Rib and Sea

Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Ένοιωσα τους σφυγμούς μου να ανεβαίνουν, καθώς περνούσα το κατώφλι του σεμνού δημαρχιακού "μεγάρου" στο Μεγάλο Χωριό της Τήλου. Η αύρα του αείμνηστου Τάσου Αλιφέρη αιωρείται ακόμη στον χώρο. Από τις φωτογραφίες του και τη μακέτα του καταμαράν, που αυτός έβαλε στη γραμμή της Ρόδου, αλλά σήμερα παραμένει προσωρινά ανενεργό, μέχρι την ξύλινη πόρτα του γραφείου του, που κράτησε επάνω της τα σημάδια της δίκαιης αγανάκτησής του για τους "εντός των τειχών" εχθρούς. Στη θέση του κάθεται πια η σύζυγος του αδελφού του, Μαρία Καμμά-Αλιφέρη, δημοτικός σύμβουλος μέχρι πριν από τέσσερα χρόνια, Δήμαρχος Τήλου από τον Μάρτιο του 2012, όταν τόσο πρόωρα και άδικα έφυγε από τη ζωή ο Τάσος. Φαίνεται, πάντως, πως ο Αλιφέρης ήξερε πολύ καλά ποιαν άφηνε στη θέση του. http://www.ribandsea.com/face/644-2012-03-07-15-22-53

Δεν ήξερα από πού να αρχίσω και πού να τελειώσω μ' εκείνη τη συνέντευξη. Είχα απέναντί μου μια Δήμαρχο και, συγχρόνως, μια γυναίκα με "guts", όπως θα έλεγαν οι αμερικανοί. Μια Δήμαρχο που δεν μασάει τα λόγια της, ακριβώς όπως ο προκάτοχός της. Που δεν φοβάται να "στολίσει" τους αχαρακτήριστους, τους προδότες και τους συμπλεγματικούς με τους χαρακτηρισμούς που τους αξίζουν. Μια Δήμαρχο που τόλμησε να δημιουργήσει ένα πρότυπο, θα έλεγα, κέντρο φιλοξενίας Σύρων προσφύγων, σε πείσμα ίσως κάποιων συμπατριωτών της που δεν έβλεπαν με καλό μάτι αυτή την κίνηση. Μια Δήμαρχο η οποία, ακριβώς όπως ο Τάσος Αλιφέρης, έχει ήδη δημιουργήσει τους δικούς της φανατικούς φίλους και εχθρούς. Όπως όλοι οι αυθεντικοί άνθρωποι που σέβονται τον εαυτό τους και διατηρούν τις αξίες τους.

Μιάμιση ώρα κράτησε η συνομιλία μας, αλλά θα μπορούσε, κάλλιστα, να κρατήσει μέρες! Έχει τόσα να πει κανείς με την χειμαρρώδη Μαρία Καμμά-Αλιφέρη. Τόσα να μοιραστεί με έναν άνθρωπο της τοπικής αυτοδιοίκησης που διαφέρει παρασάγκας από την συντριπτική πλειοψηφία των καρεκλοκένταυρων συναδέλφων της. Που δεν διστάζει να απαντήσει σε όλες τις ερωτήσεις με αφοπλιστική ειλικρίνεια, χωρίς κρυφές σκέψεις και ύποπτους υπολογισμούς. Η απίστευτη χαρά του δημοσιογράφου, όταν τυγχάνει να είναι κι' αυτός ελεύθερος, ακριβώς όπως ελεύθερος μπορεί να είναι ο συνεντευξιαζόμενος που στέκει απέναντί του...

Δεν θα γράψω περισσότερα, γιατί τα λόγια περιττεύουν μπροστά στο βίντεο της συζήτησης που ακολουθεί. Θέλω μόνο να ευχαριστήσω την "Blue Star Ferries" που, για άλλη μια φορά, μου έδωσε την ευκαιρία να ταξιδέψω με τα πλοία της στα μικρά και ξεχασμένα νησιά του Αιγαίου και να προσθέσω στα τσιπάκια της μνήμης μου συζητήσεις και συναισθήματα με ανθρώπους όπως η Μαρία Καμμά Αλιφέρη. Δείτε ολόκληρο το βίντεο. Πιστέψτε με αξίζει πολύ περισσότερο από μια ίσης χρονικής διάρκειας "σοβαρή" συζήτηση στο Κυ(οι)νοβούλιο...