Rib and Sea

Αν και πάντα συνεπής στα ραντεβού του, ο καπετάν Σταύρος Βαλσαμίδης, "έστηνε" μονίμως τον καπετάν "Μιχάλη", όποτε αυτός ερχόταν να τον πάρει. Έκανε ακόμη και τον καρκίνο να υποχωρήσει μπροστά στη θέλησή του για ζωή, αναγκάζοντας όλους τους συμπατριώτες του στην Κάλυμνο να πιστεύουν πως ο απίστευτος εκείνος άνθρωπος και δύτης δεν θα φύγει ποτέ απ' τη ζωή. Κι' όμως, ο καπεταν Σταύρος Βαλσαμίδης, σε ηλικία 65 ετών κοιμήθηκε το Σάββατο 9 Αυγούστου για πάντα στη αγκαλιά της γαλάζιας ερωμένης του, στην τελευταία του κατάδυση προκειμένου να βγάλει τις αγαπημένες του φούσκες...

Θα θυμάμαι πάντοτε τα λόγια του στην τελευταία συνομιλία που είχα την τιμή και την ευκαιρία να κάνω μαζί του, τον περασμένο Απρίλη, στο θαλασσινό μουσείο του στα Βλυχάδια της Καλύμνου. "Όταν επέστρεψα στο νησί, μετά από τις 75 ακτινοβολίες που μου έκαναν στον Άγιο Σάββα, πήρα τις μπουκάλες μου και καταδύθηκα. Έλα τώρα εδώ κάτω να με βρεις, αν μπορείς, είπα στον καρκίνο!".  

http://www.ribandsea.com/main/index.php/face/1049-to-mouseio-tis-thalassas-tou-stayrou-valsamidi-stin-kalymno

Δεν θα γράψω άλλα καπετάν Σταύρο. Όχι γιατί δεν έχω τι να γράψω, αλλά γιατί εσένα δεν σου άρεσαν αυτά. Καλή κατάδυση θαλασσινέ φίλε...

Του Μπάμπη Κωνσταντάτου.

Ο ποταμός Νέστος, ένα από τα τελευταία καταφύγια άγριας ζωής, διατηρεί ακόμα μια πολύ πλούσια χλωρίδα και πανίδα, έτσι δίκαια συγκαταλέγεται ανάμεσα στους σημαντικότερους βιότοπους της Ευρώπης. Ωστόσο, για να βρεθεί ο επισκέπτης μέσα σ’ αυτόν τον παράδεισο υπάρχει μόνον ένας τρόπος: Ο διάπλους του ποταμού με πλωτό μέσο και στη συγκεκριμένη περίπτωση με κανό.
 
Ξεκινώντας κανείς από τους Τοξότες, το πανέμορφο παραποτάμιο αυτό χωριό της Θράκης, μετά από μια σύντομη διαδρομή με το τρένο, φτάνει στη Σταυρούπολη από όπου επιβιβάζεται σε κανό και κατηφορίζει το ποτάμι μέχρι τους Τοξότες. Η Riverland, η διοργανώτρια εταιρεία, που παρέχει τον εξοπλισμό και διευθύνει την κατάβαση του Νέστου, κάνει μια πραγματικά πολύ καλή δουλειά, όσον αφορά πρώτιστα στην ασφάλεια όσο και στην περιήγηση και στην πληροφόρηση των επισκεπτών.

Κείμενο - Φωτογραφίες : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Ο καταπέλτης του πλοίου της γραμμής ακουμπάει βαριά στον τσιμεντένιο μώλο του Φρυδιού (*), ενώ οι κάβοι προσπαθούν απεγνωσμένα, σε πείσμα του Μαίστρου που λυσσά, να κρατήσουν το βαρύ φορτίο σε απόσταση αναπνοής, μέχρις ότου οι επισκέπτες του καλοκαιριού πατήσουν με ασφάλεια στο χώμα της μικρής αγαπημένης πατρίδας. Ενα ολόκληρο καραβάνι από ανθρώπους, που ανταλλάσσουν φιλιά και πνίγονται στις αγκαλιές φίλων και συγγενών, μαζί με μηχανές, τρακτέρ και αυτοκίνητα, χάνεται στα στενά σοκάκια της Μπούκας και, λίγο αργότερα, του Αρβανιτοχωρίου, της Αγ. Μαρίνας, της Παναγίας και του Πολιού.

Μια φωτεινή πέτρα ριγμένη στη θάλασσα η Κάσος, που φωτίζεται, θαρρείς, περισσότερο τις παραμονές της μεγάλης γιορτής. Τότε που όλα τα ξενιτεμένα πουλιά της επιστρέφουν, υπακούοντας σ’ένα σιωπηρό κάλεσμα. Τότε που η Παναγιά φορεί τα καλά της, λίγες μόλις εκατοντάδες μέτρα πάνω από τον Εμπορειό, το παλιό λιμάνι του νησιού. Τούτη η γιορτή δεν μοιάζει με καμμιά άλλη. Ούτε στον παλμό, ούτε στην κατάνυξη, ούτε στη διάρκεια, ούτε στο γλέντι, στο φαγοπότι και τον χορό. Μια παράδοση που διατηρείται αναλλοίωτη στο πέρασμα του χρόνου, χάρις στο παράδειγμα των παλαιών και τη διάθεση των νεοτέρων να πάρουν τη σκυτάλη και να συνεχίσουν. Ζει πολλές από τις παραδόσεις του αυτός ο μικρός ξεχασμένος βράχος, που λούζεται στο φως, τον αέρα και την άχνη του Καρπάθιου, αλλά η γιορτή της Παναγιάς τον Δεκαπενταύγουστο δεν έχει όμοιό της σ’ολόκληρο τον ελλαδικό χώρο.

Πρόλογος : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Σήμερα, μία μόλις ημέρα πριν αρχίσει η δική μας καλοκαιρινή "περιπέτεια", συνάντησα το άπιαστο "κάρμα" μου, όνειρό μου, όπως θέλετε πείτε το, που, αυτή τη φορά ακούει στο όνομα "Finally my Darling". Ένα 44άρι ιστιοπλοϊκό καταμαράν "Lagoon", ελλιμενισμένο στη μαρίνα του Σταδίου Ειρήνης και φιλίας, που έχει κρεμασμένο στην πρύμνη του ένα ιπτάμενο καταμαράν της Αυστραλέζικης "Airborne" με κινητήρα 582 της "Rotax"! Το τετραμελές πλήρωμα του σκάφους αποτελείται από τους Col Darling και την σύζυγό του Pam,  την κόρη τους Brooke και τον σύζυγό της Mike, όλοι Αυστραλοί υπήκοοι, που αγόρασαν το σκάφος στην Κροατία, αντί 315.000 ευρώ και μετέφεραν σε cotainer από την Αυστραλία το καταμαράν μοτοαιωρόπτερο της "Airborn", που αγόρασαν ελαφρώς μεταχειρισμένο αντί 37.000 ευρώ Έφθασαν εν πλω στον Πειραιά, αφού πρώτα πέρασαν από το Μαυροβούνιο, την Βενετία και τα δικά μας νησιά του Ιονίου, με τα επόμενα σχέδιά τους να περιλαμβάνουν μια καλοκαιρινή περιπλάνηση στα νησιά του Αιγαίου και ξεχειμώνιασμα στο λιμάνι Marmaris της Τουρκίας. Με τον ερχομό του νέου έτους θα αρχίσει η Οδύσσειά τους, με τελικό προορισμό την δική τους "Ιθάκη", το Brisbane της Αυστραλίας, μέσω Γιβραλτάρ, Διώρυγας του Παναμά και Ειρηνικού Ωκεανού! Συγχωρήστε με αλλά, και μόνο στη σκέψη, "μούσκεψα" από ηδονή!

Του Κώστα Ζωγραφόπουλου http://dragasia.blogspot.gr/2013/07/blog-post_31.html#comment-form

Τον τελευταίο καιρό ψάχνω και αλιεύω μέσα από την κοινωνική πραγματικότητα, στοιχεία ανθρώπινων συμπεριφορών που ευθύνονται για -την πρωτίστως- Ηθική κρίση του αποτυχημένου πολιτισμού μας. Με απασχόλησε πολύ το ότι οι ίδιοι άνθρωποι που βασανίζονται από τις επιλογές του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και των ντόπιων συνεργατών του, που δεν είναι άλλοι από το Πολιτικό κατεστημένο, ανεξαρτήτως κομματικών θυρεών, ενώ δυσανασχετούν και τους καθυβρίζουν, εν τούτοις συνεχίζουν να εξυπηρετούν τις εντολές τους συμπεριφερόμενοι με την εργασία τους ως δήμιοι ενάντια στους συνανθρώπους τους. Δεν θα μπορούσε αυτή η παρατήρηση σε τούτο που συμβαίνει να είναι τίποτε άλλο παρά μια καθαρή σχιζοφρένεια. Όμως πάντοτε στην ιστορία, με αυτή τη αρρωστημένη λογική μπορούσαν οι λίγοι να χειραγωγούν τους πολλούς.