Rib and Sea
|
|
Το σωσίβιο, το quick stop και η ζώνη σώζουν ζωές
Αναξιόπιστε κ. υπουργέ των Οικονομικών...
Γράφει, έχοντας βγει πλέον απ' τα ρούχα του, ο Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Όταν λέω στους φίλους μου ότι είμαι ο πιο σκληρά εργαζόμενος... άνεργος δημοσιογράφος, γελούν. Το βρίσκουν βεβαίως αστείο οι άνθρωποι γιατί δεν γνωρίζουν πώς ακριβώς κυλούν οι μέρες της ζωής μου τα τελευταία χρόνια. Και όχι μόνο είμαι άνεργος και σκληρά εργαζόμενος, αλλά εάν κολλούσα ένσημα αυτά θα έπρεπε να είναι... βαρέα και ανθυγιεινά! Μάχη στα χαρακώματα είναι η απλήρωτη δημοσιογραφία που ασκώ, από τότε που εγκατέλειψα τον Μάκη στη ζούγκλα του και τη Λιάνα στο χοιροστάσιο. Μόνος, παρέα με την οργή που μου προκαλεί το σκυφτό συνάφι μου, οι αναίσχυντοι εργοδότες τους και οι προδότες που έχουν κρυφτεί στη γιάφκα του Κυνοβουλίου.
Κούλουμα στο... Χάος!
Κείμενο - Φωτογραφίες - Βίντεο : Ιωσήφ Παπαδόπουλος
Κάπου θέλαμε να πάμε με την καπετάνισσα το τριήμερο της Καθαρής Δευτέρας, έτσι για το καλό των ημερών, τις οποίες, όταν ήμαστε παιδιά, περιμέναμε πώς και πώς για να γευτούμε τους νόστιμους μεζέδες της Σαρακοστής και να πετάξουμε χαρταετό στις αλάνες, τότε, του Αμαρουσίου. Το Λαύριο πάντως περνάει πρώτο απ' το μυαλό μας, κυρίως κατά την διάρκεια των τελευταίων ετών που τα οικονομικά μας πηγαίνουν κατά διαόλου. Αρκούν καμιά δεκαπενταριά λίτρα πετρέλαιο και μερικές προμήθειες στο ψυγείο του αυτοκινούμενου για να ξεγελάσουμε τους εαυτούς μας πως δραπετεύσαμε, για λίγο έστω, απ' την τσιμεντένια φυλακή του βρωμερού, πλέον, άστεος.
Με γλύτωσε το χρώμα!
Γράφει ο Μπάμπης Κωνσταντάτος.
Λοιπόν φιλαράκια μου, εκεί που καθόμουν σε ένα καφέ στη Σκύρο και χάζευα πίσω από το παράθυρο τη ζωή που κυλούσε ήρεμα εκείνο το πρωϊνό, το βλέμμα μου καρφώθηκε σε ένα μηχανάκι που ήταν παρκαρισμένο στο δρόμο. Ήταν ένα μικρό μηχανάκι 50 κ.ε., από αυτά τα δίκυκλα που τον αριθμό κυκλοφορίας τους εκδίδει η τροχαία και όχι το υπουργείο συγκοινωνιών, όπως στα μεγαλύτερου κυβισμού δίκυκλα και στα αυτοκίνητα. Την ιστορία που θα σας διηγηθώ δεν την άκουσα, δεν μου την είπαν, αλλά συνέβη σε μένα τον ίδιο και θεωρώ καθαρά θέμα τύχης το ότι σήμερα δεν βρίσκομαι στη φυλακή, ή έστω δεν με βαραίνει κάποια βαριά καταδίκη.
Καρμανιόλα Κορίνθου-Πατρών : Ο Χάρος θέλει οβολό!
Γράφει και βιντεοσκοπεί ο Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Το κακό παράγινε πια με την κατ' ευφημισμόν "εθνική οδό" Κορίνθου - Πατρών. Ένας, κατά τον επιεικέστερο χαρακτηρισμό, καρόδρομος (για να μην πω κωλόδρομος), με μία λωρίδα κυκλοφορίας ανά κατεύθυνση (στο μεγαλύτερο τμήμα του), χωρίς προστατευτικές μπάρες ασφαλείας, χωρίς λωρίδα έκτακτης ανάγκης, χωρίς φωτισμό, χωρίς τουαλέττες. Μοναδικό μέλημα των μεγαλοεργολάβων ιδιοκτητών να στήσουν το τσαντήρι τους στο Ζευγολατειό και στο Ρίο, προκειμένου να εισπράττουν τον οβολό που θα μεταφέρει τους "yes sir" οδηγούς στον άλλο κόσμο ή, στην καλύτερη περίπτωση, στο πλησιέστερο νοσοκομείο.
Alcohol is free! Η ελληνική συμμετοχή στη φετινή Eurovision.
Eurovision 2013 - Σκωτσέζικο ντους από τον Ιωσήφ Παπαδόπουλο.
Για να είμαι ειλικρινής, δεν έχω ασχοληθεί ποτέ σοβαρά με τον μουσικό διαγωνισμό της Eurovision γιατί θεωρούσα, ανέκαθεν, πως πρόκειται για ένα κιτς κανηγυράκι στο οποίο συμμετέχουν όσοι δεν έχουν τίποτε καλύτερο να κάνουν. Ένας τρόπος για να εκμεταλλεύονται κάποιοι το τίποτε της απανταχού κατευθυνόμενης τιβούλας και να δικαιολογούν τα αστρονομικά ποσά που σπαταλώνται για διαφήμιση, μετακινήσεις, δημόσιες σχέσεις κ.λπ. κ.λπ. Προτού βιαστείτε να με χαρακτηρίσετε υπερβολικό, κάντε μια αναδρομή στις διοργανώσεις των τελευταίων ετών.
Η ιστορία της μάσκας.
Γράφει η Ελένη Χαλκιάδου - Βαξεβανίδου.
Σκόπιμο, καθώς νομίζω, είναι αυτές τις μέρες των Απόκρεω, να θυμίσουμε την ιστορία της μάσκας. Κι αυτό γιατί η μάσκα αποτελεί κυρίαρχο παρακολούθημα των ημερών και χωρίς αυτήν δεν νοείται μασκαράτα. Σύμφωνα, λοιπόν, με την Αναλυτική Ψυχολογία του Κάρλ Γιούνγκ, όλοι οι άνθρωποι φέρουν προσωπείο, την "περσόνα", όπως την αποκαλεί ο διάσημος ψυχαναλυτής. Αυτό το διαμορφώνουμε σαν προσωπικότητες, ανάλογα με τον εαυτό που θέλουμε να προβάλουμε προς τα έξω, στο περιβάλλον μας. Η περσόνα όχι μόνο προβάλει στους άλλους αυτό που θέλουμε να δείξουμε, αλλά καλύπτει έντεχνα και ένα άλλο κομμάτι του εαυτού μας, που ο Γιούνγκ αποκαλεί Σκιά και έχει να κάνει με τον «κακό» μας σκοτεινό εαυτό, τον οποίο όχι μόνο θέλουμε να κρατήσουμε κρυμμένο από το περιβάλλον μας, αλλά και από εμάς τους ίδιους, γιατί δεν αντέχουμε να τον αντιμετωπίσουμε. Όπως, λοιπόν, είναι εμφανές, το προσωπείο, η μάσκα, ήδη αποτελεί αρχετυπικό στοιχείο της προσωπικότητας και είναι τόσο παλιό όσο και ο άνθρωπος.
Στο Gubbio της Ιταλίας για το ιπτάμενο φουσκωτό.
Θυμάται ο Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Περί τα τέλη Ιανουαρίου του 2007, στα πλαίσια της τηλεοπτικής εκπομπής μου με τίτλο "Σε φόντο γαλάζιο" και έχοντας ήδη πουλήσει το οκτάμετρο φουσκωτό μου σκάφος "Apache", ταξίδευσα με το camper και ένα άδειο τρέϊλερ μέχρι το Gubbio της Ιταλίας, προκειμένου να παραλάβω το ιπτάμενο φουσκωτό που είχα παραγγείλει στον Aimaro Malingri και, μαζί, την αποκλειστική αντιπροσωπεία της Polaris για την Ελλάδα και την Κύπρο. Βεβαίως η εμπορική εκείνη δραστηριότητα δεν ευτύχησε να προχωρήσει, λόγω, κυρίως, της στενής αντίληψης που είχαν (και συνεχίζουν δυστυχώς να έχουν) για τα "υδρόβια" υπερελαφρά πτητικά μέσα οι χειριζόμενοι τα θέματα της Δ2Δ της Υ.Π.Α. Τέλος πάντων, αυτή είναι μια άλλη πονεμένη ιστορία στην οποία δεν θα ήθελα, επί του παρόντος, να αναφερθώ...
Γυφτοχώρι και στα... Ολυμπιακά Ακίνητα του Φαληρικού Δέλτα!
Φωτογραφίες και σχόλια : Ιωσήφ Παπαπαδόπουλος.
Η κατάσταση στην περιοχή των Ολυμπιακών Ακινήτων, που βρίσκονται στην ευρύτερη περιοχή του Φαληρικού Δέλτα και του Δήμου Καλλιθέας, έχει πλέον ξεφύγει από κάθε έλεγχο. Μοναδικό μέλημα των αρμοδίων του Δήμου Καλλιθέας είναι να εξαντλούν την αυστηρότητά τους στους Έλληνες πολίτες οι οποίοι θέλουν να ρίξουν το σκάφος τους στη θάλασσα. Μόνο δήλωση κοινωνικών φρονημάτων δεν έχουν ακόμη ζητήσει για να ανοίξουν τη μπάρα της κλειδαμπαρωμένης γλύστρας του Φαληρικού Δέλτα και να επιτρέψουν την ελεύθερη πρόσβαση στη θάλασσα, όπως ορίζουν οι νόμοι και το Σύνταγμα. Πλήρης είναι επίσης η αδιαφορία για την κατάσταση των Ολυμπιακών Εγκαταστάσεων, που κατασκευάστηκαν με χρήματα των Ελλήνων πολιτών και υπερτιμολογήσεις και διαλύονται σιγά σιγά εις τα εξ ων συνετέθησαν, καταδικασμένα στην αδιαφορία και την εγκατάλειψη.
Γιατί πρέπει, τώρα πια, να φοροδιαφεύγουμε.
"Οι πολίτες πληρώνουν φόρους και περιμένουν ως αντάλλαγμα δημόσια αγαθά και υπηρεσίες. Από την στιγμή που το επίπεδο των παρεχομένων αγαθών και υπηρεσιών δεν αντιστοιχεί στους φόρους που καταβάλλουν, έχουν κάθε ηθικό δικαίωμα (αν όχι υποχρέωση) να προσπαθήσουν να σπάσουν το συμβόλαιο και να φοροδιαφύγουν".
The Monkey Principle: You pay nuts, you hire monkeys... Σε ελεύθερη μετάφραση : Ό,τι πληρώνεις παίρνεις.
Από τον ουμανιστικό ανθρωπισμό στην ακατάσχετη φιλανθρωπία.
Αγαπητέ κύριε διευθυντά,
Είναι βράδυ και, ενώ εσείς απολαμβάνετε τον καθαρό αέρα της Ελληνικής εξοχής απαλλαγμένος από τους διάφορους σωματικούς σας πόνους, οι οποίοι δημιουργούνται από το έντονο ψυχολογικό στρες για την κατάσταση της χώρας, εγώ προσπαθώ να αναπνεύσω μόρια οξυγόνου, τα οποία μάχονται με τον πυκνό καπνό της καύσεως πέλετ και επενδεδυμένων νοβοπάν, στον Πειραιά. Είμαι, βλέπετε, καλεσμένος σε φιλικό σπίτι του κέντρου και συμμετέχω σε συζήτηση για τα αποτελέσματα των εκλογών σε Κύπρο και Ιταλία, ενώ τα τζάκια των γύρω κατοικούντων, προσπαθούν να τους ζεστάνουν.