Του Σωτηρίου Καλαμίτση.
Τί άκουσαν πάλι τ’ αυτιά μου! Ο πρωθυπουργός ανακοίνωσε με διάγγελμα, πράγμα που τονίζει στο έπακρο τη σοβαρότητα [;] της δέσμευσης [;], ότι € 617 εκ. από το πρωτογενές πλεόνασμα θα καταβληθούν σε χαμηλοσυνταξιούχους. Κάτι σαν τα € 525 εκ. του πρωτογενούς πλεονάσματος του 2013 που μοίρασε [;] ο Σαμαράς.
Κεραυνοβολήθηκα και, έτσι, απέβαλα την εντύπωση που είχα ότι δεν με εκπλήσσει πλέον τίποτε. Δεν κατάλαβα τί ήθελε να πει και ένοιωσα θλίψη για τον φουκαρά τον μπάρμπα-Γιώργο που θα τον άκουγε σαλαγώντας τα πρόβατά του στ’ Άγραφα και την κερα-Κερασίτσα που θα μπουγάδιαζε στη Σαμοθράκη. Αμέσως μετά, όμως, ο πρωθυπουργός εξήγησε τον όρο που χρησιμοποίησε: όσοι είναι στα υπόγεια θα πάρουν μεγαλύτερο ποσό από όσους είναι στα ρετιρέ. Δηλαδή, με άλλα λόγια: οι εισπράττοντες μεγαλύτερη σύνταξη θα πάρουν μικρότερο ποσό [μέρισμα κατά Σαμαρά], οι εισπράττοντες μικρότερη σύνταξη θα εισπράξουν μεγαλύτερο ποσό. Αυτό θα μπορούσε να το εκφράσει κανείς και έτσι: η κατανομή θα είναι αντιστρόφως ανάλογη του ύψους της σύνταξης. Όχι πως αυτό θα το κατάλαβαιναν ο μπάρμπα-Γιώργος και η κερα-Κερασίτσα, αλλά συμβουλευόμενοι τους γραμματιζούμενους κάποια εξήγηση θα έπαιρναν.
Η αθώωση του Γεωργίου της ΕΛΣΤΑΤ για παράβαση καθήκοντος, κατ’ εξακολούθηση δικαστική πλάνη, ξεπέταγμα, ή εκτέλεση εντολής των κατακτητών της Ελλάδας;
Ζωή Γεωργαντά και Νικόλαος Λογοθέτης.
7-12-2016
Πού ακούστηκε δίκη για μείζον εθνικό θέμα να διεξάγεται χωρίς δικηγόρο κατηγορίας, χωρίς πολιτική αγωγή, με ουσιαστικά φιμωμένους τους μάρτυρες κατηγορίας, με τους κατακτητές της χώρας μας από την Eurostat και τις Βρυξέλες να ψεύδονται ενόρκως και ασυστόλως, με τον κατηγορούμενο Γεωργίου απόντα, προφανώς απολαμβάνοντα την χλιδάτη ζωή του στις ΗΠΑ (αφού εξετέλεσε το καθήκον του προς τον εργοδότη του, το ΔΝΤ), με τους δύο δικηγόρους του Γεωργίου να ωρύονται με ψεύδη, διαστρεβλωτικές αναφορές στον ν. 3832/2010 ακόμα και αναφορές στον τροποποιημένο ν. 3832/2010 που δεν ίσχυαν κατά την διάπραξη του συζητούμενου ποινικού εγκλήματος. Και το απαύγασμα της κατά τα άλλα ευπρεπούς δικαστικής διαδικασίας: η πρόεδρος του Δ΄ Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Αθηνών να προσπαθεί να διαβάσει και να καταλάβει, όπως ήταν ολοφάνερο, τον στατιστικό νόμο 3832/2010 κατά τις υποδείξεις των δικηγόρων του Γεωργίου και κατά την διάρκεια του τελικού δεκάρικου λόγου αυτών των δικηγόρων.
Του Σωτηρίου Καλαμίτση.
Προχθές το Συμβούλιο Εφετών Αθηνών απεφάνθη ότι δεν πρέπει να εκδοθούν στην Τουρκία 3 εκ των 8 Τούρκων αξιωματικών που κατέφυγαν στην Ελλάδα μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα της 15.07.2016 στην Τουρκία. Όμοια ήταν και η προς αυτό πρόταση της Εισαγγελέως. Το αιτιολογικό: «αν εκδοθούν, διατρέχει σοβαρό κίνδυνο η ζωής τους».
Χθες, όμως, το αυτό Συμβούλιο, συγκροτούμενο από άλλους δικαστές, απεφάνθη ότι πρέπει να εκδοθούν 3 εκ των υπολοίπων 5, των οποίων εκκρεμούσαν οι αιτήσεις κατά των αποφάσεων της Επιτροπής Ασύλου. Δεν μάθαμε ποία ήταν η εισαγγελική πρόταση. Οι 3 προσέφυγαν στον Άρειο Πάγο, καθ’ ο δικαιούνται.
Του Σωτηρίου Καλαμίτση.
Έπεσε το μάτι μου στην είδηση καθώς άκουγα από την τηλεόραση ότι αυξήθηκε θεαματικά η κατανάλωση καυσόξυλων ελλείψει χρημάτων για πετρέλαιο. 77.000 νοματαίοι, όμως, έχουν έκαστος από ένα εκατομμύριο τουλάχιστον. Άρα, όλοι μαζί κατέχουν το λιγότερο € 77 δισ. Αν, μάλιστα, υποθέσουμε ότι κατά μέσον όρο έχουν δύο εκατομμύρια έκαστος, όπερ όχι και τόσο απίθανο, τότε μιλάμε για € 154 δισ. Κάτι λιγότερο από το 1/2 του χρέους.
Αν επιβαλλόταν μία γενναία πατριωτική έκτακτη εισφορά σε αυτούς τους ανθρώπους, δεν θα λυνόταν σε μεγάλο βαθμό το πρόβλημα μας; Βέβαια, όχι μόνον αυτό. Σε συνδυασμό και με άλλα μέτρα. Π.χ. εξίσωση δημοσίων και ιδιωτικών υπαλλήλων. Όπως οι ιδιωτικοί υπάλληλοι δουλεύουν ελαστικό ωράριο με € 400, έτσι και οι δημόσιοι υπάλληλοι. Όπως θα γίνονται ομαδικές απολύσεις στον ιδιωτικό τομέα, έτσι και στο Δημόσιο. Όχι να βγαίνει ο κ. Καρούμπαλος και να μας λέει πόσο κακός είναι ο Κούλης που θέλει απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων, για να χαϊδεύει τα αυτάκια των βολεμένων. Ο Κούλης που είχε στείλει 6.000 στο σπίτι τους με διαθεσιμότητα καταβάλλοντάς τους το 75% των αποδοχών τους για να κάθονται.
Γράφει, έτομος να πάρει τα βουνά, ο Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Θυμάμαι τον πατέρα μου, αλλά και τους καθηγητές μου, οι οποίοι με συμβούλευαν (καθώς ήμουν, ανέκαθεν, νομοταγής μεν, ατίθασος δε) να συγκρατώ ακόμη και την δίκαιη οργή μου για όσα απαράδεκτα κάποιοι, παρασκηνιακώς ή ευθέως, θα μου επεφύλασσαν στο μέλλον. Ε, λοιπόν, αν και είχα αυτές τις συμβουλές στις αποσκευές μου, δεν ήταν λίγες οι φορές που δεν κατάφερα να συγκρατηθώ και εξερράγην. Αυτό δε που μου συμβαίνει τώρα είναι μια περίπτωση απέναντι στην οποία, ούτε ο πατέρας μου ούτε οι καθηγητές μου θα μπορούσαν να τηρήσουν τη στάση ζωής που με δίδαξαν. Και εξηγούμαι.
Προ τεσσάρων περίπου μηνών το Υπουργείο Οικονομικών με ενημέρωσε ότι έχω λαμβάνειν ένα πιστωτικό υπόλοιπο της τάξεως των 2.500 περ. ευρώ από διαφορές που είχαν προκύψει από τα τρία τελευταία έτη! Καταλαβαίνετε πώς μπορεί να νοιώσει ένας χαμηλοσυνταξιούχος στο άκουσμα αυτής της είδησης; Είμαι και σε κρίσιμη ηλικία και λίγο έλειψε να πάθω εγκεφαλικό από τη χαρά μου! Πήγα λοιπόν με το χαρτί ανά χείρας στη ΔΟΥ Ηλιούπολης και περίμενα όλο χαρά να εισπράξω την πίστωση. Αμ δε! Η υπάλληλος, μια ξινή γεροντοκόρη, μου είπε ότι δεν μπορώ να εισπράξω αυτό το ποσό γιατί εμφανίζομαι χρεωμένος στην... Ε΄ ΔΟΥ Θεσ/νίκης με το ποσό των 1.300 περ. ευρώ! Δεύτερο εγκεφαλικό προ των θυρών, στο άκουσμα δυσάρεστης είδησης αυτή τη φορά.