Του Ιωσήφ Παπαδόπουλου.
Φθάνοντας στη Σκάλα της Καλλονής, σε αναζήτηση θέματος για τη διάσημη σαρδέλλα της, αλλά και του προέδρου του συλλόγου των ψαράδων, έπεσα πάνω στον γενικό γραμματέα του συλλόγου αυτού και έκανα την τύχη μου! Γιατί; Γιατί μόνο ο Πέτρος Παπάζογλου θα μπορούσε να μιλήσει έξω απ' τα δόντια για το αλλοιθώρισμα αρμοδίων και μη. Μόνο αυτός θα μπορούσε να μιλήσει για τις μίζες, τα οικόπεδα που δίνονται στους ημέτερους, τη βλακεία που δέρνει αυτούς που νομοθετούν για θέματα που δεν γνωρίζουν. Μόνο αυτός θα μπορούσε να περιγράψει τόσο γλαφυρά το ψάρεμα της σαρδέλλας, το πάστωμά της, την παπαλίνα, τον Αριστοτέλη, τον Θεόφραστο, τα χτένια, τα μύδια, το αλάτι των αλυκών της Καλλονής και του Πολιχνίτου, την αδυναμία της... Μέρκελ να στριμώξει τους Έλληνες, τα παλιά, όμορφα χρόνια αλλά και τη ρύπανση των ποταμών που θέτει σε κίνδυνο την ιχθυοπανίδα του κόλπου της Καλλονής. Είναι ωραίοι οι νησιώτες, οι άνθρωποι της θάλασσας, που δεν μασάνε τα λόγια τους και λένε τα πράγματα με το όνομά τους. Χαρά για τον δημοσιογράφο που δεν έχει να δώσει λόγο σε κανένα γι' αυτά που θα ακούσει, γι' αυτά που θα αφήσει να ακουστούν.
Είχα την ατυχία να πάω στη Λέσβο μερικές ημέρες μετά το πέρας της περιόδου μέσα στην οποία ψαρεύεται η σαρδέλλα. Έφυγα όμως με την υπόσχεση πως θα κάνω ό,τι περνάει απ' το χέρι μου για να επιστρέψω στη Σκάλα της Καλλονής τον Ιούλιο του '15, τότε που θα ξεκινήσει και πάλι το ψάρεμα της παπαλίνας και της σαρδέλλας. Για να γίνω μέλος του πληρώματος μιας ψαρόβαρκας, να καταγράψω ολόκληρη την ιεροτελεστία της αλιείας, το ξεψάρισμα, το πάστωμα, το γλέντι.
Στο επανιδείν λοιπόν Πέτρο. Εκεί, στο θαλάσσιο περιβάλλον που και οι δύο τόσο πολύ αγαπάμε...