Rib and Sea

Έκανε την ανακατασκευή και περιγράφει ο Κώστας Τσώλης.

Τι είναι αυτό που μας κάνει να επιθυμούμε την επισκευή ενός τροχόσπιτου, μεγαλύτερου σε ηλικία από εμάς, ώστε να βγει ξανά στους δρόμους, να θυμηθεί, να γνωρίσει νέες δόξες, να φέρει στο μυαλό παλιές αναμνήσεις και να δώσει χαρά στους παλιούς αλλά και τους νέους ιδιοκτήτες;

Πώς όμως από αυτό:             Φτάσαμε σ' αυτό :                                                                                       

Το τροχόσπιτο είναι ένα Tabbert Wind LL 360TN που υπήρχε στην οικογένεια από το 1982. Έχω κάνει υπέροχες διακοπές ως παιδί σε αυτό με πολύ όμορφες αναμνήσεις. 'Ηταν ακίνητο - παρκαρισμένο από το 1998 που έκανε το τελευταίο του ταξίδι. Μετά από ώριμη σκέψη, αποφασίσαμε ότι προτιμάμε να το επισκευάσουμε παρά να αγοράσουμε κάτι πιο νέο, ακόμα και αν το κοστολόγιο ήταν μεγαλύτερο, που δεν ήταν! Οι λόγοι προαναφέρθηκαν στην εισαγωγή και επίσης από πλευράς εργασιών είναι μια καλή διασκέδαση και έξοδος από την καθημερινότητα...

Χωρίς ίχνος κομπασμού, κάλπικης υπερηφάνειας και μιας προσπάθειας να ευλογήσουμε τα γένεια μας, οφείλουμε να ενθυμούμαστε ότι η ελληνική γλώσσα είναι η πιο άρτια, η πιο πλήρης γλώσσα του κόσμου. Υπάρχουν σ' αυτήν λέξεις και νοήματα που δεν υπάρχουν σε καμμία άλλη γλώσσα. Και δεν είναι τυχαίο ότι όλοι οι πολιτισμένοι λαοί, του δυτικού τουλάχιστον κόσμου, έχουν δανειστεί χιλιάδες ελληνικές λέξεις προκειμένου να μιλήσουν για Λογοτεχνία, Ιατρική, Φιλοσοφία, Αστρονομία, Δημοκρατία, Ισοπολιτεία, Ελευθερία του Λόγου, Ανθρώπινα δικαιώματα. Υπάρχει όμως μια λέξη που δεν την δανείστηκαν γιατί, απλούστατα, ο τρόπος ζωής και σκέψης των πολιτών του κόσμου δεν εμπεριέχει το συγκεκριμένο συστατικό του χαρακτήρα τους. Το Φιλότιμο!

Γράφει ο Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Έχοντας ακούσει παλαιότερα για τα σχέδια της Αττικής Οδού να επεκτείνει το δίκτυό της από την Αργυρούπολη προς το Κορωπί και το αεροδρόμιο Ελευθέριος Βενιζέλος, ασχολήθηκα, Πρωτομαγιά σήμερα, με την ορειβασία. Σκοπός μου να ανιχνεύσω τα σημεία από τα οποία θα περάσει ο νέος αυτοκινητόδρομος της Αττικής Οδού, όποτε και αν αυτός κατασκευαστεί.

Ξεκίνησα από το σπίτι μου στο Κορωπί και κατευθύνθηκα με το παπί προς το ύψωμα του Προφήτη Ηλία. Είχα την εντύπωση ότι από τη βάση του μονοπατιού αυτού ξεκινούσε και το μονοπάτι που ανηφορίζει τον "τρελλό" από την ανατολική του πλευρά και από το διάσελο του Σταυρού. Έκανα λάθος υπολογισμό όμως. Ένα δικαιολογημένο λάθος αφού εδώ και λίγους μήνες έχω αρχίσει να εξερευνώ τον καινούργιο τόπο διαμονής μας και δεν πρόλαβα ακόμη να μάθω όλα τα κατατόπια της ευρύτερης περιοχής. Ο σωστός δρόμος ήταν μερικές εκατοντάδες μέτρα δυτικότερα. Δεν άργησα με το παπί να φτάσω εκεί, να περάσω την ανοικτή μπάρα και να συνεχίσω οδηγώντας με κατεύθυνση προς βορράν. Σε κάποιο σημείο τα νεροφαγώματα του χωμάτινου δρόμου έγιναν απροσπέλαστα για την ευαίσθητη πάπια με τα λεπτά "πόδια" και έτσι αναγκάστηκα να επιστρατεύσω τα δικά μου πόδια.

Πηγή : https://www.tilestwra.com/ena-exeretiko-afieroma-gia-tous-50arides/

Σύμφωνα με τις στατιστικές, αυτοί από εμάς που ήμασταν παιδιά τις δεκαετίες του 40 50 60 και 70 πιθανόν δεν θα έπρεπε να είχαμε επιζήσει.

Οι κούνιες μας ήταν βαμμένες με γυαλιστερή λαδομπογιά με βάση το μόλυβδο. Τα πατώματα είχαν μωσαϊκό που σου περόνιαζε τα κόκκαλα κι οι κρεβατοκάμαρες ξύλινα πατώματα που τα γυάλιζαν με παρκετίνη, με κάτι βαρειές παρκετέζες και κάθε τόσο αγκίθες καρφωνόντουσαν στις ξυπόλητες πατούσες μας.

Οι παιδικές αρρώστιες έκαναν θραύση. Κάθε τόσο κι ένας φίλος ή συμμαθητής πάθαινε ιλαρά, κοκύτη, μαγουλάδες, ανεμοβλογιά.

Κύριοι Βουλευτές, κ. Πρωθυπουργέ και κ. Πρόεδρε της Δημοκρατίας, σας παρακαλούμε θερμά να προστατέψετε το Καστελλόριζο αντί να προσπαθείτε να το καταστρέψετε.

Πρόσφατα, διαβάσαμε σε άρθρα εφημερίδων πως ένας υπουργός (ο ίδιος που δημιούργησε επεισόδια στην ίδια του την πατρίδα, την Χίο), επιχειρεί να διχάσει το Καστελλόριζο, κάτι το οποίο επαληθεύτηκε με κάποιες πιέσεις που ασκήθηκαν. Αυτός λοιπόν ο υπουργός, προφανώς δε γνωρίζει την ακαταλληλότητα για τη δημιουργία, χώρου φιλοξενίας, προσωρινού χώρου για τον ιό, δομής, ή όπως αλλιώς θέλει να το βαφτίσει.

Όλα ξεκινούν από κάτι μικρό, ώστε να το συνηθίσουν οι νησιώτες, και μετά σιγά-σιγά και «ανώδυνα» το μικρό επεκτείνεται σε κάτι μεγαλύτερο. Τουλάχιστον κάποιοι από εμάς καταλαβαίνουμε πως αυτό θα είναι η αρχή της καταστροφής μας, διότι το Καστελλόριζο (που γράφεται με ΔΥΟ λάμδα όπως η Ελλάδα - παρακαλούμε να το μεταφέρετε και στον κ. Μπαμπινιώτη που το γράφει με ένα, ενώ είχε ισχυρισθεί άλλα όταν ανταλλάξαμε emails) δεν έχει τις υποδομές με βάση τον αριθμό κατοίκων του.