Γράφει ο Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Ευτυχώς που υπάρχει και η Αμφίπολη και ξεχνάμε το κωλοδάκτυλο που όλο και πιο βαθειά μας βάζουν οι τροϊκανοί με την ευγενική συμπαράσταση των αχρείων της Βουλής. Έχουμε στηθεί όλοι μπροστά στον καθοδικό σωλήνα της πνευματικής μας αποχέτευσης - την τιβούλα ντε - και περιμένουμε εναγωνίως να ακούσουμε τον τάδε αρχαιολόγο ή τον δείνα πολιτικό καρνάβαλο να μας πει τη γνώμη του για τις Καρυάτιδες, για το αν ο τάφος είναι Ρωμαϊκός ή Μακεδονικός και για το ποιος ή ποια έχει ενταφιαστεί κάτω απ' τα χώματα που έχουν κατακλύσει τον χώρο.
Και ο μισοκακόμοιρος ο πρωθυπουργός, κάνοντας ρελάνς στον Τσίπρα, μιλάει για την ανάπτυξη και τα νέα μέτρα ανακούφισης που θα λάβει για τον χειμαζόμενο και νυσταγμένο λαό στην πρίπτωση που αυτός θα του εμπιστευτεί και πάλι τη γιάφκα και τη μάσα. Ουδείς όμως φαίνεται να του δίνει σημασία. Ουδείς νοιάζεται αν ο Σαμαράς κοροϊδεύει για άλλη μία φορά, όπως έκανε το 2012. Νυν, υπέρ πάντων Αμφίπολις, άλλωστε.
Της Χριστίνας Κατιμαδά.
Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου στις θάλασσες, ουδέποτε είχα την τύχη να συναντήσω ζωντανό ιππόκαμπο. Πιστεύω πάντα ότι η θάλασσα ανταμείβει κάποιον για την αγάπη και τον σεβασμό που της έχει. Και η ώρα αυτή έφτασε..
Σεπτέμβρης 2014 και ένα ακόμα κολυμπτητό ξεκινάει αυτή τη φορά κατά μήκος του ακρωτηρίου Μπάμπουρας στη νότια Θάσο, με σκοπό την εξερεύνηση του βυθού και την υποβρύχια φωτογραφία. Γνωρίζοντας ότι ο ιππόκαμπος ζει κοντά σε φυκιάδες και σε ήρεμα νερά, δεν περιμέναμε φυσικά να τον συναντήσουμε στην επιφάνεια ανοιχτών νερών και σε απόσταση από την ακτή. Ώσπου, ξαφνικά, σε απόσταση λίγων μέτρων από την πορεία μας αυτό το υπέροχο πλάσμα κολυμπούσε με πολύ αργούς ρυθμούς κουνώντας τα μικρά πτερύγια που έχει στη ράχη του.
Η συνάντηση αυτή ήταν ομολογουμένως μία από τις ομορφότερες και ρομαντικότερες υποθαλάσσιες συγκινήσεις, που δύσκολα χωράει σε μια φωτογραφία. Αυτό το καλοκαίρι η θάλασσα μας αντάμειψε με τον καλύτερο τρόπο, εμάς τους ξενιτεμένους που περνάμε τους χειμώνες μας, αναπολώντας το μεγαλείο της! Ευχόμαστε σε όλους γαλήνιες βουτιές!
Πηγή : http://www.toportal.gr/?i=toportal.el.dika-sas&id=5510
Στο πανεπιστήμιο οι καθηγητές μου με δίδαξαν ότι στη διάρκεια μιας ανασκαφής διατυπώνουμε πολλές υποθέσεις και πολλά ερωτήματα, που τα αφήνουμε ανοιχτά μέχρι να τελειώσει η ανασκαφή ή έστω να χουμε επαρκή δεδομένα. Δεν προσπαθούμε να «φορτώσουμε» αυτό που σκάβουμε με την «υποχρέωση» να επιβεβαιώσει τις αρχικές υποθέσεις μας. (Κι ας μην το τηρούν βέβαια κάποιοι από αυτούς τώρα, αλλά αυτά θα τα πούμε κάποια άλλη στιγμή...)
Ένας άλλος μεγάλος δάσκαλος, που δεν τον πρόλαβα, είχε πει ότι «στην αρχαιολογία ό,τι είναι λογικό δεν είναι και πραγματικό» (πλέον η ρήση ισχύει και για τη σύγχρονη ζωή, γιατί μη μου πείτε ότι είναι λ.χ. λογικό να μας κυβερνάνε αυτοί που μας κυβερνάνε, αλλά κι αυτό είναι άλλο θέμα).
Πηγή : http://tsoutsouneros.arvanitis.eu/archives/51458
Μερικές φορές, ο φίλος «ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ» με βάζει σε κάτι λούκια. Μα τι λούκια!
Μου γνωστοποίησε παραπροχθές την υπόθεση του ιδρυματικού χαρακτήρος νοσοκομείου του πρώην Ερυθρού Σταυρού «ΕΡΡΙΚΟΣ ΝΤΥΝΑΝ» που τη τελευταία κυρίως δεκαετία, έχει γίνει συνώνυμο με την έννοια των επαναλαμβανόμενων οικονομικών σκανδάλων, το οποίο πέρασε όπως όλα δείχνουν, στα νύχια της τζάμπα-τρώγουσας τράπεζας Πειραιώς.
Τέτοιο ψάξιμο στο ΑΠΟΛΥΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ, για μια εταιρεία φάντασμα (Ημιθέα ΑΕ), δεν έχω ξανακάνει και δεν έμεινα ικανοποιημένος από τα λιγοστά ευρήματα, που συνοψίζονται στα παρακάτω:
Επιμέλεια άρθρου : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Τεχνικός "Camper Club" : Τάσος Μπάτας.
Είναι γνωστό πως τα campers, αυτοκινούμενα τροχόσπιτα καθ' ημάς, υποφέρουν στην υπερκατασκευή. Το τμήμα τους εκείνο, δηλαδή, που προσαρμόζεται, επικολλάται ή βιδώνεται επάνω στο σασσί του αυτοκινήτου και το οποίο αποτελεί αυτό που όλοι οι κάτοχοι campers αποκαλούμε "το σπίτι". Το τμήμα αυτό, ανάλογα με τον τύπο του αυτοκινούμενου, σε άλλες περιπτώσεις είναι πιο επιρρεπές στη φθορά, όπως στις περιπτώσεις των alcoven (αυτοκινούμενα με σοφίτα), επί παραδείγματι, και σε άλλες λιγότερο, όπως στις περιπτώσεις των ημιενιαίων ή, ακόμη λιγότερο, στις περιπτώσεις των ενιαίων.
Τι γράφει η εφημερίδα:
Στις 21.30 το βράδυ της Παρασκευής, λίγες ώρες πριν μπει στο τυπογραφείο το φύλλο μας, δεχθήκαμε στα γραφεία της εφημερίδας μας mail από τον υπουργό Εθνικής Άμυνας, Δημήτρη Αβραμόπουλο. Στο κείμενο που μας έστειλε (και δημοσιεύουμε ολόκληρο στη συνέχεια) μιλά για μια «συκοφαντική» και «δυσφημιστική» καταχώρηση, που διάβασε.
Επιμέλεια - Ρεπορτάζ : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Συνεντεύξεις έχω πάρει πολλές μέχρι σήμερα. Σαν αυτήν που πήρα όμως σήμερα το πρωί (26.9.2014) από τον δικηγόρο Ρόδου κ. Ιωάννη Καραμιχάλη, ομολογώ ότι δεν έχω ξαναπάρει και πολύ το χάρηκα! Θα μου πείτε, σε τι διαφέρει δηλαδή η συνέντευξη αυτή από τις υπόλοιπες; Διαφέρει στο ότι ο κ. Καραμιχάλης ήταν άριστος γνώστης του αντικειμένου για το οποίο ερωτήθηκε, τεκμηρίωσε τους ισχυρισμούς του χωρίς να αφήνει περιθώρια για παρερμηνείες, ήταν πολύ κατανοητός, ακόμη και στον πλέον αδαή και, το κυριότερο, δεν μασούσε τα λόγια του. Η χαρά του πραγματικού δημοσιογράφου, δηλαδή, που ρωτάει για να πάρει απαντήσεις και να ενημερώσει τον κόσμο, και όχι του οσφυοκάμπτη "παπαγάλου" ο οποίος, σε διατεταγμένη υπηρεσία ων, θα προσπαθήσει να διακόψει τον ερωτώμενο, αφ' ενός μεν για να ακουστούν αυτά που του ψιθύρισαν στο αυτί τα αφεντικά του, αφ' ετέρου για να μην ακουστούν αυτά που έχει να πει ο ερωτώμενος στον κόσμο, που ενδιαφέρεται να μάθει την αλήθεια.
Τον κ. Καραμιχάλη συνάντησα σήμερα στο κτίριο 2 της πρώην Σχολής Ευελπίδων, καθώς είχα πληροφορίες ότι εκπροσωπεί μια ομάδα πολιτών, οι οποίοι κατέχουν μετοχές της Τράπεζας της Ανατολής και έχουν καταθέσει αγωγή εναντίον της Εθνικής Τράπεζας ζητώντας την αναγνώριση και ρευστοποίησή τους. Ο ένας σμπάρος όμως έφερε δύο τρυγόνια. Ακούστε γιατί.
Του Βασίλη Τσούγκαρη.
Είπα και εγώ, είναι δυνατόν να περάσει μέρα σε αυτή τη χώρα, που η λατρεμένη μας «κυβέρνηση» να μην μας ρίξει και από μια απειλή; Η γριά η «ξεδοντιάρα», απειλεί να μας δαγκώσει με τη μασέλα της κατά την προσφιλή τακτική που της έχουν διδάξει τα εξ Ευρώπης αφεντικά της.
Οι … «άνθρωποι», δεν παίρνουν χαμπάρι τίποτα, ζουν στον κόσμο τους, ή καλύτερα στον δικό τους πλανήτη, και βλέποντας τις τσέπες τους, που είναι γεμάτες χιλιάρικα, νομίζουν πως και εμείς έχουμε λεφτά και βάζουν συνέχεια φόρους. Φόρους, που έτσι και δεν πληρώσουμε (με τι ήθελα να ήξερα) «θα υποστούμε τις συνέπειες».
Του Βλάσση Μανθογιάννη.
Είναι μια απλή ερώτηση την οποία δεν έχω ακούσει να διατυπώνουν οι «αστέρες» της δημοσιογραφίας στα μεγάλα κανάλια. Είναι μια απάντηση που θα πρέπει να επιδιωχθεί προκειμένου ο πολίτης να διαμορφώσει άποψη για το πού είμαστε ως χώρα και το πού πάμε. Είναι μια θέση που πρέπει να αποκωδικοποιηθεί προκειμένου να διαπιστωθεί εάν τα μέτρα που παίρνονται και τα δεινά που βιώνουμε πιάνουν τόπο ή είναι μάταια. Αυτή η απλή ερώτηση δεν έχει γίνει σε αντίθεση με άλλες ερωτήσεις «κλισέ» που γίνονται στα στελέχη της αντιπολίτευσης, όπως «πού θα βρείτε τα χρήματα;» ή «τι θα κάνετε εάν σας πούνε όχι;».
Του Βασίλη Τσούγκαρη.
Ελλάδα 2014, ο Οκτώβρης είναι στο κατώφλι, ο χειμώνας έρχεται δύσκολος, και γενικά, η κατάσταση είναι στη χώρα κάθε φέτος και τρις χειρότερα. Παρόλο που «βγήκαμε στις αγορές» και «βγαίνουμε από την κρίση» και λοιπές μπούρδες που μας σερβίρουν καθημερινά επιχειρώντας να καλύψουν το χάλι τους, το πόσο ΑΧΡΗΣΤΟΙ και ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΙ είναι, διαψεύδονται αμέσως από τα πραγματικά γεγονότα που δυστυχώς μας δείχνουν τη σκληρή Ελληνική πραγματικότητα.
Κατά καιρούς δημοσιεύονται «νούμερα», στατιστικές για διάφορα δεινά της χώρας. Ένα από αυτά είναι η ΑΝΕΡΓΙΑ, που τα τελευταία έξι χρόνια ΣΑΡΩΝΕΙ τη χώρα, χωρίς να κάνει… διακρίσεις σε φύλα και ηλικίες.