Rib and Sea
|
|
|
Το σωσίβιο, το quick stop και η ζώνη σώζουν ζωές
Τα πρώτα φιλιά της ημέρας...
Καθώς δεν κοιμήθηκα καθόλου απόψε στον Πλατανιά, εξ αιτίας της είδησης για την αιώνια κατάδυση του καπετάν Σταύρου Βαλσαμίδη, είχα την ευκαιρία να παρακολουθήσω ολόκληρη τη διαδικασία του ξυπνήματος του βασιλιά και να την απαθανατίσω.
Είναι τελικώς αυτό που συνηθίζω να λέω : Πως η ζωή δεν είναι τίποτε άλλο παρά λευκά και μαύρα τετραγωνάκια. Ευτυχισμένες και δυστυχισμένες στιγμές που, ευτυχώς, εναλλάσσονται. Μια αρμονία των αντιθέσεων που μόνο η Ζωή και η Φύση μπορούν να χαρίσουν...
Η ψυχή του καπετάν Σταύρου μου έστειλε σήμερα μια αξέχαστη ανατολή, ένα αξέχαστο φιλί από τον υγρό του τάφο...
 |
 |
 |
Καλή κατάδυση καπεταν Σταύρο Βαλσαμίδη...
Αν και πάντα συνεπής στα ραντεβού του, ο καπετάν Σταύρος Βαλσαμίδης, "έστηνε" μονίμως τον καπετάν "Μιχάλη", όποτε αυτός ερχόταν να τον πάρει. Έκανε ακόμη και τον καρκίνο να υποχωρήσει μπροστά στη θέλησή του για ζωή, αναγκάζοντας όλους τους συμπατριώτες του στην Κάλυμνο να πιστεύουν πως ο απίστευτος εκείνος άνθρωπος και δύτης δεν θα φύγει ποτέ απ' τη ζωή. Κι' όμως, ο καπεταν Σταύρος Βαλσαμίδης, σε ηλικία 65 ετών κοιμήθηκε το Σάββατο 9 Αυγούστου για πάντα στη αγκαλιά της γαλάζιας ερωμένης του, στην τελευταία του κατάδυση προκειμένου να βγάλει τις αγαπημένες του φούσκες...
Θα θυμάμαι πάντοτε τα λόγια του στην τελευταία συνομιλία που είχα την τιμή και την ευκαιρία να κάνω μαζί του, τον περασμένο Απρίλη, στο θαλασσινό μουσείο του στα Βλυχάδια της Καλύμνου. "Όταν επέστρεψα στο νησί, μετά από τις 75 ακτινοβολίες που μου έκαναν στον Άγιο Σάββα, πήρα τις μπουκάλες μου και καταδύθηκα. Έλα τώρα εδώ κάτω να με βρεις, αν μπορείς, είπα στον καρκίνο!".
Δεν θα γράψω άλλα καπετάν Σταύρο. Όχι γιατί δεν έχω τι να γράψω, αλλά γιατί εσένα δεν σου άρεσαν αυτά. Καλή κατάδυση θαλασσινέ φίλε...
Κατηφορίζοντας τον ποταμό Νέστο.
Του Μπάμπη Κωνσταντάτου.
Ο ποταμός Νέστος, ένα από τα τελευταία καταφύγια άγριας ζωής, διατηρεί ακόμα μια πολύ πλούσια χλωρίδα και πανίδα, έτσι δίκαια συγκαταλέγεται ανάμεσα στους σημαντικότερους βιότοπους της Ευρώπης. Ωστόσο, για να βρεθεί ο επισκέπτης μέσα σ’ αυτόν τον παράδεισο υπάρχει μόνον ένας τρόπος: Ο διάπλους του ποταμού με πλωτό μέσο και στη συγκεκριμένη περίπτωση με κανό.
Ξεκινώντας κανείς από τους Τοξότες, το πανέμορφο παραποτάμιο αυτό χωριό της Θράκης, μετά από μια σύντομη διαδρομή με το τρένο, φτάνει στη Σταυρούπολη από όπου επιβιβάζεται σε κανό και κατηφορίζει το ποτάμι μέχρι τους Τοξότες. Η Riverland, η διοργανώτρια εταιρεία, που παρέχει τον εξοπλισμό και διευθύνει την κατάβαση του Νέστου, κάνει μια πραγματικά πολύ καλή δουλειά, όσον αφορά πρώτιστα στην ασφάλεια όσο και στην περιήγηση και στην πληροφόρηση των επισκεπτών.
Ανήμερα της Παναγιάς στην Κάσο.
Κείμενο - Φωτογραφίες : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Ο καταπέλτης του πλοίου της γραμμής ακουμπάει βαριά στον τσιμεντένιο μώλο του Φρυδιού (*), ενώ οι κάβοι προσπαθούν απεγνωσμένα, σε πείσμα του Μαίστρου που λυσσά, να κρατήσουν το βαρύ φορτίο σε απόσταση αναπνοής, μέχρις ότου οι επισκέπτες του καλοκαιριού πατήσουν με ασφάλεια στο χώμα της μικρής αγαπημένης πατρίδας. Ενα ολόκληρο καραβάνι από ανθρώπους, που ανταλλάσσουν φιλιά και πνίγονται στις αγκαλιές φίλων και συγγενών, μαζί με μηχανές, τρακτέρ και αυτοκίνητα, χάνεται στα στενά σοκάκια της Μπούκας και, λίγο αργότερα, του Αρβανιτοχωρίου, της Αγ. Μαρίνας, της Παναγίας και του Πολιού.
Μια φωτεινή πέτρα ριγμένη στη θάλασσα η Κάσος, που φωτίζεται, θαρρείς, περισσότερο τις παραμονές της μεγάλης γιορτής. Τότε που όλα τα ξενιτεμένα πουλιά της επιστρέφουν, υπακούοντας σ’ένα σιωπηρό κάλεσμα. Τότε που η Παναγιά φορεί τα καλά της, λίγες μόλις εκατοντάδες μέτρα πάνω από τον Εμπορειό, το παλιό λιμάνι του νησιού. Τούτη η γιορτή δεν μοιάζει με καμμιά άλλη. Ούτε στον παλμό, ούτε στην κατάνυξη, ούτε στη διάρκεια, ούτε στο γλέντι, στο φαγοπότι και τον χορό. Μια παράδοση που διατηρείται αναλλοίωτη στο πέρασμα του χρόνου, χάρις στο παράδειγμα των παλαιών και τη διάθεση των νεοτέρων να πάρουν τη σκυτάλη και να συνεχίσουν. Ζει πολλές από τις παραδόσεις του αυτός ο μικρός ξεχασμένος βράχος, που λούζεται στο φως, τον αέρα και την άχνη του Καρπάθιου, αλλά η γιορτή της Παναγιάς τον Δεκαπενταύγουστο δεν έχει όμοιό της σ’ολόκληρο τον ελλαδικό χώρο.
"Finally my Darling"! Μια ιδιαίτερη "Οδύσσεια"...
Πρόλογος : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Σήμερα, μία μόλις ημέρα πριν αρχίσει η δική μας καλοκαιρινή "περιπέτεια", συνάντησα το άπιαστο "κάρμα" μου, όνειρό μου, όπως θέλετε πείτε το, που, αυτή τη φορά ακούει στο όνομα "Finally my Darling". Ένα 44άρι ιστιοπλοϊκό καταμαράν "Lagoon", ελλιμενισμένο στη μαρίνα του Σταδίου Ειρήνης και φιλίας, που έχει κρεμασμένο στην πρύμνη του ένα ιπτάμενο καταμαράν της Αυστραλέζικης "Airborne" με κινητήρα 582 της "Rotax"! Το τετραμελές πλήρωμα του σκάφους αποτελείται από τους Col Darling και την σύζυγό του Pam, την κόρη τους Brooke και τον σύζυγό της Mike, όλοι Αυστραλοί υπήκοοι, που αγόρασαν το σκάφος στην Κροατία, αντί 315.000 ευρώ και μετέφεραν σε cotainer από την Αυστραλία το καταμαράν μοτοαιωρόπτερο της "Airborn", που αγόρασαν ελαφρώς μεταχειρισμένο αντί 37.000 ευρώ Έφθασαν εν πλω στον Πειραιά, αφού πρώτα πέρασαν από το Μαυροβούνιο, την Βενετία και τα δικά μας νησιά του Ιονίου, με τα επόμενα σχέδιά τους να περιλαμβάνουν μια καλοκαιρινή περιπλάνηση στα νησιά του Αιγαίου και ξεχειμώνιασμα στο λιμάνι Marmaris της Τουρκίας. Με τον ερχομό του νέου έτους θα αρχίσει η Οδύσσειά τους, με τελικό προορισμό την δική τους "Ιθάκη", το Brisbane της Αυστραλίας, μέσω Γιβραλτάρ, Διώρυγας του Παναμά και Ειρηνικού Ωκεανού! Συγχωρήστε με αλλά, και μόνο στη σκέψη, "μούσκεψα" από ηδονή!
Δεν φταίω εγώ... ένας απλός υπάλληλος είμαι μόνο!
Του Κώστα Ζωγραφόπουλου http://dragasia.blogspot.gr/2013/07/blog-post_31.html#comment-form
Τον τελευταίο καιρό ψάχνω και αλιεύω μέσα από την κοινωνική πραγματικότητα, στοιχεία ανθρώπινων συμπεριφορών που ευθύνονται για -την πρωτίστως- Ηθική κρίση του αποτυχημένου πολιτισμού μας. Με απασχόλησε πολύ το ότι οι ίδιοι άνθρωποι που βασανίζονται από τις επιλογές του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και των ντόπιων συνεργατών του, που δεν είναι άλλοι από το Πολιτικό κατεστημένο, ανεξαρτήτως κομματικών θυρεών, ενώ δυσανασχετούν και τους καθυβρίζουν, εν τούτοις συνεχίζουν να εξυπηρετούν τις εντολές τους συμπεριφερόμενοι με την εργασία τους ως δήμιοι ενάντια στους συνανθρώπους τους. Δεν θα μπορούσε αυτή η παρατήρηση σε τούτο που συμβαίνει να είναι τίποτε άλλο παρά μια καθαρή σχιζοφρένεια. Όμως πάντοτε στην ιστορία, με αυτή τη αρρωστημένη λογική μπορούσαν οι λίγοι να χειραγωγούν τους πολλούς.
Μας κυβερνάει ο χυδαιότερος υπόκοσμος!
Διαβάσαμε στην εφημερίδα "Αντιφωνητής" της Θράκης :
Παραθέτω κατωτέρω δύο πρόσφατα χαρακτηριστικά δημοσιεύματα από τόν (πιό) κατεστημένο Τύπο καί σχολιάζω κατόπιν. Τό πρώτο είναι από τό «Βήμα» (30/6/13) καί αφορά τόν τραπεζίτη πού χρηματοδότησε -παράνομα;- ο Βενιζέλος, τό δεύτερο είναι από τό «Έθνος» καί αφορά λαμόγια από τό περιβάλλον των Παπανδρέου.
Πρώτη ιστορία:
Ο Λαυρέντης Λαυρεντιάδης είχε αγοράσει καρτοτηλέφωνο σε όνομα αλλοδαπού από το Μπαγκλαντές και επικοινωνούσε με τους δράστες της επίθεσης (τον Ιούνιο του 2012) με δέμα - βόμβα εναντίον επιχειρηματία που ήταν παλαιά συνεργάτης του στην εταιρεία Alapis! Μάλιστα, σύμφωνα με τις καταγραφές της ΕΛ.ΑΣ, ο ίδιος ο 41χρονος επιχειρηματίας ήταν κοντά στο σημείο που έγινε η εγκληματική επίθεση και έδινε εντολές. Επιπλέον,σε υποκλαπείσες συνομιλίες, ο ήδη προφυλακισμένος κ. Λαυρεντιάδης φέρεται να έδινε εντολές σε συνεργάτες του στη Σιγκαπούρη και στην Ελβετία, προκειμένου να ιδρύσουν off shore εταιρείες στο Χονγκ Κονγκ και να αγοράζει ακίνητα στο Μπαλί. Και όπως λένε δικαστικές πηγές «ίσως σε αυτές τις τηλεφωνικές συνομιλίες, για την υπόθεση της βόμβας, πιθανόν κρύβεται το μυστικό της υπόθεσης των 500 εκ ευρώ της τράπεζας Protonbank».
Ένα απίστευτο δωδεκάχρονο αγόρι απ' την Αίγυπτο!
Δείτε και ακούστε αυτό το δωδεκάχρονο αγόρι απ' την Αίγυπτο. Ακούστε με ποιο τρόπο μιλάει και αναλύει το πρόβλημα που αντιμετωπίζει η χώρα του εξ αιτίας του φανατισμού των Ισλαμιστών οι οποίοι προσπαθούν να ελέγξουν την κατάσταση, να χειραγωγήσουν τον κόσμο και να καταπατήσουν τις ατομικές ελευθερίες και τα Συνταγματικά δικαιώματα των συμπατριωτών του. Μια πραγματική έκπληξη σε μια χώρα που ταλαιπωρείται από τα βίαια γεγονότα των τελευταίων δύο ετών και ελάχιστοι θα μπορούσαν να πιστέψουν ότι ένας δωδεκάχρονος Αιγύπτιος θα μπορούσε να έχει αυτή την κουλτούρα και την πολιτική συνείδηση ενός δυτικοευρωπαίου φοιτητή που κάνει την διπλωματική του!
Η συναυλία του Μάριου Φραγκούλη στο Βεάκειο Θέατρο του Πειραιά.
Κείμενο, επιμέλεια βίντεο : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Με την ευκαιρία της συμπλήρωσης 25 χρόνων καριέρας στο τραγούδι, ο διεθνούς φήμης τενόρος Μάριος Φραγκούλης δίνει φέτος μια σειρά συναυλιών σε διάφορες πόλεις της Ελλάδος. Είχα την ευκαιρία να παρακολουθήσω και να βιντεοσκοπήσω αυτήν που πραγματοποιήθηκε στο Βεάκειο Θέατρο του Πειραιά, την Τετάρτη 24 Ιουλίου 2013. Καθώς τα εισιτήρια της συναυλίας είχαν όλα προπωληθεί και στο Βεάκειο δεν έπεφτε ούτε καρφίτσα, αναγκάστηκα να επιστρατεύσω την δημοσιογραφική μου ταυτότητα και να μπω στο θέατρο με την βοήθεια της υπεύθυνης δημοσίων σχέσων κυρίας Ελένης Μπουγά η οποία, ωστόσο, "μου έβαλε χέρι", βλέποντας πως βιντεοσκοπούσα την συναυλία με τρίποδο, ενώ όλο σχεδόν το ακροατήριο έκανε το ίδιο ακριβώς πράγμα με κινητά τηλέφωνα, ipad και βιντεοκάμερες!
Θα πρέπει πάντως κάποια στιγμή να κατανοήσουν οι συντελεστές των συναυλιών του Μάριου Φραγκούλη, και όχι μόνο, ότι οποιοσδήποτε νομιμοποιείται να βιντεοσκοπήσει μια δημόσια εκδήλωση, εφ' όσον βεβαίως δεν το κάνει με απώτερο σκοπό να καταχραστεί ξένα πνευματικά δικαιώματα και να αποκομίσει χρηματικό όφελος με την διανομή οπτικοακουστικού υλικού. Θα πρότεινα, μάλιστα, να απαγορεύεται η βιντεοσκόπηση σε άτομα που χρησιμοποιούν κινητά τηλέφωνα ή άλλα "ευκίνητα" οπτικοακουστικά μέσα, δεδομένου ότι το προϊόν της καταγραφής και η προβολή του δεν θα είναι αντάξιο της ποιότητας του καλλιτέχνη, πολύ περισσότερο ενός καλλιτέχνη με την αξία του Μάριου Φραγκούλη.
Όποιου του μέλλει να πνιγεί, ποτέ του δεν πεθαίνει!
Χειριστής – Εκπαιδευτής αέρος - Ιδιοκτήτης Σχολής ΥΠΑΜ – Νεκρός από τροχαίο!
Στην φωτογραφία βλέπετε τον αδελφό μας πιλότο χειριστή Γεώργιο Ζήση μέσα στο ελικόπτερο που στάθμευε στο υπόστεγο της Αερολέσχης Θήβας. Ο Γιώργος ζούσε στα Γιάννενα και πήγαινε με το ποδήλατο του στη σχολή Υπερελαφρών όταν τον παρέσυρε νεαρός οδηγός που επέστρεφε από νυχτερινή διασκέδαση, τον χτύπησε και τον εγκατέλειψε. Έδωσε μάχη στην εντατική την οποία έχασε μετά από δέκα ημέρες. Το Δ.Σ. της Αερολέσχης Θήβας καθώς και της Αερολέσχης Αθηνών «Δαίδαλος» εκφράζει την θλίψη του για τον αδικοχαμένο αυτόν άνθρωπο που τόσα προσέφερε στην αεροπορία και τόσα είχε ακόμα να δώσει. Τον θυμόμαστε αεικίνητο, ζωηρό, δυναμικό και με όραμα για την αεροπορία στην Ελλάδα. Εκφράζουμε τα συλλυπητήρια μας στην οικογένεια του και θα τον θυμόμαστε κάθε φορά που θα ατενίζουμε τον γαλανό ουρανό που τόσο αγαπούσε.