώνυμου υπουργείου κ. Γεροβασίλη προχώρησε στον διορισμό στον Δημόσιο Τομέα 156 αθλητών εις ανταπόδοση των υπηρεσιών τους στην πατρίδα.
Διάβασα ότι μεταξύ αυτών καταλέγονται και αθλητές που κατελήφθησαν ντοπαρισμένοι, αλλά δεν είδα ονόματα ντοπαρισμένων. Διάβασα στη συνέχεια τον κατάλογο των ανταμειφθέντων και μεταξύ των ονομάτων είδα και του καλαθοσφαιριστή Ν. Οικονόμου. Μετά διάβασα ότι ακόμη και ποδοσφαιριστές διορίζονται. Τυχαίως επέλεξα τον Άρη Καρασαββίδη, ο οποίος διορίζεται στον Δήμο του Μπουτάρη ως γυμναστής.
Χλώμιασε ο Καρέλιας. Δεν το χωράει ανθρώπινος νους αυτό που του έκαναν...
Κανείς επιχειρηματίας δεν πρόκειται να επενδύσει στην Ελλάδα όταν του φορολογούν ακόμη και τα πριμ που δίνει στους εργαζομένους του!
Πρόστιμα ΜΑMΟYΘ στην εταιρεία «ΚΑΡΕΛΙΑ» επειδή έδωσε παραπάνω χρήματα στους εργαζόμενους του!
Ναι, καλά διαβάσατε. Η εταιρεία ΚΑΡΕΛΙΑΣ ΑΕ, που μοίρασε πριμ 2,5 εκατομμύρια ευρώ στους υπαλλήλους της, φορολογήθηκε με δυσβάστακτο φόρο.
Αυτά και πολλά ακόμη σκαρφίστηκαν οι εγκληματούντες του υπουργείου οικονομικών, οι οποίοι πλέον με εντολές της τρόικας στοχεύουν ευθέως να στραγγαλίσουν και τις τελευταίες εναπομείνασες υγιείς επιχειρήσεις. Έχουν πάρει εντολή να παραδώσουν καμμένη γη και επινοούν και τον πλέον απίθανο φόρο ή πρόστιμο, προκειμένου να μην αφήσουν τίποτε όρθιο. Με θεότρελες φορολογήσεις όχι μόνον δεν πρόκειται να πατήσει στη χώρα μας κανείς νέος επενδυτής (κορόιδο είναι να χάσει τα λεφτά του) αλλά και όσες επιχειρήσεις επιβιώνουν σήμερα, νιώθουν εντονότερα τη θηλιά του κράτους-δήμιου να σφίγγει γύρω από τον λαιμό τους!
Αυτά που με πληγώνουν.
Στίχοι και μουσική, βγαλμένα απ' την καρδιά ενός Έλληνα ιερέα, του πατρός Κυριάκου Παπαντωνίου, που λειτουργεί σε Ελληνική Κοινότητα της Ν. Αφρικής, με ερέθισμα τον πόνο και την δυστυχία που κυριαρχεί στον πλανήτη εξ αιτίας πολεμοχαρών υπανθρώπων. Τραγουδούν οι Δημήτρης Βουγιουκλής και Ροζάνα Ντελέντα.
Με τιμάς με την φιλία σου, πατέρα Κυριάκο...
Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
 |
 |
Η αγωγή της κας Μαρίας Κοτρώτσου κατά της Ομοσπονδίας Ελληνοαμερικανικών Σωματείων Νέας Αγγλίας.
Γράφει ο Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Ας ανατρέξουμε στην αποφράδα εκείνη ημέρα του καλοκαιριού του 2012, όταν η 15χρονη τότε Μυρτώ Παπαδομιχελάκη, σε μια παραλία της Πάρου, δέχθηκε βίαιη επίθεση από έναν αλλοδαπό ο οποίος, αφού την κτύπησε, την εγκατέλειψε άσχημα τραυματισμένη στο κεφάλι και στην σπονδυλική στήλη με αποτέλεσμα η Μυρτώ να μην μπορεί να επικοινωνήσει και να περπατήσει.
Έκτοτε η περιπέτεια της Μυρτούς δεν έχει τελειωμό. Όχι μόνο από ιατρικής απόψεως, αλλά και από οικονομικής. Τα ποσά που απαιτήθηκαν, στην προσπάθεια των γιατρών να περιθάλψουν την Μυρτώ και να επαναφέρουν την ομιλία και την κίνησή της, ήταν πολύ μεγάλα. Η Ελληνική κυβέρνηση είχε αποφασίσει να καλύψει τα έξοδα για τη νοσηλεία της σε νοσοκομείο αποκατάστασης στη Βοστώνη της Αμερικής αλλά, παράλληλα, καθώς τα έξοδα για την τοποθέτηση ειδικών ιατρικών εξαρτημάτων στο σώμα της Μυρτούς ήταν μεγάλα, η "Ομοσπονδία Ελληνοαμερικανικών Σωματείων Νέας Αγγλίας" (FHASNE) αποφάσισε να ζητήσει την οικονομική υποστήριξη της ομογένειας. Για τον σκοπό αυτό άνοιξε έναν τραπεζικό λογαριασμό στην "Citizen's Bank" όπου θα συγκεντρώνονταν τα ποσά που θα προσέφεραν οι δωρητές, αποκλειστικώς για την αποκατάσταση της υγείας της Μυρτούς.
Στρατιωτικές αναμνήσεις.
Του Ιατρού Μανώλη Αρ. Χριστουλάκη.
Ένα πρωτοφανές περιστατικό.
Μισώ τον πόλεμο, τόσο από βιώματά μου όσο και από πεποίθηση. Δικαιολογημένα, θα με ρωτήσετε. «Μα υπάρχει άνθρωπος που "φιλεί" τον πόλεμο;».Η προσωπική μου απάντηση είναι «ΝΑΙ». Μπορεί να είναι λίγοι αλλά είναι ισχυροί, παντοδύναμοι, δικτάτορες, μονοκράτορες, πλανητάρχες, εξουσιαστές και καταπιεστές των λαών (οικονομικοί, στρατιωτικοί, θρησκευτικοί κ.ά.), πολεμοχαρείς και πολεμοκάπηλοι, βιομήχανοι πολεμικών όπλων κλπ.
Οι α χαίοι μας, αυτόν που μισούσε τον πόλεμο τον ονόμαζαν μισοπόρπακα. Πόρπαξ (-ακος) λεγότανε η εσωτερική λαβή της ασπίδας. Ίσως αυτή η λαβή να βασάνιζε, να τραυμάτιζε, να κούραζε τόσο πολύ το χέρι, που ο οπλίτης την μισούσε, και μ' αυτήν και την ασπίδα του, το κύριο αμυντικό όπλο του και, κατ' επέκταση, και τον πόλεμο. Παιχνίδιασμα μιας γλώσσας κι ενός πνεύματος ανεπανάληπτου.
Το "www.followjoseph.com" πακετάρει βαλίτσες και σαλπάρει!
Γράφει ο Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Την άνοιξη του 2016 άρχισα να συζητώ σοβαρά μια σκέψη, που μου είχε καρφωθεί στο μυαλό το 1991, για έναν περίπλου της Ευρώπης, με όσο το δυνατόν πιο μικρό φουσκωτό σκάφος. Είχε μάλιστα πέρυσι πέσει στα χέρια μου ένα συμβατικό "Zodiac Mark II", του φίλου μου Λάκη Ανανιάδη, ο οποίος μου το έδωσε εν λευκώ. "Κάνε το ό,τι θέλεις", μου είπε. "Πιάνει χώρο σε μια αποθήκη και δεν πρόκειται να το χρησιμοποιήσω ξανά". "Φτιάχτηκα", αρχικώς, στη σκέψη ότι θα μπορούσα να πραγματοποιήσω στη δύση της ζωής μου το όνειρο ενός τέτοιου ταξιδιού με το θρυλικό 4,20 της Zodiac, το οποίο μάλιστα ήταν σε εκπληκτική κατάσταση, σε σχέση πάντοτε με το έτος κατασκευής του (μέσα δεκαετίας του '70).
Συζητώντας ωστόσο τη σκέψη μου με τον καλό μου φίλο Αργύρη Λεοντόπουλο, άλλαξα γνώμη. "Εντάξει ρε Ιωσήφ, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι μπορείς να κάνεις αυτό που θέλεις με το 4,20. Δεν χρειάζεται, στο κάτω κάτω, να απόδείξεις τίποτε. Όμως δεν χωράς ρε φίλε στο 4,20, εσύ, ο συγκυβερνήτης σου και τα συμπράγκαλα που χρειάζεσαι γι' αυτό το ταξίδι! Δεν ζητάς ένα σκάφος της προκοπής από τον Χατζησταματίου;". Δεν είχε άδικο ο φίλος. Δεν πρόλαβα όμως πάνω στον ενθουσιασμό μου, σε συνδυασμό με την έλλειψη σκάφους και την αδυναμία μου να αγοράσω ένα, να σκεφτώ το αυτονόητο.
Mission accomplished και πρώτη φορά αριστερά νομικά!
Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης.
Μέλη, λοιπόν, της Εξεταστικής Επιτροπής για τα τραπεζικά δάνεια στα ΜΜΕ μάς ενημέρωσαν ότι δεν προέκυψαν ευθύνες για πολιτικά πρόσωπα. Συμπέρασμα: η διαπλοκή εντοπίζεται πλέον μεταξύ τραπεζιτών και εκδοτών/καναλαρχών/ραδιοφωνατζήδων. Ουδείς πολιτικός παρενέβη ποτέ υπέρ ή κατά της μίας ή της άλλης διαπλεκόμενης πλευράς. Έπαιζαν μπάλα μόνοι τους οι ΜΜΕτζήδες με τους τραπεζίτες. Παράδειγμα: θα σου δώσω δάνειο, αν υποστηρίξεις το τάδε κώμα, ή δεν θα σου δώσω δάνειο, αν δεν ξεπατώσεις τον τάδε υπουργό. Άλλο παράδειγμα: ουδέποτε πολιτικός παρενέβη υπέρ ή κατά εκδότου τινός. http://taxalia.blogspot.gr/2012/01/blog-post_5853.html
Το καλλιτερότερο [α ρε Μαλβίνα αθάνατη], όμως, είναι το ακόλουθο: μας είπαν ο ένας μετά τον άλλον ότι απόκειται στον εισαγγελέα να αποφανθεί, αν εντοπίζονται ποινικώς αξιόλογες συμπεριφορές. Δηλαδή η Βουλή ασχολήθηκε επί μήνες με κάτι, για το οποίο δεν είχε αρμοδιότητα;