Να σας πω την αλήθεια, μέσα στη μιζέρια των τελευταίων ετών, η παρουσία του Πατρινού απατεώνα Αρτέμη Σώρρα είναι μια όαση χαράς. Κάθε του εμφάνιση και μια παράσταση θεάτρου σκιών. Κάθε του ομιλία και ένα απαύγασμα αποσπασμάτων από τις ομιλίες του θεού Απόλλωνα. Στην αρχή ζητούσα την καταδίκη του και τον εγκλεισμό του στον Κορυδαλό ή στο Δρομοκαίτειο. Ομολογώ ότι το έχω μετανοιώσει! Τέτοιες τσάμπα παραστάσεις γέλιου δεν θέλω να τις χάσω!
Θα ανεβάζω λοιπόν, κατά καιρούς, και μια τέτοια ομιλία, μια τέτοια θεϊκή εμφάνιση του ηγέτη της "Ελλήνων Συνέλευσις" για να πάνε κάτω οι στενοχώριες. Τσάμπα φάρμακο για την αντιμετώπιση της κατήφειας. Πανάκεια για την αντιμετώπιση των νέων ισοδύναμων που καταφθάνουν οσονούπω.
Να δω μόνο πώς θα ζήσουμε όταν κάποια στιγμή ο θεϊκός Αρτέμης ντυθεί με το μακρυμάνικο λευκό χιτώνα του Δρομοκαίτειου...
"Η Τράπεζα της Ανατολής είναι ανοικτή και τα λεφτά είναι θεϊκά! Δεν το καταλαβαίνετε, αλλά δεν πειράζει!".
Τάδε έφη, όχι Ζαρατούστρας, αλλά ο θεός Αρτέμης!
Γράφει, αηδιασμένος, ο Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Για να δείτε πώς λειτουργούν τα μέσα μαζικής εξαπάτησης, θα σας διηγηθώ ένα περιστατικό που συνέβη σήμερα. Πριν από λίγο λοιπόν, μου τηλεφώνησε κάποια κυρία Αντωνοπούλου, από την πρωϊνή εκπομπή του Γιώργου Παπαδάκη στον ΑΝΤ1, και με ρώτησε αν γνωρίζω να της πω κάτι σχετικό με τον θανάσιμο τραυματισμό μιας τουρίστριας που έπεσε από ένα γαϊδουράκι στη Σαντορίνη και σκοτώθηκε. Όταν τη ρώτησα γιατί θα πρέπει να γνωρίζω εγώ και αν ξέρει σε ποιον τηλεφωνεί, μου απάντησε πως τηλεφωνεί στον δημοσιογράφο Ιωσήφ Παπαδόπουλο που μένει στη Σαντορίνη! Της απάντησα ότι είμαι πράγματι ο δημοσιογράφος Ιωσήφ Παπαδόπουλος, αλλά μένω στην Αθήνα και όχι στη Σαντορίνη! Τότε μου είπε πως είχε αυτή την εντύπωση από μια παλαιότερη επικοινωνία που είχε μαζί μου. Τι είχε συμβεί;
Συνέχεια από το προηγούμενο : http://www.ribandsea.com/memo/2047-oli-i-alitheia-gia-tin-apostoli-agapis-ston-ai-strati-kai-tin-imvro-2001-meros-a
"Ύπνο δεν είχα εκείνη τη νύκτα στο μικρό λιμάνι του Άη Στράτη. Ο αέρας τρύπωνε διακριτικά από το φινιστρίνι του "Απάτσι" ενώ το νερό ερωτοτροπούσε με τη γάστρα του αφήνοντας ήχους παράξενους. Όλα χόρευαν τρελλά μπροστά στα μάτια μου, που ματαίως προσπαθούσα να κρατήσω κλειστά.
Συνέβησαν πολλά πριν και κατά την διάρκεια εκείνης της Αποστολής. Τρέξιμο, ένταση, έξοδα, χαρές, λύπες. Περιελάμβανε ακόμη και ίντριγκες το μενού. Αναμενόμενο. Πώς να λείψουν αυτές; Στα δένδρα που κάνουν καρπούς πετούν τις πέτρες όσοι δεν τους φθάνουν, έλεγε θυμάμαι ο παππούς. Έτσι, αν και τα σκάφη που ξεκίνησαν από τη Στενή Βάλα και έφθασαν στον Άη Στράτη περιορίστηκαν στα 30 (είχαν δηλώσει αρχικώς συμμετοχή 53), η επιτυχία της Αποστολής ήταν, κατά γενική ομολογία, αναμφισβήτητη, με δεδομένα τις δυσμενείς καιρικές συνθήκες, την έλλειψη χορηγών για τα καύσιμα, το ανηλεές κυνηγητό και τους εκβιασμούς του Τάσου Πορτοκάλογλου και την σύμπτωση του χρόνου της Αποστολής με τις καλοκαιρινές διακοπές.
Καθώς ο αναγνώστης, που μου ζήτησε να αφηγηθώ τι έγινε σ' εκείνη την Αποστολή του "Πατραϊκού Ομίλου Φουσκωτών Σκαφών" στον Άη Στράτη και την Ίμβρο, επανήλθε, μου έδωσε με τα σχόλιά του το κίνητρο να αλλάξω γνώμη, να επιστρατεύσω τα τσιπάκια της μνήμης μου, τις φωτογραφίες, τα έγγραφα και το βίντεο από εκείνο το ταξίδι ώστε να μπει κάθε κατεργάρης στον πάγκο του.
Ιδού τι έγραψε ο αναγνώστης μου στο δεύτερο μήνυμά του :
Αγαπητέ Ιωσήφ,
Με λένε ....., είμαι ... χρόνων και κάτοχος φουσκωτού σκάφους.
Απ' το 1989 διάβαζα περιοδικά για σκάφη και η γραφίδα σου μου άρεσε πολύ (ήσουν όπως ο κ. Καββαθάς στους 4Τ), γι' αυτό σε ακολούθησα στην ιστοσελίδα.
Όσο αφορά το εν λόγω ταξίδι, αυτό που περισσότερο δεν μου κολλάει από αυτά που είπανε είναι, πώς εσύ, που είσαι λεπτολόγος και "ψείρας", κανόνισες μεγάλη εκδρομή στην Τουρκία χωρίς τα απαραίτητα έγγραφα, και στο τέλος τους άφησες στα κρύα του λουτρού και έφυγες!
Γι' αυτό και η παράκληση αφήγησης...
Ευχαριστώ πολύ.
Αποστολή στον Άη Στράτη και την Ίμβρο (Αύγουστος 2001).
Θυμάται και γράφει ο Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
"Κόκκινη κλωστή δεμένη στην ανέμη τυλιγμένη δώσε κλώτσο να γυρίσει παραμύθι ν' αρχινίσει.". Μόνο που αυτό που θα διηγηθώ, μετά από παράκληση του αναγνώστη μου, δεν είναι παραμύθι, αλλά η πραγματική ιστορία μιας Αποστολής Αγάπης στον Άη Στράτη και την Ίμβρο (και όχι μιας εκδρομής στη... βορειοανατολική Τουρκία) που άφησε όμως ανεξίτηλα τραύματα στην ψυχή τη δική μου και του Κώστα Κηπουργού. Μια ιστορία που είχα αποφασίσει να μην τη διηγηθώ ποτέ, κρατώντας μόνο στην προθήκη της μνήμης μου τα χαρούμενα πρόσωπα των ακριτών του Άη Στράτη και της Ίμβρου, του Προέδρου του Άη Στράτη Χαράλαμπου Μακρή, των ιατρών, των παιδιών και των δασκάλων τους.
Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Η Οδύσσεια των μετόχων της Τράπεζας της Ανατολής φαίνεται πως δεν έχει τελειωμό. Σήμερα βρέθηκαν, εκπροσωπούμενοι από τον δικηγόρο τους κ. Ιωάννη Βαλαβάνη, στη χώρα των λωτοφάγων, συγγνώμη, στο Ιστορικό Αρχείο της Εθνικής Τραπέζης ήθελα να πω (3ης Σεπτεμβρίου 146), για να ζητήσουν τα έγγραφα τα οποία η Δικαιοσύνη διέταξε την Εθνική Τράπεζα να τους παραδώσει εδώ και τρία χρόνια! Επί τρεις ώρες η υπεύθυνη του Ιστορικού Αρχείου της Εθνικής, κυρία Μαρία Βολτέρα, προσπαθούσε να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα, λέγοντας πως ναι μεν δεν έχει αντίρρηση να υπακούσει στην απόφαση του Δικαστηρίου, δεν υπάρχει όμως στο αρχείο λήμμα με τον τίτλο "αλληλόχρεοι λογαριασμοί"!
Αυτή είναι μια ιστορία πλεγμένη από αόρατα νήματα που συνδέουν ψυχές μεταξύ μαγικών τόπων στο Αιγαίο. Όλα ξεκινούν από το σταυροδρόμι της ψυχής και από εκεί φεύγουν πληροφορίες που με οδηγούν να συναντήσω Aυτόν, ένα μοναδικό άνθρωπο που είναι ο αμαρτωλός τυχοδιώκτης, ο άγιος σοφός, ο λησμονημένος ερημίτης, ο τρυφερός μισάνθρωπος, ο συνειδητός αναρχικός, αυτός που έχει αυτογνωσία και αυτο-ειρωνεία, απέραντο σεβασμό για ό,τι υπάρχει και περιφρόνηση για ό,τι είναι ανούσιο και ανόητο.
Νικόλα, με δέχτηκες γιατί διέκρινες μια ανοιχτή καρδιά και ένα ανήσυχο μυαλό και μου μίλησες για την ζωή σου, για τα αγαπημένα βιβλία σου που τα κρατάς σε μπαούλα με ναφθαλίνη για να μην τα τρώνε τα ποντίκια, για τα μικρά φιδάκια που τα αφήνεις να σε ξυπνάνε με το κρύο χάϊδεμά τους το πρωί, για το πρόβλημα του σκάκι που ξεκινάς να λύνεις κάθε πρωί για να κρατάς το μυαλό σου σε κίνηση, για τα αγαπημένα σου φυτά που στολίζουν την μικρή πέτρινη αυλή σου, για την θάλασσά σου που σε ταξιδεύει όλη τη μέρα.
Μου διόρθωσες τα ελληνικά μου και όταν δεν καταλάβαινα κάτι μου το έλεγες στα ιταλικά ή στα αρχαία ελληνικά και μου έλεγες ότι καταλαβαίνω με τα μάτια της ψυχής. Μιλήσαμε για φιλοσοφία, για μαθηματικά, τα νούμερα μου έλεγες δεν σε προδίδουν ποτέ, για τέχνες και χρώματα και μουσική και θρησκείες, για το άπειρο και την ανθρώπινη μικρότητα, για το γεμάτο φεγγάρι την τελευταία βραδυά που σε είδα. Ήταν μάθημα ζωής που σε συνάντησα και δεν σε ήξερα ούτε θα μάθω παραπάνω για σένα. Μου υποσχέθηκες να μη φύγεις χωρίς προειδοποίηση αλλά μερικές υποσχέσεις δεν μπορούν να κρατηθούν...
Καλό σου ταξίδι Νικόλα. Σε βλέπω να πετάς ανάλαφρος και να μου χαμογελάς...
Κωνσταντίνα
Του Γιώργου Φλωρά (Μέλος του Δ.Σ. στο Επαγγελματικό Επιμελητήριο Αθηνών).
Η Κυβέρνηση αναζητεί ισοδύναμα για να καταργήσει το απαράδεκτο 23% στην εκπαίδευση. Προτείνω στην Κυβέρνηση να ενεργοποιηθεί στο θέμα των καρτέλ για να μαζέψει ακόμα περισσότερα. Πιο συγκεκριμένα:
ΕΠΙΤΑΧΥΝΣΗ ΣΕ ΕΚΚΡΕΜΕΙΣ ΔΙΚΕΣ
Να επιταχύνει όλα τα δικαστήρια που αφορούν αποφάσεις της Επιτροπής Ανταγωνισμού (οι οποίες έχουν καταλογίσει πρόστιμα δεκάδων εκατομμυρίων ευρώ που εκκρεμούν). Αν δεν επαρκεί το νομοθετικό πλαίσιο που υπάρχει ας ψηφίσει αύριο το πρωί σχετική διάταξη με βάση την οποία κάθε δίκη που αφορά προσφυγή εταιρειών που καταδίκασε η Επιτροπή Ανταγωνισμού θα προσδιορίζεται εντός 2 μηνών και δεν θα επιδέχεται δεύτερη αναβολή. Για παράδειγμα οι αναιρέσεις στο ΣτΕ των βασικών εταιρειών του καρτέλ του ξενόγλωσσου βιβλίου, που τιμωρήθηκαν το 2009, έως σήμερα δεν έχουν εκδικαστεί (πρόστιμα περίπου 10.000.000€ σε αναμονή).
Θυμάται και γράφει ο Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Κατέβασα το ακουστικό του τηλεφώνου. Μόλις είχα νοιώσει την ανάγκη να κάνω για άλλη μια φορά εμετό! Οι βρισιές και οι απειλές από την άλλη άκρη του σύρματος έδιναν κι' έπαιρναν, κι' εγώ δεν είχα παρά να τις μαγνητοφωνώ, όπως έκανα πάντοτε σ' αυτές τις περιπτώσεις. "Πότε θα σταματήσεις να μιλάς ρε; Δεν έβαλες μυαλό από την τελευταία φορά που κοντέψαμε να σε πετάξουμε στη θάλασσα; Δεν θα κατέβεις το καλοκαίρι στο νησί ρε αλήτη; Θα δεις, θα σε βαράμε όλοι μαζί!".
Δεν μου άφησε περιθώρια να απαντήσω. Τι να απαντήσεις άλλωστε σε έναν ανώνυμο "παλληκαρά"; Ας είναι πάντως καλά ο συμπατριώτης. Αφού τους ενοχλεί ακόμη η γραφή μου, είναι παρήγορο. Μέτρησα τους σφυγμούς μου. Θα έπρεπε να είναι πάνω από 120, ήταν όμως μόνο 80! Κι' αυτό θετικό, σκέφτηκα. Ως πού θα πάει όμως έτσι; Ο δρόμος είναι μοναχικός, απόμερος, σκοτεινός, κακοτράχαλος, γεμάτος πέτρες κι' αγκάθια. Περπατώ προς το φως, παραπατώ, πέφτω, σηκώνομαι, τρέχω, πέφτω πάλι. Διακρίνω κάποια μάτια στο σκοτάδι, δεξιά κι' αριστερά, που παρακολουθούν με αγωνία τις κινήσεις μου. Κάτι φαίνεται πως περιμένουν. Να δουν, ίσως, αν θα τα καταφέρω...
Οι φόροι πριν από τον 19ο αιώνα ήταν τόσοι πολλοί στην Ελλάδα, ώστε όσοι δεν είχαν να πληρώσουν έβγαιναν στο βουνό. Για τη φοβερή αυτή φορολογία, ο ιστορικός Χριστόφορος Άγγελος, γράφει τα εξής χαρακτηριστικά: «Οι επιβληθέντες φόροι ήσαν αναρίθμητοι, αλλά καί άνισοι. Εκτός της δεκάτης, του εγγείου και της διακατοχής των ιδιοκτησιών, εκάστη οικογένεια κατέβαλε χωριστά φόρον καπνού (εστίας), δασμόν γάμου, δούλου και δούλης καταλυμάτων, επαρχιακών εξόδων καφτανίων, καρφοπετάλων και άλλων εκτάκτων. Ενώ δε ούτω βαρείς καθ' εαυτούς ήσαν οί επιβληθέντες φόροι, έτι βαρυτέρους και αφορήτους καθίστα ο τρόπος της εισπράξεως και η δυναστεία των αποσταλλομένων πρός τούτο υπαλλήλων ή εκμισθωτών. Φόρος ωσαύτως ετίθετο επί των ραγιάδων (υπόδουλος-τουρκ.raya) εκείνων οίτινες έτρεφον μακράν κόμην». Από το τελευταίο αυτό, έμεινε παροιμιώδης η φράση: «πλήρωσε τα μαλλιά της κεφαλής του».
Στις ημέρες μας οι φόροι δεν πάνε πίσω. Πληρώνουμε ΕΝΦΙΑ, προκαταβολή φόρου για τον επόμενο χρόνο, φόρο αλληλεγγύης, φόρο επιτηδεύματος, φόρο εισοδήματος, τέλη κυκλοφορίας, φόρο πολυτελούς διαβίωσης, φόρο για τα παιδιά, φόρο προστιθέμενης αξίας, φόρο καπνού, φόρο στα ποτά, φόρο ασφαλίστρων, φόρο στα καύσιμα. Μήπως είναι καιρός να πάρουμε και πάλι τα βουνά;
Έλαβα αργά χθες το βράδυ το ακόλουθο μήνυμα από έναν άγνωστο αναγνώστη με την ηλεκτρονική διεύθυνση Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.το οποίο παραθέτω ως έχει, μαζί με την δική μου απάντηση.
To: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.
From:Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.
Αγαπητέ Ιωσήφ,
Είμαι αναγνώστης της ιστοσελίδας σου δύο χρόνια. Μπράβο για όλη την προσπάθεια και προσφορά σου. Να είσαι υγιής να συνεχίσεις!
Μια παράκληση θα εκφράσω : επειδή άκουσα προχτές διάφορα που δεν κολούσανε μαζί, για το ταξίδι του 2001 στον Άη-Στράτη και την Ίμβρο, παρακαλώ να μας το αφηγηθείς με τον δικό σου γλαφυρό τρόπο και ύφος!
Πάντως έχεις αρκετό καιρό να αντλήσεις απ' το παρελθόν...
Απάντηση "Rib and Sea".
Άγνωστε φίλε, κτύπησες πολύ ευαίσθητες χορδές! Θέλω να το ξεχάσω εκείνο το ταξίδι! Αν και υπήρξε η αιτία να μου απονείμει το Κοινοτικό Συμβούλιο του Άη Στράτη τον τίτλο του επίτιμου δημότη, οι εμπειρίες που αποκόμισα από την εν γένει συμπεριφορά κάποιων ανθρώπων, τόσο στην Αθήνα, όσο στην Πάτρα και στη Θεσσαλονίκη, ήταν πολύ τραυματικές...
Ποιος είσαι όμως και γιατί ζητάς κάτι τέτοιο; Τι άκουσες προχθές; Φαντάζομαι ότι θα άκουσες ανακρίβειες από πρόσωπα που στην πραγματικότητα θα έπρεπε να σιωπούν και να κρύβονται...
Αν πάντως σου κάνω το χατήρι και γράψω στην ενότητα των αναμνήσεων με λεπτομέρειες εκείνη την εκπληκτική, κατά τα άλλα, αποστολή, πολλοί θα στενοχωρηθούν και θα χάσουν τον ύπνο τους...
Γέρασα όμως πια και φυλάω τις δυνάμεις μου για μάχες που αξίζουν περισσότερο...
Φιλικά
Ιωσήφ Παπαδόπουλος