Rib and Sea

Καταγράφει την εμπειρία του ο Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Το απόγευμα της περασμένης Τετάρτης 29 Ιουλίου 2015, σε ένα χωμάτινο ελεύθερο χώρο στάθμευσης κοντά στο Γιαλισκάρι της Ικαρίας, και ενώ προσπαθούσα να κλείσω για λίγο τα μάτια και να ονειρευτώ πως βρίσκομαι σε κάποια άλλη χώρα αυτού του πλανήτη, ο ήχος της σειρήνας ενός περιπολικού και η φωνή του αστυνομικού με επανέφεραν στη σκληρή πραγματικότητα.

"Τα χαρτιά σας παρακαλώ μπορείτε να μας δώσετε;".
"Ποιος είναι ο λόγος; Συμβαίνει κάτι;", ρώτησα εγώ, βγαίνοντας από το αυτοκινούμενο, ενώ παράλληλα προσπαθούσα να κουμπώσω το παντελόνι μου.
"Έναν απλό έλεγχο κάνουμε", απάντησε ο αστυνομικός.

"Καλά κάνετε, αλλά γιατί σε μας, γιατί σε ώρα κοινής ησυχίας και ποιοι είναι οι δύο κύριοι με τα πολιτικά που στέκουν εκεί και κοιτάζουν;", ρώτησα.
"Της ασφάλειας είναι", απάντησε το όργανο.
"Και γιατί εξαντλείτε τον έλεγχο σε μας και δεν ελέγχετε τα δεκάδες δίτροχα που κυκλοφορούν στο νησί χωρίς πινακίδες κυκλοφορίας;", ρώτησα ξανά.
"Δεν καταλαβαίνω γιατί δυσανασχετείτε. Τα χαρτιά σας ζητήσαμε να δούμε και νομίζω ότι το κάναμε με ευγένεια", απάντησε το όργανο, ενώ κατέγραφε σε μια κόλλα χαρτί τα στοιχεία των ταυτοτήτων μας.
"Δυσανασχετώ γιατί βλέπω ότι ο έλεγχός σας είναι στοχευμένος και επιλεκτικός. Δεν θα δυσανασχετούσα, ας πούμε, εάν κάνατε ελέγχους στα χωρίς πινακίδες μηχανάκια και στους λαθρομετανάστες που μπαίνουν καθημερινώς κατά εκατοντάδες στη χώρα και κυκλοφορούν ελεύθεροι".
"Δεν έχουμε προσωπικό στο αστυνομικό τμήμα κύριε. Είμαστε δύο μόνο αστυνομικοί σε ολόκληρη την Ικαρία", απάντησε το όργανο νομίζοντας πως με τάπωσε.
"Να κάνετε παράπονα στο υπουργείο σας και να ζητήσετε από τον υπουργό να σας στείλει μερικούς από τους εκατοντάδες συναδέλφους σας που έχουν αναλάβει την προστασία του κουαρτέτου των τοκογλύφων", του απάντησα.
"Δεν το κάνετε καλύτερα εσείς σαν δημοσιογράφος; Αν το κάνουμε εμείς θα έχουμε συνέπειες", συμπλήρωσε το όργανο.

Καθώς ο αστυνομικός κατέγραφε τα στοιχεία μας, εγώ προσπαθούσα να ερμηνεύσω το όλο σκηνικό. Αν έψαχναν για ναρκωτικά, όπλα ή λαθρομετανάστες θα είχαν ζητήσει να ελέγξουν το εσωτερικό του αυτοκινήτου. Δεν το έκαναν όμως. Αντ' αυτού ζήτησαν την άδεια κυκλοφορίας του αυτοκινήτου, την ασφάλεια και τις ταυτότητές μας (η άδεια οδήγησης δεν τους ενδιέφερε προφανώς). Ούτε καταζητούμενοι να ήμασταν δηλαδή! Συνεπώς ο λόγος που έφερε τους αστυνομικούς στο camper μας, σε συνδυασμό με την άγνοια νόμου και την παρουσία των δύο ανδρών της ασφάλειας, θα πρέπει να ήταν η καταγγελία κάποιου κατοίκου της περιοχής ο οποίος "ενοχλήθηκε" από την παρουσία του αυτοκινούμενου, θεωρώντας προφανώς ότι κάνουμε camping.

Οι σκέψεις μου επαληθεύτηκαν την επομένη όταν πήγα στο αστυνομικό τμήμα του Αγίου Κηρύκου σε μια προσπάθεια να εξακριβώσω τον λόγο του ελέγχου. Παρά τις διαβεβαιώσεις του αστυνομικού ότι επρόκειτο για έλεγχο ρουτίνας, ο διοικητής δεν μπόρεσε παρά να ομολογήσει ότι αυτός διέταξε τους άνδρες του περιπολικού να μας ελέγξουν.

Αφού τους έκανα ένα πρόχειρο "φροντιστήριο", ως προς το τι ισχύει για τα αυτοκινούμενα τροχόσπιτα διεθνώς, και τους παρέδωσα ένα αντίγραφο του βίντεο που θα δείτε στη συνέχεια (όπου στην παραλία Κεραμέ του Φάρου, και παρά τις απαγορευτικές πινακίδες, κάποιοι στήνουν αντίσκηνα δίπλα στη θάλασσα), τους συνέστησα να μην ενοχλούν τους ιδιοκτήτες των campers που θα επιλέξουν την Ικαρία για τις διακοπές τους.

Έφυγα από το όμορφο αλλά παραμελημένο νησί, έχοντας αποφασίσει να μην ξαναπάω εκεί με αυτοκινούμενο. Όχι γιατί φοβάμαι να αντιμετωπίσω αστυνομικούς οι οποίοι έχουν πλήρη άγνοια του νόμου, αλλά γιατί όταν πάω στην απομακρυσμένη νησιωτική Ελλάδα για να καταγράψω τις ομορφιές της και να φουλάρω τις μπατταρίες της ψυχής μου, δεν μου αρέσει να παλεύω για τα αυτονόητα. Αυτό το κάνω στην Αθήνα...

Ηθικό δίδαγμα και συμβουλές προς κατόχους campers : Μην ψαρώνετε αν τυχόν σας ενοχλήσει κάποιο αστυνομικό όργανο και σας ζητήσει να φύγετε από το σημείο όπου έχετε σταθμεύσει. Αν το σημείο αυτό είναι δημόσιος χώρος και επιτρέπεται να παρκάρουν εκεί ι.χ. αυτοκίνητα, απαντήστε του ότι δεν πάτε πουθενά! Προσέξτε όμως! Αν έχετε ανοίξει την τέντα, έχετε βγάλει έξω τραπέζια και καρέκλες και, ακόμη χειρότερα, αν αφήνετε ελεύθερα τα γκρίζα νερά της δεξαμενής του camper να χύνονται στο έδαφος, υπάρχει ο κίνδυνος να  βρεθείτε κατηγορούμενος, και δικαιολογημένα, αφού αυτά δεν τα προβλέπει η σχετική Κοινοτική Οδηγία.