Rib and Sea

Eurovision 2013 - Σκωτσέζικο ντους από τον Ιωσήφ Παπαδόπουλο.

Για να είμαι ειλικρινής, δεν έχω ασχοληθεί ποτέ σοβαρά με τον μουσικό διαγωνισμό της Eurovision γιατί θεωρούσα, ανέκαθεν, πως πρόκειται για ένα κιτς κανηγυράκι στο οποίο συμμετέχουν όσοι δεν έχουν τίποτε καλύτερο να κάνουν. Ένας τρόπος για να εκμεταλλεύονται κάποιοι το τίποτε της απανταχού κατευθυνόμενης τιβούλας και να δικαιολογούν τα αστρονομικά ποσά που σπαταλώνται για διαφήμιση, μετακινήσεις, δημόσιες σχέσεις κ.λπ. κ.λπ. Προτού βιαστείτε να με χαρακτηρίσετε υπερβολικό, κάντε μια αναδρομή στις διοργανώσεις των τελευταίων ετών.

Γράφει η Ελένη Χαλκιάδου - Βαξεβανίδου.

Σκόπιμο, καθώς νομίζω, είναι αυτές τις μέρες των Απόκρεω, να θυμίσουμε την ιστορία της μάσκας.  Κι αυτό γιατί η μάσκα αποτελεί κυρίαρχο παρακολούθημα των ημερών και χωρίς αυτήν δεν νοείται μασκαράτα. Σύμφωνα, λοιπόν, με την Αναλυτική Ψυχολογία του Κάρλ Γιούνγκ, όλοι οι άνθρωποι φέρουν προσωπείο, την "περσόνα", όπως την αποκαλεί ο διάσημος ψυχαναλυτής.  Αυτό το διαμορφώνουμε σαν προσωπικότητες, ανάλογα με τον εαυτό που θέλουμε να προβάλουμε προς τα έξω, στο περιβάλλον μας. Η περσόνα όχι  μόνο προβάλει στους άλλους αυτό που θέλουμε να δείξουμε, αλλά καλύπτει έντεχνα και ένα άλλο κομμάτι του εαυτού μας, που ο Γιούνγκ αποκαλεί Σκιά και έχει να κάνει με τον «κακό» μας σκοτεινό εαυτό, τον οποίο όχι μόνο θέλουμε να κρατήσουμε κρυμμένο από το περιβάλλον μας, αλλά και από εμάς τους ίδιους, γιατί δεν αντέχουμε να τον αντιμετωπίσουμε. Όπως, λοιπόν, είναι εμφανές, το προσωπείο, η μάσκα, ήδη αποτελεί αρχετυπικό στοιχείο της προσωπικότητας και είναι τόσο παλιό όσο και ο άνθρωπος.

Θυμάται ο Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Περί τα τέλη Ιανουαρίου του 2007, στα πλαίσια της τηλεοπτικής εκπομπής μου με τίτλο "Σε φόντο γαλάζιο" και έχοντας ήδη πουλήσει το οκτάμετρο φουσκωτό μου σκάφος "Apache", ταξίδευσα με το camper και ένα άδειο τρέϊλερ μέχρι το Gubbio της Ιταλίας, προκειμένου να παραλάβω το ιπτάμενο φουσκωτό που είχα παραγγείλει στον Aimaro Malingri και, μαζί, την αποκλειστική αντιπροσωπεία της Polaris για την Ελλάδα και την Κύπρο. Βεβαίως η εμπορική εκείνη δραστηριότητα δεν ευτύχησε να προχωρήσει, λόγω, κυρίως, της στενής αντίληψης που είχαν (και συνεχίζουν δυστυχώς να έχουν) για τα "υδρόβια" υπερελαφρά πτητικά μέσα οι χειριζόμενοι τα θέματα της Δ2Δ της Υ.Π.Α. Τέλος πάντων, αυτή είναι μια άλλη πονεμένη ιστορία στην οποία δεν θα ήθελα, επί του παρόντος, να αναφερθώ...

Φωτογραφίες και σχόλια : Ιωσήφ Παπαπαδόπουλος.

Η κατάσταση στην περιοχή των Ολυμπιακών Ακινήτων, που βρίσκονται στην ευρύτερη περιοχή του Φαληρικού Δέλτα και του Δήμου Καλλιθέας, έχει πλέον ξεφύγει από κάθε έλεγχο. Μοναδικό μέλημα των αρμοδίων του Δήμου Καλλιθέας είναι να εξαντλούν την αυστηρότητά τους στους Έλληνες πολίτες οι οποίοι θέλουν να ρίξουν το σκάφος τους στη θάλασσα. Μόνο δήλωση κοινωνικών φρονημάτων δεν έχουν ακόμη ζητήσει για να ανοίξουν τη μπάρα της κλειδαμπαρωμένης γλύστρας του Φαληρικού Δέλτα και να επιτρέψουν την ελεύθερη πρόσβαση στη θάλασσα, όπως ορίζουν οι νόμοι και το Σύνταγμα. Πλήρης είναι επίσης η αδιαφορία για την κατάσταση των Ολυμπιακών Εγκαταστάσεων, που κατασκευάστηκαν με χρήματα των Ελλήνων πολιτών και υπερτιμολογήσεις και διαλύονται σιγά σιγά εις τα εξ ων συνετέθησαν, καταδικασμένα στην αδιαφορία και την εγκατάλειψη.

"Οι πολίτες πληρώνουν φόρους και περιμένουν ως αντάλλαγμα δημόσια αγαθά και υπηρεσίες. Από την στιγμή που το επίπεδο των παρεχομένων αγαθών και υπηρεσιών δεν αντιστοιχεί στους φόρους που καταβάλλουν, έχουν κάθε ηθικό δικαίωμα (αν όχι υποχρέωση) να προσπαθήσουν να σπάσουν το συμβόλαιο και να φοροδιαφύγουν".

The Monkey Principle: You pay nuts, you hire monkeys... Σε ελεύθερη μετάφραση : Ό,τι πληρώνεις παίρνεις.