Rib and Sea

Έχω έναν καρδιακό φίλο στα Χανιά, τον Σταύρο Βαμβουνάκη, ο οποίος είναι μεγάλο ταλέντο. Τα χέρια του είναι μαγικά, ενώ το μυαλό και η φαντασία του μπορούν να δώσουν ζωή σε ένα ξύλο ή ένα μέταλλο που θα βρει πεταμένο στα σκουπίδια. Έχει βρει παλιά αυτοκίνητα σε κακά χάλια και τα έχει μετατρέψει σε απίστευτες ζωντανές και λειτουργικές αντίκες.

http://www.ribandsea.com/waves/377-qq-v15-377.html  

http://www.ribandsea.com/waves/401-qq-bmw.html

Παίρνει κορμούς και κλαδιά ελιάς και τα μεταμορφώνει σε χρηστικά αντικείμενα, σε ρολόγια, σε ανθρώπους, σε ό,τι μπορεί να χωρέσει το μυαλό του ανθρώπου.

http://www.ribandsea.com/face/2461-ta-magika-xeria-tou-stayrou-vamvounaki.html

Προχθές μου έστειλε στο messenger του facebook ένα βιντεάκι στο οποίο έκαιγε με φλόγιστρο ένα βάζο από ξύλο ελιάς που είχε προσφάτως κατασκευάσει στον ξυλότορνο. Δεν κατάλαβα γιατί το έκανε αυτό και τον ρώτησα. Σήμερα μου έστειλε την ένθετη φωτογραφία, που βλέπετε, και την απάντησή του : "Εφτιαξα ένα βάζο που, ενώ έχει καεί, παραμένει ενεργό.". Του απάντησα πως εάν το έργο του αυτό έπαιρνε μέρος σε οποιαδήποτε έκθεση, θα κέρδιζε σίγουρα το πρώτο βραβείο από πλευράς κατασκευής και έμπνευσης. Έχω άδικο; 

Ιωσήφ Παπαδόπουλος.