Rib and Sea
|
|
|
Το σωσίβιο, το quick stop και η ζώνη σώζουν ζωές
Με την Κύπρο ζούμε το όραμα του Τσίπρα στην πράξη...
Επειδή η άποψη, η κάθε άποψη, δεν πρέπει να ποινικοποιείται, αλλά να αφήνεται να εκφραστεί ελύθερα και να τίθεται στη βάσανο της κρίσης των πολιτών, των αναγνωστών, των bloggers κ.ο.κ., διαβάστε τις απόψεις ανωνύμου τινός αρθρογράφου, ο οποίος φέρει το ψευδώνυμο "Strange Attractor", και το οποίο αναρτήθηκε εδώ : http://logia-starata.blogspot.gr/2013/03/blog-post_1871.html#more
Ζούμε το όραμα του Τσίπρα στη πράξη, και μπροστά στα μάτια μας.
Αυτές τις μέρες, και εξαιτίας των εξελίξεων στη Κύπρο, ζούμε όλοι μια εθνική υπερδιέγερση. Ο καθένας για τους δικούς του λόγους. Η κατάσταση είναι όντως σοβαρή, και για την Κύπρο κάτι παραπάνω από κρίσιμη. Οι συνέπειες της κυπριακής περιπέτειας θα είναι πολυεπίπεδες, τόσο για την ίδια την μεγαλόνησο, όσο και για την Ευρώπη γενικότερα. Αυτά όμως που συμβαίνουν εκεί δεν χρειάζονται ειδικές σπουδές στην οικονομία, για να γίνουν κατανοητά. Στην πραγματικότητα είναι απλά… απλούστατα.
Ο παραδοσιακός γάμος του Αντώνη και της Έλλης στην Κάσο.
Θυμάται και περιγράφει ο Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Ο Αντώνης παντρεύτηκε. Δικαίως θα ρωτήσετε, ποιος Αντώνης; Ο Αντώνης λοιπόν της ιστορίας μας, Κασιώτης στην καταγωγή, που ζει όμως μονίμως στην Αθήνα, γνώρισε την Έλλη, αγαπήθηκαν, και όταν εκείνος της πρότεινε να περάσουν το υπόλοιπο της ζωής τους μαζί, εκείνη δέχθηκε αλλά του ζήτησε να παντρευτούν στην ιδιαίτερη πατρίδα του, την Κάσο. Ανάμεσα στους προσκεκλημένους ήμουν κι' εγώ. Αποφάσισα, λοιπόν, να ανταποκριθώ στην πρόσκληση και, συγχρόνως, να πάω στην Κάσο εν πλω, με το μικρό φουσκωτό σκάφος που είχα εκείνη την εποχή. Ένα Olympic St μήκους 3.8 μέτρων, με κινητήρα Tohatsu 25 h.p.
Ταξιδεύοντας στον κόσμο με camper. Μέρος Γ΄
"Ταξιδεύει", σκαλίζοντας το παρελθόν, ο Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Κάποιοι ισχυρίζονται ότι δεν πρέπει να ανατρέχουμε στο παρελθόν. Ότι δεν μας βοηθά σε τίποτε η ανάμνηση των χρόνων που πέρασαν, οι όμορφες ή ακόμη και οι άσχημες στιγμές που ζήσαμε. Δεν συμφωνώ, για δύο κυρίως λόγους. Πρώτον γιατί το παρελθόν είναι συχνά ο μπούσουλας για το παρόν και το μέλλον, και δεύτερον γιατί, υπό τις παρούσες οκονομικές συνθήκες, μόνο μέσω της αναδρομής στο παρελθόν μπορούμε πια να ταξιδεύουμε!
Συνέχεια λοιπόν στις δύο προηγούμενες αναδρομές είναι και η αναδρομή αυτή. Μια αναδρομή στο κοντινό παρελθόν η οποία επιχειρείται, απλώς, μέσω της δημοσίευσης φωτογραφιών. Φωτογραφίες που, για μένα τουλάχιστον, έχουν φωνή μέχρι σημείου φλυαρίας. Είναι άλλωστε γνωστό ότι όσα μπορεί να πει μια φωτογραφία δεν μπορούν να περιγράψουν χίλιες λέξεις. Οι ταξιδιωτικές εμπειρίες και τα φωτογραφικά στιγμιότυπα που τις συνοδεύουν αποτελούν πια είδη σε ανεπάρκεια. Ελάχιστοι από τους ιδιοκτήτες αυτοκινούμενων τροχόσπιτων ή φουσκωτών σκαφών έχουν πλέον την δυνατότητα να περιπλανώνται στα βουνά και στις θάλασσες, ενώ τα sites των μικρών αγγελιών όπου εκποιούνται αυτοκίνητα και σκάφη σε τιμές ευκαιρίας - τα οποία, ωστόσο, ουδείς αγοράζει - είναι στις δόξες τους.
Σκύρος : Οι γέροι, οι κορέλες και άλλα τινά.
Κείμενο - Φωτογραφίες - Βίντεο : Μπάμπης Κωνσταντάτος.
«Μια φορά κι έναν καιρό, πριν πολλά-πολλά χρόνια, σ’ ένα νησί, όταν ξύπνησαν ένα πρωί οι τσοπαναρέοι αντίκρυσαν τα πάντα κάτω από ένα παχύ στρώμα χιονιού. Τα μαντριά τους κι αυτά είχαν σκεπαστεί από το χιόνι κι όταν τα ξέθαψαν βρήκαν όλα τους τα ζώα παγωμένα, νεκρά. Μεγάλο το κακό και μεγαλύτερη η θλίψη τους. Μη ξέροντας τι άλλο να κάνουν, έβγαλαν τα κουδούνια από τα νεκρά ζώα, τα ζώστηκαν στη μέση τους και, σκεπάζοντας τα πρόσωπά τους με κομμάτια από προβιές, άρχισαν να χοροπηδάνε μέχρι πτώσης, εκφράζοντας μ’ αυτό τον τρόπο τη θλίψη τους ή, κατ’ άλλους, προσπαθώντας να την θάψουν βαθιά μέσα στην ψυχή τους, κάτω από την προβιά του τράγου και τον τρομακτικό θόρυβο που έκαναν τα κουδούνια χορεύοντας, ακολουθούμενοι από τις συντρόφους τους, τις κορέλες. Θρήνος ή γιορτή για ένα νέο ξεκίνημα για τους Γέρους και τις Κορέλες; Ποιος ξέρει».
Η κυρία Ντόρα Κρητικοπούλου στο Πειθαρχικό του Δικηγ. Συλλόγου Αθηνών.
Κάμερα - Ρεπορτάζ : Ιωσήφ Παπαδόπουλος
Η δικηγόρος κυρία Ντόρα Κρητικοπούλου παρουσιάστηκε χθες το απόγευμα (20.3.2013) στο Πειθαρχικό Συμβούλιο του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών για να αντιμετωπίσει τις βαρειές εις βάρος της κατηγορίες που της προσήψε ο εκ Χαλκίδος ιατρός κ. Δημ. Αντωνίου για υπεξαίρεση σε βαθμό κακουργήματος, απάτη κατ' εξακολούθηση και ξέπλυμα βρώμικου χρήματος! Μαζί της, σαν μάρτυρας υπεράσπισης, ο παραιτηθείς εισαγγελέας κ. Ιωάννης Σακκάς, ο οποίος διαβεβαίωσε ότι ουδέποτε εισέπραξε χρήματα η κυρία Κρητικοπούλου προκειμένου να εκπροσωπήσει τους πολίτες στις διεκδικήσεις και τις ομαδικές μηνύσεις και αγωγές τους εναντίον των πολιτικών για εξύβριση και εσχάτη προδοσία. Ανάλογες δηλώσεις έκαναν και οι πολίτες που είχαν συγκεντρωθεί απέναντι από τα γραφεία του Δ.Σ.Α. Υπενθυμίζεται ότι ο κ. Δημ. Αντωνίου είχε, προ τριών περίπου ετών, καταγγείλει τους πολιτικούς, οι οποίοι παρέδωσαν την Ελλάδα στην Τρόϊκα και το Δ.Ν.Τ., και είχε ζητήσει κι' αυτός την καταδίκη τους για εσχάτη προδοσία!
Κατ' εξαίρεση χορήγηση ταξινόμησης τέλους σειράς για ελαφρά trailers
Από τον ΣΕΚΑΠΛΑΣ ΠΕΕΥ έλαβα σήμερα τις ακόλουθες ανακοινώσεις σχετικώς με την πρόσφατη απόφαση του Υπουργείου, Ανταγωνιστικότητας, Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων για την "κατ’ εξαίρεση χορήγηση ταξινόμησης τέλους σειράς ελαφρών ρυμουλκούμενων οχημάτων επιτρεπόμενου μικτού βάρους μέχρι 750 χιλιόγραμμων", τις οποίες και παραθέτω ως έχουν.
Αριθ. Πρωτ.: 034/13/ΕΤ
Άγιος Δημήτριος 20 Μαρτίου 2013
ΠΡΟΣ:1. Όλα τα μέλη του Συνδέσμου
2. κ.κ. κατασκευαστές ρυμουλκούμενων (μη μέλη του Συνδέσμου).
ΘΕΜΑ: Ρυμουλκούμενα οχήματα (trailer).
Αναξιόπιστε κ. υπουργέ των Οικονομικών...
Γράφει, έχοντας βγει πλέον απ' τα ρούχα του, ο Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Όταν λέω στους φίλους μου ότι είμαι ο πιο σκληρά εργαζόμενος... άνεργος δημοσιογράφος, γελούν. Το βρίσκουν βεβαίως αστείο οι άνθρωποι γιατί δεν γνωρίζουν πώς ακριβώς κυλούν οι μέρες της ζωής μου τα τελευταία χρόνια. Και όχι μόνο είμαι άνεργος και σκληρά εργαζόμενος, αλλά εάν κολλούσα ένσημα αυτά θα έπρεπε να είναι... βαρέα και ανθυγιεινά! Μάχη στα χαρακώματα είναι η απλήρωτη δημοσιογραφία που ασκώ, από τότε που εγκατέλειψα τον Μάκη στη ζούγκλα του και τη Λιάνα στο χοιροστάσιο. Μόνος, παρέα με την οργή που μου προκαλεί το σκυφτό συνάφι μου, οι αναίσχυντοι εργοδότες τους και οι προδότες που έχουν κρυφτεί στη γιάφκα του Κυνοβουλίου.
Κούλουμα στο... Χάος!
Κείμενο - Φωτογραφίες - Βίντεο : Ιωσήφ Παπαδόπουλος
Κάπου θέλαμε να πάμε με την καπετάνισσα το τριήμερο της Καθαρής Δευτέρας, έτσι για το καλό των ημερών, τις οποίες, όταν ήμαστε παιδιά, περιμέναμε πώς και πώς για να γευτούμε τους νόστιμους μεζέδες της Σαρακοστής και να πετάξουμε χαρταετό στις αλάνες, τότε, του Αμαρουσίου. Το Λαύριο πάντως περνάει πρώτο απ' το μυαλό μας, κυρίως κατά την διάρκεια των τελευταίων ετών που τα οικονομικά μας πηγαίνουν κατά διαόλου. Αρκούν καμιά δεκαπενταριά λίτρα πετρέλαιο και μερικές προμήθειες στο ψυγείο του αυτοκινούμενου για να ξεγελάσουμε τους εαυτούς μας πως δραπετεύσαμε, για λίγο έστω, απ' την τσιμεντένια φυλακή του βρωμερού, πλέον, άστεος.
Με γλύτωσε το χρώμα!
Γράφει ο Μπάμπης Κωνσταντάτος.
Λοιπόν φιλαράκια μου, εκεί που καθόμουν σε ένα καφέ στη Σκύρο και χάζευα πίσω από το παράθυρο τη ζωή που κυλούσε ήρεμα εκείνο το πρωϊνό, το βλέμμα μου καρφώθηκε σε ένα μηχανάκι που ήταν παρκαρισμένο στο δρόμο. Ήταν ένα μικρό μηχανάκι 50 κ.ε., από αυτά τα δίκυκλα που τον αριθμό κυκλοφορίας τους εκδίδει η τροχαία και όχι το υπουργείο συγκοινωνιών, όπως στα μεγαλύτερου κυβισμού δίκυκλα και στα αυτοκίνητα. Την ιστορία που θα σας διηγηθώ δεν την άκουσα, δεν μου την είπαν, αλλά συνέβη σε μένα τον ίδιο και θεωρώ καθαρά θέμα τύχης το ότι σήμερα δεν βρίσκομαι στη φυλακή, ή έστω δεν με βαραίνει κάποια βαριά καταδίκη.
Καρμανιόλα Κορίνθου-Πατρών : Ο Χάρος θέλει οβολό!
Γράφει και βιντεοσκοπεί ο Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Το κακό παράγινε πια με την κατ' ευφημισμόν "εθνική οδό" Κορίνθου - Πατρών. Ένας, κατά τον επιεικέστερο χαρακτηρισμό, καρόδρομος (για να μην πω κωλόδρομος), με μία λωρίδα κυκλοφορίας ανά κατεύθυνση (στο μεγαλύτερο τμήμα του), χωρίς προστατευτικές μπάρες ασφαλείας, χωρίς λωρίδα έκτακτης ανάγκης, χωρίς φωτισμό, χωρίς τουαλέττες. Μοναδικό μέλημα των μεγαλοεργολάβων ιδιοκτητών να στήσουν το τσαντήρι τους στο Ζευγολατειό και στο Ρίο, προκειμένου να εισπράττουν τον οβολό που θα μεταφέρει τους "yes sir" οδηγούς στον άλλο κόσμο ή, στην καλύτερη περίπτωση, στο πλησιέστερο νοσοκομείο.