Rib and Sea
|
|
|
Το σωσίβιο, το quick stop και η ζώνη σώζουν ζωές
Το ξεσάλωμα του Σάλλα και της Τράπεζας Πειραιώς.
Τον Στήβεν Γκρέϋ δεν τον ξέρετε. Όπως άλλωστε δεν τον ήξερα κι εγώ, μέχρι που τον συνάντησα τυχαία. Για την ακρίβεια, συνάντησα ένα κείμενό του στο διαδίκτυο. Πρέπει να πω ότι ο Στήβεν Γκρέϋ είναι δημοσιογράφος τού Ρώϋτερς, ο οποίος έκανε μια έρευνα για τις ελληνικές τράπεζες. Μάλιστα, για χάρη αυτής της έρευνας χρειάστηκε να κάνει κάμποσα ταξιδάκια στην Ελλάδα. Αν δεν έχετε πρόβλημα με τα αγγλικά σας, επισκεφθείτε την ιστοσελίδα του, όπου σας διαβεβαιώνω ότι θα βρείτε μερικά εξαιρετικά ενδιαφέροντα κείμενα, που θα κάνουν αρκετές τριχούλες σας να σηκωθούν. Όμως, αν δεν τα πάτε καλά με την γλώσσα τού Σαίξπηρ ή αν απλώς βαριέστε τα ξενόγλωσσα, επιτρέψτε μου να σας διηγηθώ εγώ μια από τις πιπεράτες ιστορίες τού... κυρίου Γκρέϋ.
Θα πληρώσουν χρυσά τα ξύλα που ξεβράστηκαν!
Στο γραφείο του διευθυντή της Εφορίας Μυτιλήνης, Παναγιώτη Μπαρούτη, βρίσκονται από χθες το πρωί οι αριθμοί κυκλοφορίας δεκάδων αγροτικών αυτοκινήτων (και όχι μόνο), τα οποία χρησιμοποιήθηκαν από τους ιδιοκτήτες τους για τη μεταφορά ξυλείας από την παραλία των Μιστεγνών μετά την «απελευθέρωση» της μεγάλης ποσότητας αυτού του εμπορεύματος από διερχόμενο φορτηγό πλοίο, που το πιθανότερο υπέστη μετατόπιση φορτίου ή αντιμετώπισε πρόβλημα με τον καιρό, διερχόμενο τα ξημερώματα της Τρίτης από το βόρειο τμήμα του νησιού μας.
Στον απόηχο του παραπάνω και, ομολογουμένως, σπάνιου για τη Λέσβο γεγονότος, αλλά και μετά τα κωμικοτραγικά που έγιναν με τις δεκάδες πολιτών που έσπευδαν μέχρι τη νύχτα της Τετάρτης, αλλά και χθες Πέμπτη προσπαθώντας να μεταφέρουν με κάθε μέσο ό,τι απέμεινε από την ξυλεία του πλοίου, έρχεται η ώρα του «ταμείου». Αυτό που, δυστυχώς, αναδεικνύεται από όλη αυτήν την ιστορία είναι η ανυπαρξία των αρμόδιων μηχανισμών που έπρεπε να λειτουργήσουν και στη συγκεκριμένη περίπτωση του Λιμεναρχείου.
Παράκληση αντί για χρόνια πολλά.
Του Δημήτρη Ιατρόπουλου.
Σας παρακαλώ, τραβήξτε την κουρτίνα. Ανοίξτε τα παραθυρόφυλλα της Ιστορίας μας, να περάσει μέσα ο ήλιος. Σπάστε τις αμπάρες, κόψτε τα σκοινιά, διαρρήξτε τις μπουκαπόρτες, τινάξτε τα παλιά σκεπάσματα, φωνάξτε επιτέλους την αλήθεια, έρχονται χρόνια βαριά, έρχονται χρόνια κατακόκκινα, όχι από σημαίες και τοματοχυμούς, αλλά από αίμα.
Σας παρακαλώ, ξυπνήστε, δεν πάει άλλο, φτάνει πια, ο δρόμος τελειώνει, η πατρίδα τελειώνει, το όνειρο τελειώνει, όλα πάνε προς το τέλος, το χιόνι βρωμίστηκε από τα πατήματά τους, ο αέρας μολύνθηκε απ' την ανάσα τους, τα λόγια γίνονται σφικτήρες και πνίγουν το μυαλό, οι σκέψεις ταξιδεύουν σαν τραυματισμένες καρακάξες σ ένα άδειο τοπίο...
Ο νέος Γενικός Κανονισμός Λιμένα αριθμ. 52
Αριθμ. Φ. : 514.1/2013
Αριθμ. Σχ.: 4144
Δημοσιεύτηκε στο ΦΕΚ 2960 Β΄/22-11-2013
Έγκριση του Γενικού Κανονισμού Λιμένων αριθμ. 52
«Συμπλήρωση − τροποποίηση διατάξεων των Γενικών Κανονισμών Λιμένων αριθμ. 17, 20, 23 και 38»
Ο Χαψής μετράει τα άστρα.
Πηγή : http://www.andro.gr/empneusi/o-xapsis-metraei-ta-astra/
"Ο Χαψής μετράει τα άστρα".
Με αφορμή την έκθεση φωτογραφίας «Ναοί στο σχήμα του ουρανού…», στο Ίδρυμα Ευγενίδου, ο Λουκάς Χαψής μιλά για τη μαγεία του έναστρου ουρανού, που ανήκει σε όλους χωρίς να ανήκει σε κανέναν...
Γράφει o Αντώνης Ντινιακός.
Ξεκίνησα να ασχολούμαι με την αστροφωτογραφία το 1995, έπειτα από ένα ταξίδι στην Ταϊλάνδη. Εκεί είδα για πρώτη φορά στη ζωή μου μια έκλειψη ηλίου. Ήταν κάτι ανεπανάλητο –ένα απρόσμενο «ξύπνημα» μέσα μου. Επιστρέφοντας στην Ελλάδα, αγόρασα τα πρώτα μου βιβλία αστρονομίας και λίγο αργότερα ένα τηλεσκόπιο. Τα βράδια αναζητούσα αστερισμούς, «ταξίδευα» σε μικρές γωνιές του γαλαξία, χαρτογραφούσα τον απέραντο ουρανό… Με τα χρόνια θέλησα να αντικρίσω ξανά μια έκλειψη ηλίου.
Η "Καλλίπυγος" στους πέντε ωκεανούς. Γιβραλτάρ, Κανάριοι νήσοι.
Σύνδεση με το προηγούμενο : http://www.ribandsea.com/main/index.php/travels/1340-i-kallipygos-stous-pente-okeanoys-dytiki-sikelia-aktes-ispanias
Γιβραλτάρ.
Δεξιά της πλώρης φάνηκε το φανάρι του Ακρωτηρίου Ευρώπη, ενώ αριστερά μας πληθαίνουν τα φώτα πορείας των πλοίων που διασχίζουν έναν από τους πιο πολυσύχναστους πορθμούς. Τα μεσάνυχτα περνάμε το απόκρημνο Ακρωτήριο Ευρώπη, που μοιάζει με την ογκώδη πλώρη του αβύθιστου αγγλικού θωρηκτού Γιβραλτάρ, το οποίο για αιώνες επέβλεπε με τα τεράστια πυροβόλα του όλο το εύρος των στενών.
Μια ώρα αργότερα καταπλέαμε στο λιμάνι. Για να νιώσουμε ότι είχαμε πιάσει βρετανικό έδαφος, έβρεχε ασταμάτητα τις επόμενες δυο μέρες. Επιπλέον, ήταν τα γενέθλια της βασίλισσας Ελισάβετ και όλα τα καταστήματα παρέμεναν κλειστά.
Καινούργιο αυτοκινούμενο για το "Camper Life".
Το "Camper Life" αποχωρίστηκε προσφάτως από το "Kyros 5" της "C.I." και απέκτησε ήδη νέο αυτοκινούμενο για τις χερσαίες, και όχι μόνο, μετακινήσεις του. Πρόκειται για το μοντέλλο "Tramp 664 SL" της "Hymer". Όταν λέω "νέο", εννοώ βεβαίως... μεταχειρισμένο, μολονότι κάθε άλλο παρά μεταχειρισμένο μοιάζει να είναι το συγκεκριμένο αυτοκινούμενο! Και πώς να αντέξει δηλαδή να αγοράσει κανείς αυτό το camper καινούριο, όταν η τιμή του υπερβαίνει σήμερα τις 70.000 ευρώ;
Με 45.000 χιλιόμετρα, μόνο, το καινούριο "κοσκινάκι" μας, και κινητήρα τον common rail 2,3 της Fiat, διαθέτει γκαράζ διαστάσεων ενός... smart, δίπορτο ψυγείο, φούρνο, καυστήρα αερίου για θέρμανση και ζεστό νερό, απορροφητήρα, air condition, σχάρα ποδηλάτων, σκάλα οροφής, δυνατότητα να κοιμίσει τρία άτομα, τουαλέτα με χωριστή ντουζιέρα και όλα τα μέσα λήψης εικόνας και ήχου, με δορυφορική κεραία, τηλεόραση και ραδιο-cd.
Το εσωτερικό είναι αντάξιο της ποιότητας "Hymer", με προσεγμένη κατασκευή και πολλούς αποθηκευτικούς χώρους. Η χαρά της καπετάνισσας! Περιστρεφόμενα καθίσματα οδηγού - συνοδηγού και σαλοτραπεζαρία σε σχήμα κυκλικό για να μπορούν να γευματίσουν τέσσερα ή και πέντε ακόμη άτομα (όλοι οι καλοί χωράνε) γύρω από ένα τραπέζι που μετακινείται για να εξυπηρετήσει τις ανάγκες του γεύματος, ενώ αν χρειαστεί κατεβαίνει στο ύψος των καναπέδων και δημιουργεί ένα επιπλέον κρεββάτι για έναν ενήλικο επισκέπτη.
Σύντομα θα δημοσιεύσω αναλυτική παρουσιάση του νέου μας αποκτήματος, με περισσότερο φωτογραφικό υλικό και βίντεο.
 |
 |
 |
 |
Διαταγές πληρωμής στο όνομα του Ελληνικού Λαού!
Του Ιωσήφ Παπαδόπουλου.
Έχετε δει τις διαταγές πληρωμής που εκδίδουν οι τράπεζες, με τις ευλογίες των δικαστών, εις βάρος ελευθέρων επαγγελματιών οι οποίοι βρίσκονται σε απόγνωση τα τελευταία χρόνια, εξ αιτίας της μνημονιακής κρίσης, και αδυνατούν να πληρώσουν τις δόσεις των δανείων τους; Εγώ είδα σήμερα μία τέτοια διαταγή πληρωμής και λίγο έλειψε να υποστώ εγκεφαλικό! Και δεν με πείραξε ξέρετε το κείμενο της διαταγής πληρωμής, αυτό καθ' εαυτό, αλλά η επικεφαλίδα και ο επίλογος του κειμένου :
Ορμάτε μωρέ!
Του Οδυσσέα Τηλιγάδα.
«Θα 'ρθει μέρα, που η απληστία της ιδιοκτησίας, του πλούτου και της έπαρσης θα αποθηκευτεί στις τράπεζες, στις πολυεθνικές και σε τόσους λίγους κατέχοντες, που οι πολλοί μη έχοντες θα ξεσπάσουν σαν θεομηνία που θα κάνει τη ζωή των ολίγων κατεχόντων κόλαση…»
Αριστοτέλης Ωνάσης
Δεκέμβρης μήνας σήμερα! Δεκέμβρης του δύο χιλιάδες τίποτα! Ένας Δεκέμβρης παγωμένος, που διαισθάνομαι ότι δεν θα είναι σαν τους αλλοτινούς. Φέτος τα πράγματα δεν είναι όπως παλιά! Νοιώθω την ανάσα του θανάτου να ακινητοποιεί τα όνειρά μου για το αύριο του Έθνους μου. Βλέπω τον Λαό μου να τον έχει αγκαλιάσει ο φόβος και τούτη η αίσθηση με κατατρέχει και από αυτό το συναίσθημα, που βιώνω, δεν υπάρχει χειρότερο.
Ξέρετε πόσα θα σας κλέψουν οι μεγαλοεργολάβοι μέχρι τον Βόλο;
Γράφει, οργισμένος, ο Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Έχετε πάει ποτέ από την Αθήνα στον Βόλο με αυτοκινούμενο τροχόσπιτο; Αν δεν έχετε πάει και θέλετε να πάτε θα πρέπει να γνωρίζετε εκ των προτέρων τι θα σας επιφυλάξουν οι μεγαλοεργολάβοι που έχουν πάρει χαριστικώς από τους προδότες της γιάφκας του Κυνοβουλίου την εκμετάλλευση των εθνικών ΜΑΣ δρόμων. Ακούστε λοιπόν για να μην βρεθείτε προ εκπλήξεων και σας βρει κανένα εγκεφαλικό.
Το σύνολο της χιλιομετρικής απόστασης από την Ηλιούπολη, όπου μένουμε εμείς, μέχρι τον Βόλο, μέσω της Αττικής οδού και της Εθνικής οδού Αθηνών-Θεσσαλονίκης, είναι περίπου 340 χιλιόμετρα. Για να καλύψει το αυτοκινούμενό μας (με κινητήρα Fiat 2300 c.c.) την απόσταση αυτή, με ταχύτητα που δεν υπερέβη σε καμμία περίπτωση τα 100 χλμ. την ώρα, κατανάλωσε 35 περίπου λίτρα πετρελαίου, ήτοι 45 περίπου ευρώ. Ωραία μέχρι εδώ; Θα ήταν ωραία, αν οι δρόμοι δεν είχαν δοθεί από τους δοσίλογους του Κυνοβουλίου προίκα στους μεγαλοεργολάβους.