Φίλοι μου καλησπέρα σας. Θεώρησα καθήκον μου να σας ενημερώσω και να σας προσκαλέσω στο συνέδριο που θα δείτε και που είμαι στην επιστημονική και οργανωτική του επιτροπή αλλά και ομιλήτρια. Είναι πράγματι πολύ δύσκολο στους καιρούς που ζούμε χωρίς καθόλου χρήματα αλλά μόνο με την βοήθεια κάποιων "πατριωτών" Μυτιληνιών, όπως φαίνεται στα ονόματα των χορηγών μας (NEL LINES, TRITON ACT-Μανώλης Χατζημανωλάκης, MITLANA VILLAGE, και VOTSALA HOTEL- Ι.Λ Τρομπούνης) να διοργανώσεις και να πετύχεις τέτοια συμμετοχή σε συνέδριο -31 ομιλίες ελλήνων και ξένων συναδέλφων μας - χωρίς ουσιαστικά καμμία υπηρεσιακή και κρατική βοήθεια.
Γράφει ο Μπάμπης Κωνσταντάτος.
Φίλε Ιωσήφ,
Υποθέτω γνωρίζεις ότι όχι μόνον δεν είμαι ποδοσφαιρόφιλος αλλά και ότι δεν έχω πάει ποτέ στο γήπεδο να δω ποδοσφαιρικό αγώνα. Και η τύφλα μου πάνω σ’ αυτό το θέμα, δεν ξέρω ποιος παίζει πού. Ωστόσο, όταν η εθνική μας ομάδα φτάνει κοντά σε κάποια ευρωπαϊκή διάκριση με πιάνει κάτι, κολλάω στην τηλεόραση και ενθουσιάζομαι. Ίσως είναι αυτό που κάποτε το λέγαμε εθνική υπερηφάνεια και που τώρα το έχουμε ξεχάσει.
Όμως, αυτός ο πρόλογος έχει άλλο σκοπό. Αύριο η εθνική μας ομάδα του ποδοσφαίρου αντιμετωπίζει την αντίστοιχη της Γερμανίας, και αυτή η αθλητική συνάντηση δεν είναι σαν τις άλλες. Αυτός ο ποδοσφαιρικός αγώνας δεν είναι άλλη μια αναμέτρηση της εθνικής μας στη διεκδίκηση του ευρωπαϊκού τίτλου του πρωταθλητή, αλλά ένα Εθνικό γεγονός που αφορά όλους μας. Δεν ξέρω αν θυμάστε εκείνη την παλιά κινηματογραφική ταινία «η μεγάλη απόδραση», στην οποία ενώ ο ποδοσφαιρικός αγώνας που οργάνωσαν οι αιχμάλωτοι ήταν σχέδιο της απόδρασης, στην εξέλιξή του αποδείχτηκε σε κάτι πολύ πιο σπουδαίο και ουσιαστικό. Αυτό, ωστόσο, αν και μπορεί να είχε κάποια δόση αλήθειας, στην ουσία δεν ήταν παρά ένα σενάριο. Το άλλο γεγονός, όμως, που συνέβη στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Βερολίνου το 1936, είναι ιστορία."Κηδεία Μπάμπη Μπουζάκη αύριο στις 16.00 στο νεκροταφείο Ηλιούπολης". Αυτό ήταν το μήνυμα που έλαβα στο κινητό μου σήμερα το απόγευμα και, ανήμπορος να πιστέψω ότι δεν ήταν μια κακόγουστη φάρσα, τηλεφώνησα αμέσως στην κόρη του Μπάμπη που μου το έστειλε. "Αληθεια είναι", μου απάντησε εκείνη, και συνέχισε. "Ο πατέρας μου υπέκυψε τελικώς στον καρκίνο...". Υποκύπτουν δηλαδή στον καρκίνο άνθρωποι σαν τον Μπάμπη; μονολογούσα επί ώρα μετά το πέρας εκείνης της τηλεφωνικής επικοινωνίας...
Δεν συνηθίζω να πηγαίνω σε κηδείες γιατί δεν πιστεύω σ' αυτού του είδους τις "τελετές", δεν αντέχω. Αδυνατώ να δεχθώ ότι το σώμα του Μπάμπη, του ψαροντουφεκά, του χαμογελαστού φίλου που το ελεύθερο camping ήταν η δεύτερη φύση του, θα λυώσει στο χώμα. Θα προτιμούσα να μαζευτούμε οι φίλοι του σε κάποια παραλία, εκεί που και ο ίδιος σύχναζε, να πιούμε ένα ποτήρι στη μνήμη του, να θυμηθούμε και να διηγηθούμε τις στιγμές που περάσαμε μαζί και να σκορπίσουμε την στάχτη του στο πέλαγος που τόσο αγαπούσε. Είμαι βέβαιος ότι αυτόν τον αποχαιρετισμό θα προτιμούσε...
Δεν θα πω άλλα γιατί και στον Μπάμπη δεν άρεσαν τα πολλά λόγια. Μια επανάληψη μόνο της τελευταίας συνέντευξης που μου έδωσε, πριν από δύο ακριβώς χρόνια, και ένα κατευόδιο : Καλές θάλασσες φίλε εκεί στα πελάγη του ουρανού και καλή αντάμωση με τον Παναγιώτη...
Το θέμα είναι τώρα τι λες, τώρα τι κάνεις, τώρα τι θέλεις και πού πας.
Το θέμα είναι τώρα τι λες, καλά φάγαμε, καλά ήπιαμε, καλά τη φέραμε τη ζωή μας ως εδώ, μικροζημιές και μικροκέρδη συμψηφίζοντας. Το θέμα είναι τώρα τι λες.
(Μ. Αναγνωστάκης)
Αργοπεθαίνει όποιος γίνεται σκλάβος της συνήθειας, επαναλαμβάνοντας κάθε μέρα τις ίδιες διαδρομές, όποιος δεν αλλάζει περπατησιά, όποιος δεν διακινδυνεύει, όποιος δεν μιλά σε όποιον δεν γνωρίζει.Η "ANEK LINES" έχοντας ως γνώμονα την καλύτερη εξυπηρέτηση των επιβατών της και σεβόμενη τις αυξημένες ανάγκες του καλοκαιριού, έχει προγραμματίσει και φέτος, ημερήσια δρομολόγια, προς και από τα Χανιά. Η ΑΝΕΚ, πέραν των καθημερινών βραδινών αναχωρήσεων, από τις 23 Ιουνίου έως τις 9 Σεπτεμβρίου 2012, με το Ε/Γ-Ο/Γ «ΕΛΥΡΟΣ» και το Ε/Γ-Ο/Γ «ΕΛ. ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ», θα ενδυναμώσει την γραμμή των Χανίων με 72 ημερήσια δρομολόγια, σε συγκεκριμένες ημερομηνίες. Παράλληλα, ανταποκρινόμενη στις δύσκολες οικονομικές συνθήκες της εποχής η ANEK LINES προσφέρει μια σειρά εκπτώσεων για όλους τους επιβάτες.
Τριάντα περίπου αθλητές έδωσαν το παρόν στο Μαρμάρι, το Σάββατο 9 Ιουνίου 2012, με kayak, wind surf, kite surf και ιστιοπλοϊκά σκάφη προκειμένου να διαπλεύσουν τον Ευβοϊκό με κύριο σκοπό να ενισχυθεί η κοινότητα των καρκινοπαθών. Ο ένας από τους διοργανωτές, ο Ηλίας Κατηρτσιγιανόγλου, νόσησε το 2009 από καρκίνο του όρχεως και εμπνεύστηκε από την δράση και το έργο του ποδηλάτη Armstrong, ο οποίος έπασχε από τον ίδιο τύπο καρκίνου, και αφού θεραπεύτηκε κέρδισε τον γύρο της Γαλλίας. Πήρε λοιπόν το μήνυμα, οτι μπορεί να θεραπευτεί κι' ο ίδιος, έχοντας στη συνέχεια την δυνατότητα να κάνει κάτι και για τους άλλους καρκινοπαθείς. Όσο λοιπόν τον ταλαιπωρούσε η αρρώστια, καλλιεργούσε αυτό το εγχείρημα μέσα στο μυαλό του. "Η έμπνευση του εγχειρήματος και μόνο έπαιξε τον κυριώτερο λόγο στην θεραπεία μου", όπως λέει ο Ηλίας. Ο ίδιος είναι ιστιοπλόος και τα τελευταία τέσσερα χρόνια ασχολείται και με το kite surf.
Πηγή : FactheMall
Δύο πρωθυπουργοί, επτά υπουργοί, ένας δήμαρχος και ο πιο πλούσιος Έλληνας στον κόσμο. Όλοι μαζί κόπιασαν για να χτίσουν το μεγαλύτερο "αυθαίρετο" της Ευρώπης. Πέντε χρόνια μετά τα εγκαίνια, σε συνθήκες απόλυτης σιωπής των ΜΜΕ, η τύχη του Mall πρόκειται να κριθεί από την Ολομέλεια του ΣτΕ. Μόνο που σε αυτή τη δίκη αυτό που παίζεται είναι πιο μεγάλο κι από το ίδιο το Mall…
Σωτήριο έτος 1991 και η διακαής επιθυμία μου να πετάξω, με μια από εκείνες τις ιπτάμενες "σακαράκες" της γνωστής κινηματογραφικής ταινίας των παιδικών μας χρόνων, απέκτησε σάρκα και οστά. Δάσκαλός μου στον χειρισμό των μοτοαιωρόπτερων υπήρξε ο Σάκης Φιτσώρος. Δεν μπορώ, ακόμη και σήμερα, 21 χρόνια μετά, να περιγράψω την συγκίνηση που ένοιωσα στην πρώτη εκείνη πτήση solo πάνω απ' το Ναύπλιο. Αν και ήμουν 40 σχεδόν χρόνων μαντράχαλος, οι αντιδράσεις μου ήταν ανάλογες ενός μικρού παιδιού που το βάζεις στο καλάθι ενός αερόστατου και το πετάς πάνω απ' τις πόλεις και την θάλασσα!
Είναι πολύ σημαντικό, αυτές τις κρίσιμες ώρες, να ρίξουμε μια ματιά στην βίβλο των Ελλήνων, δηλαδή στα Ομηρικά έπη, και να διδαχτούμε, έστω και την τελευταία στιγμή, από το πνεύμα του Οδυσσέα. Δηλαδή να κρατήσουμε την ψυχραιμία μας, να ...ελέγξουμε την παρόρμηση, να έχουμε τις αισθήσεις μας και τις αντένες μας ανοικτές και να μην παρασυρθούμε από την οργή και το μένος που μας διακατέχει, ώστε να γίνουμε βορά, στους σύγχρονους "μνηστήρες".