Rib and Sea

Γράφει ο Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Μετά την έμμεση, πλην σαφή, άρνηση του Αλέξη Τσίπρα να μου δώσει συνέντευξη http://www.ribandsea.com/main/index.php/articles/1760-aleksi-tha-mou-doseis-synentefksi-oxi αλλά και την άρνηση του Νίκου Χατζηνικολάου (*) να με συμπεριλάβει στην "εξέδρα" των πολιτών στη σημερινή συνέντευξη (12.1.2015) που θα του δώσει ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ στο enikos.gr, αποφάσισα να δημοσιεύσω στο "Rib and Sea" τις ερωτήσεις που είχα σκοπό να θέσω στον Αλέξη Τσίπρα, προκειμένου να ενημερωθούν οι εν δυνάμει ψηφοφόροι, οι αναγνώστες αλλά και οι φίλοι αυτού του διαδικτυακού περιοδικού. Όχι δηλαδή επειδή πιστεύω ότι οι απαντήσεις του Προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ θα κατευθύνουν απαραιτήτως τις όποιες αυριανές επιλογές του. Δεν μας έχουν άλλωστε συνηθίσει σε τέτοιου είδους ευαισθησίες ούτε στην τήρηση των προεκλογικών υποσχέσεών τους οι αρχηγοί των κομμάτων που μέχρι σήμερα κυβέρνησαν αυτή τη χώρα. Καλό είναι όμως να υπάρχουν καταγεγραμμένες οι απαντήσεις και οι προεκλογικές δεσμεύσεις τους ώστε να ξέρει ο Λαός αν, πότε και γιατί θα τους επαινέσει ή θα τους φτύσει!

Οι ερωτήσεις αυτές δεν είναι βεβαίως μόνο δικές μου. Είναι ερωτήσεις που θα ήθελε νομίζω να θέσει στον αρχηγό του ΣΥΡΙΖΑ κάθε Έλλην πολίτης που δεν έχει πρόσβαση στα μέσα της μαζικής μας εξαπάτησης. Μερικές μάλιστα από αυτές τις αλίευσα από το διαδίκτυο και τις παραθέτω ως έχουν.

Πες μου λοιπόν Αλέξη Τσίπρα :

Του Γιάννη Λαζάρου.

Πηγή : http://lazarouyiannis.blogspot.gr/2015/01/blog-post.html

Όταν φθάνεις στο σημείο να καθορίζεις την ζωή σου και την επιβίωση σου βάση μιας σχεδιασμένης και εντολευμένης εκλογικής αναμέτρησης έξωθεν, να είσαι σίγουρος ότι βρίσκεσαι λίγο πριν τον Πάτο. Στον πανικό που βρίσκεσαι πιάνεσαι από την κάθε τυχαία εκλογική σανίδα που εμφανίζεται στο πέλαγο. Θα την πιάσεις την σανίδα, θα πατήσεις πάνω σε καμιά δεκαριά κεφάλια άλλων ναυαγών και θα νομίζεις ότι σώθηκες. Αυτή την φορά οι Ευρωπαίοι εντολείς αμόλησαν πολλές σανίδες στο πέλαγο Ελλάδα για να είναι σίγουροι ότι για να επιβιώσεις από το ναυάγιο θα πιαστείς από κάπου.

Πάρε να’ χεις δέκα σοσιαλδημοκρατικά οικωλογοαριστερά κόμματα, πάρε να’ χεις καμιά δεκαριά φιλελευθεροδημοκρατικά κόμματα, πάρε να πιαστείς από κάπου εθελοτυφλώντας για πολλοστή φορά ότι οι σανίδες έχουν σφραγίδα κατασκευής την Ε. Ε. Έφθασε ο εργάτης των 7,000 ενσήμων βαρέων και ανθυγιεινών να κρέμεται από τα κάκαλα του Τσίπρα που δεν έχει δει ποτέ πώς είναι το ένσημο. Έφθασε ο 75χρονος - παιδί της Κατοχής - να κρέμεται από το μπουκωμένο βρωμόστομα του Σαμαρά και του Βενιζέλου.

Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Ούτε που θυμάμαι πόσα χρόνια έχουμε διακόψει τις σχέσεις μας με τις ταβέρνες. Την αιτία την ξέρετε, μην επαναληφθώ, βγω απ' τα ρούχα μου και πάρω τα όπλα. Χθες όμως είδα μπροστά μου την κάρτα του Γιώργου Καντέλη και τον θυμήθηκα. Θυμήθηκα τα εκπληκτικά Κασιώτικα ντολμαδάκια του, που έκλεψαν την παράσταση στο περίπτερο της Κάσου, στην πρόσφατη έκθεση τουρισμού στο "Metropolitan Expo", το χαμόγελό του και τις άριστες δημόσιες σχέσεις του: http://www.ribandsea.com/main/index.php/announcements/1722-synostismos-sto-periptero-tis-kasou-stin-ekthesi-tourismoy

Αποφασίσαμε λοιπόν χθες με την καπετάνισσα να πάμε μέχρι τη Φωκίωνος Νέγρη για να φάμε στον "Μπακαλόγατο" του Γιώργου και, παράλληλα, να ασκήσω το... "βίτσιο" μου. Να βιντεοσκοπήσω το μαγαζί του και τον ίδιο να δημιουργεί στην κουζίνα του. Πρέπει να ομολογήσω ότι τόσο εγώ όσο και η καπετάνισσα, εντυπωσιαστήκαμε από το περιβάλλον και την διακόσμηση του διώροφου "Μπακαλόγατου", αλλά κυρίως από τα γευστικά πιάτα του Γιώργου Καντέλη, την άψογη εξυπηρέτηση, το απροσποίητο χαμόγελο και τις προσιτές τιμές.

Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Τα βήματά μου με οδήγησαν σήμερα το πρωί στην Εισαγγελεία Αθηνών, και συγκεκριμένα στο γραφείο με αρ. 10 του εισαγγελέως ακροάσεων, κατ' αρχάς, και στο γραφείο με αρ. 222 της εισαγγελέως οικονομικού εγκλήματος κυρίας Σίσκου, στη συνέχεια. Μαζί μου εκδήλωσε την επιθυμία να είναι ο Δημήτρης Μαντές, Πρόεδρος του πολιτικού φορέα "Δρόμος Ελλήνων". Αναφερθήκαμε στο θέμα της σκόπιμης υποτίμησης της αντικειμενικής αξίας της ελληνικής γης, και συγκεκριμένα στην υποτίμηση της αξίας του προνομιούχου οικοπέδου του πρώην αεροδρομίου του Ελληνικού, το οποίο οι υπεύθυνοι του ΤΑΙΠΕΔ, σε συνεργασία και με την κάλυψη των Υπουργών Οικονομικών και του Ελεγκτικού Συνεδρίου, με αδιαφανείς διαδικασίες και αδιαφορώντας επιδεικτικά για την κατάθεση πολύ καλύτερης προσφοράς από την "Ε. Γούτος, H.D.B. AG - "Ελλήνων Πολιτεία", το προσφέρουν αντί πινακίου φακής στην "Lamda Development", συμφερόντων Ομίλου Λάτση.

Εδώ πετάει ο γάϊδαρος, το φουσκωτό δεν θα πετάει;

Αναδημοσίευση άρθρου του Ιωσήφ Παπαδόπουλου από το περιοδικό "30 Nkots".

Από την δεκαετία του '40 μέχρι και εκείνη του ΄70, τα φουσκωτά σκάφη είχαν δύο απλούς αεροθαλάμους και μια πνευστή ή ξύλινη καρίνα. Οι εξελίξεις όμως, κατά την διάρκεια των τελευταίων δύο δεκαετιών, ήταν ραγδαίες. Όλα άλλαξαν γρήγορα, με γάστρες πολυεστερικές και αλουμινένιες, διπλούς εξωλέμβιους κινητήρες, κινητήρες έσω-έξω, καμπίνες, ανέσεις cruiser κ.λπ. ΄Ομως, φουσκωτά να πετάνε κανείς δεν φανταζόταν!

Κανείς εκτός από έναν. Τον Ιταλό Doi Maligri, κατασκευαστή των μοτο-αιωρόπτερων "Polaris", που πρώτος το 1986 συνέλαβε την ιδέα κατασκευής ενός ιπτάμενου φουσκωτού σκάφους. Τοποθέτησε λοιπόν τον κλασσικό εξοπλισμό ενός μηχανοκίνητου αιωρόπτερου, από εκείνα που μέχρι τότε κατασκεύαζε, πάνω σε ένα γαστράτο φουσκωτό σκάφος μήκους 3,5 μέτρων της "Lomac", και του έδωσε, κυριολεκτικώς, φτερά! Με την προσθήκη μάλιστα ενός συστήματος τροχών και πέδησης, το ιπτάμενο φουσκωτό του Doi Malingri έγινε... αμφίβιο, δίνοντας στον χειριστή του την δυνατότητα και να προσγειώνεται!