Με αρκετή καθυστέρηση προσετέθη τελικώς το βίντεο στο ταξιδιωτικό της Γαύδου. Κάλλιο αργά παρά ποτέ, θα πείτε. Είναι γνωστό όμως πόσο έχουν αλλάξει τα πράγματα. Τα πάντα γύρω μας φαίνονται να καταρρέουν. Κάποτε είχαμε την δυνατότητα να πληρώνουμε και 50 και 100 και 150 ευρώ ακόμη για ένα μοντάζ λίγων λεπτών. Τώρα τα χρήματα δεν περισσεύουν πια. Οι διαφημιστικές καταχωρήσεις εξαφανίστηκαν. Με τι διάθεση να γράψει κανείς και πού να βρει χρήματα για μοντάζ;
Έχω γράψει κατά καιρούς πως "δεν θα πεθάνουμε ποτέ κουφάλα νεκροθάφτη". Το εννοούσα και το εννοώ. Γι' αυτό είμαι ακόμη εδώ. Αλλά και για έναν ακόμη σημαντικό λόγο. Γιατί το γράψιμο είναι χούϊ και ανάγκη μαζί. Και, ως γνωστόν, πρώτα βγαίνει η ψυχή του ανθρώπου και μετά το χούϊ. Κι' εγώ έχω ανάγκη και χούϊ να γράφω και να επικοινωνώ μ' αυτούς, τους λίγους έστω, που έχουν το βίτσιο να με διαβάζουν.
Απολαύστε λοιπόν τώρα το βίντεο της Γαύδου και να είστε βέβαιοι ότι θα ακολουθήσουν και άλλα. Θέλοντας να είμαι συνεπής απέναντί σας και να μην μοιράζω φρούδες ελπίδες γράφοντας πως "το βίντεο του Χ ταξιδιωτικού θα αναρτηθεί σύντομα", κάθισα και έμαθα, με την βοήθεια και του γιου μου, πώς να κάνω μόνος μου ένα στοιχειώδες μοντάζ. Εδώ θα είμαστε λοιπόν. Με περισσότερα βιντεάκια και μεγαλύτερο πείσμα να διατηρήσουμε ζωντανά το όνειρο και την ελπίδα...
Το ταξιδιωτικό στη Γαύδο : http://www.ribandsea.com/travels/359-2010-06-08-19-22-45.html
Ταξίδευσε, φωτογράφισε, βιντεοσκόπησε και περιγράφει ο Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Το πλοίο της "Blue Star", σύμφωνα με το πρόγραμμα, θα κατέπλεε στο λιμάνι της Πάτμου γύρω στις πέντε τα ξημερώματα. Βάρβαρη ώρα. "Δεν έχω καμμία διάθεση να φυλάω σκοπιά μέχρι τότε", είπα στην καπετάνισσα. "Λέω να παρκάρουμε το camper στο λιμάνι και να κοιμηθούμε σαν άνθρωποι, μέχρις ότου έρθει το καράβι και μας ειδοποιήσουν οι λιμενικοί να επιβιβαστούμε". Συμφώνησε η καπετάνισσα και πέσαμε, σχετικώς νωρίς εκείνο το βράδυ, για ύπνο. Ο αέρας όμως "έδινε τα ρέστα" του κι' εγώ άρχισα να ψυχανεμίζομαι πως μάλλον θα αργούσαν να μας ξυπνήσουν...
Συναυλία των μαθητών του "Ωδείου Αιγέας", με Ρετρό μουσική (1930-1960) στο "Ομήρειο Πνευματικό Κέντρο Δήμου Χίου", το Σάββατο 28 Ιανουαρίου 2012 και ώρα 8 μ.μ.
Με την βραδιά αυτή επιθυμούμε να σας μεταφέρουμε, μέσα από τη μουσική που θα ακούσετε, στο κλίμα μίας άλλης εποχής, πολύ σημαντικής για την πορεία του Ελληνικού τραγουδιού, στη μουσική της τριαντακονταετίας 1930 – 1960, η οποία διαδέχθηκε την Ελληνική οπερέτα.
Ζήλεψα σήμερα, δεν το κρύβω, που δεν είμαι δάσκαλος. Αιτία; Η παραίτηση σοκ της δασκάλας και συναγωνίστριας Μαρίας Αλιφραγκή η οποία, μέχρι χθες, δίδασκε στο 8ο Δημοτικό σχολείο Πειραιά. Δεν θα σχολιάσω τίποτε περισσότερο. Διαβάστε το κείμενο της παραίτησής της και υποκλιθείτε...
Προς το
ΠΥΣΠΕ Πειραιά.
23.1.2012
Λαμβάνω την τιμή να υποβάλλω την παραίτησή μου από την θέση μου ως δασκάλας στο 8ο Δημοτικό Σχολείο Πειραιά. Οι λόγοι που με έκαναν να επιλέξω αυτή την οδό είναι οι εξής :
Στο ξεκίνημα του 2012, η "ΑΝΕΚ LINES", μέσα από τα εταιρικά της ημερολόγια, με στόχο να αφυπνίσει την περιβαλλοντική μας συνείδηση, μάς προτρέπει να "Μάθουμε να Σκεφτόμαστε και να Πράττουμε Οικολογικά". Κάθε σελίδα των νέων ημερολογίων έχει σχεδιαστεί έτσι ώστε να προβάλει, να στηρίζει και να αναδεικνύει το σημαντικό περιβαλλοντικό έργο Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων, όπως :
Είμαι, γενικώς, ένας καλοπροαίρετος άνθρωπος. Ενίοτε και ευκολόπιστος. Προσπαθώ, κατά κανόνα, να δικαιολογήσω τις πράξεις των άλλων, ακόμη και όταν είναι δια γυμνού οφθαλμού ορατός ο παραλογισμός κάποιων σκέψεων ή επιλογών τους. Όσο όμως και αν προσπαθώ να δικαιολογήσω την εμμονή των οικονομικών (αν)εγκέφαλων της εκάστοτε κυβέρνησης στην επιβολή τεκμηρίων διαβίωσης, για τη μία και μοναδική κατοικία και τα στοιχειώδη μέσα κίνησης και αναψυχής, προκειμένου να εξοντώσουν τη Λερναία Ύδρα που ακούει στο όνομα "φοροδιαφυγή", τόσο πιο πολύ βεβαιώνομαι ότι οι άνθρωποι αυτοί είναι ψυχασθενείς, αν όχι ηλίθιοι!
«Εγώ, μια Ρωμαιοκαθολική καλόγρια, θα υποστηρίξω την Ελλάδα».
Της Κατρίν Μαρτέν. *
Ζώντας εδώ κι οκτώ χρόνια στην Ελλάδα την κατάσταση της χώρας και τις αντιδράσεις που αυτή προκαλεί, νιώθω υποχρεωμένη να παρέμβω. Εδώ και μήνες δίδεται για την Ελλάδα η εικόνα μιας χώρας όπου βασιλεύει η διαφθορά, όπου η φοροδιαφυγή είναι εθνικό άθλημα κι όπου τα σκάνδαλα ξεσπούν και αλληλοδιαδέχονται το ένα το άλλο με πυρετώδη ρυθμό. Τίποτα από όλα τα παραπάνω δεν είναι εντελώς ψέμα - και πρόθεσή μου δεν είναι να εξωραΐσω την πραγματικότητα. Από την άλλη, συχνά η νοηματοδότηση κάποιου πράγματος εξαρτάται και από το πώς αυτό λέγεται.
Είναι γεγονός ότι αυτή την εποχή οι ευκαιρίες (για όποιον διαθέτει και λίγα έστω χρήματα) είναι πολλές και αξιόλογες. Δείτε, επί παραδείγματι, το συμβατικό φουσκωτό της φωτογραφίας. Είναι της Ιταλικής εταιρείας "ΒΑΤ", μοντέλλο του 1999, έχει μήκος 3,5 μέτρα, είναι σε αρίστη κατάσταση (χωρίς φθορές και μπαλλώματα) και πωλείται με τρέϊλερ και δίχρονη εξωλέμβια Evinrude 9,9 h.p. (με ελάχιστες ώρες λειτουργίας), αντί του ποσού των χιλίων πεντακοσίων (1.500) ευρώ μόνο! Διαθέτει επίσης πλωριό ξύλινο ταμπούκι, κάλυμμα, κουπιά και ρεζερβουάρ καυσίμου. Ιδανικό για ψαροντουφεκάδες και όχι μόνο. Τηλ. : 210 9940977 - 6977 544446
Ε Π Ω Λ Η Θ Η
Μπορεί αυτές τις εορταστικές ημέρες των Χριστουγέννων να "βομβαρδίζουμε" τους φίλους και συγγενείς μας με βαρύγδουπες ευχές για χρόνια πολλά κι' ευτυχισμένα, με ευχές για ένα νέο έτος που θα φέρει οικογενειακή γαλήνη, επαγγελματική επιτυχία και κοινωνική ευημερία, πόσα μπορεί όμως να πει μία και μόνο λέξη γραμμένη στο κουφάρι ενός παρατημένου φουσκωτού σκάφους; Πόσο γλαφυρή μπορεί να είναι μία και μόνο φωτογραφία για το μέλλον του φουσκωτού σκάφους στην Ελλάδα;
Τα νέα τεκμήρια και τέλη κυκλοφορίας, με τα οποία προίκισαν ήδη οι άθλιοι, προδότες και πανηλίθιοι κυβερνώντες τα μικρά σκάφη αναψυχής και ι.χ. αυτοκίνητα, σοκάρουν, απογοητεύουν και αναγκάζουν τους ιδιοκτήτες τους να καταθέτουν πινακίδες, να τα αποσύρουν, να τα εκποιούν ή να τα μετατρέπουν σε...ζαρντινιέρες. Ευτυχισμένο λοιπόν το νέο έτος! Αν πάντως αποφασίσετε να θέσετε τέλος στη ζωή σας, θυμηθείτε να πάρετε και έναν από τους τριακόσιους μαζί σας! Έτσι, τουλάχιστον, θα σας θυμούνται...