Rib and Sea
|
|
|
Το σωσίβιο, το quick stop και η ζώνη σώζουν ζωές
Διαμαντής Παπαγεωργίου. Ο πλοίαρχος της "άγονης" γραμμής.
Μια συζήτηση του πλοιάρχου Διαμαντή Παπαγεωργίου με τον Ιωσήφ Παπαδόπουλο.
Πρόσχαρος, προσιτός, επικοινωνιακός, καλαμπουρτζής, ενθουσιώδης, μυημένος στα μυστικά των δύσκολων καραβιών, τολμηρός, ιδιαίτερα αγαπητός στο πλήρωμά του, και ιδίως στους αξιωματικούς της γέφυρας, οι οποίοι αναγνωρίζουν στο πρόσωπό του τον δάσκαλο και φίλο που δεν θα τους κρύψει αυτά που πρέπει να μάθουν για να τον βάλουν "στόχο" και να προσπαθήσουν να τον ξεπεράσουν στο μέλλον. Πρόθυμος να συνταξιοδοτηθεί, όπως λέει ο ίδιος, όταν αντιληφθεί ότι οι μαθητές του τον ξεπέρασαν. Οι ακρίτες στην Ανάφη, την Κάσο και το Διαφάνι τον λατρεύουν, καθώς το πλοίο, μ' αυτόν καπετάνιο, προσεγγίζει πάντοτε στα δύσκολα λιμάνια των νησιών τους. Ξέρει να λέει τα πράγματα με το όνομά τους, δεν μασάει ποτέ τα λόγια του, γνωρίζει τα σημεία στα οποία υπερτερεί και, δικαίως ίσως, πιστεύει πως η χωρίς λόγο μετριοπάθεια είναι το άλλοθι των μετρίων.
ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΤΗΣ ΔΙ.Α.Π. ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΕΚΛΟΓΕΙΣ
ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΤΗΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΗΣ ΑΝΑΝΕΩΤΙΚΗΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗΣ (ΔΙ.Α.Π.)
ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ-ΕΛΛΗΝΙΔΕΣ ΕΚΛΟΓΕΙΣ
Βρισκόμαστε σε μια ιστορική για την χώρα μας στιγμή που θα καθορίσει όχι μόνο το προσωπικό μας μέλλον αλλά και το μέλλον των επόμενων γενεών, της πατρίδας και της Ευρώπης. Σε εμάς έπεσε αυτός ο κλήρος, με τη στάση μας να γραφτεί η νέα ιστορία της Ελλάδας!
Το πολιτικό σύστημα, υποστηρίζει και διαδίδει ότι: “στις επικείμενες εκλογές πρέπει να μιλήσει ο Λαός”. Επομένως το εκλογικό σώμα γνωρίζει πολύ καλά τι δεν θέλει, αλλά είναι διστακτικό και πολυδιασπασμένο. Το "Όχι στον παλαιοκομματισμό" ΠΑΣΟΚ-ΝΔ είναι βροντερό, αλλά οι εναλλακτικές προτάσεις και τα διάφορα παλιά και νέα πολιτικά σχήματα ΔΕΝ είναι αρκετά γνωστά στο εκλογικό σώμα. Είναι πιθανό ότι βάση των τάσεων που καταγράφουν οι δημοσκοπήσεις, θα χρειαστούν και άλλες εκλογικές αναμετρήσεις αμέσως μετά. Εκτός αν ο ΛΑΟΣ αλλάξει τα πάντα!
Τι θα ψηφίσουμε ρε συ Ιωσήφ;
Ένα αδιέξοδο τετ-α-τετ του Ιωσήφ Παπαδόπουλου με τον εαυτό του ("φίλος", συγγραφική αδεία)...
* Τι θα ψηφίσουμε ρε συ Ιωσήφ; με ρώτησε ένας φίλος τις προάλλες. Τι να του απαντήσω;
* Δεν ξέρω, του είπα.
* Τι είναι αυτό; Νέο κόμμα;
* Τι νέο κόμμα ρε. "Δεν ξέρω" σημαίνει : δεν ξέρω τι να ψηφίσω.
* Θα μπορούσε όμως να είναι και κόμμα το "δεν ξέρω", έτσι δεν είναι;
Η πριγκήπισσα της άγονης γραμμής.
Τον Νοέμβριο του 2010 βρέθηκα στην ακριτική Κάσο για να ασκήσω το εκλογικό μου δικαίωμα. Δημοτικές εκλογές γαρ. Είχα λοιπόν τότε την ευκαιρία να δω και να φωτογραφίσω την παρθενική καθέλκυση ενός σκάφους που σίγουρα θα ζήλευαν πολλά φημισμένα ναυπηγεία. Το κουφάρι μιας Ιταλικής 25μετρης γάστρας "Velmare" μεταμορφώθηκε στα χέρια ενός ταλαντούχου Κασιώτη σε μια όμορφη "πριγκήπισσα" που έχει κλέψει τις καρδιές των ακριτών του νοτιοανατολικού Αιγαίου. Μια ναυπήγηση που ολοκληρώθηκε στον ανοικτό χώρο του παλιού καρνάγιου στη θέση Βλυχά της Κάσου, χωρίς τις ανέσεις, τις ευκολίες και τον μηχανολογικό εξοπλισμό που απαιτεί η ναυπήγηση ενός κρούϊζερ με τις εξαιρετικές ποιοτικές προδιαγραφές της "Κασιώτισσας πριγκήπισσας".
Πώς δεν κόπηκαν οι λέξεις...
Του Νίκου Δήμου.
1. Πώς κόπηκε ο Αριστοτέλης.
Πριν καν γεννηθεί το δεύτερο παιδί της οικογένειας Γεωργίου ονομαζόταν Ελένη – επειδή οι γονείς του ελπίζανε πως θα ήταν κορίτσι. Είχαν ήδη ένα γιο δύο ετών. Όταν ο γιατρός τους είπε πως θα είναι αγόρι, δεν είχαν έτοιμο όνομα. Είχαν όμως έτοιμο νονό, τον φίλο τους κύριο Αριστόξενο που ήταν πρύτανης στο πανεπιστήμιο – και είχε ζητήσει να βαφτίσει το νέο απόκτημα της οικογένειας.
Ο νονός, σοφός καθηγητής της φιλοσοφίας, είχε μανία με τους αρχαίους φιλοσόφους – ιδιαίτερα με τον Αριστοτέλη. Όταν λοιπόν οι Γεωργίου του μίλησαν για τον δεύτερο γιο τους, αυτός είπε αμέσως: «Θα του δώσω ένα δοξασμένο όνομα! Θα τον ονομάσω Αριστοτέλη!».
Αναζητείται ένας νέος Παπαμικρόπουλος για την... Ανάσταση!
Αγαπητέ κύριε διευθυντά.
Έχουμε μεγάλο χρονικό διάστημα να επικοινωνήσουμε, γραπτώς, και αυτό μου έλειψε. Βλέπετε, όχι μόνο δεν είχα την δική σας οικονομική δυνατότητα να διαφεύγω από το κλεινόν άστυ δι' αυτοκινουμένου, αλλά συνάμα, καθημερινώς, προσπαθώ να καθυποτάξω τις εξτρεμιστικές ιδέες οι οποίες περνούν αδιακόπως από τον εγκέφαλο μου, σχετικώς με την στάση μου έναντι των ηγητόρων μας, οι οποίοι ξεπερνώντας κάθε φύσεως εμπόδιο, μετατρέπουν αυτή την χώρα σε τόπο μοναδικό στην παγκόσμια ιστορία.
Έχουμε μεγάλο χρονικό διάστημα να επικοινωνήσουμε, γραπτώς, και αυτό μου έλειψε. Βλέπετε, όχι μόνο δεν είχα την δική σας οικονομική δυνατότητα να διαφεύγω από το κλεινόν άστυ δι' αυτοκινουμένου, αλλά συνάμα, καθημερινώς, προσπαθώ να καθυποτάξω τις εξτρεμιστικές ιδέες οι οποίες περνούν αδιακόπως από τον εγκέφαλο μου, σχετικώς με την στάση μου έναντι των ηγητόρων μας, οι οποίοι ξεπερνώντας κάθε φύσεως εμπόδιο, μετατρέπουν αυτή την χώρα σε τόπο μοναδικό στην παγκόσμια ιστορία.
Καινούργιο μηχάνημα με παλιά ανταλλακτικά, δεν γίνεται.
Η χώρα οδηγείται, για άλλη μια φορά, σε εκλογές και οι υποψήφιοι των κομμάτων και των... αποκομμάτων περιφέρονται στο διαδίκτυο (μια που λόγω οπωροκηπευτικών και γιαουρτιών δεν τολμούν πια να βγουν στους δρόμους ή στα μπαλκόνια) προσπαθώντας να αποσπάσουν ένα ψηφουλάκι ώστε να συνεχίσουν οι παλαιοί, και να αρχίσουν οι νέοι, το μεγάλο φαγοπότι. Ένας από αυτούς τους νέους, παλιός ωστόσο γνώριμος από τη γειτονιά που μεγάλωσα και αναμεμιγμένος, μέχρι πρότινος, στα δημοτικά πράγματα του Δήμου Πειραιά, μου έστειλε πρωί πρωί το ακόλουθο μήνυμα. Απολαύστε το : Κίναρος. Καραβοφάναρο στο Αιγαίο.
Κείμενο - Βίντεο - Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Φωτογραφίες : Μπάμπης Κωνσταντάτος.
Ένας βράχος στη μέση του Αιγαίου, η Κίναρος, και πάνω του δύο ψυχές. Ο Μικές και η σύζυγός του Ειρήνη, συνεχιστές μιας οικογενειακής παράδοσης, θαρρείς, που θέλει στη βραχονησίδα να κατοικεί μονίμως η οικογένεια των Θηραίων. Είχα γνωρίσει για πρώτη φορά το ζευγάρι των ηλικιωμένων γονιών της Ειρήνης, τον Γιώργο και την Ακαθή Θηραίου, γύρω στις αρχές της δεκαετίας του '80. Τότε που περιπλανιόμασταν με φουσκωτά σκάφη, σε όλα τα μήκη και πλάτη του Αιγαίου, αναζητώντας πότε κάποιο ψαρότοπο και πότε λίγη περιπέτεια.
Φεύγω προτού αρχίσω να ψάχνω την τροφή μου στα σκουπίδια...
Βουβό κλάμα, απειλητική σιωπή, βλέμματα χαμένα, ελάχιστες συζητήσεις, προβληματισμός, αμηχανία, λουλούδια και κεριά αναμένα γύρω από το μεγάλο δένδρο της πλατείας Συντάγματος όπου το πρωί άφησε την τελευταία του πνοή ένας ηλικιωμένος φαρμακοποιός που θέλησε με ένα όπλο να δώσει τέλος στη ζωή του και, συγχρόνως, να αφήσει σαν παρακαταθήκη ένα συμβολικό μήνυμα. "Δεν θέλω να γίνω βάρος στα παιδιά μου. Φεύγω προτού αναγκαστώ να ψάχνω την τροφή μου στα σκουπίδια"...Μια συζήτηση με τον Δήμαρχο Αμοργού κ. Νικήτα Ρούσσο.
Συνδικαλιστής, από τα φοιτητικά του χρόνια, γιατί είχε αυτό το "σκουλήκι" μέσα του από μικρός, όπως λέει ο ίδιος. Φαρμακοποιός, στο Ηράκλειο της Κρήτης, τα τελευταία 35 χρόνια. Δήμαρχος Αμοργού, που εξελέγη μάλιστα με διαφορά μίας ψήφου από τον δεύτερο στις τελευταίες δημοτικές εκλογές! Πρόκειται για τον κ. Νικήτα Ρούσσο ο οποίος με δέχθηκε στο γραφείο του, κατά την διάρκεια της πρόσφατης παραμονής μου στο όμορφο νησί, και συζήτησε μαζί μου πάνω σε θέματα που αφορούν τον "Καλλικράτη" και την Αμοργό. "Μας στενοχώρησε πολύ ο Καλλικράτης. Για να καταλάβεις τη διαφορά, αν ο Καποδίστριας ήταν μια φορά γραφειοκρατικός, ο Καλλικράτης είναι δέκα!", λέει ο Δήμαρχος με έμφαση, και συνεχίζει : "Και τα προβλήματα μεγαλώνουν γιατί, εκτός όλων των άλλων, υπάρχει και έλλειψη προσωπικού".
Ιδού όμως ολόκληρη η συζήτηση που είχα με τον Δήμαρχο Αμοργού κ. Νικήτα Ρούσσο. Μια συζήτηση που διανθίζεται και με όμορφα πλάνα απ' το γραφικό αυτό νησί των Κυκλάδων.