Rib and Sea

Από τον αναγνώστη του "Rib and Sea" κ. Λεωνίδα Φλωράκη έλαβα το μήνυμα που ακολουθεί.

Αγαπητέ κ. Παπαδόπουλε,

Δεν γνωρίζω αν ενδιαφέρει τους αναγνώστες σας να ενημερωθούν επάνω στην δυνατότητα που έχουν να αγοράσουν ένα φουσκωτό σκάφος απ' ευθείας απ' το εξωτερικό. Κρίνετέ το εσείς.

Θα ήθελα λοιπόν να γνωρίσω σε όλους ότι η αγορά φουσκωτού σκάφους από την Ενωμένη Ευρώπη δεν αντιμετωπίζει κάποιο ιδιαίτερο γραφειοκρατικό ή κοστολογικό πρόβλημα και, συνεπώς, θα πρέπει να εξετασθεί σοβαρά από τον υποψήφιο αγοραστή. Ειδικώτερα :

Σχολιάζει προβληματισμένος και αγανακτισμένος ο Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Είπαμε ότι σ' αυτό το διαδικτυακό περιοδικό θα μιλάμε και για άλλα θέματα, και όχι μόνο για φουσκωτά σκάφη. Θέματα που μας προβληματίζουν στην καθημερινότητά μας, που μας ταλαιπωρούν, μας αναγκάζουν να κάνουμε βήματα προς τα πίσω, μας υποτιμούν σαν λαό και μας υποβαθμίζουν. Διαβάστε λοιπόν το πιο κάτω κείμενο, λαμβάνοντας υπ' όψιν ότι αυτοί οι οποίοι μας κατηγορούν ότι "φάγαμε" τα χρήματα που μας δάνεισαν αυξάνοντας το δημόσιο χρέος της χώρας, μας τα παίρνουν εδώ και χρόνια πλαγίως και αθορύβως μέσω των πολυεθνικών τους εταιρειών, οι οποίες έχουν εγκατασταθεί στην χώρα του "κάνω ό,τι θέλω" και μας "αρμέγουν" κανονικώς...

Ένα αξέχαστο ταξίδι 6.500 ν. μιλίων με φουσκωτό, από τον Πειραιά μέχρι το βορειότερο άκρο της Μεγ. Βρεττανίας.

Θυμάται και περιγράφει ο Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Ήταν τέλη του '90, αρχές του '91. Η προκήρυξη του αγώνα με τον τίτλο «The Highlands and Islands R.I.B. Race» είχε φθάσει στα χέρια μου μέσω των ενημερωτικών εντύπων που μου έστελνε κάθε χρόνο η Βρεττανική B.I.B.O.A. (British Inflatable Boat Owners Association) της οποίας ήμουνα μέλος. Ξεσηκώθηκα αμέσως στην ιδέα, και από κείνη τη στιγμή κοιμόμουν και ξυπνούσα με τη σκέψη μου να τριγυρνά διαρκώς στους καταπράσινους λόφους, τα κάστρα, τις λίμνες και τα ποτάμια της Σκωτίας! Άρχισα λοιπόν να ψάχνω απελπισμένα για χορηγούς. Είχα υπολογίσει το συνολικό κόστος καυσίμων και κάποιων παρελκομένων, γύρω στα δύο εκατομμύρια δραχμές. Ποσό όχι υπερβολικό για ένα τέτοιο ταξίδι, αλλά σίγουρα όχι και τόσο εύκολο να βρεθεί. Την εποχή εκείνη είχα ένα φουσκωτό "Olympic" 7.40 με μηχανή έσω έξω πετρελαίου "Volvo Penta" duo prop 200 h.p. Έκανα λοιπόν δύο αυτονόητες επισκέψεις. Μία στην "Olympic Hellas" και μία στον Σαρακάκη.

Καβατζάρισα τον κάβο του Αγ. Στεφάνου, έχοντας τον νοτιά να με σπρώχνει δευτερόπρυμα. Δεν είχα όμως μέχρι εκείνη τη στιγμή δει ακόμη τις πραγματικές διαθέσεις του καιρού, γιατί ο ορεινός όγκος της Κέρκυρας κατέβαζε μεν δυνατές σπηλιάδες, δεν υπήρχε όμως ψηλός κυματισμός. Η συμπεριφορά της τέντας πλεύσης είχε αρχίσει να με προβληματίζει, καθώς λειτουργούσε αυτόνομα, περίπου σαν πανί ιστιοφόρου, αδιαφορώντας πολλές φορές για τους χειρισμούς μου, πιέζοντας την πλώρη του σκάφους προς τα κάτω και ρίχνοντας κουβάδες θάλασσας πάνω μου! Η βροχή συνέχισε να μου πηρουνιάζει το πρόσωπο και, τώρα που το σκέφτομαι, νομίζω ότι όλα θα ήταν διαφορετικά αν είχα λάβει μέρος στον γύρο της Σκωτίας δύο χρόνια νωρίτερα και είχα ανακαλύψει τις πολύτιμες υπηρεσίες που προσφέρει ένα κράνος...

Ο Ιωσήφ Παπαδόπουλος θυμάται και περιγράφει την μαύρη σελίδα του ημερολογίου της θαλασσινής του περιπλάνησης...

Το υγιές παρελθόν είναι ο φάρος που φωτίζει τον ορίζοντα του μέλλοντος. Όταν όμως το παρελθόν είναι τραυματικό, τότε μπορεί οι Ερινύες να διαλύσουν αυτόν που το τραυμάτισε. Εκτός κι' αν ο ίδιος βρει τον τρόπο να επουλώσει τις πληγές θάβοντας το "εγώ" του...

Το καλοκαίρι του '89 με βρήκε πρόεδρο του νεοσύστατου "Ομίλου Φουσκωτών Σκαφών Ελλάδος", με μεγάλες και επιτυχημένες εκδηλώσεις στο ενεργητικό μου, αναμνήσεις και "περγαμηνές" από μεγάλα θαλασσινά ταξίδια στο Αιγαίο και τη Μεσόγειο. Το υγιές παρελθόν που έλεγα...