Rib and Sea

Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Δεν ήταν το αντικείμενο της δουλειάς του η ναυπήγηση φουσκωτών σκαφών. Μπορεί να του άρεσε να ταξιδεύει στη θάλασσα με τα σκάφη αυτά, έφτιαχνε όμως διαφημιστικές πινακίδες στα Χανιά. Κάποια στιγμή πήρε την απόφαση να ναυπηγήσει το σκάφος με το οποίο θα ταξίδευε ο ίδιος και η οικογένειά του. Και αυτή ήταν η αρχή μιας προσπάθειας που γρήγορα έφερε την εταιρεία του, την "BSK Marine", να φιγουράρει στις πρώτες θέσεις του καταλόγου των Ελλήνων κατασκευαστών, να κατακτά την πρώτη θέση στο παγκόσμιο πρωτάθλημα ταχυπλοίας της U.I.M. το 2017, να λαμβάνει μέρος στο διεθνές ναυτικό σαλόνι του Ντύσσελντορφ, που άνοιξε τις πύλες του σήμερα, και να κατακτά τις ξένες αγορές!

Ο λόγος για τον Παύλο Σταυρουλάκη ο οποίος, επιλέγοντας μια επιθετική τακτική απέναντι στην τραγική οικονομική κατάσταση που βιώνει η χώρα γενικότερα και ο χώρος της ναυπήγησης φουσκωτών σκαφών ειδικότερα, προχώρησε σε εσωτερική μετανάστευση και μετέφερε το σπίτι του στην Αθήνα και το ναυπηγείο της "BSK Marine" από τα Χανιά στην Ελευσίνα. Σ' αυτό βοήθησε η προτροπή των γιων του οι οποίοι του έστειλαν κάποια στιγμή το τελεσίγραφο : "εμείς δεν κατεβαίνουμε στα Χανιά. Αν θέλεις να συνεχίσουμε έλα εσύ στην Αθήνα!".

Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.

Εξακολουθώ να θαυμάζω τη στάση σου κατά τις διαπραγματεύσεις με την τρόικα και τα δύο βιβλία σου που διάβασα, τα οποία δείχνουν έναν άνθρωπο με βαθειά γνώση όχι μόνον των οικονομικών, αλλά και του ληστρικού οικονομικού γίγνεσθαι παγκοσμίως. Διαβάζοντας, όμως το άρθρο σου για το Σκοπιανό, τα πήρα στο κρανίο, εξ ου και ζητώ προκαταβολικώς συγγνώμη για τη γλώσσα που θα χρησιμοποιήσω. Θα σχολιάσω παραθέτοντας το άρθρο σου, ώστε όσοι με διαβάσουν να καταλάβουν  σε τί ακριβώς αναφέρομαι.

Γράφεις λοιπόν:   

«Αρχές του 2018 δεν δικαιούμαστε να επιτρέψουμε στον απόηχο του εικοσιπενταετούς σίριαλ του «Μακεδονικού» να στοιχειώσει τη νέα χρονιά. Ενα τέταρτο αιώνα έχει περάσει από 1991. Ενα τέταρτο αιώνα κατά τη διάρκεια του οποίου η Ελλάδα πέρασε από το ψεύδος της ευημερίας στο όνειδος της αυτοτροφοδοτούμενης λιτότητας, το οποίο έφερε την ουσιαστική απώλεια εθνικής κυριαρχίας. Η χώρα μας σήμερα βρίσκεται γονατισμένη, σε κατάσταση μόνιμης κρίσης, υπό τα δεσμά μιας χρεοδουλοπαροικίας που μονιμοποιείται την ώρα που τρόικα και κυβέρνηση προσποιούνται ότι ήγγικεν το τέλος της.

Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης.

Εξ αφορμής της διάταξης που ψηφίσθηκε χθες, με την οποίαν ορίζεται ότι για την κήρυξη απεργίας από πρωτοβάθμιες εργατικές οργανώσεις απαιτείται απόφαση της συνέλευσης των μελών τους με την παρουσία των 50 + 1 των ταμειακώς εν τάξει μελών και πλειοψηφία των παρόντων, με ερώτησε φίλος, αν δεν υπήρχε ήδη τέτοια διάταξη από την εποχή του Μεγάλου Αντρέα. Του υπενθύμισα ότι υπήρχε, αλλά καταργήθηκε πάλι από τον Μεγάλο Αντρέα. Ας δούμε τί ακριβώς είχε συμβεί.

Με τον ν. 1365/1983 «κοινωνικοποιήθηκαν» [μεγάλε γλωσσοπλάστη Αντρέα με την κοινωνικοποίηση, τον ετεροχρονισμό, το δωράκι κάτω των 500 εκ., το θεσμός είναι ο λαός, βυθίσατε το «Χόρα», η Ελλάδα στους Έλληνες, ο λαός δεν ξεχνά τί σημαίνει δεξιά κ.λπ.] όλα τα νομικά πρόσωπα του ευρύτερου δημόσιου τομέα. Το άρθρο δε 4 του νόμου αυτού όρισε τα εξής για τα εν λόγω νομικά πρόσωπα:

Η ΑΝΕΚ LINES, φιλοξένησε με εξαιρετική επιτυχία την ομιλία του Dr. Νίκου Λυγερού με θέμα: «Στρατηγικός τουρισμός και Πράσινο Λιμάνι», στο πλοίο «ΚΡΗΤΗ ΙΙ», την Κυριακή 14 Ιανουαρίου 2018, ξεκινώντας έτσι με ούριους ανέμους το νέο έτος.

Ο αναγνωρισμένος πολυπράγμων Έλληνας επιστήμονας ανέπτυξε τις θέσεις του μέσα από μία συναρπαστική ομιλία που επάξια κέρδισε το ειλικρινές ενδιαφέρον του κοινού.

Η διάλεξη του dr. Νίκου Λυγερού διοργανώθηκε από τον Ιστιοπλοϊκό Όμιλο Ηρακλείου και ήταν υπό την αιγίδα της Ελληνικής Ιστιοπλοϊκής Ομοσπονδίας. Κατά την έναρξη της εκδήλωσης χαιρετισμό απηύθυναν ο κος Δημητρακόπουλος, Πρόεδρος της Ελληνικής Ιστιοπλοϊκής Ομοσπονδίας, ο Πρόεδρος του ΙΟΗ κος Μαυράκης καθώς και σημαντικοί εκπρόσωποι των τοπικών φορέων.

Λέμε συνήθως, όταν φεύγει απ' τη ζωή κάποιο αναγνωρίσιμο ή διάσημο πρόσωπο, πόσο φτωχύναμε από τον χαμό του, πόσα ο μακαρίτης καλλιτέχνης, πολιτικός ή δημοσιογράφος προσέφερε στην κοινωνία και στον τομέα που υπηρέτησε, πόσο αγωνιστής και πόσο καλός άνθρωπος ήταν κ.λπ. κ.λπ.

Για τον Τζίμη Πανούση τί να πει κανείς και ποιος να τον υμνήσει; Τώρα όμως, που ανήμπορος πια να απαντήσει, όπως μόνο εκείνος γνώριζε, βγήκαν αυτοί τους οποίους έχεσε να τον υμνήσουν! Ακόμη και η κρατική τηλεόραση τού έκανε αφιέρωμα! Ακόμη και κάποιοι "αριστεροί" του Ψείριζα ψέλισσαν κάποια ζεστά λόγια συμπόνοιας. Ποιοι; Αυτοί τους οποίους ο Τζίμης είχε περάσει γενεές δεκατέσσερις όσο ζούσε! Είναι ακίνδυνος όμως πια αφού δεν μπορεί να τους απαντήσει ή να σηκωθεί απ' το φέρετρο και να τους πάρει στο κυνήγι...