Είναι σχεδόν βέβαιο ότι ζούμε στην ωραιότερη χώρα του κόσμου. Είναι όμως επίσης βέβαιο ότι ζούμε ταυτόχρονα και στην πιο ανισόρροπη! Η πεποίθησή μου αυτή δικαιώνεται καθημερινώς. Διαβάστε δύο διαφορετικές ιστορίες καθημερινής τρέλλας, από το πρόσφατο προσωπικό μου ημερολόγιο, και πείτε μου αν έχω άδικο.
Ιστορία καθημερινής τρέλλας υπ' αρ. 1 : Είστε άνεργος ελεύθερος επαγγελματίας και δικαιούστε επιδόματος ανεργίας. Πριτς!
Πώς πριτς, θα μου πείτε. Το μήνυμα που αναγράφεται στο κάτω μέρος των ειδοποιητηρίων καταβολής ασφαλίστρων του Ο.Α.Ε.Ε. (Ενοποιημένα Ταμεία ΤΕΒΕ, ΤΑΕ κ.λπ.) δεν αφήνει καμμία αμφιβολία περί του αντιθέτου : Τα χρήματα καταβάλλονται υπέρ ΟΑΕΔ-ΟΕΕ (ειδικός λογαριασμός ανεργίας) με σκοπό την χορήγηση βοηθήματος σε περίπτωση διακοπής επαγγέλματος (άρθρο 44 Ν. 3986/11).
Κύριε Παπαδόπουλε,
Oνομάζομαι Γιώργος Χλούπης, γνωρίζω τον αδερφό σας Βασίλη αρκετά χρόνια, γιατί συνεργαζόμαστε στην Εθνική. Πρόσφατα μου έστειλε ένα mail με την περιγραφή του ταξιδιού σας στο Καρπάθιο το 1981 με ένα συμβατικό φουσκωτό. Είναι μια ιστορία διδακτική, πολύπλευρη και συγκινητική.
Πέραν της ουσίας έχετε και πολύ καλή "πένα" και θα ήταν πολύ ωραίο να διαβάζαμε και άλλα τέτοια κείμενα-εμπειρίες πλούσιες, μαζεμένα σε κάποιο τόμο ίσως. Μίλησα με τον Βασίλη σήμερα και μου είπε να επικοινωνήσω μαζί σας μέσω του περιοδικού το οποίο βρίσκω ιδιαίτερα χρήσιμο και ευχάριστο, οπότε αποκτήσατε άλλον έναν (ηλεκτρονικό) αναγνώστη.
Φίλοι μου καλησπέρα σας. Θεώρησα καθήκον μου να σας ενημερώσω και να σας προσκαλέσω στο συνέδριο που θα δείτε και που είμαι στην επιστημονική και οργανωτική του επιτροπή αλλά και ομιλήτρια. Είναι πράγματι πολύ δύσκολο στους καιρούς που ζούμε χωρίς καθόλου χρήματα αλλά μόνο με την βοήθεια κάποιων "πατριωτών" Μυτιληνιών, όπως φαίνεται στα ονόματα των χορηγών μας (NEL LINES, TRITON ACT-Μανώλης Χατζημανωλάκης, MITLANA VILLAGE, και VOTSALA HOTEL- Ι.Λ Τρομπούνης) να διοργανώσεις και να πετύχεις τέτοια συμμετοχή σε συνέδριο -31 ομιλίες ελλήνων και ξένων συναδέλφων μας - χωρίς ουσιαστικά καμμία υπηρεσιακή και κρατική βοήθεια.
Γράφει ο Μπάμπης Κωνσταντάτος.
Φίλε Ιωσήφ,
Υποθέτω γνωρίζεις ότι όχι μόνον δεν είμαι ποδοσφαιρόφιλος αλλά και ότι δεν έχω πάει ποτέ στο γήπεδο να δω ποδοσφαιρικό αγώνα. Και η τύφλα μου πάνω σ’ αυτό το θέμα, δεν ξέρω ποιος παίζει πού. Ωστόσο, όταν η εθνική μας ομάδα φτάνει κοντά σε κάποια ευρωπαϊκή διάκριση με πιάνει κάτι, κολλάω στην τηλεόραση και ενθουσιάζομαι. Ίσως είναι αυτό που κάποτε το λέγαμε εθνική υπερηφάνεια και που τώρα το έχουμε ξεχάσει.
Όμως, αυτός ο πρόλογος έχει άλλο σκοπό. Αύριο η εθνική μας ομάδα του ποδοσφαίρου αντιμετωπίζει την αντίστοιχη της Γερμανίας, και αυτή η αθλητική συνάντηση δεν είναι σαν τις άλλες. Αυτός ο ποδοσφαιρικός αγώνας δεν είναι άλλη μια αναμέτρηση της εθνικής μας στη διεκδίκηση του ευρωπαϊκού τίτλου του πρωταθλητή, αλλά ένα Εθνικό γεγονός που αφορά όλους μας. Δεν ξέρω αν θυμάστε εκείνη την παλιά κινηματογραφική ταινία «η μεγάλη απόδραση», στην οποία ενώ ο ποδοσφαιρικός αγώνας που οργάνωσαν οι αιχμάλωτοι ήταν σχέδιο της απόδρασης, στην εξέλιξή του αποδείχτηκε σε κάτι πολύ πιο σπουδαίο και ουσιαστικό. Αυτό, ωστόσο, αν και μπορεί να είχε κάποια δόση αλήθειας, στην ουσία δεν ήταν παρά ένα σενάριο. Το άλλο γεγονός, όμως, που συνέβη στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Βερολίνου το 1936, είναι ιστορία."Κηδεία Μπάμπη Μπουζάκη αύριο στις 16.00 στο νεκροταφείο Ηλιούπολης". Αυτό ήταν το μήνυμα που έλαβα στο κινητό μου σήμερα το απόγευμα και, ανήμπορος να πιστέψω ότι δεν ήταν μια κακόγουστη φάρσα, τηλεφώνησα αμέσως στην κόρη του Μπάμπη που μου το έστειλε. "Αληθεια είναι", μου απάντησε εκείνη, και συνέχισε. "Ο πατέρας μου υπέκυψε τελικώς στον καρκίνο...". Υποκύπτουν δηλαδή στον καρκίνο άνθρωποι σαν τον Μπάμπη; μονολογούσα επί ώρα μετά το πέρας εκείνης της τηλεφωνικής επικοινωνίας...
Δεν συνηθίζω να πηγαίνω σε κηδείες γιατί δεν πιστεύω σ' αυτού του είδους τις "τελετές", δεν αντέχω. Αδυνατώ να δεχθώ ότι το σώμα του Μπάμπη, του ψαροντουφεκά, του χαμογελαστού φίλου που το ελεύθερο camping ήταν η δεύτερη φύση του, θα λυώσει στο χώμα. Θα προτιμούσα να μαζευτούμε οι φίλοι του σε κάποια παραλία, εκεί που και ο ίδιος σύχναζε, να πιούμε ένα ποτήρι στη μνήμη του, να θυμηθούμε και να διηγηθούμε τις στιγμές που περάσαμε μαζί και να σκορπίσουμε την στάχτη του στο πέλαγος που τόσο αγαπούσε. Είμαι βέβαιος ότι αυτόν τον αποχαιρετισμό θα προτιμούσε...
Δεν θα πω άλλα γιατί και στον Μπάμπη δεν άρεσαν τα πολλά λόγια. Μια επανάληψη μόνο της τελευταίας συνέντευξης που μου έδωσε, πριν από δύο ακριβώς χρόνια, και ένα κατευόδιο : Καλές θάλασσες φίλε εκεί στα πελάγη του ουρανού και καλή αντάμωση με τον Παναγιώτη...
Το θέμα είναι τώρα τι λες, τώρα τι κάνεις, τώρα τι θέλεις και πού πας.
Το θέμα είναι τώρα τι λες, καλά φάγαμε, καλά ήπιαμε, καλά τη φέραμε τη ζωή μας ως εδώ, μικροζημιές και μικροκέρδη συμψηφίζοντας. Το θέμα είναι τώρα τι λες.
(Μ. Αναγνωστάκης)
Αργοπεθαίνει όποιος γίνεται σκλάβος της συνήθειας, επαναλαμβάνοντας κάθε μέρα τις ίδιες διαδρομές, όποιος δεν αλλάζει περπατησιά, όποιος δεν διακινδυνεύει, όποιος δεν μιλά σε όποιον δεν γνωρίζει.Η "ANEK LINES" έχοντας ως γνώμονα την καλύτερη εξυπηρέτηση των επιβατών της και σεβόμενη τις αυξημένες ανάγκες του καλοκαιριού, έχει προγραμματίσει και φέτος, ημερήσια δρομολόγια, προς και από τα Χανιά. Η ΑΝΕΚ, πέραν των καθημερινών βραδινών αναχωρήσεων, από τις 23 Ιουνίου έως τις 9 Σεπτεμβρίου 2012, με το Ε/Γ-Ο/Γ «ΕΛΥΡΟΣ» και το Ε/Γ-Ο/Γ «ΕΛ. ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ», θα ενδυναμώσει την γραμμή των Χανίων με 72 ημερήσια δρομολόγια, σε συγκεκριμένες ημερομηνίες. Παράλληλα, ανταποκρινόμενη στις δύσκολες οικονομικές συνθήκες της εποχής η ANEK LINES προσφέρει μια σειρά εκπτώσεων για όλους τους επιβάτες.
Τριάντα περίπου αθλητές έδωσαν το παρόν στο Μαρμάρι, το Σάββατο 9 Ιουνίου 2012, με kayak, wind surf, kite surf και ιστιοπλοϊκά σκάφη προκειμένου να διαπλεύσουν τον Ευβοϊκό με κύριο σκοπό να ενισχυθεί η κοινότητα των καρκινοπαθών. Ο ένας από τους διοργανωτές, ο Ηλίας Κατηρτσιγιανόγλου, νόσησε το 2009 από καρκίνο του όρχεως και εμπνεύστηκε από την δράση και το έργο του ποδηλάτη Armstrong, ο οποίος έπασχε από τον ίδιο τύπο καρκίνου, και αφού θεραπεύτηκε κέρδισε τον γύρο της Γαλλίας. Πήρε λοιπόν το μήνυμα, οτι μπορεί να θεραπευτεί κι' ο ίδιος, έχοντας στη συνέχεια την δυνατότητα να κάνει κάτι και για τους άλλους καρκινοπαθείς. Όσο λοιπόν τον ταλαιπωρούσε η αρρώστια, καλλιεργούσε αυτό το εγχείρημα μέσα στο μυαλό του. "Η έμπνευση του εγχειρήματος και μόνο έπαιξε τον κυριώτερο λόγο στην θεραπεία μου", όπως λέει ο Ηλίας. Ο ίδιος είναι ιστιοπλόος και τα τελευταία τέσσερα χρόνια ασχολείται και με το kite surf.