Rib and Sea
|
|
|
Το σωσίβιο, το quick stop και η ζώνη σώζουν ζωές
Κώστας Βιντιάδης. Ο καραβομαραγκός της μινιατούρας!
Συνέντευξη του καραβομαραγκού της μινιατούρας, καπτά Κώστα Βιντιάδη, στον Ιωσήφ Παπαδόπουλο.
Φωτογραφίες : Αρχείο Κώστα Βιντιάδη - Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
ΜΕΡΟΣ Α΄
Το μικρό, ακριτικό, και γι' αυτό ξεχασμένο, νησί της Κάσου έχει κατά καιρούς αναδείξει πολλά και μεγάλα ταλέντα στον χώρο της θάλασσας. Από μηχανικούς, καπεταναίους και εφοπλιστές, μέχρι ήρωες της Επανάστασης. Από καραβοκύρηδες και ψαράδες, μέχρι εκπληκτικούς μηχανολόγους και καραβομαραγκούς της... μινιατούρας. Τον μαστρο Μιχάλη Φωκά και τις απίστευτες μινιατούρες των μηχανών του σας τον γνώρισα ήδη : http://www.ribandsea.com/main/face/245-2010-01-25-11-52-57.html Σειρά έχει τώρα ένας άλλος Κασιώτης, ο καπετάν Κώστας Βιντιάδης. Ήταν αρχές του 2009, όταν έκλεισα το ραντεβού μαζί του για μια συνέντευξη και τον επισκέφτηκα στο σπίτι του στο Παλαιό Φάληρο. Καθώς καθόμουν στην αναπαυτική πολυθρόνα του σαλονιού, τα μάτια μου έπεσαν στα ράφια του σύνθετου που φιλοξενούσαν μινιατούρες κάθε είδους. Τρεχαντήρια και βάρκες Συμιακών σφουγγαράδων, δίκοπες κωπηλατικές, βάρκες του Νείλου από την εποχή των Φαραώ, κινεζική τζούνκα, άμαξα με άλογο, εσωτερικό κασιώτικου σπιτιού, παλιό γραμμόφωνο, λατέρνα, λύρες και δοξάρια... Ποια χέρια, ποιες γνώσεις και πόση υπομονή πρέπει να διαθέτει κανείς, αναρωτήθηκα, για να στολίσει τα ράφια ενός σύνθετου με τέτοια αριστουργήματα; Κάπως έτσι λοιπόν άρχισε η συνομιλία μου με τον υπέροχο αυτό καραβομαραγκό της μινιατούρας.
Οι όμορφες χώρες, όμορφα καταλαμβάνονται.
Αγαπητέ κ. διευθυντά.
Θα μάθατε, πιστεύω, για την δημιουργία του πρώτου περιφερειακού βραχίονα Ν.Α. Ευρώπης του "Ευρωπαϊκού Οργανισμού Φύλαξης Συνόρων Frontex" στον Πειραιά, που ανακοίνωσε και επισήμως προχθές το πρωί στην Αθήνα ο αναπληρωτής εκτελεστικός διευθυντής του Οργανισμού Αρίας Φερνάντεζ. Σ΄αυτόν, θα υπηρετήσουν 13 ειδικοί, από διάφορα κράτη της Ε.Ε., και ο επικεφαλής του γραφείου θα είναι... Φινλανδός.
Αν βγάλετε άκρη εσείς, θα βγάλω κι' εγώ!
Πάνε επτά μέρες τώρα που παιδεύομαι να κάνω μια επέκταση δραστηριότητας στην Δ.Ο.Υ. Ηλιούπολης, και να θεωρήσω στοιχεία γι' αυτή τη νέα δραστηριότητα, και ακόμη δεν έχω ξεμπερδέψει! Μη με ρωτήσετε γιατί. Δεν θα μπορέσω να σας εξηγήσω, γιατί ούτε εγώ έχω ακόμη κατάλαβει! Αυτό που μπορώ να πω είναι ότι, αν απλώς υποπτευόμουν μέχρι σήμερα τους λόγους για τους οποίους οι ξένοι επιχειρηματίες και επενδυτές ακούν Ελλάδα και τρέχουν, σήμερα βεβαιώθηκα για έναν από αυτούς (τους λόγους). Ουδείς ξένος επιχειρηματίας ή επενδυτής θα ήταν διατεθιμένος να σπαταλήσει μία ολόκληρη εβδομάδα απ' τη ζωή του για να θεωρήσει ένα τιμολόγιο παροχής υπηρεσιών! Θα μου πείτε, γιατί διαμαρτύρεσαι κύριε; Και στο Μπαγκλαντές, ας πούμε, έτσι γίνεται. Ναι, αλλά το Μπαγκλαντές είναι τριτοκοσμική χώρα, δεν ανήκει στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα. Ενώ εμείς ανήκουμε ε; Το άλλο με τον πίθηκο πιλότο το ξέρετε;
Η "6η Πανελλήνια συγκέντρωση" προ των θυρών...
Σε λίγες ημέρες, και συγκεκριμένα από τις 2 μέχρι τις 4 Ιουλίου 2010, θα πραγματοποιηθεί στη Χίο η "6η Πανελλήνια Συγκέντρωση Φουσκωτών Σκαφών". Η αφίσσα αναγγελίας και το λογότυπο της εκδήλωσης έγιναν με στοιχεία (γραμματοσειρά και σχέδιο) δανεισμένα από τη δουλειά του αείμνηστου Χιώτη ζωγράφου Νίκου Γιαλούρη. Εξαιρετική όντως έμπνευση των ανθρώπων του δραστήριου "Ομίλου Φουσκωτών Σκαφών Χίου" και υπέροχη ομολογουμένως μακέττα, η οποία ωστόσο δεν θα αναρτηθεί στις σελίδες του "Rib and Sea", αφού η αρίθμηση της πανελλήνιας αυτής συγκέντρωσης συνεχίζει να είναι παραποιημένη.
Κουτουρού και φιρίκια.
Αγαπητέ κ. διευθυντά.
Πώς βρίσκω την διάθεση (και τον χρόνο) να σας απασχολώ με ουσιώδη – έστω – θέματα, την χρονική περίοδο κατά την οποίαν συντελείται η οικονομική εξαφάνισις του συντριπτικώς μεγαλυτέρου ποσοστού του ελληνικού λαού (μηδέ του εαυτού μου εξαιρουμένου), δεν γνωρίζω.
Πώς βρίσκω την διάθεση (και τον χρόνο) να σας απασχολώ με ουσιώδη – έστω – θέματα, την χρονική περίοδο κατά την οποίαν συντελείται η οικονομική εξαφάνισις του συντριπτικώς μεγαλυτέρου ποσοστού του ελληνικού λαού (μηδέ του εαυτού μου εξαιρουμένου), δεν γνωρίζω.
Μας πάνε ολοταχώς για φούντο!
Γράφει ο Δημήτρης Καζάκης (Οικονομικός αναλυτής).
Στην Ελλάδα έχει επιβληθεί σκόπιμη σιγή ειδήσεων σχετικά με την κατάστασή της. Ο πολίτης δεν χρειάζεται να ξέρει τι γίνεται, ούτε να ενδιαφέρεται για το τι πρόκειται να συμβεί άμεσα. Υποτίθεται ότι όλα πάνε κατά τα αναμενόμενα και άρα η διατεταγμένη ειδησεογραφία μπορεί να ασχοληθεί άνετα με την Siemens, τους Μαντέληδες, το Βατοπέδι και με όλο τον υπόλοιπο θίασο επί σκηνής. Αρκεί ο κόσμος να μην σκέφτεται, να μην αναρωτιέται, να μην ανησυχεί και, προπαντός, να μην αφυπνίζεται.
Στην Ελλάδα έχει επιβληθεί σκόπιμη σιγή ειδήσεων σχετικά με την κατάστασή της. Ο πολίτης δεν χρειάζεται να ξέρει τι γίνεται, ούτε να ενδιαφέρεται για το τι πρόκειται να συμβεί άμεσα. Υποτίθεται ότι όλα πάνε κατά τα αναμενόμενα και άρα η διατεταγμένη ειδησεογραφία μπορεί να ασχοληθεί άνετα με την Siemens, τους Μαντέληδες, το Βατοπέδι και με όλο τον υπόλοιπο θίασο επί σκηνής. Αρκεί ο κόσμος να μην σκέφτεται, να μην αναρωτιέται, να μην ανησυχεί και, προπαντός, να μην αφυπνίζεται.
Ένας "Παττακός" με... αριθμό κυκλοφορίας!
Ηθικός αυτουργός και φωτογράφος ο Σταύρος Βαμβουνάκης.
Γράφει ο Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Η σύντομη ιστορία που θα σας διηγηθώ, βγαλμένη μέσα από ένα φωτογραφικό άλμπουμ-ντοκουμέντο, θα σας ταξιδεύσει στην εποχή της χουντικής επταετίας. Πώς; Μέσα από το ζωντάνεμα ενός αυτοκινήτου! Ενός Peugeot 403 του 1958, με κινητήρα 1.380 κυβικών εκατοστών και βάρος 1.800 κιλών, που αναγεννήθηκε μέσα από την τέφρα του, όπως ακριβώς ο φοίνικας των συνταγματαρχών, χάρις στις άοκνες προσπάθειες δύο φίλων απ' τα Χανιά.
Μπάμπης Μπουζάκης, ο μαέστρος της σχεδίασης.
Συνέντευξη του Μπάμπη Μπουζάκη στον Ιωσήφ Παπαδόπουλο.
Ο Μπάμπης Μπουζάκης αποτελεί, χωρίς αμφιβολία, ένα από τα βασικά κομμάτια που συνθέτουν το παζλ της ιστορίας του φουσκωτού σκάφους στην Ελλάδα.
Είπα τις προάλλες σε κάποιο γνωστό και όψιμο "παντογνώστη", ο οποίος ειρωνευόταν τις απόψεις μου για τη θέση της άγκυρας στο σκάφος, την ανάγκη ή όχι ύπαρξης εργάτη, τη θέση και το είδος ενός ασφαλούς καθίσματος κυβερνήτη κ.λπ., ότι η συζήτηση με έναν μεγαλύτερο, ηλικιακά, και πιο έμπειρο από εκείνον στη θάλασσα, θα έπρεπε να αποτελεί κανονικά μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για μάθηση και όχι για ειρωνεία. "Άκου τον συνομιλητή σου", είπα στο νεαρό ξερόλα, "ιδίως εάν αυτός τυγχάνει να είναι πιο μεγάλος και πιο έμπειρος από σένα. Άκου προσεκτικά όσα υποστηρίζει και μείνε αν θέλεις στις δικές σου απόψεις. Μην ειρωνεύεσαι όμως τις δικές του και, κυρίως, μην υποτιμάς την ιστορία του". Ξέρετε τι απάντησε ο νεαρός; "Είσαι υπερβολικός Ιωσήφ"! Δεν έδωσα βεβαίως συνέχεια στη συζήτηση, γιατί κατάλαβα ότι ήταν άσκοπο. Τι να συζητήσεις με ένα παιδί που απαντά μ' αυτόν τον τρόπο; Τον χρόνο σου θα χάσεις απλώς. Θα μου πείτε τώρα: Γιατί ξεκίνησες έτσι; Θα καταλάβετε στη συνέχεια...
Διόδια; Δεν πληρώνω!
Ξεκίνησε σαν αντίδραση ενάντια στην αδικαιολόγητη και άδικη καταβολή διοδίων στους δρόμους της χώρας, και τείνει να μετατραπεί σε ποτάμι λαϊκής οργής και εξέγερσης, εφ' όλης της ύλης! Το Κίνημα "δεν πληρώνω διόδια" μοιάζει ήδη με καζάνι που βράζει και είναι έτοιμο να εκραγεί. Και μολονότι κάποιοι κύκλοι, γνωστοί για την ενδοτικότητά τους απέναντι στους διαχειριστές της πολιτικής ηγεσίας και τα συμφέροντα των εργολάβων - χορηγών τους, προσπαθούν να δημιουργήσουν ρήγμα στη συνοχή και τον αγώνα των "Επιτροπών Κατοίκων, Πολιτών και Εργαζομένων", το Κίνημα καλά κρατεί και γιγαντώνεται.
Γαύδος. Ο Σταυρός του Νότου.
To ταξίδι του Ιωσήφ Παπαδόπουλου στην ακριτική Γαύδο με "Skipper 9.50 4U"
Μέχρι και πριν από δύο χρόνια τα ταξίδια έβγαιναν "στο φτερό". Αρκούσε και μόνο η σκέψη, ένας γρήγορος προγραμματισμός, μια σύντομη "περιπλάνηση" επί χάρτου, ο απαραίτητος έλεγχος και το φόρτωμα του φουσκωτού, φουλάρισμα του ρεζερβουάρ, και φεύγαμε! Δουλειές, κουτσά στραβά, υπήρχαν, ήταν και η τιμή της βενζίνης "λογική". Ενάμισυ λίτρο το μίλι έκαιγαν, πάνω κάτω, οι κινητήρες, αλλά το λίτρο ήταν στα 70 λεπτά. Όπερ, μεθερμηνευόμενο, έτσι για να το νοιώθω καλύτερα δηλαδή, 239 δραχμές! Τι θα μας σταματούσε λοιπόν; Το μυαλό μας; Αυτό ήταν, και είναι άλλωστε, συνεχώς φευγάτο! Οι εποχές όμως άλλαξαν και τα φουντάγια πήγαν... στις μάντρες. Εμείς κυνηγάμε τις ουρές μας, το άγχος και η ανασφάλεια για το αύριο περίσσεψαν, έγινε κι' η βενζίνη μέσα σε ένα χρόνο... ουίσκυ, επιεικώς στις 520 δρχ. το λίτρο (γιατί πιστεύω ότι κάνω καλά που δεν ξεχνάω τις δραχμές;), θέλει πολύ για να αράξει κανείς μπροστά στην οθόνη ενός ηλεκτρονικού υπολογιστή;