Rib and Sea
|
|
|
Το σωσίβιο, το quick stop και η ζώνη σώζουν ζωές
Πάνω στη διαγώνιο του ελληνικού καλοκαιριού.
Του Νίκου Γ. Μαστροπαύλου.
* Δημοσιεύθηκε στο BHmagazino την Κυριακή 15 Ιουνίου 2014.
Διασχίζουμε την Ελλάδα με κατεύθυνση από τα βορειοδυτικά προς τα νοτιοανατολικά: από το Πωγώνι της Ηπείρου ως την Κάσο στην αγκαλιά του Καρπάθιου πελάγους, με ενδιάμεσες στάσεις στην ενδοχώρα, στα νησιά και στα παράλιαΠάνω στη διαγώνιο του ελληνικού καλοκαιριού.
Η ουσία βρίσκεται στις άκρες. Και αυτή, η πιο μακριά γραμμή πάνω στο σώμα της ελληνικής επικράτειας, που ξεκινά από το Πωγώνι, διατρέχει σαν ερωτικό σκίρτημα τη ραχοκοκαλιά της, την Πίνδο, και βγαίνει στον Σαρωνικό, τις Κυκλάδες, την έρημο του Νότιου Αιγαίου μετά την Ανάφη και φτάνει μέχρι την απόμερη Κάσο, συνδέει δύο εντελώς διαφορετικά άκρα, δύο αισθαντικές όψεις του ελληνικού καλοκαιριού. Γιατί το καλοκαίρι πάει και στα βουνά. Εξάλλου, τα βουνά είναι το τέλος ή η αρχή - όπως θέλει να το δει κανείς - της θάλασσας. «Τα θεμέλιά μου στα βουνά (...) Μνήμη του λαού μου σε λένε Πίνδο και σε λένε Αθω» λέει στο «Αξιον εστί» ο Ελύτης, ο ποιητής που μας εισήγαγε όσο κανείς άλλος στον χώρο του Αιγαίου.
Απομακρύνονται επιτέλους ο πυλώνας και οι κεραίες απ' το Φρυ της Κάσου!
Πήρα ένα "περίεργο" μήνυμα σήμερα και μια φωτογραφία στην ηλεκτρονική μου διεύθυνση. Τόσο "περίεργο" που έκανε τα μάτια μου να δακρύσουν από συγκίνηση. Και δεν συγκινήθηκα τόσο από την είδηση ότι απομακρύνεται τελικώς το καρκινογόνο έκτρωμα του Ο.Τ.Ε. από το κέντρο του Φρυ στην Κάσο - αυτό μάλλον το περίμενα ότι θα γινόταν, αργά ή γρήγορα - όσο γιατί βρέθηκε ένας έστω Κασιώτης να με συγχαρεί αναγνωρίζοντας, εμμέσως πλην σαφώς, τη δική μου μικρή συνεισφορά στο ξερρίζωμα αυτού του εκτρώματος που επί τόσα χρόνια φιλοξένησε τις δολοφονικές κεραίες κινητής τηλεφωνίας και τα "πιάτα" του Ο.Τ.Ε.
Το μήνυμα ήλθε από τον Νικήτα Καμπούρη και, μολονότι "Σπαρτιάτικο", ήταν πολύ γλαφυρό :
"Κάλλιο αργά παρά ποτέ! Συγχαρητήρια Ιωσήφ!".
Το "Finally my Darling" στη Χάλκη.
Κείμενο, βίντεο, φωτογραφίες : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Συνέχεια από το προηγούμενο : http://www.ribandsea.com/main/index.php/travels/1508-o-gyros-tou-kosmou-me-katamaran-istioploiko-arxise-ap-ti-rodo
Από πλευράς πάντως καιρικών συνθηκών αυτός δεν ήταν Μάϊος. Οκτώβρης ήταν! Συννεφιά, κρύο, ισχυροί άνεμοι, λασποβροχές. Είναι εντελώς ασυνήθιστο, και αστείο μαζί, να είσαι Μάϊο στην Ελλάδα, και μάλιστα στη Ρόδο, και να είσαι κουκουλωμένος με fleece και νιτσεράδα! Οι Αυστραλοί φίλοι δεν το είχαν ξαναζήσει αυτό και νόμιζαν, ίσως, ότι έτσι έπρεπε να είναι. Εγώ όμως ήταν αδύνατο να το καταπιώ.
Τέλος πάντων, αφήσαμε πίσω μας την κοσμοπολίτικη Ρόδο και βάλαμε πλώρη για την Αλιμιά και τη Χάλκη. Έβλεπα τον Col να βάζει τις παραμέτρους στο gps και στον αυτόματο πιλότο και με είχαν πιάσει τα νεύρα μου! Από την άλλη, πώς να πιάσεις οκτάωρο τιμόνι με 5,5 κόμβους ταχύτητα; Ήμουν εντελώς έξω απ' τα νερά μου. Μπορεί να είχα μια ιδέα για το ποιες είναι οι βασικές διαφορές μεταξύ ενός ιστιοπλοϊκού και ενός ταχυπλόου, είναι όμως εντελώς διαφορετικό να τις βλέπεις και να τις ζεις αυτές τις διαφορές στην πράξη. Στο ταχύπλοο, επί παραδείγματι, ξεχνάς τον αυτόματο πιλότο γιατί αν συμβεί ένα αναπάντεχο ραντεβού με ένα καδρόνι ή ένα βαρέλι, ο αυτόματος δεν θα σκεφτεί να τα αποφύγει και θα πέσει επάνω τους με 30 κόμβους, οπότε... ούτε να τις σκέφτεσαι τις συνέπειες...
Ο γύρος του κόσμου με καταμαράν ιστιοπλοϊκό άρχισε απ' τη Ρόδο.
Κείμενο, φωτογραφίες και βίντεο : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Πάσχω, τα τελευταία 5 περίπου χρόνια, από το σύνδρομο της έλλειψης φουσκωτού. Όσοι είναι άρρωστοι μ' αυτές τις απίθανες "σαμπρέλλες", θα με καταλάβουν. Το τελευταίο μου φουσκωτό, εκείνο το μικρομέγαλο "Olympic" 3,80 του Στεφανίδη, το αγόρασε ένας Καρπάθιος. Δεν μπορούσα να το κρατήσω άλλο, καθώς - θα το πω για άλλη μία φορά - οι προδότες που μας διοικούν και τα ευρωπαϊκά αφεντικά που τους πατρονάρουν, μας ανάγκασαν να αποκτήσουμε ξαφνικά προτεραιότητες που ακούνε σε ονόματα όπως "χαράτσια", "επιδόματα αλληλεγγύης", "Φ.Α.Π.", "Τ.Α.Π." και έχει ο Θεός ακόμη μέχρι να μείνουμε στους δρόμους...
Όταν λοιπόν σε κάποιον, που δεν έχει τίποτε, του χαρίσεις ξαφνικά ένα γάϊδαρο, απλώς είναι ντροπή να τον κοιτάξει στα δόντια! Αυτό, πάνω κάτω, συνέβη σε μένα τον Μάϊο που πέρασε. Δεν είχα φουσκωτό, την πρόσκληση όμως του Col Darling να ταξιδεύσω με το ιστιοπλοϊκό καταμαράν του από τη Ρόδο και... όπου με βγάλει, πώς να την αρνηθώ; Δεν είχα βεβαίως μέχρι τότε ταξιδεύσει με ιστιοπλοϊκό - μονοκάρινο ή καταμαράν το ίδιο κάνει - με εξαίρεση τα τέλη της δεκαετίας του '70 όταν η προσωρινή συνεργασία μου με τον Γιώργο Βερνίκο μου έδωσε την ευκαιρία να κάνω το σκέλος Καλαμάκι - Αίγινα - Καλαμάκι πάνω σε ένα monohull της Jeanneau.
Δεύτερη Αποστολή «Σταγόνα Αγάπης στο Αιγαίο» του "Ναυτίλου" για το 2014 στη Στέγη Ανηλίκων Σύρου.
Κατά την διάρκεια των επισκέψεων της Ελληνικής Ομοσπονδίας Ομίλων Φουσκωτών Σκαφών στους Ομίλους, μία από τις προτάσεις του «ΝΑΥΤΙΛΟΥ» ήταν η διοργάνωση μίας εκστρατείας Αγάπης και Προσφοράς όλων των Ομίλων, σε κάποιο ίδρυμα της Σύρου κατά την διάρκεια της Πανελλήνιας Συνάντησης Ομίλων Φουσκωτών Σκαφών στο νησί από τις 20 έως 22 Ιουνίου 2014.
Η Ε.ΟΜ.Ο.Φ.Σ. σε συνεργασία με τον Όμιλο Φουσκωτών και Ταχυπλόων Σκαφών Σύρου, ανακοίνωσαν τις ανάγκες της Στέγης Ανηλίκων Σύρου σε όλους τους Ομίλους.
Με την ευκαιρία αυτή η Φυσιολατρική Λέσχη Φίλων Φουσκωτού Σκάφους «ΝΑΥΤΙΛΟΣ», δείχνοντας συνέπεια στη δράση για κοινωνική προσφορά και αλληλεγγύη, οργανώνει τη δεύτερη Αποστολή «Σταγόνα Αγάπης στο Αιγαίο» για το 2014.
Μήπως είναι το ισχυρότερο 12βολτο inverter καθαρού ημίτονου στον κόσμο;
Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Ο Μιχάλης Καλογεράκης έχει πάντοτε τον τρόπο να αφήνει άφωνους τους φίλους του και όσους παρακολουθούν τα αποτελέσματα των ερευνών και των πειραμάτων του. Κατά την διάρκεια της πρόσφατης επίσκεψής μου στο σπίτι του, εκτός από την καταγραφή του νέου αντιδραστήρα και την επιτυχία του να απομονώσει το υδρογόνο, κάνοντας χρήση της άπειρης και δωρεάν ενέργειας που παρέχει ο ήλιος, είχα την ευκαιρία να καταγράψω στη βιντεοκάμερα και το νέο του δημιούργημα. Ένα θηριώδες 12βολτο inverter καθαρού ημίτονου 20.000 Watt! Το αποτέλεσμα 35 ετών συνεχούς μελέτης και δοκιμών, όπως λέει ο ίδιος.
Γιώργος Γρηγοριάδης. Λειτούργημα; Καθηγητής στο Αγαθονήσι.
Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Ο Γιώργος Γρηγοριάδης είναι γυμναστής, στο επάγγελμα, κατάγεται από τα Γιαννιτσά και υπηρετεί στο ακριτικό Αγαθονήσι σαν διευθυντής του Γυμνασίου. Ο γιγαντόσωμος γυμναστής, με την παιδική καρδιά, είναι επίσης παντρεμένος και έχει δύο παιδιά. Θα έλεγε κανείς ότι αυτά θα μπορούσαν να συμβούν στον καθένα. Όμως η περίπτωση του Γιώργου Γρηγοριάδη δεν ανήκει σ' αυτές που αποκαλούμε "συνηθισμένες".
Ο Γιώργος Γρηγοριάδης μετετέθη στο Αγαθονήσι πριν από τρία χρόνια. Δεν το ζήτησε. Τοποθετήθηκε εκεί από το Υπουργείο. Θα μπορούσε, συνεπώς, μετά από παραμονή ενός έτους, να αποσπαστεί και να επιστρέψει στην ιδιαίτερη πατρίδα του. Προτίμησε όμως να μείνει στο ακριτικό νησί, στερούμενος ακόμη και την οικογένειά του.
Μιχάλης Καλογεράκης : Δωρεάν ενέργεια και καύσιμη ύλη απ' το υδρογόνο!
Γράφει και βιντεοσκοπεί, χωρίς φόβο και με πολύ πάθος, ο Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Α Π Ο Κ Λ Ε Ι Σ Τ Ι Κ Ο
Τον συνάντησα για πρώτη φορά πέρυσι τον Μάρτιο, στο σπίτι του, μερικά χιλιόμετρα έξω από το Ηράκλειο της Κρήτης, και εντυπωσιάστηκα. Από τότε έμεινα σε συνεχή επαφή μαζί του περιμένοντας με αγωνία την ολοκλήρωση του σχεδίου του και τα αποτελέσματα των πειραμάτων του.
Δυνατό μυαλό ο Καλογεράκης, με γνώσεις απίστευτες σε θέματα μηχανολογίας, ηλεκτρισμού, ηλεκτρονικών, χημείας και μόνο εκείνος ίσως γνωρίζει σε πόσα ακόμη. Επίμονος, υπομονετικός, εφευρετικός, αποφασιστικός, επικοινωνιακός, ο Μιχάλης είναι ο άνθρωπος εκείνος που ξέρει και μπορεί να εφαρμόσει στην πράξη όλα όσα έχει στο μυαλό του. Ο άνθρωπος στο πρόσωπό του οποίου ενσαρκώνεται ο πολυμήχανος Οδυσσέας. Ο άνθρωπος που καταφέρνει να υλοποιεί τα όνειρα, τις γνώσεις και τις ιδέες του.
Συζήτηση με τον δήμαρχο Αγαθονησίου Ευάγγελο Κόττορο.
Βίντεο - Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Την τελευταία φορά που πέρασα από το Αγαθονήσι ήταν στα μέσα της δεκαετίας του '90. Είχαμε αποφασίσει τότε με τον Κώστα Διαμάντη να κάνουμε Ανάσταση στο Μαράθι, μαζί με τους Καβουραίους. Φθάσαμε στον μικρό παράδεισο του Μιχάλη, του Δημήτρη και της Πόπης, αφού πρώτα κάναμε μια στάση στα Λουτρά της Κύθνου και άλλη μια στα Γράμματα της Σύρου. Μεγάλη Παρασκευή μπήκαμε στο "Απάτσι" και πεταχτήκαμε μέχρι το Αγαθονήσι. Ο παππά σούζας του νησιού, ο παπα Παρθένης, μιας και αδυνατούσε να έρθει ο ίδιος, μου επέτρεψε να πρωτοστατήσω στην αναστάσιμη ακολουθία στον Άϊ Νικόλα, στο Μαράθι, δίνοντάς μου συγχρόνως συμβουλές για το τι πρέπει να κάνω και τι να αποφύγω. "Μόνο ράσα μη φορέσεις", μου είπε καθώς τον αποχαιρετούσα.
Δεν μπορώ να πω ότι με εντυπωσίασε τότε το Αγαθονήσι. Είχε την όψη του παραμελημένου νησιού, του νησιού της "εξορίας", όπου στέλνουν τους λιμενικούς ή τους αστυνομικούς, ας πούμε, για να τους τιμωρήσουν. Από τότε όμως φαίνεται πως κύλησε πολύ νερό στ' αυλάκι. Σήμερα η εικόνα του ακριτικού αυτού νησιού είναι εντελώς διαφορετική. Καινούργιοι ασφαλτοστρωμένοι δρόμοι, καθαριότητα, όμορφο και καλά εξοπλισμένο σχολείο, νέο κτίριο για το Περιφερειακό Ιατρείο, υπό ανέγερση κτίριο για την στέγαση του αρχαιολογικού μουσείου, πρατήριο καυσίμων, χώρος υγειονομικής ταφής απορριμμάτων και μελέτες για το έργο της αποχέτευσης, την επέκταση του λιμανιού και την δημιουργία αλιευτικού καταφυγίου στο Καθολικό.
Σταγόνα Αγάπης του "Ναυτίλου" στους Αρκιούς, το Μαράθι και το Αγαθονήσι.
Ήταν παρών, φωτογράφισε, βιντεοσκόπησε, συγκινήθηκε και γράφει ο Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Αυτός ο Μάϊος ήταν γεμάτος θάλασσα! Ξέμεινα βεβαίως, εδώ και καιρό, από δουλειά και εισοδήματα - ας είναι καλά οι δοσίλογοι του Κυνοβουλίου και τα μιντιακά τσιράκια τους - έχω όμως τις ναυτιλιακές εταιρείες "ΑΝΕΚ LINES" και "BLUE STAR FERRIES", αλλά και καλούς φίλους που αναπληρώνουν με το παραπάνω την ανάγκη μου να ταξιδεύω στην αγκαλιά Της. Δέκα εννέα ημέρες λοιπόν ταξίδεψα με το υπέροχο καταμαράν ιστιοπλοϊκό του Col Darling, από τη Ρόδο στα Χανιά, και άλλες τέσσερις ημέρες με τους φίλους του "Ναυτίλου" στη "Σταγόνα Αγάπης" που "έσταξαν" στους Αρκιούς, το Μαράθι και το Αγαθονήσι. Είκοσι τρεις ημέρες, δηλαδή, γεμάτες αλμύρα, συγκίνηση και φόρτιση των μπαταριών της ψυχής και του μυαλού μου.
Θα αφήσω πάντως για αργότερα την εξιστόρηση της αξέχαστης εμπειρίας από το ταξίδι μου με το "Lagoon 44" του Col και θα σας περιγράψω όλα αυτά που έζησα κατά την διάρκεια της αποστολής των μελών του "Ναυτίλου" στα ακριτικά νησιά του ανατολικού Αιγαίου. Δεν περιγράφονται εύκολα βεβαίως τέτοιες έντονες συγκινήσεις, όπου η χαρά και η ευγνωμοσύνη των ακριτών εναλλάσσονται με το γέλιο και την ικανοποίηση των μελών του "Ναυτίλου" αλλά και την αδρεναλίνη που παράγει στο αίμα η πλεύση στους 30 κόμβους πάνω από τις λευκές κορυφές μιας γαλάζιας θάλασσας.