Rib and Sea

Σχόλια, φωτογραφίες, βίντεο : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Η κυρία Μπέττη Μούζακ είναι διευθύντρια στο σχολείο του Καστελλόριζου, επισήμως γνωστό σαν Σαντραπεία Αστική Σχολή Μεγίστης. Ένα σχολικό οικοδόμημα που, μπορεί μεν άλλοτε να στέγαζε αξιοπρεπώς τους δεκάδες μαθητές του νησιού, σήμερα όμως, όπως λέει η κυρία Μούζακ, οι αίθουσές του δεν επαρκούν για να καλύψουν τις ανάγκες της σύγχρονης εκπαίδευσης των ελαχίστων μαθητών που έχουν παραμείνει στο Καστελλόριζο, ενώ δεν υπάρχουν ούτε θερμαντικά σώματα για να ζεστάνουν τους μαθητές τον χειμώνα!

Αξίζει εδώ νομίζω να αναφερθεί ότι η Σαντραπεία Αστική Σχολή ιδρύθηκε από τον Λουκά Σαντραπέ, ο οποίος γεννήθηκε και έζησε τα πρώτα εφηβικά του χρόνια στο Καστελλόριζο. Η αρχιτεκτονική του κτιρίου, που εγκαινιάστηκε την 7η Ιουνίου του 1903, βασίστηκε στο Πανεπιστήμιο των Αθηνών, αφού η πρόσοψή του αποτελεί αντίγραφό του. Φιλοδοξώντας να παρέχει μόρφωση υψηλού επιπέδου, η Σαντραπεία Αστική Σχολή δημιουργήθηκε στα πρότυπα της ιδεολογίας του αλληλοδιδακτισμού και οι δάσκαλοί της προέρχονταν από το νησί, την Αθήνα, τη Ρόδο, αλλά και από τη Σμύρνη και την Κωνσταντινούπολη. Είναι το σημαντικότερο εκπαιδευτικό ίδρυμα του Καστελλόριζου και βρίσκεται δίπλα στον Μητροπολιτικό Ναό Κωνσταντίνου και Ελένης, με τον οποίο συνδέεται με μία μοναδικής τέχνης βοτσαλωτή ασπρόμαυρη αυλή. Η Σαντραπεία Αστική Σχολή στεγάζει σήμερα το Νηπιαγωγείο, το Δημοτικό, το Γυμνάσιο και το Λύκειο του Καστελλόριζου.

ΘΕΜΑ: Ρυμουλκούμενα οχήματα (Trailers).

Αγαπητοί συνάδελφοι,

Σχετικά με το θέμα που ανέκυψε και έχει σχέση με τη μη ταξινόμηση ρυμουλκούμενων οχημάτων (Trailers) μετά τη θέση, την 29-ΟΚΤ-2012, σε εφαρμογή της Οδηγίας 2007/46/ΕΚ η οποία έχει ενσωματωθεί στο εσωτερικό μας Δίκαιο με την Κοινή Υπουργική Απόφαση (Κ.Υ.Α.) αριθ. 29949/1841/28-9-2009 (ΦΕΚ 2112 τ.Β΄/29-9-2009), αντιπροσωπεία του Συνδέσμου μας, με τη συμμετοχή κατασκευαστών Τρέϊλερ, συναντήθηκε με τον Διευθυντή και τους αρμόδιους υπηρεσιακούς παράγοντες της αρμόδιας Διεύθυνσης Τεχνολογίας Οχημάτων της Γραμματείας Μεταφορών του Υπουργείου Ανάπτυξης, Ανταγωνιστικότητας, Υποδομών, Μεταφορών & Δικτύων.

Της κυρίας Βίκυς Φουσκίδου. (Η κυρία Φουσκίδου είναι δημοτική σύμβουλος στον Δήμο Αργυρούπολης - Ελληνικού).

Ζούμε στη χώρα του φωτός;  Στη χώρα του λογικού και του αυτονόητου, ή του παράλογου και του μηδενισμού; Στην Ελλάδα, την πνευματική μητέρα της Ευρώπης, ή την ουραγό των εταίρων μας;  Στη χώρα που γέννησε την πολιτική και το λόγο, ή στη χώρα της χρεωκοπίας της πολιτικής και του ευτελισμού του λόγου;

Πόσο επίκαιρος είναι σήμερα ο στίχος του Γ. Σεφέρη «Όπου κι αν ταξιδέψω η Ελλάδα με πληγώνει». Με πληγώνει, όπως πληγώνει κι εσένα, και τον καθένα, και όλους. «Δεν πάμε καλά», λένε οι πολίτες αυτού του τόπου! Οι άνθρωποι του μόχθου και του μεροκάματου που αγωνιούν για το σήμερα και για την κοινωνία στην οποία θα μεγαλώσουν τα παιδιά. Μια κοινωνία βιαιολατρείας, παθητικότητας και εκχυδαϊσμού, ατιμωρησίας ενόχων και επίπλαστη;  Χώρα που τη χαρακτηρίζουν ως  τριτοκοσμική, κομμάτων, τζακιών  και καναλαρχών με πανίσχυρη τηλε-δημοκρατία; Της τσόντας και του εφήμερου σουξέ;

Κάποιοι από τους αναγνώστες αυτού του διαδικτυακού περιοδικού, μετά από σιγή 15 ημερών, θα πίστεψαν ενδεχομένως ότι οι αποκαλύψεις του κ. Στέφανου Τσίπα, σχετικώς με το μεγάλο σκάνδαλο της Εμπορικής, δεν θα είχαν συνέχεια, λόγω ίσως και των προσφάτων συλλήψεων κάποιων αναγνωρίσιμων συναδέλφων. Έπεσαν έξω! Σ' αυτό τον ιστότοπο ό,τι αρχίζει θα ολοκληρώνεται, με αδιάσειστα στοιχεία και με οποιοδήποτε κόστος. Δεν έχω άλλωστε τίποτε να χάσω, ούτε έχω αφεντικό πάνω απ' το κεφάλι μου. "Απολαύστε" λοιπόν το δεύτερο μέρος της αποκαλυπτικής αυτής συνέντευξης του πρώην υψηλόβαθμου στελέχους της Εμπορικής Τραπέζης κ. Στέφανου Τσίπα και κλείστε, καλού κακού, τη μύτη σας για να αντέξετε την πολιτική, δημοσιογραφική και δικαστική δυσοσμία...

Θα ακολουθήσουν άλλες δύο συνέχειες...

Εδώ μπορείτε να δείτε το Α΄ μέρος :
http://www.ribandsea.com/waves/783-2012-10-17-11-46-20.html

Εδώ μπορείτε να δείτε το Γ΄ μέρος : http://www.ribandsea.com/waves/803-2012-11-07-21-28-09.html

Είκοσι τρεις περίπου ώρες κρατάει το ταξίδι μέχρι το Καστελλόριζο, ξεκινώντας απ' τον Πειραιά, με ενδιάμεση προσέγγιση στα λιμάνια της Καλύμνου, της Κω, της Νισύρου, της Τήλου και της Ρόδου. Το πλοίο, εν τούτοις, που εξυπηρετεί την ακριτική αυτή γωνιά της Ελλάδας και τους κατοίκους της, δεν ανήκει στην κατηγορία των παμπάλαιων και υποβαθμισμένων σκαριών που ταξιδεύουν σε κάποιες από τις μη αξιοποιημένες, υποβαθμισμένες και ελαχίστου οικονομικού ενδιαφέροντος γραμμές του Αιγαίου.

Οι πιο πάνω χαρακτηρισμοί ανήκουν στον φίλο μου Νίκο Σαρρή, αντικαθιστούν τον άστοχο όρο "άγονες γραμμές" και οφείλω να πω ότι συμφωνώ απολύτως μαζί του. Ο Νίκος μάλιστα το πάει λίγο παραπέρα : "Έχω την άποψη", λέει, "ότι η χρησιμοποίηση αυτής της λέξης  από τους κρατικούς "λειτουργούς", μόνο τυχαία δεν είναι! Ονόμασαν τις γραμμές αυτές "άγονες", μια λέξη που παραπέμπει σε άγονο, άνυδρο, κρανίου τόπο, αφημένο στην τύχη του. Πρέπει δε να σημειωθεί ότι τα νησιά που δεν κατοικούνται, κατά το διεθνές δίκαιο, έχουν μειωμένη υφαλοκρηπίδα, με ό,τι αυτό συνεπάγεται...".

Να συμπληρώσω κι' εγώ κάτι Νικόλα; Αν δεν χαρακτήριζαν αυτές τις γραμμές άγονες, πώς θα "νομιμοποιούσαν" οι εκάστοτε υπουργοί τις επιδοτήσεις και τα παζάρια για την ανάθεση αυτών των δρομολογίων;