Rib and Sea

Συνέντευξη του Μπάμπη Μπουζάκη στον Ιωσήφ Παπαδόπουλο.

Ο Μπάμπης Μπουζάκης αποτελεί, χωρίς αμφιβολία, ένα από τα βασικά κομμάτια που συνθέτουν το παζλ της ιστορίας του φουσκωτού σκάφους στην Ελλάδα.

Είπα τις προάλλες σε κάποιο γνωστό και όψιμο "παντογνώστη", ο οποίος ειρωνευόταν τις απόψεις μου για τη θέση της άγκυρας στο σκάφος, την ανάγκη ή όχι ύπαρξης εργάτη, τη θέση και το είδος ενός ασφαλούς καθίσματος κυβερνήτη κ.λπ., ότι η συζήτηση με έναν μεγαλύτερο, ηλικιακά, και πιο έμπειρο από εκείνον στη θάλασσα, θα έπρεπε να αποτελεί κανονικά μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για μάθηση και όχι για ειρωνεία. "Άκου τον συνομιλητή σου", είπα στο νεαρό ξερόλα, "ιδίως εάν αυτός τυγχάνει να είναι πιο μεγάλος και πιο έμπειρος από σένα. Άκου προσεκτικά όσα υποστηρίζει και μείνε αν θέλεις στις δικές σου απόψεις. Μην ειρωνεύεσαι όμως τις δικές του και, κυρίως, μην υποτιμάς την ιστορία του". Ξέρετε τι απάντησε ο νεαρός; "Είσαι υπερβολικός Ιωσήφ"! Δεν έδωσα βεβαίως συνέχεια στη συζήτηση, γιατί κατάλαβα ότι ήταν άσκοπο. Τι να συζητήσεις με ένα παιδί που απαντά μ' αυτόν τον τρόπο; Τον χρόνο σου θα χάσεις απλώς. Θα μου πείτε τώρα: Γιατί ξεκίνησες έτσι; Θα καταλάβετε στη συνέχεια...

Ξεκίνησε σαν αντίδραση ενάντια στην αδικαιολόγητη και άδικη καταβολή διοδίων στους δρόμους της χώρας, και τείνει να μετατραπεί σε ποτάμι λαϊκής οργής και εξέγερσης, εφ' όλης της ύλης! Το Κίνημα "δεν πληρώνω διόδια" μοιάζει ήδη με καζάνι που βράζει και είναι έτοιμο να εκραγεί. Και μολονότι κάποιοι κύκλοι, γνωστοί για την ενδοτικότητά  τους απέναντι στους διαχειριστές της πολιτικής ηγεσίας και τα συμφέροντα των εργολάβων - χορηγών τους, προσπαθούν να δημιουργήσουν ρήγμα στη συνοχή και τον αγώνα των "Επιτροπών Κατοίκων, Πολιτών και Εργαζομένων", το Κίνημα καλά κρατεί και γιγαντώνεται.

To ταξίδι του Ιωσήφ Παπαδόπουλου στην ακριτική Γαύδο με "Skipper 9.50 4U"

Μέχρι και πριν από δύο χρόνια τα ταξίδια έβγαιναν "στο φτερό". Αρκούσε και μόνο η σκέψη, ένας γρήγορος προγραμματισμός, μια σύντομη "περιπλάνηση" επί χάρτου, ο απαραίτητος έλεγχος και το φόρτωμα του φουσκωτού, φουλάρισμα του ρεζερβουάρ, και φεύγαμε! Δουλειές, κουτσά στραβά, υπήρχαν, ήταν και η τιμή της βενζίνης "λογική". Ενάμισυ λίτρο το μίλι έκαιγαν, πάνω κάτω, οι κινητήρες, αλλά το λίτρο ήταν στα 70 λεπτά. Όπερ, μεθερμηνευόμενο, έτσι για να το νοιώθω καλύτερα δηλαδή, 239 δραχμές! Τι θα μας σταματούσε λοιπόν; Το μυαλό μας; Αυτό ήταν, και είναι άλλωστε, συνεχώς φευγάτο! Οι εποχές όμως άλλαξαν και τα φουντάγια πήγαν... στις μάντρες. Εμείς κυνηγάμε τις ουρές μας, το άγχος και η ανασφάλεια για το αύριο περίσσεψαν, έγινε κι' η βενζίνη μέσα σε ένα χρόνο... ουίσκυ, επιεικώς στις 520 δρχ. το λίτρο (γιατί πιστεύω ότι κάνω καλά που δεν ξεχνάω τις δραχμές;), θέλει πολύ για να αράξει κανείς μπροστά στην οθόνη ενός ηλεκτρονικού υπολογιστή;

Είναι σύντομο, μου το έστειλε ο φίλος μου Ντίνος Φούντης και το δημοσιεύω εδώ, γιατί το βρήκα πολύ επίκαιρο και αναμενόμενο...

Υπολογίζεται ότι 1 νέος που τελειώνει σήμερα το σχολείο στα 18, με το νέο συνταξιοδοτικό πρόγραμμα θα πάρει σύνταξη στα 88.

Όλο μαζί 11888. Τυχαίο; Δεν νομίζω!

Μου το έστειλαν και το προωθώ σαν ένα "περίεργο" σενάριο το οποίο, εάν μεν είναι υποθετικό, είναι ενδιαφέρον και διασκεδαστικό να το ακούει κανείς, εάν όμως είναι πραγματικό, φωτιά στα μπατζάκια μας, δεδομένης της ανυπαρξίας ικανών διαχειριστών της δημόσιας περιουσίας...

Σκέπτομαι πως πρέπει να είναι αλήθεια, γιατί απ' το δημοτικό μάς μάθαιναν ότι στη Θάσο υπήρχε χρυσός που (τότε) δεν είχαμε εξορύξει ακόμη, και ότι ποτέ δεν γίνεται διεκδίκηση μιας περιοχής αν δεν υπάρχει αρκετά μεγάλο οικονομικό κίνητρο (που να υπερκαλύψει τα έξοδα για την κατάκτησή της) όπως συμβαίνει τώρα με την Μακεδονία. Εξ άλλου, την ιστορία την έχω ακούσει κι από αλλού...