Rib and Sea
|
|
|
Το σωσίβιο, το quick stop και η ζώνη σώζουν ζωές
Δημήτρης Μαντές : Πολιτική ανυπακοή και αποχή απ' τις κάλπες!
Επιμέλεια συνέντευξης και κάμερα : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Μουσική τίτλων : Γιώργος Ρήγος.
Ο Δημήτρης Μαντές, για όσους δεν τον γνωρίζουν, είναι καθηγητής, στο επάγγελμα, και συγγραφέας, αλλά και Πρόεδρος του πολιτικού φορέα με το όνομα "Δρόμος Ελλήνων". Βαθειά πολιτικοποιημένο άτομο, έχει λάβει μέρος σε πολλές δράσεις και έχει ανάλαβει πολλές πρωτοβουλίες, κατά την διάρκεια των τελευταίων τεσσάρων κυρίως ετών, προκειμένου να δημιουργηθεί ένας ενιαίος πολιτικός φορέας, που θα εδημιουργείτο από την συνένωση όλων, ει δυνατόν, των μικρών κομμάτων του λεγόμενου αντιμνημονιακού και πατριωτικού μετώπου, με σκοπό την απομάκρυνση και την τιμωρία των επίορκων πολιτικών της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ, μηδέ εξαιρουμένου του Προέδρου της Δημοκρατίας Κάρολου Παπούλια, ο οποίος φέρει μεγάλη ευθύνη, τόσο για την απαθή στάση του όταν, κατά την ανάληψη των προεδρικών καθηκόντων του, η Άννα Ψαρούδα Μπενάκη προανήγγειλε τον περιορισμό των εθνικών μας συνόρων και της εθνικής κυριαρχίας (!), όσο και γιατί με την υπογραφή του νομιμοποίησε τα μνημόνια και παραχώρησε, μέσω αυτών, την διακυβέρνηση της χώρας στους πιστωτές της. Δεν κατάφερε ωστόσο ο Δημήτρης Μαντές να συνενώσει τα αντιμνημονιακά και πατριωτικά κόμματα γιατί, όπως λέει ο ίδιος, πρυτάνευσε της λογικής η αρχηγομανία.
Προσφάτως έλαβα στην ηλεκτρονική μου διεύθυνση μία επιστολή με την οποία ο Δημήτρης Μαντές με ενημέρωσε ότι ο "Δρόμος Ελλήνων" δεν θα λάβει μέρος στις επικείμενες βουλευτικές εκλογές και, μάλιστα, προτρέπει τους Έλληνες πολίτες να μην υπακούσουν στα πολιτικά κελεύσματα μιας χούφτας προδοτών και να μείνουν μακριά απ' τις κάλπες, ώστε να μη βγει κανένα αποτέλεσμα και να οδηγηθούμε σε Συντακτική Εθνοσυνέλευση όπου ο Λαός θα πάρει την κατάσταση στα χέρια του και θα αποφασίσει με αληθινές δημοκρατικές διαδικασίες ποιοι και πώς θα τον κυβερνήσουν.
Με την ευκαιρία της χθεσινής παρουσίας του Δημήτρη Μαντέ στην Αθήνα, του ζήτησα να μου δώσει μια συνέντευξη. Ακούστε τι μου είπε, σε μια συζήτηση χωρίς περιστροφές.
Έρανοι από οπαδούς του Αρτέμη Σώρρα και Αρχή Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων.
Είναι γνωστό ότι συνεργάτες του Αρτέμη Σώρρα μαζεύουν υπογραφές συμπαράστασης από τον κόσμο, αλλά και χρήματα για την ενίσχυση της περιβόητης ομάδας "Ενεργοί, Ελεύθεροι, Ενωμένοι Έλληνες", που θα συνενώσει (υποτίθεται) τον Λαό και θα τον βοηθήσει να απαλλαγεί από τους επίορκους που έχουν οδηγήσει τη χώρα στην εξαθλίωση, μέσω της αποδοχής των οικονομικών εργαλείων του ΑρτέμηΣώρρα (κάποια 600 δις δολλάρια, δηλαδή, που προέρχονται από ψευτομόλογα του Αμερικανικού Δημοσίου που έχει εκδώσει ένας απατεώνας φυγόδικος αμερικανός δικηγόρος ονόματι Stephen Louis Wozny). Οι ίδιοι άλλωστε οι συνεργάτες του κατά φαντασίαν τρισεκατομμυριούχου Σώρρα ομολογούν αυτή τους την δραστηριότητα.
Τι ακριβώς αναφέρεται όμως στην ανακοίνωση των "υπερ-πατριωτών" του Αρτέμη Σώρρα; Ιδού :
Ένας.
Πηγή : http://simplemangreek.blogspot.gr/2012/03/blog-post.html
Αν υπήρχε η δυνατότητα να αλλάξει κάτι σε αυτή την χώρα θα άλλαζε στην πορεία των 200 χρόνων. Στα ίδια μονοπάτια περπάτησαν και οι προηγούμενες γενιές. Γενιές που σφαγιάστηκαν,καήκαν, βιαστήκαν, διώχθηκαν, εξοριστήκαν κι όμως μόλις ορθοπόδησαν έστω και λίγο έτρεχαν πίσω από τον υποψήφιο σωτήρα να τον σηκώσουν στα χέρια μη και πατήσει στα λασπωμένα καλντερίμια των χωριών. Να τους υποσχεθεί γεφύρια παίρνοντάς τους τα ποτάμια, να τους χορηγήσει μηχανήματα υποθηκεύοντας τα χωράφια που με αίμα είχαν αποκτήσει. Να υπερψηφιστεί και να μπει σε κάδρο δίπλα στο εικόνισμα και κάποιες φορές δίπλα στα στέφανα πάνω ακριβώς από το κρεββάτι για να θυμούνται ότι ακόμη και την ερωτική συνεύρεση την οφείλουν στον Σωτήρα.
Ο μοναχικός θρήνος - το ζεϊμπέκικο.
Άρθρο του Διονύση Χαριτόπουλου στην εφημερίδα "Τα Νέα", 14/9/2002.
Πηγή : http://antikleidi.com/2014/02/09/zempek/
Το ζεϊμπέκικο δύσκολα χορεύεται. Δεν έχει βήματα, είναι ιερατικός χορός με εσωτερική ένταση και νόημα που ο χορευτής οφείλει να το γνωρίζει και να το σέβεται.
Είναι η σωματική έκφραση της ήττας. Η απελπισία της ζωής. Το ανεκπλήρωτο όνειρο. Είναι το «δεν τα βγάζω πέρα». Το κακό που βλέπεις να έρχεται. Το παράπονο των ψυχών που δεν προσαρμόστηκαν στην τάξη των άλλων.
Το ζεϊμπέκικο δεν χορεύεται ποτέ στην ψύχρα ει μη μόνον ως κούφια επίδειξη. Ο χορευτής πρέπει πρώτα «να γίνει», να φτιάξει κεφάλι με ποτά και όργανα, για να ανέβουν στην επιφάνεια αυτά που τον τρώνε. Η περιγραφή της προετοιμασίας είναι σαφής:
Παίξε, Χρήστο, το μπουζούκι,
ρίξε μια γλυκιά πενιά,
σαν γεμίσω το κεφάλι,
γύρνα το στη ζεϊμπεκιά.
(Τσέτσης)
Φτου κι' απ' την αρχή. Τι θα ψηφίσουμε ωρέ Ιωσήφ;
Γράφει, υποφέροντας από κοιλιακές διαταραχές, ο Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Πέρασε ένας φίλος απ' το σπίτι προχθές και πάνω στην κουβέντα περί ανέμων και υδάτων, κάποια στιγμή με ρώτησε :
Για να 'χουμε καλό ερώτημα, τι θα ψηφίσεις ρε συ;
Είναι δηλαδή καλό το ερώτημα αυτό τώρα που με πονεί και η κοιλιά μου;
Δεν ξέρω αν εσύ το βρίσκεις κακό, οι εκλογές όμως αχνοφαίνονται στον θολό ορίζοντα και πρέπει να είμαστε έτοιμοι.
Έτσι ε; Έρχονται εκλογές. Ε και; Τι σημασία έχει τι θα ψηφίσω εγώ ρε;
Κωλόπαιδα.
Του Γιάννη Λαζάρου.
Πηγή : http://lazarouyiannis.blogspot.gr/2014/11/blog-post_25.html
Στα σκατά κι ακόμα παραπέρα να πάτε τσογλάνια πασοκομπεμπέκια με την επανάσταση του facebook για την στήριξη του Γεωργίου Παπανδρέου. Τελικά, όχι μόνο δεν βάζετε μυαλό, όχι μόνο η βόλεψή σας έχει φθάσει μέχρι και την τελευταία τρίχα της άδειας κεφαλής σας, αλλά τα γεννοβολήματά σας στηρίζουν τον άεργο πολιτικάντη που έχωσε με μία υπογραφή σε κατοχή 200 χρόνων μια ολόκληρη χώρα. Με σύνθημα “Εμείς πάμε. Εσύ θα έρθεις;”
Πού να έρθουμε, ρε κτηνάκια; Πού ακριβώς να έρθουμε; Εκεί που ήταν να μάς πάει ο σωτήρας σου, πρασινομούρη νεολαίε μου, μάς πήγε. Μάς πήγε στα σκατά αλλά εσείς δεν ήρθατε, τρώγατε και τρώτε και πίνεται τον "ιδρώτα" του μπαμπά. Και δεν πήγαμε ηθελημένα. Με το ζόρι μάς έχωσε στα σκατά όσο εσείς βυζαίνατε τις “σοσιαληστρικές” ιδέες των πρασινοσπιτιών που σας “τίναζε”. Βέβαια, αν βρίσκονταν καμιά δεκαριά να σας αρχίσουν στα χαστούκια η δημοκρατία των Πασοκόσπορων θα τούς χαρακτήριζε ως φασίστες. Δεν θα είχαν την τιμητική θέση του αντιπρύτανη ΑΠΘ, Τζιφόπουλου, που όταν αναφέρετε στα μη βολεμένα παιδιά προτείνει να τους ρίχνει η εξουσία χαστούκια όπως είθισται στις προηγμένες χώρες. Εκείνες τις χώρες όπως ο Καναδάς του Γιώργου Παπανδρέου και η Γερμανία του υπουργού Παπακωνσταντίνου. Το παράδειγμα των αγαπημένων χωρών του Γιώργου Παπανδρέου έφερε ο Τζιφόπουλος, τον τρόπο που αυτές οι χώρες αντιμετωπίζουν την νεολαία όταν αντιδρά: Με χαστούκια. Εκεί θέλετε να μάς πάτε, νεολαίοι γενίτσαροι του Γιώργου Παπανδρέου; Να τρώμε τα χαστουκάκια μας όσο εσείς θα γλύφετε τον αρχηγό και την εξουσία παίρνοντας το δημοκρατικό δικαίωμα να βαράτε τους αντιδραστικούς;
Η Δημοκρατία καίγεται κι ο δημοκράτης λούζεται.
Του Γιάννη Λαζάρου.
Πηγή : http://lazarouyiannis.blogspot.gr/2014/12/blog-post_18.html
Δεν σάς ξεπλένει ούτε το «Παρών», ούτε το «Απών», ούτε τίποτε. Όσο σκατό κουβαλάνε στο κεφάλι τους οι ψηφίσαντες «Σταύρο Δήμα», άλλο τόσο σκατό κουβαλάνε και όλοι οι υπόλοιποι.
Πώς είναι δυνατόν να είσαι με τον λαό όταν την ημέρα της ψηφοφορίας για τον «ιερό θεσμό» η Κομισιόν απειλεί τον ίδιο λαό για το 2015 με νέα μέτρα; Αυτόν τον ίδιο λαό που δήθεν εσύ, βουλευτάκο «αντιστασιακέ», τον εκπροσωπείς.
Πώς είναι δυνατόν να ψωνίζεις «δημοκρατία» στο υποκατάστημα της Ε.Ε που έχει το όνομα «Βουλή των Ελλήνων» μόνο και μόνο για να υπηρετήσεις συμφέροντα Τραπεζών;
Πώς είναι δυνατόν να αποδέχεσαι ότι εν μέσω των καλλιστείων για τον καλύτερο Πρόεδρο Δημοκρατίας τα υπόλοιπα κράτη-μέλη ψηφίζουν για το αν θα παραμείνεις για τουλάχιστον δύο μήνες σε παράταση προγράμματος της Τρόικα;
Παράνομοι και άδικοι φόροι και τέλη κυκλοφορίας και πώς να μην τα πληρώσετε!
Τηλεφωνική επικοινωνία του Ιωσήφ Παπαδόπουλου με την εκπρόσωπο της "Κίνησης Ακομμάτιστων Πολιτών Αγρινίου" κυρία Ελένη Βνάτσιου.
Επιμέλεια βίντεο : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Μουσική τίτλων : Γιώργος Ρήγος.
Το πρόσφατο ταξίδι μας στη Ρόδο απέφερε καρπούς σε διάφορα επίπεδα. Ο πιο πολύτιμος καρπός, εκτός από την περιπλάνησή μας σε κάποιες λιγότερο γνωστές γωνιές του όμορφου νησιού, ήταν η γνωριμία με αξιόλογους ανθρώπους, που έχουν σηκωθεί προ πολλού από τον καναπέ και αντιδρούν και αντιστέκονται στο τσουνάμι που εδώ και πέντε χρόνια έχουν δημιουργήσει μια χούφτα επίορκων πολιτικάντηδων που κατέλαβαν με το έτσι θέλω τις καρέκλες του Κυνοβουλίου. Και καθώς το ένα φέρνει το άλλο, οι νέοι αυτοί φίλοι με έφεραν σε επαφή με την εκπρόσωπο της μη κερδοσκοπικής εταιρείας με την επωνυμία "Κίνηση Ακομμάτιστων Πολιτών Αγρινίου" κυρία Ελένη Βνάτσιου η οποία συμμετέχει ενεργά στην ενημέρωση των συμπατριωτών της και τους συνδράμει προκειμένου να μην καταβάλλουν τα άδικα και εξοντωτικά τέλη κυκλοφορίας, τον ΕΝΦΙΑ, τις παράπλευρες παράνομες χρεώσεις που φουσκώνουν τους λογαριασμούς της ΔΕΗ κ.λπ.
Ένας κούκος φέρνει την άνοιξη στη Ρόδο!
Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
"Θα πάμε να πιούμε ένα ποτήρι κρασί σε ένα μεζεδοπωλείο που θα σας αρέσει", είπε ο Λευτέρης, κι' εμείς δεν είχαμε κανένα λόγο να φέρουμε αντίρρηση. Σε μικρή απόσταση από το Μαντράκι της Ρόδου, λοιπόν, βρήκαμε τον... Κούκο! Μεζεδοπωλείο να τον πει κανείς, καφενέ να τον πει, μπαρ να τον πει, φούρνο να τον πει, καφετέρια να τον πει, παραδοσιακά δωμάτια να τον πει, όπως και αν τον πει τον "κούκο" αυτόν, μέσα θα πέσει! Ένα στέκι που στήθηκε εδώ και 15 χρόνια από τον Βασίλη Μακρή σε μια μάλλον υποβαθμισμένη και "κακόφημη", μέχρι εκείνη τη στιγμή, γειτονιά της Ρόδου που έχει όμως γίνει πια πόλος έλξης για Έλληνες και ξένους επισκέπτες.
Καπετάν Νίκος Κορρές. Ο παρεξηγημένος "παράξενος" της ακτοπλοίας.
Μια συζήτηση του καπετάν Νίκου Κορρέ, σε δεύτερο ενικό πρόσωπο, με τον Ιωσήφ Παπαδόπουλο.
Ταξίδεψα πολλές φορές μαζί του τα τελευταία τέσσερα χρόνια. Από τότε δηλαδή που πούλησα, με πόνο ψυχής, και το τελευταίο φουσκωτό μου και άρχισα να "μπαρκάρω" πότε στο "Πρέβελης" και πότε στο "Ιεράπετρα", που εκτελούν εδώ και χρόνια τη γραμμή της Κασο-Καρπαθίας, όπως την αποκαλούν χαρακτηριστικά οι πλοίαρχοι της ακτοπλοίας. Για κάποιον ανεξήγητο λόγο πίστευα ότι μια συζήτηση μαζί του θα είχε ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Τρία χρόνια τον πολιορκούσα λοιπόν για να τον πείσω να μιλήσει μπροστά στην κάμερα. Τι στο φιλότιμο τον έριχνα, τι τον προκαλούσα, τι τον ικέτευα, τίποτε αυτός! Βράχος! Δικαίωνε, θα έλεγε κανείς, τον τίτλο του "παράξενου" και του "μονόχνωτου" μ' αυτή τη συμπεριφορά του.