Rib and Sea

Ο καλός φίλος και συνάδελφος Μπάμπης Κωνσταντάτος έστειλε σήμερα το ακόλουθο σχόλιο, μαζί με την ένθετη φωτογραφία (για του λόγου το αληθές) :

Προχθές, που είχα πάει μια βόλτα στη μαρίνα του Δήμου Καλλιθέας στο Δέλτα, είδα στο χερσαίο χώρο να υπάρχουν σκεπασμένα σκάφη σαν να είναι αυτός ο χώρος πάρκινγκ σκαφών. Τελικά τι συμβαίνει εκεί; Για να ρίξει κάποιος το σκάφος του υποβάλλεται σε μια τεράστια ταλαιπωρία έκδοσης άδειας από το Δήμο (αν βρει κάποιον εκεί την ώρα που θέλει να ρίξει το σκάφος του). Για ποιούς ισχύει αυτή η ευκολία της τσάμπα ή με αμοιβή φύλαξης; Και αν είναι με αμοιβή, έχει ο Δήμος το δικαίωμα να εισπράτει φύλακτρα;

Μπάμπης Κωνσταντάτος

Έχουν πλάκα, τελικώς, κάποιες ιστορίες. Μόνο όμως όταν αποτελούν πια παρελθόν. Οι ίδιες αυτές ιστορίες είναι συνήθως απίστευτα ψυχοφθόρες τη χρονική στιγμή που εκτυλίσσονται...

Εκεί λοιπόν που έψαχνα σήμερα το αραχνιασμένο αρχείο μου με το περιπετειώδες πέρασμά μου από τον χώρο των συλλόγων, έπεσε μπροστά μου κάποια επιστολή η οποία, μολονότι εστάλη τον Αύγουστο του 2004 στο περιοδικό "Thalassa", ο εκδότης του έκρινε πως δεν συνέτρεχε λόγος να δημοσιευτεί, δεδομένου ότι ο αποστολέας της, μολονότι είχε όνομα, επώνυμο και διεύθυνση διαμονής, απεδείχθη ότι ήταν και... "άγνώστου" ταυτότητας και αγνώστου διαμονής! Αυτή εδώ η ενότητα του "Rib and Sea" όμως έχει, εκτός των άλλων, και αυτή την αποστολή. Να αφαιρεί την ομίχλη του χρόνου και να ρίχνει φως σε γεγονότα που, για τον ένα ή τον άλλο λόγο, έμειναν στο σκοτάδι, ρίχτηκαν στο καλάθι των "αχρήστων" της ιστορίας, σπίλωσαν συνειδήσεις και δημιούργησαν εσφαλμένες εντυπώσεις εις βάρος ανθρώπων οι οποίοι, όχι μόνο δεν έφταιξαν σε τίποτε αλλά, αντιθέτως, προσέφεραν αφιλοκερδώς τα μέγιστα στην προώθηση της ιδέας του φουσκωτού σκάφους στην Ελλάδα...

Σχόλια, φωτογραφίες, βίντεο : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Η κυρία Μπέττη Μούζακ είναι διευθύντρια στο σχολείο του Καστελλόριζου, επισήμως γνωστό σαν Σαντραπεία Αστική Σχολή Μεγίστης. Ένα σχολικό οικοδόμημα που, μπορεί μεν άλλοτε να στέγαζε αξιοπρεπώς τους δεκάδες μαθητές του νησιού, σήμερα όμως, όπως λέει η κυρία Μούζακ, οι αίθουσές του δεν επαρκούν για να καλύψουν τις ανάγκες της σύγχρονης εκπαίδευσης των ελαχίστων μαθητών που έχουν παραμείνει στο Καστελλόριζο, ενώ δεν υπάρχουν ούτε θερμαντικά σώματα για να ζεστάνουν τους μαθητές τον χειμώνα!

Αξίζει εδώ νομίζω να αναφερθεί ότι η Σαντραπεία Αστική Σχολή ιδρύθηκε από τον Λουκά Σαντραπέ, ο οποίος γεννήθηκε και έζησε τα πρώτα εφηβικά του χρόνια στο Καστελλόριζο. Η αρχιτεκτονική του κτιρίου, που εγκαινιάστηκε την 7η Ιουνίου του 1903, βασίστηκε στο Πανεπιστήμιο των Αθηνών, αφού η πρόσοψή του αποτελεί αντίγραφό του. Φιλοδοξώντας να παρέχει μόρφωση υψηλού επιπέδου, η Σαντραπεία Αστική Σχολή δημιουργήθηκε στα πρότυπα της ιδεολογίας του αλληλοδιδακτισμού και οι δάσκαλοί της προέρχονταν από το νησί, την Αθήνα, τη Ρόδο, αλλά και από τη Σμύρνη και την Κωνσταντινούπολη. Είναι το σημαντικότερο εκπαιδευτικό ίδρυμα του Καστελλόριζου και βρίσκεται δίπλα στον Μητροπολιτικό Ναό Κωνσταντίνου και Ελένης, με τον οποίο συνδέεται με μία μοναδικής τέχνης βοτσαλωτή ασπρόμαυρη αυλή. Η Σαντραπεία Αστική Σχολή στεγάζει σήμερα το Νηπιαγωγείο, το Δημοτικό, το Γυμνάσιο και το Λύκειο του Καστελλόριζου.

ΘΕΜΑ: Ρυμουλκούμενα οχήματα (Trailers).

Αγαπητοί συνάδελφοι,

Σχετικά με το θέμα που ανέκυψε και έχει σχέση με τη μη ταξινόμηση ρυμουλκούμενων οχημάτων (Trailers) μετά τη θέση, την 29-ΟΚΤ-2012, σε εφαρμογή της Οδηγίας 2007/46/ΕΚ η οποία έχει ενσωματωθεί στο εσωτερικό μας Δίκαιο με την Κοινή Υπουργική Απόφαση (Κ.Υ.Α.) αριθ. 29949/1841/28-9-2009 (ΦΕΚ 2112 τ.Β΄/29-9-2009), αντιπροσωπεία του Συνδέσμου μας, με τη συμμετοχή κατασκευαστών Τρέϊλερ, συναντήθηκε με τον Διευθυντή και τους αρμόδιους υπηρεσιακούς παράγοντες της αρμόδιας Διεύθυνσης Τεχνολογίας Οχημάτων της Γραμματείας Μεταφορών του Υπουργείου Ανάπτυξης, Ανταγωνιστικότητας, Υποδομών, Μεταφορών & Δικτύων.

Της κυρίας Βίκυς Φουσκίδου. (Η κυρία Φουσκίδου είναι δημοτική σύμβουλος στον Δήμο Αργυρούπολης - Ελληνικού).

Ζούμε στη χώρα του φωτός;  Στη χώρα του λογικού και του αυτονόητου, ή του παράλογου και του μηδενισμού; Στην Ελλάδα, την πνευματική μητέρα της Ευρώπης, ή την ουραγό των εταίρων μας;  Στη χώρα που γέννησε την πολιτική και το λόγο, ή στη χώρα της χρεωκοπίας της πολιτικής και του ευτελισμού του λόγου;

Πόσο επίκαιρος είναι σήμερα ο στίχος του Γ. Σεφέρη «Όπου κι αν ταξιδέψω η Ελλάδα με πληγώνει». Με πληγώνει, όπως πληγώνει κι εσένα, και τον καθένα, και όλους. «Δεν πάμε καλά», λένε οι πολίτες αυτού του τόπου! Οι άνθρωποι του μόχθου και του μεροκάματου που αγωνιούν για το σήμερα και για την κοινωνία στην οποία θα μεγαλώσουν τα παιδιά. Μια κοινωνία βιαιολατρείας, παθητικότητας και εκχυδαϊσμού, ατιμωρησίας ενόχων και επίπλαστη;  Χώρα που τη χαρακτηρίζουν ως  τριτοκοσμική, κομμάτων, τζακιών  και καναλαρχών με πανίσχυρη τηλε-δημοκρατία; Της τσόντας και του εφήμερου σουξέ;