Rib and Sea
|
|
|
Το σωσίβιο, το quick stop και η ζώνη σώζουν ζωές
Κάσος. Η μικρή πατρίδα της καρδιάς μου.
Κείμενο, φωτογραφίες, βίντεο : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Πάει καιρός από τότε που πήγα για τελευταία φορά στην Κάσο με φουσκωτό. Πού να βρεθεί άλλωστε σκάφος μ' αυτή την κρίση; Αλλά και αν ακόμη υποθέσουμε ότι κάποιος μου δάνειζε ένα "αξιοπρεπές" φουσκωτό για να φορτώσω το μεσόκοπο πια κορμί μου, πού να βρεθούν τα χρήματα για να αγοράσω μερικές εκατοντάδες λίτρα βενζίνης προκειμένου να διασχίσω το Αιγαίο, αποπλέοντας από κάποια ακτή της Αττικής, και να καταλήξω στην Κάσο; Την ανάγκη φιλοτιμία λοιπόν ποιούμενοι, αναγκαστήκαμε τα τελευταία χρόνια να ταξιδεύουμε με το πλοίο της άγονης. Δέκα τέσσερις ώρες η κοντινή διαδρομή, μέσω Σαντορίνης και Ανάφης, πάνω από είκοσι μία ώρες μέσω Μήλου, Σαντορίνης, Ηρακλείου και Σητείας. Ασπρίζουν τα μαλλιά μας μέχρι να αντικρύσουμε τ' Αρμάθια και το εκκλησάκι του Αγίου Κωνσταντίνου στην Αμμούα! Μελαγχολώ όταν αναπολώ εκείνα τα ταξίδια των οκτώ ωρών με το φουσκωτό, παρέα με τα δελφίνια και τους γλάρους...
Η τρελοcamperα πήρε τα βουνά.
Γράφει και φωτογραφίζει ο Μπάμπης Κωνσταντάτος.
Η αρχή του χειμώνα στην Ελλάδα είχε πάντα σε μένα μια μαγική επίδραση. Ακόμα και τότε που η θάλασσα είχε την αποκλειστικότητα, μια εβδομάδα στις αρχές του Δεκέμβρη τη φύλαγα για ορεινές εξορμήσεις. Τα χρώματα της φύσης και η μυρουδιά του αέρα αυτή την εποχή είναι στοιχεία που δεν τα βρίσκεις καμιά άλλη εποχή του χρόνου. Τα φύλλα στα δέντρα δεν έχουν πέσει αλλά έχουν πάρει τα πιο όμορφα και περίεργα χρώματα, καταρρίπτοντας κάθε κανόνα αισθητικής χρωματικών συνδυασμών, ακόμα και του πιο έμπειρου μαιτρ των χρωμάτων, ενώ η άχνα που αναβλύζει από το βρεγμένο χώμα, γεμίζει τα ρουθούνια από πρωτόγονες μυρουδιές που είναι ξεχασμένες αλλά τόσο γνώριμες.
Μια φορά κι' ένα καιρό ήταν ένα camper...
Περιγράφει το όνειρο (όσο πρόλαβε να το δει και να το φωτογραφίσει) ο Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Τον Οκτώβριο του 2009 πήγα με το αυτοκινούμενο στην Ιταλία, προκειμένου να καλύψω το μεγάλο Διεθνές Ναυτικό Σαλόνι της Γένοβας για τις ανάγκες του άλλου διαδικτυακού περιοδικού μου : http://www.ribandsea.com/
Πολλές εμπειρίες, εικόνες, νέα πράγματα, που εισπράττει κανείς όταν φεύγει έξω απ' τα σύνορα της Ελλάδος. Τελείωσε κάποια στιγμή η έκθεση κι' εμείς αποφασίσαμε να τρενάρουμε λίγο τον γυρισμό μας για να κάνουμε μια σύντομη βόλτα στην περιοχή της λίμνης Γκάρντα. Χειμώνας ήταν βέβαια, αλλά αυτό δεν εμπόδισε εμένα και την καπετάνισσα να καβαλήσουμε το παπί, που μεταφέραμε στη σχάρα του camper, και να κάνουμε τον περίπλου της λίμνης. Γιατί σας τα λέω αυτά; Μα κάτι έπρεπε να γράψω σαν εισαγωγή για να σας δείξω αυτό που είδα σε κάποιο parking της λίμνης.
Το χρονικό της υποβολής μιας φορολογικής δήλωσης.
Τρίτη 2/7/2013 ώρα 8.30 βρίσκομαι στην ΔΟΥ Αγ. Αναργύρων. Η ουρά του κόσμου γύρω στα 150 μέτρα, λόγω της χθεσινής εορτής των Αγ. Αναργύρων που η ΔΟΥ ήταν κλειστή (συνεργαζόμενα καταστήματα).
Ανεβαίνω στον 2ο όροφο, στον προϊστάμενο, και του εκθέτω τον λόγο που βρίσκομαι εκεί, δηλαδή να καταθέσω χειρόγραφα ΑΡΧΙΚΗ φορολογική δήλωση, με όλους τους δείκτες μηδενικούς και να ακολουθήσει η συμπληρωματική.
Ο προϊστάμενος αρνείται κατηγορηματικά να παραλάβει χειρόγραφη δήλωση. Επόμενο βήμα κλήση στην Άμεση Δράση και αναμονή. Σε 15 λεπτά περίπου καταφθάνει το περιπολικό και ανεβαίνουμε στο γραφείο του προϊστάμενου.
Παρουσία του οργάνου ενημερώνω ότι βάσει του 3528/2007 η ΔΟΥ είναι υποχρεωμένη να παραλαμβάνει όποιο έγγραφο καταθέτει ο πολίτης, αλλιώς θα επιληφθεί ο εισαγγελέας με κατά νόμο συνέπεια την υποχρεωτική διαθεσιμότητα του παρανομούντος υπαλλήλου.
Και ω του θαύματος! Ο καλός προϊστάμενος καλεί στο τηλέφωνο το Τμήμα του Εισοδήματος και δίνει εντολή να ΠΑΡΑΛΗΦΘΕΙ η δήλωση. Α, και μην ξεχάσω: Εξακολουθώ να μην είμαι ΨΗΦΟΦΟΡΟΣ!
Κώστας Κωσταντόπουλος.
Αυτή είναι η τρανή απόδειξη ότι όταν ο πολίτης είναι συνειδητοποιημένος και γνωρίζει ποια είναι τα δικαιώματά του, μπορεί να επιτύχει αυτό που μέχρι εκείνη τη στιγμή μοιάζει ναν είναι ακατόρθωτο...
Ιωσήφ Παπαδόπουλος
Roller Granduca GT
Κείμενο - Φωτογραφίες : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Μία από τις βασικές ενότητες αυτού του διαδικτυακού περιοδικού είναι και αυτή που αφορά τις παρουσιάσεις των αυτοκινούμενων τροχόσπιτων που κυκλοφορούν στην Ελληνική, κυρίως, αγορά. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι αν δοθεί η ευκαιρία δεν θα παρουσιαστούν και μοντέλλα που, για το ένα ή τον άλλο λόγο, δεν εισάγονται ή δεν θα εισαχθούν ποτέ στη χώρα μας. Εγκαινιάζοντας λοιπόν την ενότητα αυτών των παρουσιάσεων, θα ξεκινήσω με την παρουσίαση του camper που είχαμε μέχρι και πριν από δύο περίπου χρόνια, έτσι για να δώσω και ένα "δείγμα" του τρόπου με τον οποίον θα γίνονται στο "Camper Life" οι παρουσιάσεις όλων γενικώς των αυτοκινούμενων τροχόσπιτων στο μέλλον. Αυτό, βεβαίως, δεν είναι πάντα εφικτό, δεδομένου ότι η αγορά έχει τα τελευταία χρόνια "καθίσει" και οι εισαγωγείς δεν διαθέτουν ούτε καν τα απαραίτητα έξοδα μιας παρουσίασης.
Ω Ελλάδα, ξέφραγο αμπέλι!
Σχολιάζει αγανακτισμένος ο Μπάμπης Κωνσταντάτος.
Κύριε Διευθυντά, αγαπητέ Ιωσήφ, Μόλις είδα το video της συνέντευξης για το χαράτσι και χαλάστηκα ακόμα περισσότερο. Για να πω την αλήθεια το θέμα του χαρατσιού δεν με αφορά (τυπικά) αφού δεν έχω κανένα ακίνητο, ωστόσο η αποδεδειγμένη αντισυνταγματικότητα αυτού του εισπρακτικού μέτρου δεν είναι δυνατόν να μη με εξαγριώσει, όπως και κάθε έλληνα, φαντάζομαι. Και όλοι εμείς, κατέχοντες και μη, δεν θα πρέπει να αφήσουμε την «εξαίρεση» (όπως χαρακτηριστικά αναφέρει η δυναμική δικηγόρος) να βγάλει το φίδι απ' την τρύπα, αλλά όλοι να αντισταθούμε και να μην πληρώσουμε τους νταβατζήδες.
Τα νερά στο camper.
Αργία μήτηρ πάσης κακίας, καμιά φορά και... αρετής!
Γράφει ο Μπάμπης Κωνσταντάτος.
Μου αρέσει να ξεκινάω ένα άρθρο κάνοντας χιούμορ, τώρα μάλιστα που αυτή η ανάγκη είναι ακόμα πιο επιτακτική. Το γιατί επέλεξα να παραποιήσω το αρχαίο αυτό ρητό είναι απλό: Όταν είσαι συνταξιούχος χωρίς σύνταξη (και χωρίς να έχεις άλλα εισοδήματα) και δεν θέλεις να μελαγχολήσεις (τουλάχιστον), κάθεσαι και ψάχνεσαι τι να κάνεις για να περάσεις τη μέρα σου ευχάριστα χωρίς αυτό να σου στοιχίζει. Φυσικά, αν η τσέπη σου είναι κάπως γεμάτη φορτώνεις το camper με καύσιμα και νερό και την κάνεις με… ελαφρά, για όπου σου γουστάρει (γιατί το έχουμε άλλωστε). Όταν, όμως, αρχίζεις και μετράς κέρματα, κάθεσαι στ’ αυγά σου και το φιλοσοφείς.
Camping και... savoir vivre.
Γράφει και φωτογραφίζει ο Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Το πρώτο πράγμα που οφείλει να μάθει κανείς, όταν "αποβιβαστεί" για πρώτη φορά σ' αυτόν τον πλανήτη, είναι πώς να συμπεριφέρεται απέναντι στους συνανθρώπους του και το περιβάλλον που τον φιλοξενεί. Μόνο η αρμονική συμβίωση με τους άλλους και το φυσικό περιβάλλον, μέσα στο οποίο ζούμε και κινούμαστε, μπορεί να εξασφαλίσει την απρόσκοπτη και αρμονική λειτουργία ολόκληρου αυτού του πολύπλοκου συστήματος, το οποίο απαρτίζεται από ανθρώπους, ζώα, θάλασσα, γη και αέρα. Η διατάραξη, άλλωστε, αυτής της αρμονικής συνύπαρξης του ανθρώπου με το φυσικό περιβάλλον και τους συνανθρώπους του, έχει επιφέρει τα οδυνηρά αποτελέσματα που όλοι σήμερα βιώνουμε.
Τα κάναμε... σαλάτα!
Σεφ, άνευ χαρτοφυλακίου, ο Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Στις περιπλανήσεις με το αυτοκινούμενο σπίτι μας, η καπετάνισσα (κυρίως) μαγειρεύει. Και δεν μαγειρεύει μόνο επειδή μας "έσφιξαν τα λουριά" οι προδότες που μας κυβερνούν, αλλά, κυρίως, επειδή της αρέσει. Τρώμε λοιπόν πάντα on board, και τρώμε καλά και οικονομικά. Δεν έχει λόγο άλλωστε να αγοράσει κανείς ένα τέτοιο όχημα αν δεν πρόκειται να εκμεταλλευτεί όλες τις δυνατότητες που του παρέχει. Χώρια που έτσι κάνει πιο γρήγορα απόσβεση του κόστους αγοράς του. Είναι σαν να κοιμάσαι στο σπίτι σου και τρως στο εστιατόριο! Γίνεται; Δεν γίνεται! Εξ άλλου, αυτή τη ζωή κάνουμε εδώ και 40 χρόνια. Παλαιότερα, μάλιστα, το τρίκιλο camping gaz έδινε και έπαιρνε στην igloo σκηνή και, αργότερα, στις επαγγελματικές κλούβες που χρησιμοποιούσαμε όταν αποδρούσαμε από το κλεινόν και βρωμερόν άστυ. Δεν μας άρεσε να αφήνουμε την ομορφιά της Φύσης και την απόλαυση της μοναξιάς για το χατήρι μιας ταβέρνας, όπου το φαγητό ήταν αμφίβολης ποιότητας και νοστιμιάς, η εξυπηρέτηση βασανιστήριο και οι τιμές... καραβίσιες.
Αθώωση του κ. Αρτ. Σώρρα και της E.N.D. Και τώρα τι;
Του Ιωσήφ Παπαδόπουλου.
Πολύ μελάνι έχει χυθεί και ακόμη περισσότερα έχουν ειπωθεί σχετικώς με τα 600 δις του κ. Αρτ. Σώρρα και της E.N.D. (End National Debt) τα οποία είναι διαθέσιμα για την εξαγορά του χρέους και τη σωτηρία της χώρας. Και ενώ, μέχρι χθες, ο κ. Σώρρας χαρακτηριζόταν, εν πολλοίς, από τα συστημικά μέσα σαν ένας "γραφικός απατεώνας" που "ταλαιπωρεί" με τις ανακρίβειές του την κοινή γνώμη και τους "υπεύθυνους" πολιτικούς, χθες εκδικάστηκε η μήνυση τού, άρτι προσληφθέντος από την τρόϊκα ως Υπουργού Υγείας, κ. Άδωνη Γεωργιάδη εναντίον του επικεφαλής της E.N.D. Αποτέλεσμα; Ο κ. Σώρρας αθωώθηκε πανηγυρικά από το Δικαστήριο, του κ. Γεωργιάδη απόντος! Ο κ. Εισαγγελέας δεν μπορούσε, προφανώς, να κάνει διαφορετικά, παρά να ζητήσει την αθώωση του "κατηγορουμένου", μπροστά στα στοιχεία και τους μάρτυρες που προσκόμισαν στο Δικαστήριο οι συνήγοροι υπεράσπισής του. Και όχι μόνον αυτό. Ο κ. Εισαγγελέας ζήτησε να προωθηθούν τα στοιχεία σε όλους τους αρμοδίους - στους οποίους έχουν ήδη προ πολλού δοθεί από την E.N.D. - ώστε αυτοί να απαντήσουν γιατί αγνόησαν την προσφορά των 600 δις...
Το θέμα δεν είναι βεβαίως αυτό. Το θέμα είναι ότι η είδηση δεν "έπαιξε" σε κανένα τηλεοπτικό κανάλι, σε κανένα συστημικό μέσο εξαπάτησης, παρά μόνο σε ιστότοπους και blogs του διαδικτύου. Γιατί άραγε; Και τι μέλλει γενέσθαι από δω και εμπρός; Ποια θα είναι η αντίδραση των πολιτικών, και ιδίως του κ. Στουρνάρη; Ποια θα είναι η επόμενη κίνηση της E.N.D.; Ποια θα είναι η στάση των μέσων της μαζικής μας εξαπάτησης; (μ.μ.ε.). Πώς θα αντιδράσουν οι τροϊκανοί; Τις απαντήσεις έχω ζητήσει να μου δώσει ο ίδιος ο κ. Σώρρας. Θέλω να πιστεύω ότι δεν θα αρνηθεί...