Αξιότιμες κυρίες, κύριοι
Στις 3/10/2024 θα βρεθώ στις Βρυξέλλες, στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, ενώπιον της Επιτροπής Αναφορών του ΕΚ. Θα συζητηθεί η αναφορά μου που αφορά την συστηματική παραβίαση του απορρήτου των επικοινωνιών στην Ελλάδα. την παραβίαση του απορρήτου εκατομμυρίων Ελλήνων και Ευρωπαίων πολιτών τα τελευταία χρόνια, όπως αυτά έχουν καταγραφεί σε 96 αποφάσεις της ΑΔΑΕ την τελευταία 7ετία.
Η αναφορά μου έχει ήδη παραπεμφθεί και στην Επιτροπή LIBE του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, Επιτροπή που εξετάζει την έλλειψη Κράτους Δικαίου στην Ελλάδα.
Του Απόστολου Κανδιάνου Σαραντίδη.
1. Ιστορία
Ο ευρύτερος μικρασιατικός χώρος μέχρι τα βάθη της Ανατολίας, κατοικούνταν από Πέρσες και Μήδους την 1η π.Χ. χιλιετία και σύντομα οι όροι ταυτίστηκαν μεταξύ τους. Η δυναστεία των Αχμενιδών θα κυριαρχήσει ως τον Ινδό ποταμό και θα αισθανθούν τόσο ισχυροί ώστε θα κινηθούν δυτικά στον ελληνικό χώρο προς την Ευρώπη. Οι Περσικοί Πόλεμοι τους σταμάτησαν οριστικά και ο Μ.Αλέξανδρος τους κατέλαβε και τους διέλυσε στρατιωτικά, όχι όμως πολιτιστικά.
Στη συνέχεια οι Διάδοχοι δεν κατάφεραν και πολλά, με αποτέλεσμα ως Πάρθοι και κατόπιν ως Σασσανίδες να ανασυνταχθούν και τον 7ο αιώνα να εξισλαμισθούν από τους Άραβες. Το τελικό χτύπημα από τον Ηράκλειο τον ίδιο αιώνα τούς περιορίζει οριστικά μακριά από τη Μεσόγειο.
Ο διεθνούς φήμης Έλληνας μουσικός και συνθέτης Μιχάλης Παούρης συνεχίζει να κατακτά νέες κορυφές, όχι μόνο στο χώρο της μουσικής αλλά και στον επιστημονικό τομέα! Μια νέα μελέτη από το Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής, με επικεφαλής τον Καθηγητή Δημήτρη Νικολόπουλο, η οποία δημοσιεύθηκε στο έγκριτο περιοδικό Mathematics, αναδεικνύει τη σύνθεση του Παούρη "Diaphonies" ως ένα έργο μοναδικής πολυπλοκότητας.
Η έρευνα αποκάλυψε ότι στη μουσική του Παούρη υπάρχουν πολύ έντονες "φρακταλικές" δομές, κάτι που σημαίνει ότι η μουσική του περιέχει μοτίβα που επαναλαμβάνονται με τρόπους που μόνο επιστημονική ανάλυση μπορεί να ανιχνεύσει. Τα φράκταλ της μουσικής του Μιχάλη Παούρη υποδεικνύουν μη γραμμική συμπεριφορά, η οποία χαρακτηρίζει τον ανθρώπινο εγκέφαλο και προσφάτως έχει συσχετιστεί και με την ευεργετική επίδραση της μουσικής επί αυτού.
Θυμάμαι κάποτε τα σπίτια ήταν ανοιχτά… Της γιαγιάς μου, για παράδειγμα, ένα παλιό, ξύλινο, είχε όλη μέρα το σχοινί έξω απ’ την πόρτα, που το τραβούσες, άνοιγες και έμπαινες, όποιος κι αν ήσουν… και εμείς, είχαμε το κλειδί έξω απ’ την πόρτα. Όποιος ήθελε έμπαινε…
Τα σπίτια είχαν πάντα κόσμο, που περνούσε για μια «καλημέρα», έναν καφέ, μια κουβέντα. Όταν τα σπίτια ήταν φωταγωγημένα, ήξερες πως κάποιος γιορτάζει. Στις γιορτές πηγαίναμε απρόσκλητοι. Με κάνα γλυκό, καμιά γλαδιόλα, καμιά κολόνια, κάτι για το καλό!
Τώρα… ζούμε στην εποχή με τα κλειδωμένα σπίτια, τα κλειδωμένα κινητά, τους κλειδωμένους τοίχους, τις κλειδωμένες αναρτήσεις -μόνο για φίλους, τα κλειδωμένα μυαλά, τις κλειδωμένες ψυχές. Όλα λειτουργούν με Pin. Ανταλλάσσουμε καλημέρες στο Facebook και απαντούμε με Like… Στις γιορτές στέλνουμε ευχές στους τοίχους γνωστών και αγνώστων και μας απαντούν με Like… Ούτε μια γαρδένια, ούτε μια πάστα σεράνο, ούτε μια κουβέντα, μια αγκαλιά, ένα κοίταγμα στα μάτια, ένα χαζολόγημα, μια πόρτα ανοιχτή.
Υ.Γ. Έχω άδικο μετά όταν λέω ότι όλα αυτά τα λεγόμενα social media δεν είναι τίποτε άλλο από μέσα κοινωνικής απομόνωσης;
Γράφει ο Απόστολος Σαραντίδης.
1. Ιστορία
Όταν οι Σταυροφόροι κινούνταν ανατολικά στις αρχές της δεύτερης χιλιετίας δεν έκαναν τίποτα άλλο από το να βαδίζουν στα ίχνη του οριζόντιου άξονα που εγκαινίασε διά της ισχύος και της προσωπικότητάς του 1500 χρόνια πριν ο Μέγας Αλέξανδρος.
80 χρόνια πριν από τον Αλέξανδρο ο Θουκυδίδης μάς διασώζει στον διάλογο Αθηναίων και Μηλίων το μεγαλύτερο στρατιωτικό δόγμα που κυριαρχεί στον μεταπτωτικό άνθρωπο: Την ισχύ. Οι Αθηναίοι ήθελαν στην αναμφισβήτητη θαλάσσια ηγεμονία τους οπωσδήποτε και το νησί της Μήλου ως στρατηγική βάση στο Αιγαίο και οι Μήλιοι αντέδρασαν. Ο διάλογος είναι αποκαλυπτικότατος που αποδεικνύει από τότε ότι αναλογικά τα μεγέθη μόνο άλλαξαν και η τακτική, όχι όμως το δόγμα. Αθηναίοι: «Σύμφωνα με την κρίση των ανθρώπων το δίκαιο λαμβάνεται υπόψη μόνο όταν και τα δύο αντίπαλα μέρη κατέχουν ίση δύναμη για την επιβολή του, και ότι όταν αυτό δεν συμβαίνει, οι ισχυροί υλοποιούν όσα τους επιτρέπει η δύναμή τους... κατά τη συζήτηση των ανθρωπίνων πραγμάτων, το επιχείρημα της δικαιοσύνης έχει αξία μόνο μεταξύ ίσων, ότι ο ισχυρός επιβάλλει ό,τι του επιτρέπει η δύναμή του και ο ασθενής παραχωρεί ό,τι του επιβάλλει η αδυναμία του…Η έχθρα σας μάς βλάπτει πολύ λιγότερο από τη φιλία σας». Και την ισοπέδωσαν τη Μήλο. Δεν άφησαν τίποτα όρθιο και ζωντανό. Προς γνώσιν και συμμόρφωσιν. Και συνεμορφώθησαν άπαντες.
Περίοδος εξετάσεων Σεπτεμβρίου 2024 (μετεξεταστέοι)
Εξάμηνο: Κάποιο
Τμήμα Πολιτικής Γεωστρατηγικής του Πανεπιστημίου του Καβαλιώτικου Οίστρου
Χρόνος: Πέντε τέρμινα
(Με ανοιχτά βιβλία)
Ζήτημα 1ο
Ο τεχνολογικά και πολιτιστικά ανεπτυγμένος στα όρια του μετανθρωπισμού Δυτικός Κόσμος, λόγω της υιοθέτησης από δεκάδες χρόνια της κοινωνικής πολιτικής της ευδαιμονίας με γέννηση 1-2 παιδιά, μαζί με τις εκτρώσεις και τη woke ατζέντα, λοάτκι κλπ, έχει συρρικνωθεί πληθυσμιακά δραματικά το έτος 2050.
Από την άλλη, ο Μωαμεθανικός Κόσμος που γεννοβολά σαν κουνέλι - και καλά κάνει - (αυξάνεσθε και πληθύνεσθε), ζητά άμεσα ζωτικό χώρο προς τη Δύση και είναι θέμα χρόνου να την κατακλύσει και να την καταλάβει επιβάλλοντας με τη βία τη Σαρία αφού πληθυσμιακά θα είναι ασύγκριτα η τεράστια πλειοψηφία. Δισεκατομμύρια μεμέτηδων είναι έτοιμοι να εισβάλουν στις Δυτικές Χώρες με κάθε μέσο. Η αστυνομία και ο στρατός αδυνατούν να τους συγκρατήσουν στα σύνορα και στα μεγάλα διοικητικά κέντρα γίνονται αλλεπάλληλες συσκέψεις.
Σε γνώση των συνεπειών του νόμου περί ψευδούς δηλώσεως δηλώνω υπεύθυνα ότι συμφωνώ απολύτως με τον αρθρογράφο κ. Παύλο Στράνα. Θα μπορούσα κάλλιστα το άρθρο αυτό να το έχω γράψει εγώ. Αν από αυτό εξάγεται το συμπέρασμα ότι είμαι ομοφοβικός, τότε ναι, είμαι!
Ιωσήφ Παπαδόπουλος
Αδέσποτος δημοσιογράφος
Γράφει ο Παύλος Στράνας.
Η επικαιρότητα σήμερα ασχολείται με δύο γάμους, δύο πολυήμερους γάμους, δύο διαφορετικών ζευγαριών, σε δύο διαφορετικά μέρη, με διαφορετικούς καλεσμένους, αλλά και διαφορετική κουλτούρα.
Δύο γάμοι που γίνονται στην Ελλάδα γιατί οι γαμπροί είναι Έλληνες, ο ένας πρόσφυγας με καταγωγή από την Νιγηρία, που δουλεύει στην Αμερική, και ο άλλος, Έλληνας με καταγωγή από την Κρήτη που κι αυτός μέχρι πρόσφατα δούλευε στην Αμερική.
Στον ένα ο Γιάννης παντρεύεται μια πρώην φοιτήτρια που γνώρισε όταν πρωτοπήγε στην Αμερική στο Μιλγουώκι, πριν από δέκα χρόνια, τα φτιάξανε, και έμεινε μαζί της, έκανε τρία παιδιά, και δεν την άλλαξε όταν τα συμβόλαια του έγιναν των 300 εκατομυρίων, και η περιουσία του κοντά στο 1 δις.
Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.
Τα ξέχασα όλα. Και πλημμύρες και ψόφια ψάρια και πυρκαγιές και ακρίβεια και λειψυδρία και Τέμπη και καθημερινή εγκληματικότητα και ανοιχτομάτα Δικαιοσύνη και κατάρρευση του ΕΣΥ και διάλυση της παιδείας και επίορκους δημοσίους υπαλλήλους και τηλεφωνικές παρακολουθήσεις και αργυρώνητα ΜΜΕ και παράνομα «πόθεν έσχες» και διασπάθιση των φόρων μας και νεποτισμό και ποδοσφαιρικές παράγκες και περιορισμό τής ελευθερίας τού λόγου και λαθρομεταναστευτικό και συστηματική παραβίαση του Συντάγματος και ακατάσχετη πολυνομία και …. και …..
Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.
Αν η συνεργάτις τού αντιπροέδρου τής ΝΔ Νατάσα Πετρούλια δεν στραβομουτσούνιαζε ακούγοντας τον Πολάκη, δεν θα αντιδρούσε ο Πολάκης κάνοντας απλή παρατήρηση για την αγένειά της με απολύτως λογικό και ήπιο τρόπο.
Δεν θα μυξόκλαιγε η κυρία Λινού για συμπαράσταση στη «θιγείσα» κ. Πετρούλια και αποδοκιμασία τής λίαν εύλογης αντίδρασης Πολάκη.
Δεν θα έβγαζε ο Πολάκης στη φόρα οικονομικά ζητήματα σχετικά με «ίδρυμα» που έχει συστήσει η δακρύουσα κ. Λινού και αναθέσεις παροχής γευμάτων σε μαθητές άνευ διαγωνισμού.
Γράφει ο Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Έντονη η συναισθηματική μου φόρτιση καθώς ακολουθούσα με το παπί το αγροτικό του Μανώλη Νικολάκη και της συζύγου του Ελένης στον κακοτράχαλο δρόμο που οδηγεί στο μιτάτο της οικογένειας. Εκεί όπου πριν από μερικά χρόνια συνάντησα τον αξέχαστο Γιώργο Νικολάκη-Λιόντα και την ακούραστη σύζυγό του Μαρούκλα και τον άκουσα να απαγγέλλει αυτοσχέδιες μαντινάδες την ίδια ώρα που ανακάτευε το γάλα στο μεγάλο καζάνι για να βγει η υπέροχη Κασιώτικη σιτάκα.
Καπετάνιος στα καράβια ο γιος του κυρ Γιώργη Μανώλης, δεμένος ωστόσο άρρηκτα με τη ζωή του κτηνοτρόφου που έχει βιώσει από τα παιδικά του χρόνια. Δεν βλέπει τη στιγμή να ξεμπαρκάρει κάθε χρόνο για να έρθει στην Κάσο και να ασχοληθεί με τα ζώα, την τυροκομεία και την υπέροχη σιτάκα. "Από ανάγκη πήγα στη θάλασσα", λέει ο Μανώλης. "Εγώ είμαι βοσκός. Το μυαλό και η καρδιά μου είναι στην Κάσο!".