Rib and Sea

Των Διονύση Ρ. Ρηγόπουλου, Αντώνη Ε. Ψαράκη.

Το τραγικό δυστύχημα στα Τέμπη, έφερε στο κέντρο της προσοχής το ζήτημα της διακυβέρνησης.

Φάνηκε πόσο οι πολίτες έχουμε ελλιπή πληροφόρηση για κρίσιμα θέματα όπως η ασφάλειά μας. Πρέπει να ανησυχούμε, καθώς μπορεί οποτεδήποτε να προκύψουν ολέθριες συνέπειες από την ανεξέλεγκτη κακοδιοίκηση. Και η βλάβη αφορά κυβερνώντες και κυβερνώμενους. Τα Τέμπη είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα μιας σοβαρής βλάβης στην κοινωνία μας.

Με αυτές τις σκέψεις, αποδώσαμε στα ελληνικά ένα άρθρο μας από το δεύτερο τεύχος (Άνοιξη 2021) του Journal of Civic Media, Emerson College, Boston, MA, USA, (σελ. 88-99), που αφορούσε στη διαχείριση της οικονομικής κρίσης στην Ελλάδα και στη σχέση της με τη διακυβέρνηση. https://citizentales.org/journal-of-civic-media

Του Απόστολου Σαραντίδη.

1. Εκλογές

Εκλογές στον ελληνικό κοινοβουλευτισμό του 2023. Αμφιλεγόμενες αντικρουόμενες αντιπαραθέσεις κομμάτων αλλά και απόψεων περί συμμετοχής ή μη στο εκλογικό γίγνεσθαι, στημένο παιχνίδι κατ’ άλλους. Θα γίνει προσπάθεια με δοκιμιακή γραφή σύντομα να προσεγγιστεί το θέμα όσο πιο αποστασιοποιημένα, και με όρους πολιτικής κοινωνιολογίας και ιστοριογραφίας από την έως τώρα εμπειρία και γνώση.

Ο διαχωρισμός

Κατ’ αρχάς το πολιτικό φαινόμενο της πολιτικής από την οργάνωση των πρώτων θηρευτικών κοινωνιών προ χιλιετιών το οποίο φθάνει σε μια βραχεία κορύφωση στην Αθηναϊκή Δημοκρατία του Περικλέους, ουδεμία σχέση έχει με τον φυτευτό Βρετανικό κοινοβουλευτισμό αλλά και τον φράγκικο διαχωρισμό των parties σε δεξιά, κεντρώα και αριστερά σύμφωνα με τον προσανατολισμό της θέσεως στα βουλευτικά έδρανα αρχικά, με τον βλακώδη διαχωρισμό σε πολιτικές τάξεις των πολιτών αργότερα σε στεγανά πλαίσια. Εγκεφάλων που επέτρεψαν στη γλώσσα της Γαλλικής Επανάστασης να εισχωρήσουν ακόμη και πολιτικές έννοιες «Ξεβράκωτων», των Sans-Culottes. Εδώ φαίνεται καθαρά ο αντικατοπτρισμός των τάξεων στο μετέπειτα μαρξιστικό Κεφάλαιο. Η ιδέα όμως είναι η ίδια από τον 18ο αιώνα στη γένεση των πρώτων προεπαναστατικών θεοσοφιστικών Λεσχών στα τεκτονικά μεσαιωνικά πρότυπα, που παίρνει θεωρητική υπόσταση τον 19ο και προσπαθεί να εφαρμοστεί επί του πρακτέου στην αρχή του 20ού με την Οκτωβριανή επανάσταση και μάλιστα επί Ρωσικού εδάφους στο οποίο απουσιάζει η βιομηχανοποίηση.

Έγραψε η Ραχήλ Μακρή στο Facebook.

Μετά από εκατοντάδες μηνύματα και τηλεφωνήματα που δέχομαι από κόσμο σχετικά με την κάθοδο μου ή όχι στις επερχόμενες εθνικές εκλογές θεωρώ ότι έχω ηθική υποχρέωση στους ανθρώπους που με τίμησαν με την ψήφο τους και την στήριξη τους τόσα χρόνια να απαντήσω δημόσια.

Δεν θα είμαι υποψήφια με κανένα κόμμα ούτε στις εκλογές της 21ης Μαίου ούτε σε μελλοντικές. Αυτή είναι μια επιλογή οριστική και αμετάκλητη.

Όταν μπήκα στην πολιτική πριν μια δεκαετία υπήρξα μια κοπέλα, εργαζόμενη, μητέρα δύο ανήλικων παιδιών που είχα όραμα για μια χώρα με Κράτος δικαίου, ισονομία, δικαιοσύνη, διαφάνεια, ηθική και αλληλεγγύη. Το κίνητρο μου ήταν τα παιδιά μου και το όνειρο μου να ζήσουν και να αναπτυχθούν σε μια κοινωνία και μια Ελλάδα που τους αξίζει. Αυτή η προοπτική δεν υπάρχει πλέον για την χώρα και την κοινωνία που την σκιάζει η φοβερά και η σκλαβιά. Η δημοκρατία στην χώρα έχει καταλυθεί. Οι πολιτικοί αντίπαλοι και οι αντίθετες φωνές έχουν κυνηγηθεί. Οι θεσμοί έχουν ξεπεράσει καθε όριο γελοιότητας, διαπλοκής, ανηθικότητας, ανικανότητας, αλαζονείας, κυνισμού και πολιτικής ποταπότητας.

Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Την 23η Φεβρουαρίου του 2023 κατέθεσα στο πρωτόκολλο του Δήμου Κρωπίας μια επιστολή με την οποία ζήτησα να αναρτήσει ο Δήμος σε κοινή θέα τα εκλογικά αποτελέσματα που θα προκύψουν από όλα τα εκλογικά τμήματα του Δήμου στις εκλογές της 21ης Μαίου.

Ο Δήμος προώθησε την επιστολή μου στο Υπουργείο Εσωτερικών και αυτό με τη σειρά του απάντησε, εν ολίγοις, ότι σύμφωνα με την παρ. 4 του νόμου 4648/2019 οι περιφέρειες και οι Δήμοι μπορούν να λαμβάνουν τα αποτελέσματα υπέρ συνδυασμών και υπέρ των υποψηφίων από το Υπουργείο Εσωτερικών για ενημέρωση των ιστοσελίδων τους και γενικότερα των ενδιαφερομένων.

Της Βιολέτας Πατινιώτη.

Είμαστε η γενιά των Ελλήνων που επιμένουμε στο Δυτικότερο άκρο της Τουρκίας. Μια γενιά που αποφάσισε να επιστρέψει στα πατρογονικά της με όραμα, ελπίδες και όρεξη για δημιουργία. Ανάμεσα σε έποικους από την Ανατολία και τον Πόντο και σε ελάχιστους γηγενείς ακρίτες επιστρέψαμε ως άλλος Οδυσσέας, που απαρνήθηκε ακόμα και την αθανασία για χάρη του νόστου.

Η επαναλειτουργία των Ελληνικών Σχολείων στο νησί το 2013 γέμισε ελπίδα τις αποσκευές μερικών δεκάδων οικογενειών που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα του κουδουνιού και αποφάσισαν να επαναπροσδιορίσουν τη ζωή τους στη γενέτειρα πατρίδα τους. Οι περισσότερες οικογένειες έφυγαν για την Ελλάδα στα τέλη της δεκαετίας του ‘70 με σκοπό να επιστρέψουν μόλις ηρεμήσουν οι πολιτικές αναταράξεις.