Rib and Sea
|
|
|
Το σωσίβιο, το quick stop και η ζώνη σώζουν ζωές
Ύστατος χαιρετισμός στον Άνθρωπο και Δήμαρχο Τάσο Αλιφέρη...
Καλό βηματισμό στα ήρεμα μονοπάτια του δικού σου Ολύμπου...
Τον γνώρισα από κοντά, στην Τήλο, τον Ιούλιο του 2005, και αμέσως ένοιωσα πως μ' εκείνον τον Άνθρωπο με συνέδεαν πολλά. Είχα ακούσει διάφορα αντιφατικά για τον Τάσο Αλιφέρη, τον Δήμαρχο-γιατρό της Τήλου, γέννημα θρέμα ωστόσο της Μάνης. Ως εκ τούτου το ενδιαφέρον μου να τον συναντήσω ήταν μεγάλο. Του τηλεφώνησα, ενώ ήμουν ακόμη στη Νίσυρο, και δώσαμε ραντεβού, χαράματα, σε ένα χωράφι στις παρυφές του "Ολύμπου". Ήθελα να κουβεντιάσω μαζί του, στη Φύση, την οποία διαισθανόμουν πως αγαπούσε όσο κι' εγώ. Το συμβατικό περιβάλλον ενός δημαρχιακού γραφείου, άλλωστε, δεν μου έλεγε τίποτε. Συμφώνησε στην πρότασή μου και, όταν τον βρήκα εκείνο το πρωί να σαμαρώνει τον "Αντώνη", μου είπε : "Θα ανέβουμε στον Όλυμπο να κουβεντιάσουμε. Εκεί νοιώθω, και θα νοιώσεις κι' εσύ, σαν ένας μικρός θεός", είπε, και τράβηξε τα γκέμια του "Αντώνη"...
Αντίσταση στην ψυχική καταστροφή.
Tου Χρήστου Γιανναρά.
H στέρηση, η φτώχεια, το φάσμα της πείνας δύσκολα συμβιβάζονται με τη νηφαλιότητα, την ορθοβουλία, τις ψύχραιμες αξιολογήσεις. Oταν δεν υπάρχει πια μισθός ή ο μισθός εξαντλείται σε ελάχιστες μέρες και οι υπόλοιπες του μήνα ξημερώνουν σαν απειλή, δεν υπάρχει μυαλό για διαφορετικά ενδιαφέροντα, για ποιοτικές ενασχολήσεις. Tο μαρτύριο του άνεργου, του χαμηλόμισθου, του βάναυσα τσακισμένου συνταξιούχου είναι η τέλεια ανημπόρια του να ασχοληθεί με ό, τι ομορφαίνει τη ζωή – να διαβάσει, να ακούσει μουσική, να χαρεί τον περίπατο, να κουβεντιάσει ξέγνοιαστος για ό, τι αγαπάει. Aνημπόρια ψυχική, λογικά μη ελεγχόμενη, παραλυτική.
Αποστολή Αγάπης στην Κάσο (Ιούνιος 2003)
Θυμάται και περιγράφει ο Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Τα 72 φουσκωτά σκάφη συνέθεσαν το παζλ μιας πρωτοφανούς και ανεπανάληπτης εικόνας, καθώς κατέπλεαν στην Κάσο και άρχισαν να γεμίζουν ασφυκτικά την ευρύχωρη μαρίνα στο νέο λιμάνι του ακριτικού νησιού. Ιδανικότερα εγκαίνια δεν θα μπορούσαν να γίνουν για ένα λιμάνι που "έπρεπε" να περάσουν πάνω από 20 χρόνια προκειμένου να ολοκληρωθεί! Επρόκειτο για το εντυπωσιακό φινάλε μιας μεγάλης προσπάθειας, που άρχισε τον χειμώνα του 2002 και ολοκληρώθηκε το μεσημέρι της Παρασκευής 6 Ιουνίου 2003, με την ειρηνική "απόβαση" δεκάδων φουσκωτών σκαφών στο λιμάνι της Κάσου, συνοδεία βεγγαλικών, καπνογόνων, συριγμών και καμπανοκρουσιών. Μάτια υγρά, στο ντόκο, χέρια που υψώνονταν σαν δέηση στον ουρανό, που είχε προς στιγμήν βαφτεί κόκκινος από την λάμψη των βεγγαλικών και των καπνογόνων, παιδιά που φώναζαν χαρούμενα, με τις καμπάνες του Άη Σπυρίδωνα να συμμετέχουν στη θερμή υποδοχή. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα απ' την αρχή.
Κούλουμα στα χωριά της Βοιωτίας. Γιατί όχι;
Κείμενο - φωτογραφίες - βίντεο : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Τα οικονομικά "σερνόντουσαν" αλλά εμείς αποφασίσαμε να δραπετεύσουμε το τριήμερο της Καθαρής Δευτέρας, προκειμένου να ξεφύγουμε λίγο από την καθημερινή ρουτίνα και τη μιζέρια της Αθήνας. Ανακάλεσα στη μνήμη μου την Καθαρή Δευτέρα του 1994, πριν από 18 ολόκληρα χρόνια δηλαδή (πώς πέρασαν!), τότε που αποφασίσαμε με τον εκπαιδευτή μου, τον Σάκη Φιτσώρο, να απογειωθούμε με ένα trike (μοτοαιωρόπτερο) από την Κατεχάκη και να κάνουμε τον γύρο της Αττικής, "παραβιάζοντας" όμως για λίγο και τον εναέριο χώρο της Βοιωτίας για να κάνουμε μια σύντομη στάση στις Πλαταιές. Είχαμε ακούσει για τα "Μικρά Δαίδαλα" και σκεφτήκαμε πως καθόλου δεν θα μας χάλαγε ένα ζεστό πιάτο φασολάδας μετά από το κρύο που ήταν βέβαιο πως θα "τρώγαμε" πάνω στο trike.
Κούλουμα με τον "Ναυτίλο" στις Σπέτσες (Μάρτιος 2005)
Θυμάται και περιγράφει ο Ιωσήφ Παπαδόπουλος
Η πρωτότυπη ιδέα, που συζητήθηκε σε μια από τις συνεδριάσεις του διοικητικού συμβουλίου του "Ναυτίλου", στις αρχές Φεβρουαρίου του 2005, ήταν να γιορτάσουμε τα κούλουμα στις Σπέτσες και να πετάξουμε χαρταετό από τα φουσκωτά μας! Και γιατί όχι; Το μυαλό θα μας σταματούσε; Οι τροϊκανοί δεν είχαν άλλωστε φανεί ακόμη και δουλειά, κουτσά στραβά, είχαμε. Τόση δηλαδή ώστε να μας περισσεύουν μερικά ευρώ για να γεμίσουμε τα ρεζερβουάρ των φουσκωτών και να πεταχτούμε μέχρι τις Σπέτσες. Αποστολή Αγάπης στο Καστελλόριζο - Μέρος Β΄
Αναπολεί και σχολιάζει ο Ιωσήφ Παπαδόπουλος
Επιστρέψαμε στην Αθήνα και αρχίσαμε να τρέχουμε πανικόβλητοι προκειμένου να εξασφαλίσουμε τις χορηγίες που θα μας επέτρεπαν να καλύψουμε τον κατάλογο των ειδών πρώτης αναγκης που είχαν ζητήσει το σχολείο, το Ιατρείο και ο Οργανισμός Νεολαίας και Άθλησης του Δήμου Μεγίστης. Δεν ήταν εύκολο. Οι τηλεφωνικές επαφές μου με τον Αντώνη Μακρυδάκη ήταν σχεδόν καθημερινές. Όπως εμείς, έτσι κι' εκείνοι, στον Παγκρήτιο Όμιλο, είχαν βγει στο κυνήγι του χορηγού. Από τον Κυριάκο Κυριακίδη της "Mostro" ήρθε η πρώτη χαρμόσυνη είδηση. Ένα μικρό φουσκωτό σκάφος ήταν η προσφορά της εταιρείας στα παιδιά του Καστελλόριζου και στον Οργανισμό Νεολαίας και Άθλησης, με τον Κώστα Γκολφινόπουλο να συμπληρώνει το πακέττο με την προσφορά μιας εξωλέμβιας "Tohatsu"!Αποστολή Αγάπης στο Καστελλόριζο. Μέρος Α΄
Θυμάται και σχολιάζει ο Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Φαίνεται πια πως, καθώς οι προδότες που κυβερνούν αυτή τη χώρα οδηγούν τον κόσμο στην εξαθλίωση και του στερούν την αισιοδοξία και την ελπίδα για το αύριο, η ενότητα των αναμνήσεων αυτού του διαδικτυακού περιοδικού θα κλέβει, από δω και στο εξής, την παράσταση και τη μερίδα του λέοντος της ύλης του. Και δεν ήταν λίγα αυτά που ζήσαμε στο παρελθόν όσοι ασχοληθήκαμε, άλλος λιγότερο και άλλος περισσότερο, με τον υπέροχο κόσμο του φουσκωτού σκάφους και της θάλασσας.
Δεν ήταν λίγες οι περιπλανήσεις μας στο Ελληνικό Αρχιπέλαγος, δεν ήταν λίγες οι συγκινήσεις που μας χάρισαν οι ακρίτες που ζουν ξεχασμένοι στα νησιά του, δεν ήταν μικρή η ηδονή που ζήσαμε στην αγκαλιά της μεγάλης γαλάζιας ερωμένης. Αυτές τις περιπλανήσεις, αυτές τις συγκινήσεις θα προσπαθήσω να σας διηγηθώ, με την ελπίδα ότι το παρελθόν μπορεί να ξαναζήσει, μπορεί να ξαναγίνει παρόν, κι' αυτό, με τη σειρά του, να δώσει τη θέση του σε ένα πιο φωτεινό μέλλον. Στους νέους τουλάχιστον που ακολουθούν, γιατί εμείς...
Η A΄ (αυθεντική) Πανελλήνια Συγκέντρωση Φουσκωτών Σκαφών
Παλιά ξινά σταφύλια, θα πει κανείς, διαβάζοντας αυτό το συμπληρωματικό σχόλιο, σχετικώς με τις πανελλήνιες συγκεντρώσεις φουσκωτών σκαφών και την λανθασμένη αρίθμησή τους. Όμως, μια και, καθυστερημένα έστω, έμαθα την τέχνη του μοντάζ, καλό είναι να θυμηθούν οι παλαιότεροι και να μάθουν οι νεότεροι, βλέποντας και το σχετικό βίντεο, ότι η 1η αυθεντική πανελλήνια συγκέντρωση φουσκωτών σκαφών πραγματοποιήθηκε το διήμερο 3 και 4 Ιουλίου 2004 στην Πάρο και όχι το 2006 στη Μήλο.
Ιατρική Εκστρατεία Αγάπης στην Κάσο (2004). Λίγο πριν ο Παύλος Πολάκης ιππεύσει το καλάμι της εξουσίας.
Θυμάται και σχολιάζει ο Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Τον Ιούνιο του 2003 η "Φυσιολατρική Λέσχη φίλων Φουσκωτού Σκάφους - Ναυτίλος", με τη βοήθεια και του "Παγκρητίου Ομίλου Φουσκωτών Σκαφών", διοργάνωσε τη μεγάλη Αποστολή Αγάπης στην Κάσο, θέλοντας να κρατήσει ζωντανό το ενδιαφέρον της για τα ακριτικά και ξεχασμένα νησιά του Αιγαίου (σ' αυτή την Αποστολή θα αναφερθώ σε επόμενο άρθρο μου).
Δέκα μήνες αργότερα, και συγκεκριμένα τον Απρίλιο του 2004, ο "Ναυτίλος" έθεσε υπό την αιγίδα του μια "Ιατρική Εκστρατεία Αγάπης" στην Κάσο, την οποία ενίσχυσε οικονομικά ο Όμιλος Αποστολόπουλου, ενώ οι ιατροί του "Ιατρικού Κέντρου Ίασις Πειραιώς" κ.κ. Παύλος Πολλάκης (χειρουργός), Μαρίνος Δαβερώνας (χειρουργός), Γιάννης Αναγνωστάκης (καρδιολόγος), Γιάννης Μουγκολιάς (γυναικολόγος) και Βασίλης Μπλάτσιος (παθολόγος) εξέφρασαν την επιθυμία να προσφέρουν αφιλοκερδώς τις υπηρεσίες τους στους κατοίκους του ακριτικού αυτού νησιού της Δωδεκανήσου κατά την διάρκεια της εκεί παραμονής τους.
Το βίντεο του ταξιδιού στα Αντικύθηρα.
Δεν πρόλαβα να επιστρέψω απ' τη Γαύδο και να βγάλω τις λιγοστές αποσκευές μου και τον ηλεκτροκίνητο Μαξιμιλιανό απ' το 9.50 4U, και άρχισα να τα φορτώνω στο μικρότερο αδελφάκι του, το 8.50 4U. Το σκάφος, αφού θα περνούσε πρώτα απ' τα Αντικύθηρα, για το προγραμματισμένο ταξιδιωτικό, θα έπλεε στη συνέχεια προς το Λαύριο για να δώσει το παρόν στο Rib Test. Χαράς ευαγγέλια! Μετά από τόσους μήνες "ερωτικής" αποχής, τριακόσια μίλια θάλασσας ήταν αρκετά για να φορτίσουν τις μπατταρίες της ψυχής μου και να αναθερμάνουν τον παθιασμένο έρωτά μου για Κείνη...
Εκείνο το ταξίδι δημοσιεύτηκε το καλοκαίρι του 2010 στο "Rib and Sea", όχι όμως και το σχετικό βίντεο. Απολαύστε το λοιπόν τώρα, ανατρέχοντας και στο κείμενο. Ήταν να μην πάρω φόρα με το μοντάζ...
Τα υπόλοιπα εδώ : http://www.ribandsea.com/travels/406-2010-07-21-08-04-13.html