Rib and Sea

Του Κων/νου Σταθόπουλου.

Αφορμή για να περάσω στο χαρτί τις σκέψεις μου είναι η περίφημη και "γενναιόδωρη", όπως παρουσιάζεται από τους συνήθεις υπόπτους και λοιπούς ποινικούς, πράξη της υποτιθέμενης διάσωσης του Μαρινόπουλου.

Τα βρήκαν μεταξύ τους οι τράπεζες. Τι πρωτότυπο, λες και υπήρχε η περίπτωση να μην τα βρούν. Θα δώσουμε χαμηλότοκο δάνειο, θα συμμετέχουμε στο κεφάλαιο, αλλά το μπαλάκι στους προμηθευτές.

Σε αυτούς δηλαδή που δανείστηκαν να πάρουν πρώτες ύλες, για να παραδώσουν εμπορεύματα στον Μαρινόπουλο.

Σε αυτούς που πήραν φάρμακα, λιπάσματα, συσκευασίες, μηχανήματα για να παραδώσουν τρόφιμα.

Σε αυτούς που δούλεψαν νυχθημερόν για να παραδώσουν στην ώρα τους.

Σε αυτούς που ξεπουλήθηκαν σε πετρέλαια και βενζίνες. Σε αυτούς που ζητούσε χρήματα ο Μαρινόπουλος για να τους προβάλει το προϊόν στο ράφι.

Εισέπραττε πριν πουλήσει πληρώνοντας, μάλιστα, όχι στην παραλαβή αλλά με εξάμηνη... επιταγή.

Αυτοί λοιπόν πρέπει να δεχτούν κούρεμα 50%.
Και σε περίπτωση που αρνηθούν;

Tου Όθωνα Κουμαρέλλα.

Το γεγονός ότι βρισκόμαστε σήμερα εδώ σε αυτήν την κατάσταση δεν είναι καθόλου τυχαίο. Η ελληνική κοινωνία διήλθε μια μακριά περίοδο σταδιακού εκμαυλισμού και εκφυλισμού. Εκφυλισμού πολιτισμικού, μορφωτικού, κοινωνικού, οικονομικού και πολιτικού. Έτσι το έδαφος πάνω στο οποίο στήθηκε το σκηνικό της νέας υπό κατοχή χώρας, ήταν ήδη έτοιμο και προετοιμασμένο από χρόνια για να υλοποιηθεί την κατάλληλη στιγμή με τις ελάχιστες δυνατές αντιδράσεις.

Τα πρώτα αποτυχημένα σκιρτήματα.

Είναι γεγονός, ότι το σοκ και το δέος που προκάλεσε η εφαρμογή του πρώτου μνημονίου δημιούργησε συνθήκες αφύπνισης σε ένα μεγάλο τμήμα του πληθυσμού. Οι μεγάλες κινητοποιήσεις, εν πολλοίς αυθόρμητες, της άνοιξης του 2011 δημιούργησαν επίσης συνθήκες για έναν ουσιαστικό επανακαθορισμό, αντιλήψεων και νοοτροπιών. Ένας όμως επανακαθορισμός που δεν γενικεύτηκε και οπισθοχώρησε γρήγορα, για λόγους που δεν είναι του παρόντος και έχουν να κάνουν, κατά κύριο λόγο, με την ετοιμότητα και την αντιληπτική ικανότητα των πολιτικών υποκειμένων, κυρίως αυτών της αυτοπροσδιοριζόμενης ως «αριστεράς». Έτσι, η ήττα του κινήματος που επακολούθησε, με κορυφαία στιγμή και επισφράγιση αυτής της ήττας με την πραξικοπηματική ανατροπή του αποτελέσματος του δημοψηφίσματος τον Ιούλιο του 2015, οδήγησε σε αναδίπλωση και στη παραίτηση ευρύτατα στρώματα. Τα οποία υπό το καθεστώς βαθιάς απογοήτευσης, αντιλήφθηκαν, ότι η μοναδική «ρεαλιστική» προοπτική είναι η προσαρμογή στις νέες αντίξοες συνθήκες και η ατομική επιβίωση σε ένα ερημικό τοπίο που τίποτα δεν αλλάζει και όλα τα ίδια μένουν, αν δεν χειροτερεύουν ολοένα.

Tου Αλέξανδρου Ζέρβα.

Για να είμαι ειλικρινής, προσωπικά αδυνατώ να αντιληφθώ την έκπληξη πολλών μετά από μία ακόμη ωμή παρέμβαση των Ευρωπαίων «εταίρων» μας στα εσωτερικά της Ελλάδας, αυτή τη φορά για τη νέα παραπομπή του Ανδρέα Γεωργίου για την υπόθεση της διόγκωσης του ελλείμματος του 2009 από την ΕΛΣΤΑΤ. Είναι δεδομένο, άλλωστε, ότι ο εκάστοτε επικεφαλής της εν λόγω υπηρεσίας ήταν, είναι και θα είναι άνθρωπος της απολύτου εμπιστοσύνης του ευρωπαϊκού διευθυντηρίου, σε μόνιμη και στενή συνεργασία με την περίφημη Eurostat.

Κοινό μυστικό ήταν επίσης ότι τα οικονομικά στοιχεία κάθε έτους «μαγειρεύονταν επιμελώς», όχι μόνο για τη χώρα μας, αλλά για όλα ανεξαιρέτως τα κράτη-μέλη της ΕΕ, σε απόλυτη συνεννόηση κι αγαστή συνεργασία με την εκάστοτε ευρωπαϊκή ηγεσία. Κάπως έτσι λοιπόν, ήταν απολύτως γνωστή.... η σκανδαλώδης επεξεργασία των στοιχείων της ελληνικής οικονομίας από την κυβέρνηση Σημίτη, προκειμένου να μπει η Ελλάδα στην Ευρωζώνη, όπως και τα greek statistics της κυβέρνησης Καραμανλή.

Του Γιάννη Σιδέρη.*

Ο ΕΝΦΙΑ ήταν ένα από τα θέματα που ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ το είχε «σηκώσει» προεκλογικά, προς άγραν ψήφων, όπως τελικά αποδείχθηκε. Και πράγματι κατάφερε, μέσω της υπόσχεσής του να τον καταργήσει, να ψηφιστεί ακόμη κι από άτομα που δεν θα τον ψήφιζαν ποτέ! Η υπόσχεση κατάργησης του συγκεκριμένου φόρου, ήταν ένα ακόμη προεκλογικό όπλο στα χέρια τους, που τελικά απεδείχθη πως επρόκειτο απλά για πυροτέχνημα.

Καλό είναι να θυμηθούμε κάποιες δηλώσεις νυν στελεχών της κυβέρνησης, πριν ακόμη αναρριχηθούν στην εξουσία για το θέμα, έτσι για να φρεσκάρουμε τη μνήμη μας.

Στις 13 Αυγούστου 2014 δήλωσε στο ΣΚΑΙ ο τότε γραμματέας του ΣΥΡΙΖΑ, Δημ. Βίτσας «Ο ΕΝΦΙΑ είναι παντελώς άδικος, αντικοινωνικός. Ο ΣΥΡΙΖΑ θα τον καταργήσει. Δεν είναι ζήτημα λάθους, είναι ζήτημα λάθους φιλοσοφίας. Ο ΕΝΦΙΑ δεν έχει να κάνει με τις ανάγκες των κατοίκων της χώρας, αλλά με τις ανάγκες των δανειστών.».

Ποιος μπορούσε να του φέρει αντίρρηση; Ποιος δεν συμφωνούσε με την δήλωση αυτή; Φυσικά κανείς!

Σε ραδιοφωνική του συνέντευξη στο ΒΗΜΑ FM 99,5 στις 14 Ιανουαρίου 2015, λίγο πριν τις εκλογές, ο στενός συνεργάτης του πρωθυπουργού και νυν Υπουργός Επικρατείας Νίκος Παππάς....

Του Γιώργου Ιεροδιάκονου.

Έχουν αναρτηθεί στο Internet φωτογραφίες και βίντεο από την τελετουργία του Σώρρα και των «παιδιών» του στην αρχαία Ολυμπία. Οι περισσότερες αναφορές βέβαια στο θέμα είναι ξεκαρδι-στικές. Λυπάμαι, αλλά τα πράγματα δεν είναι και τόσο αθώα όπως φαίνονται, ούτε τόσο γελοία, όπως νομίζουν οι περισσότεροι.

O τύπος στήνει μεθοδικά έναν φανατισμένο στρατό. Και μη μου πείτε ότι πρόκειται για ηλίθιους. Διότι ένας στρατός φανατισμένων ηλιθίων είναι ότι πιο επικίνδυνο θα μπορούσε να συμβεί σε τέτοιες ακραίες συνθήκες όπως είναι αυτές που διανύουμε.

Φοβόμασταν την φασιστική έξαρση να έρχεται από την Χρυσή Αυγή. Όμως κάναμε λάθος. Ο φασισμός που γεννιέται στις τάξεις του Σώρρα είναι απερίγραπτος. Και είναι ιδιαίτερα δύσκολο να φρεναριστεί. Πώς είναι δυνατόν να αντιμετωπίσεις ένα διαρκώς αναπτυσσόμενο φανατισμένο πλήθος, που είναι πεπεισμένο ότι έχει τους Θεούς μαζί του, ότι κατάγονται από τον Σείριο, που ορκίζονται σε «Ελλάνια πρωτόκολλα», τα οποία έχουν συντάξει κάποιες θεϊκές οντότητες του γαλαξία και ότι είναι οι κληρονόμοι και ιδιοκτήτες του πλανήτη;