Rib and Sea
|
|
|
Το σωσίβιο, το quick stop και η ζώνη σώζουν ζωές
Η χειραγωγημένη πτώση των ανδρεικέλων.
Πηγή : http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?p=33695#33695
Η κυβερνητική αυτή συμμορία πέφτει σαν σκουληκιασμένος καρπός. Και λόγω του ενστίκτου της αυτοσυντήρησης νιώθει την παγερή πνοή του θανάτου της, η οποία καταγράφεται στον πανικό της και στο «όλοι εναντίον όλων» που κυριαρχεί στο εσωτερικό της.
Συνοψίζαμε στο προηγούμενο κείμενό μας:
«Ο Σαμαράς, αντιλαμβάνεται πλέον ότι οι «νταβάδες» έχουν στήσει την …αγχόνη: Αυτό τον πανικοβάλλει ακόμα περισσότερο, ανακυκλώνει και διευρύνει τη βλακεία του, συνακόλουθα επισπεύδει και την «ΑΠΟΦΑΣΗ» (των «νταβάδων») για την ΑΠΟΣΥΡΣΗ του…».
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=9165
Μια "Αφροδίτη" 8,5 μέτρων από την "Barracuda".
Φωτογραφίες : Barracuda.
Σε μια εποχή κατήφειας και απαισιοδοξίας, σε μια εποχή οικονομικού μαρασμού, που οι περισσότερες κατασκευαστικές εταιρείες του χώρου λιμοκτονούν ή αργοπεθαίνουν, κάποιοι συνεχίζουν να παλεύουν, να δημιουργούν και να αισιοδοξούν. Ο λόγος για τον Τάσο Χατζησταματίου της "Barracuda", ο οποίος έβγαλε προσφάτως στην παραγωγή το καινούργιο του φουσκωτό "Barracuda 8.50 Aphrodite".
Το νέο δημιούργημα του Τάσου Χατζησταματίου συγκεντρώνει όλα εκείνα τα στοιχεία που έχουν κάνει τα σκάφη της "Barracuda" να ξεχωρίζουν για την ποιότητα κατασκευής τους, την στιβαρότητά τους και την προτίμησή τους από τις Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις, αλλά και τις Ένοπλες Δυνάμεις άλλων χωρών.
Αντικατάσταση σίτας παράθυρου camper.
Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Ο Τάσος Μπάτας, μετά το πισσάρισμα του αμαξώματος, έριξε μια ματιά και σε μερικά άλλα σημεία του αυτοκινούμενου που χρειάζονταν έλεγχο και, ενδεχομένως επισκευή ή αντικατάσταση. Ένα από αυτά ήταν η σίτα του παράθυρου του σαλονιού η οποία είχε φθαρεί. Δείτε πόσο εύκολο είναι να γίνει η αντικατάσταση, αν φυσικά αυτός που την επιχειρεί έχει τις ικανότητες του Τάσου Μπάτα, που κοσμεί πραγματικά με το ταλέντο του το συνεργείο της "Camper Club" του Γιώργου Παναγούλια.
Πήρε όλη την ενέργεια και έλαμπε! Έξι χρόνια ήταν το όνειρό μου να την δω!
Του Ιωσήφ Παπαδόπουλου.
Όταν άκουσα αυτές τις λέξεις θαυμασμού από ένα νέο άνθρωπο της σύγχρονης, πλην όμως ταλαίπωρης μνημονιακής Ελλάδας, για μια χαβαλέ περσόνα των μέσων της μαζικής μας εξαθλίωσης, δεν είχα παρά να πέσω σε μελαγχολία, να προβληματιστώ και να κάνω κάποιες θλιβερές σκέψεις. Για να είμαι ειλικρινής, οι θλιβερές σκέψεις δεν είχαν αποδέκτη μόνο τον "χαριτωμένο" νεαρό θαυμαστή της Lady Gaga, που εκπροσωπεί τη δική του γενιά ή, τουλάχιστον, ένα κομμάτι της. Οι θλιβερές σκέψεις είχαν σαν αποδέκτη και τη δική μου γενιά, τη γενιά του Πολυτεχνείου. Θλίψη, όχι μόνο για τους πιτσιρικάδες με το αόρατο παρόν και το θολό μέλλον, που ενώ αντιμετωπίζουν το φάντασμα της ανεργίας διαθέτουν 100 ευρώ για να πιάσουν πρώτη θέση και να δουν τη Lady Gaga, αλλά και για το συνομήλικό μου "μωρό" του ΠΑΣΟΚ, που τα πήρε όλα κι' έφυγε, τη Μαρία, όχι της σιωπής αλλά του μεγαφώνου με το "εδώ Πολυτεχνείο, εδώ Πολυτεχνείο", και τόσων άλλων "αγωνιστών" που εξαργύρωσαν τον "αντιστασιακό αγώνα" τους με χρήματα, καρέκλες, μίζες και βουλευτικά αξιώματα.
Ναι! Ας προωθήσουμε την ανεκτικότητα!
Πηγή : https://pauls2k.wordpress.com/2013/04/12/yes-we-should-promote-tolerance/
Του Jiggs McDonald, NHL Hall of Fame broadcaster.
Eίμαι πραγματικά μπερδεμένος που τόσοι πολλοί από τους φίλους μου είναι ενάντια στο κτίσιμο ενός άλλου τζαμιού στο Τορόντο. Νομίζω ότι στόχος του κάθε πολίτη θα πρέπει να είναι η ανεκτικότητα, ανεξαρτήτως θρησκευτικών πεποιθήσεων. Έτσι, θα πρέπει να επιτραπεί το κτίσιμο ενός τζαμιού προκειμένου να δείξουμε την ανεκτικότητα μας.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο προτείνω επίσης να ανοίξουν δύο νυχτερινά κέντρα διασκέδασης δίπλα στο τζαμί. Με αυτόν τον τρόπο θα δοθεί η ευκαιρία στους μουσουλμάνους να δείξουν και αυτοί μέσα από το τζαμί τους την δική τους ανεκτικότητα.
Το φάντασμα του διαμελισμού εμφανίστηκε ξανά στην Τουρκία.
Του Νίκου Χειλαδάκη (δημοσιογράφος, συγγραφέας, τουρκολόγος).
Το άγχος του διαμελισμού της Τουρκίας επανέρχεται όπως φαίνεται σε όλο του το μεγαλείο. Έτσι, άλλο ένα επώνυμο και πολύ γνωστό πρόσωπο στην Τουρκία βγήκε δημόσια να διακηρύξει ότι η χώρα του αναμένεται να διασπαστεί τα επόμενα χρόνια με όλες τις φοβερές συνέπειες μιας τέτοιας εξέλιξης. Πρόκειται για τον πολύ γνωστό και παλαίμαχο Τούρκο δημοσιογράφο, Fatih Altaylı, της εφημερίδας Habertürk, ο οποίος εκτός από την αρθογραφία του στην εφημερίδα έχει και πολιτική τηλεοπτική εκπομπή στο ομώνυμο ειδησεογραφικό τουρκικό τηλεοπτικό κανάλι. Ο Fatih Altaylı σε ένα καινούργιο άρθρο του «φωτιά», υποστηρίζει ότι έχουν αρχίσει οι διαδικασίες διάσπασης και διαμελισμού της Τουρκίας, στην αρχή το λιγότερο σε δυο κομμάτια. Η αρχή αυτής της διαδικασίας που μπορεί να διαρκέσει έως και δέκα χρόνια, όπως υποστήριξε ο Τούρκος αρθρογράφος, έγινε με την ντεφάκτο δημιουργία ανεξαρτήτου κουρδικού κράτους το οποίο είναι μια από τις «παράπλευρες επιπτώσεις» των πολεμικών συγκρούσεων με τους Τζιχαντιστές.
Χάνεται το αντρικό πρότυπο, ο δάσκαλος στα σχολεία.
Γράφει ο Δημήτρης Νατσιός (Δάσκαλος, Κιλκίς).
Στο εξαιρετικό βιβλίο του «Πίνδος», ο συγγραφέας Χρήστος Ζαλοκώστας διασώζει ένα ηρωϊκό επεισόδιο από την γιγαντομαχία του Σαράντα, στο οποίο πρωταγωνιστεί ένας δάσκαλος. Αντιγράφω:
«Η εχθρική αντεπίθεση των Ιταλών, του Μαρτίου του 1941 έχει εκδηλωθεί. Το ύψωμα 731 (σ.σ. το οποίο δικαίως χαρακτηρίστηκε «Θερμοπύλες της Πίνδου») έχει μεταβληθεί σε ηφαίστειο. Οι φαντάροι μας, πεσμένοι με την κοιλιά στους λάκκους των οβίδων, πυροβολούν, χωρίς διακοπή για να συγκρατήσουν το εχθρικό πεζικό. Ο δάσκαλος - έτσι έχει βαφτίσει τον διοικητή, του ο λόχος, γιατί δημοδιδάσκαλος είναι το επάγγελμά του - με προβιές και επιδέσμους, γύρω από τα κρυοπαγημένα πόδια του, αντί για παπούτσια, χωρίς να προφυλάγεται, τρέχει από διμοιρία σε διμοιρία και δίνει οδηγίες. Μην πυροβολείτε στα στραβά, παιδιά! Μην ξοδεύετε άσκοπα τις χειροβομβίδες σας, τους λέει.
Κι όταν ο ταγματάρχης διοικητής του, του φωνάζει να μην εκθέτει τόσο το εαυτό του, ο δάσκαλος του απαντάει:
Τι θα κάναμε χωρίς την Αμφίπολη;
Γράφει ο Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Ευτυχώς που υπάρχει και η Αμφίπολη και ξεχνάμε το κωλοδάκτυλο που όλο και πιο βαθειά μας βάζουν οι τροϊκανοί με την ευγενική συμπαράσταση των αχρείων της Βουλής. Έχουμε στηθεί όλοι μπροστά στον καθοδικό σωλήνα της πνευματικής μας αποχέτευσης - την τιβούλα ντε - και περιμένουμε εναγωνίως να ακούσουμε τον τάδε αρχαιολόγο ή τον δείνα πολιτικό καρνάβαλο να μας πει τη γνώμη του για τις Καρυάτιδες, για το αν ο τάφος είναι Ρωμαϊκός ή Μακεδονικός και για το ποιος ή ποια έχει ενταφιαστεί κάτω απ' τα χώματα που έχουν κατακλύσει τον χώρο.
Και ο μισοκακόμοιρος ο πρωθυπουργός, κάνοντας ρελάνς στον Τσίπρα, μιλάει για την ανάπτυξη και τα νέα μέτρα ανακούφισης που θα λάβει για τον χειμαζόμενο και νυσταγμένο λαό στην πρίπτωση που αυτός θα του εμπιστευτεί και πάλι τη γιάφκα και τη μάσα. Ουδείς όμως φαίνεται να του δίνει σημασία. Ουδείς νοιάζεται αν ο Σαμαράς κοροϊδεύει για άλλη μία φορά, όπως έκανε το 2012. Νυν, υπέρ πάντων Αμφίπολις, άλλωστε.
Ιππόκαμπος ο μαγευτικός.
Της Χριστίνας Κατιμαδά.
Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου στις θάλασσες, ουδέποτε είχα την τύχη να συναντήσω ζωντανό ιππόκαμπο. Πιστεύω πάντα ότι η θάλασσα ανταμείβει κάποιον για την αγάπη και τον σεβασμό που της έχει. Και η ώρα αυτή έφτασε..
Σεπτέμβρης 2014 και ένα ακόμα κολυμπτητό ξεκινάει αυτή τη φορά κατά μήκος του ακρωτηρίου Μπάμπουρας στη νότια Θάσο, με σκοπό την εξερεύνηση του βυθού και την υποβρύχια φωτογραφία. Γνωρίζοντας ότι ο ιππόκαμπος ζει κοντά σε φυκιάδες και σε ήρεμα νερά, δεν περιμέναμε φυσικά να τον συναντήσουμε στην επιφάνεια ανοιχτών νερών και σε απόσταση από την ακτή. Ώσπου, ξαφνικά, σε απόσταση λίγων μέτρων από την πορεία μας αυτό το υπέροχο πλάσμα κολυμπούσε με πολύ αργούς ρυθμούς κουνώντας τα μικρά πτερύγια που έχει στη ράχη του.
Η συνάντηση αυτή ήταν ομολογουμένως μία από τις ομορφότερες και ρομαντικότερες υποθαλάσσιες συγκινήσεις, που δύσκολα χωράει σε μια φωτογραφία. Αυτό το καλοκαίρι η θάλασσα μας αντάμειψε με τον καλύτερο τρόπο, εμάς τους ξενιτεμένους που περνάμε τους χειμώνες μας, αναπολώντας το μεγαλείο της! Ευχόμαστε σε όλους γαλήνιες βουτιές!
Αμφίπολη : Το χώμα εκδικείται.
Πηγή : http://www.toportal.gr/?i=toportal.el.dika-sas&id=5510
Στο πανεπιστήμιο οι καθηγητές μου με δίδαξαν ότι στη διάρκεια μιας ανασκαφής διατυπώνουμε πολλές υποθέσεις και πολλά ερωτήματα, που τα αφήνουμε ανοιχτά μέχρι να τελειώσει η ανασκαφή ή έστω να χουμε επαρκή δεδομένα. Δεν προσπαθούμε να «φορτώσουμε» αυτό που σκάβουμε με την «υποχρέωση» να επιβεβαιώσει τις αρχικές υποθέσεις μας. (Κι ας μην το τηρούν βέβαια κάποιοι από αυτούς τώρα, αλλά αυτά θα τα πούμε κάποια άλλη στιγμή...)
Ένας άλλος μεγάλος δάσκαλος, που δεν τον πρόλαβα, είχε πει ότι «στην αρχαιολογία ό,τι είναι λογικό δεν είναι και πραγματικό» (πλέον η ρήση ισχύει και για τη σύγχρονη ζωή, γιατί μη μου πείτε ότι είναι λ.χ. λογικό να μας κυβερνάνε αυτοί που μας κυβερνάνε, αλλά κι αυτό είναι άλλο θέμα).